∇ സാത്താൻ്റെ ആരോപണങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷത്തിൽ ശരിയാണെന്ന് തോന്നും. കാരണം, പാപം ചെയ്തപ്പോൾ ആദാമും ഹവ്വായും ശാരീരികമായി മരിച്ചില്ല. എന്നാൽ സാത്താൻ്റെ വാക്കുകൾ തികച്ചും വഞ്ചനയായിരുന്നു. അവർ പാപം ചെയ്ത നിമിഷം, എല്ലാം മാറുന്നു. ദൈവവുമായുള്ള അവരുടെ കൂട്ടായ്മ നഷ്ടപ്പെടുന്നു; തന്നോടും മറ്റേ ആളോടും ഉള്ള അഭിപ്രായം തിരുത്താൻ പറ്റാത്ത വിധം വികലമാകുന്നു; ദൈവത്തിൻ്റെ ന്യായവിധി അവരുടെ മേൽ വരുന്നു; നേരം പുലരുംമുമ്പ് അവർ തോട്ടത്തിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കപ്പെടുന്നു. വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്ന ഒഴിവാക്കാനാകാത്ത ശാരീരിക മരണം മാത്രമേ പൂർത്തിയാകാൻ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

∇ മനുഷ്യരിലെ ദൈവത്തിൻ്റെ പ്രതിച്ഛായ മലിനപ്പെടുകയും വികലമാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്ന വേദപുസ്തക ഉപദേശം മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. അതിനാൽ “ദൈവത്തിന്റെ സാദൃശ്യത്തിൽ ഉണ്ടായ മനുഷ്യരെ” ശപിക്കരുതെന്ന് യാക്കോബ് പുതിയ നിയമത്തിൽ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുന്നു (യാക്കോബ് 3:9).

∇ ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നമ്മളിൽ തന്നെ വിശ്വസിക്കുന്നതാണ് പാപം.

പാപം ആദ്യം മധുരിക്കുന്നതായിരുന്നു: പഴം വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതുകൊണ്ട് ഹവ്വാ അത് അവളുടെ ഭർത്താവിനും നൽകി. എന്നാൽ, പിന്നീട് അത് വളരെയധികം കയ്പേറിയതായിത്തീർന്നു. ആദാമും ഹവ്വായും പാപം തങ്ങളെ വ്യക്തിപരമായി ബാധിക്കുന്നുവെന്ന് കണ്ടെത്തി; ഉള്ളിലുള്ള നിഷ്കളങ്കത നഷ്ടപ്പെട്ടു. “ഉടനെ ഇരുവരുടെയും കണ്ണു തുറന്നു തങ്ങൾ നഗ്നരെന്ന് അറിഞ്ഞു, അത്തിയില കൂട്ടിത്തുന്നി തങ്ങൾക്ക് അരയാട ഉണ്ടാക്കി.” പെട്ടെന്ന് അവർ തങ്ങളെത്തന്നെ വ്യത്യസ്തരായി കണ്ടു. അവർ ആദ്യം മുതൽ നഗ്നരായിരുന്നു, എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അവർക്ക് നഗ്‌നത ലജ്ജാകരമായി തോന്നാൻ തുടങ്ങി. ഇപ്പോൾ, അവർ എന്തു ചെയ്തു എന്നതിനെക്കുറിച്ച് മാത്രമല്ല, തങ്ങളുടെ ദുരവസ്ഥയെക്കുറിച്ചും വിഷമിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.

അവരുടെ പാപത്തിൻ്റെ ഫലങ്ങളിലൊന്ന് തങ്ങളെക്കുറിച്ചു തന്നെയുള്ള ലജ്ജയായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് ആരും പറയാതെ തന്നെ, അവർ തങ്ങളെത്തന്നെ മറയ്ക്കാൻ അവർ ശ്രമിച്ചു. ആദാമും ഹവ്വായും അരയാട കൊണ്ട് മറച്ചത്, അവരെ പരസ്പരം വ്യത്യസ്തരാക്കിയ അവരുടെ ലൈംഗികാവയവങ്ങൾ ആയിരുന്നു. ടോം ഗ്ലെഡ്ഹിൽ ഇതിൻ്റെ പ്രാധാന്യം ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു:

പാപം ചെയ്തതു മൂലം അവർ തങ്ങളുടെ ലൈംഗികാവയവങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഉത്കണ്ഠയുള്ളവരായിത്തീർന്നു. അവരുടെ സ്രഷ്ടാവ് കോപത്തോടെ നോക്കുമ്പോൾ തങ്ങളെ നഗ്നരായി കാണുമെന്നോർത്ത് അവർ ഭയപ്പെട്ടു. എന്നാൽ, ജനനേന്ദ്രിയങ്ങളെക്കുറിച്ച് മാത്രം അവർക്ക് ലജ്ജ തോന്നിയത് എന്തുകൊണ്ടാണ്? വിലക്കപ്പെട്ട ഫലത്തെ അതിമോഹത്തോടെ നോക്കിയ അവരുടെ കണ്ണുകളെക്കുറിച്ചും, അതുപോലെ ദൈവത്തിന്റെ കൽപ്പന ലംഘിക്കാൻ തീരുമാനിച്ച അവരുടെ ഹൃദയത്തെക്കുറിച്ചും, വിലക്കപ്പെട്ട പഴത്തിൽ സ്പർശിച്ച അവരുടെ കൈകളെക്കുറിച്ചും അവർക്ക് ലജ്ജ തോന്നാതിരുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണ്? അതിനുള്ള ഒരു ഉത്തരം, അവർ ഒരുമിച്ച് നിൽക്കുമ്പോൾ, തങ്ങൾക്ക് തമ്മിൽ വ്യത്യാസമുള്ള ശരീരഭാഗങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് അവർക്ക് ലജ്ജ തോന്നിയത് എന്നതാണ്. തങ്ങളുടെ പരസ്പര പൂരകങ്ങളായ ശരീര ഭാഗങ്ങളിലൂടെ ചൂഷണം, ആക്രമണം, അല്ലെങ്കിൽ വശീകരണം ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യതയെക്കുറിച്ചാണ് അവർ ഭയപ്പെട്ടത്.

തീർച്ചയായും അവരുടെ പ്രശ്നം നഗ്നത ആയിരുന്നില്ല. മറിച്ച്, കുറ്റബോധവും നാണക്കേടുമായിരുന്നു. അത് അത്തിയില കൂട്ടിത്തുന്നിയ അരയാട കൊണ്ട് മറയ്ക്കാൻ കഴിയില്ല! അവർ പോലും ഇത് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അത്തിയില കൊണ്ടുള്ള അരയാട ധരിച്ച ആദാം കുറ്റിക്കാട്ടിൽ ഒളിച്ചതിന്റെ കാരണം പറഞ്ഞത്: “ഞാൻ നഗ്നനാകകൊണ്ടു ഭയപ്പെട്ട് ഒളിച്ചു.” അവൻ തൻ്റെ ശരീരം മുഴുവൻ അത്തിയിലകൾ കൊണ്ട് മൂടിയിരുന്നെങ്കിൽ പോലും, അവൻ വിശുദ്ധനായ ദൈവത്തിൻ്റെ മുന്നിൽ നഗ്നനാണെന്ന് തോന്നുമായിരുന്നു.

പാപം ഉടൻതന്നെ അവരുടെ ലൈംഗികതയെ ബാധിച്ചു. ദൈവം സ്ത്രീയെ സൃഷ്ടിച്ച സമയത്ത് ആദാം തൽക്ഷണം അവളിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. പൂന്തോട്ടത്തിൽ അവർ അനുഭവിച്ച ശുദ്ധമായ ഭോഗാസക്തി, “നല്ലത് എന്നു ദൈവം കണ്ട” കാര്യങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടതായിരുന്നു. എന്നാൽ അവർ, പാപത്തിന്റെ ഫലമായി, അവർ തങ്ങളുടെ ലൈംഗികാവയവങ്ങൾ “സ്വകാര്യ ഭാഗങ്ങൾ” ആയി കണക്കാക്കുകയും, അവയെ മറച്ചു വച്ച് സംരക്ഷിക്കുവാൻ ഉൽക്കണ്ഠപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

നമ്മുടെ ലൈംഗികത വികലമായതു മൂലം ഉണ്ടായ എല്ലാ അധഃപതനങ്ങളെയും കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക—കുറ്റബോധം, ലജ്ജ, ദുഃഖം, അശ്ലീലം, ആസക്തി, ബലാൽകാരം, അങ്ങനെ പട്ടിക നീണ്ടുപോകുന്നു. ദൈവത്തിൻ്റെ നല്ല ദാനത്തെ ഇപ്പോൾ വളച്ചൊടിക്കുകയും, വികലമാക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. പാപം നല്ല കാര്യങ്ങളെ വികൃതമാക്കുക മാത്രമല്ല, അവയെ നശീകരണ ആയുധങ്ങളായി മാറ്റുകയും ചെയ്യുന്നു. നീൽ പ്ലാൻറിംഗ എന്ന ഗ്രന്ഥകർത്താവ് തൻ്റെ നോട്ട് ദ വേ ഇറ്റ്സ് സപ്പോസ്ഡ് ടു ബി എന്ന പുസ്തകത്തിൽ ലൈംഗികയെക്കുറിച്ച് എടുത്തു പറയാതെ തന്നെ തന്റെ വാക്കുകളിലൂടെ പ്രകടമാക്കുന്നത്: പാപം മൂലം മനുഷ്യൻ്റെ പ്രധാന കഴിവുകളായ ചിന്ത, വികാരങ്ങൾ, സംസാരം, പ്രവൃത്തി മുതലായവ മലിനമാക്കപ്പെടുന്നു. അങ്ങനെ ഈ കഴിവുകൾ മറ്റുള്ളവരെ ആക്രമിക്കാനുള്ള ആയുധങ്ങളായി മാറുന്നു.

വിരോധാഭാസമെന്നു പറയട്ടെ, പരസ്‌പരം ആഗ്രഹിക്കാനായി സൃഷ്‌ടിച്ച ദമ്പതികൾ ഇപ്പോൾ പരസ്‌പരം ഒളിക്കുമ്പോൾ, അവർ പരസ്‌പരം കാമദാഹം കാണിക്കാൻ തുടങ്ങും. ഒരിക്കൽ അവർ ലജ്ജ തോന്നാതെ അനുഭവിച്ച കാര്യം ഇപ്പോൾ നാണക്കേടിന് കാരണമായും, നാണമില്ലാത്ത അഭിനിവേശമായും മാറും. ദ് മീനിങ്ങ് ഓഫ് സെക്സ് എന്ന പുസ്തകത്തിൽ ഡെന്നിസ് ഹോളിംഗർ നിരീക്ഷിക്കുന്നതുപോലെ, “അങ്ങനെ, മനുഷ്യന്റെ വീഴ്ചയ്ക്ക് ശേഷവും, ലൈംഗികത ഇപ്പോഴും ലൈംഗികത തന്നെയാണ്; കൂടാതെ മനുഷ്യരാശിക്കുള്ള ദൈവത്തിൻ്റെ ദാനവുമാണ്. അത് അതിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങളിലും, ദിശകളിലും, തെറ്റായ ലക്ഷ്യങ്ങളിലും, വിഗ്രഹവൽക്കരിക്കാനുള്ള പ്രേരണയിലും വികലമാകുന്നു.”

ലജ്ജയുണ്ടായപ്പോൾ പരസ്പരം വിശ്വാസക്കുറവും ഉണ്ടായി. പാപം ചെയ്തപ്പോൾ വ്യക്തികൾ തമ്മിലുള്ള അടുപ്പവും വിശ്വാസവും നഷ്ടപ്പെട്ടു. സ്ത്രീയും പുരുഷനും ഇപ്പോൾ അനുഭവിക്കുന്ന അകൽച്ചയുടെ തെളിവാണ് അത്തിയിലകൾ. ഇപ്പോൾ സ്ത്രീയും പുരുഷനും തമ്മിൽ തുറന്ന മനസ്ഥിതി കാണിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല—അതാണ് അവരുടെ നഗ്നത മറയ്ക്കുന്നത് കൊണ്ട് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. പരസ്‌പരം സ്വകാര്യഭാഗങ്ങൾ കണ്ടതല്ല യഥാർത്ഥ പ്രശ്‌നമെന്ന് ആരോ നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്; അവർക്ക് ഒരിക്കൽ സാധിച്ചിരുന്നത് പോലെ, പരസ്പരം കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല എന്നതാണ് യഥാർത്ഥ പ്രശ്നം. തങ്ങൾ കേടുപറ്റാവുന്ന അവസ്ഥയിലാണെന്ന് രണ്ടുപേർക്കും തോന്നുന്നു.

പാപം നമ്മെ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് ഒളിക്കാൻ ഇടയാക്കുന്നു. അത് നമ്മളെ പരസ്‌പരം ദ്രോഹിക്കുന്നതിനും ഇടയാക്കുന്നു. ആദാമിന്റെ പാപത്തെ ദൈവം നേരിട്ടപ്പോൾ, തന്റെ സ്വന്തം ഉത്തരവാദിത്തത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറിക്കൊണ്ട്, ആദാം ദൈവത്തെയും ഹവ്വായെയും കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു: “എന്നോടുകൂടെ ഇരിപ്പാൻ നീ തന്നിട്ടുള്ള സ്ത്രീ വൃക്ഷഫലം തന്നു; ഞാൻ തിന്നുകയും ചെയ്തു.” കുറ്റപ്പെടുത്തലും ന്യായീകരണവും—ദൈവം അനുഗ്രഹമായി നൽകിയ ലൈംഗികത ഒരു യുദ്ധക്കളമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. സ്വയം ന്യായീകരിക്കുന്നതിൽ മിക്കവാറും എല്ലായ്‌പ്പോഴും സ്വയം വഞ്ചനയും ഉൾപ്പെടുന്നു. ഇവിടെ അതാണ് സംഭവിച്ചത്. പാപം, ഒരു വൈറസ് പോലെ, നമ്മുടെ ഏറ്റവും വിലയേറിയ മനുഷ്യബന്ധത്തെ മലിനമാക്കി.

“വെയിലാറിയപ്പോൾ യഹോവയായ ദൈവം തോട്ടത്തിൽ നടക്കുന്ന ഒച്ച” എന്ന പ്രസ്താവനയെ എങ്ങനെ കൃത്യമായി വ്യാഖ്യാനിക്കണമെന്ന് നമുക്കറിയില്ല. ഈ അനുഭവത്തിൻ്റെ കൃത്യമായ സ്വഭാവം നമുക്ക് അറിയില്ലെങ്കിലും, കർത്താവായ ദൈവം തൻ ആദ്യം സൃഷ്ടിച്ച മനുഷ്യരോട് പതിവായി ഇടപഴകിയിരുന്നുവെന്ന് ഈ വാക്യം വ്യക്തമാക്കുന്നു. ദൈവവുമായുള്ള ശ്രദ്ധേയമായ ബന്ധത്തിൻ്റെ പദവി അവർ ആസ്വദിച്ചു. എന്നാൽ ഇത്തവണ വയവം വരുന്ന ശബ്ദം അവരെ ആകർഷിച്ചില്ല; അത് അവരെ ഭയപ്പെടുത്തി. അതുകൊണ്ട് അവർ ദൈവത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങാതെ ദൈവത്തിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോയി: “മനുഷ്യനും ഭാര്യയും യഹോവയായ ദൈവം തങ്ങളെ കാണാതിരിപ്പാൻ തോട്ടത്തിലെ വൃക്ഷങ്ങളുടെ ഇടയിൽ ഒളിച്ചു.”

ദൈവത്തിൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തിൽ അവർക്ക് പ്രതീക്ഷയും സന്തോഷവും ഉണ്ടാകേണ്ടതിന് പകരം, ആദ്യമായി, ഭയവും കുറ്റബോധവും ഉണ്ടായി. അവരുടെ ബന്ധം തകർന്നു. പാപം നമ്മെ ആത്മീയമായി ബാധിക്കുന്നു, നമ്മുടെ കൂട്ടായ്മയെ തകർക്കുകയും ആത്മീയ ജീവൻ നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ആദാമും ഹവ്വായും ആദ്യം ദൈവത്തെ ഭയപ്പെടുന്നു, പിന്നീട് അവനിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോകുന്നു. ഒടുവിൽ അവൻ അവരുടെ തെറ്റുകളെ ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോൾ, അവനെ എതിർക്കുന്നു. തങ്ങളുടെ കുറ്റം തമ്മിൽത്തമ്മിലും, സർപ്പത്തിൻ്റെ മേലും, പിന്നെ ദൈവത്തിൻ്റെ മേൽ പോലും ഇടുവാൻ അവർ ശ്രമിക്കുന്നു. അതിനുള്ള പ്രതികരണമായി, അവരുടെ പാപത്തിൻ്റെ ശാശ്വതമായ അനന്തരഫലങ്ങളെക്കുറിച്ച് ദൈവം ഗൗരവത്തോടെ സംസാരിക്കുന്നു. അതിനുശേഷം അവരെ പൂന്തോട്ടത്തിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. (ഉല്പത്തി 3:16-24)

എന്താണ് സംഭവിച്ചത്? ദൈവത്തിൻ്റെ വ്യക്തമായ കൽപ്പന ലംഘിക്കാൻ പുരുഷനും സ്ത്രീയും തീരുമാനിച്ചു. അവരുടെ അനുഗ്രഹത്തിനും സംരക്ഷണത്തിനും വേണ്ടി ദൈവം നൽകിയ കൽപ്പന നിന്ദിക്കാനും അനുസരിക്കാതിരിക്കാനും തീരുമാനിച്ചപ്പോൾ, അവർ ദൈവത്തെത്തന്നെ നിന്ദിക്കുകയും, നിരാകരിക്കുകയുമാണ് ചെയ്തത്. തിമോത്തി വാർഡ് നിരീക്ഷിക്കുന്നു, “ദൈവത്തിൻ്റെ വീക്ഷണത്തിൽ, അവൻ്റെ സൃഷ്ടികൾ തങ്ങളുടെ സ്വന്തം താല്പര്യങ്ങൾ അനുസരിച്ച് ദൈവത്തിൻ്റെ കൽപ്പന അവഗണിക്കുമ്പോൾ അവർ ദൈവത്തെത്തന്നെ അവഗണിക്കുന്നു.

ദൈവത്തിൻ്റെ സൃഷ്ടിയുടെ വ്യവസ്ഥ താറുമാറായി. ഒരു ദേഹമായിത്തീരുവാനുള്ള ആഗ്രഹം പൊലിഞ്ഞ്, നിരാശയും സംഘർഷവും കടന്നുവന്നു; മറുവശത്ത് സുഖലോലുപതയ്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പരക്കം പാച്ചിൽ! പെട്ടെന്ന് തന്നെ, ഇതിന്റെയെല്ലാം തെളിവുകൾ ഉല്പത്തി പുസ്തകത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. ആദാമിൻ്റെയും ഹവ്വായുടെയും സ്നേഹത്തിൻ്റെ ആദ്യത്തെ ഫലമായ കയീൻ, തൻ്റെ സഹോദരൻ ഹാബെലിനെ അസൂയ മൂലം കൊല്ലുന്നു (ഉല്പത്തി 4). സാറയെയും റാഹേലിനെയും പോലുള്ള സ്ത്രീകൾ വന്ധ്യതയുടെ ദുഃഖം അനുഭവിക്കുന്നു. ദൈവം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന, ഒരു ദേഹമായിത്തീരുന്ന ബന്ധം ബഹുഭാര്യത്വത്തിലേക്ക് വളച്ചൊടിക്കപ്പെട്ടു. അതിൻ്റെ പ്രത്യാഘാതം അബ്രഹാമിൻ്റെയും, യിസ്ഹാക്കിൻ്റെയും, യാക്കോബിൻ്റെയും കുടുംബങ്ങളെ ഭിന്നിപ്പിക്കുന്ന ദുരന്തങ്ങളിൽ കാണപ്പെടുന്നു. വെള്ളപ്പൊക്കത്തിന് കാരണമായ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ധാർമ്മിക അധഃപതനവും, സൊദോമിലെയും ഗൊമോറയിലെയും അക്രമാസക്തമായ ബലാത്സംഗ ശ്രമവും ലൈംഗിക വൈകൃതവും (ഉൽപ്പത്തി 19), ദീനായുടെ ബലാത്സംഗം (ഉൽപത്തി 34), ബൈബിളിലെ ഏറ്റവും മോശമായ അധ്യായങ്ങളിലൊന്നായ ഉല്പത്തി 38-ൽ താമറിന്റെ പീഢിപ്പിച്ച മോശമായ പെരുമാറ്റത്തിൽ കാണപ്പെടുന്ന ലൈംഗിക അധഃപതനവും ഇതിനോടൊപ്പം ചേർന്നുവരുന്നു.

തോട്ടത്തിനു പുറത്തുള്ള നമ്മുടെ പുതിയ ലോകം, ഉല്പത്തി 1-ലെ “വളരെ നല്ലതിൽ” നിന്ന് നമ്മെ വളരെ ദൂരെ എത്തിച്ചു! ഈ ദൗർഭാഗ്യകരമായ സാഹചര്യത്തിൽ നിന്ന് ആരും ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. പാപം മൂലം കേടുപാടുകൾ സംഭവിക്കാത്ത ഒരു വ്യക്തിയെ പോലും നമുക്ക് ഒരിക്കലും കണ്ടുമുട്ടാൻ കഴിയുകയില്ല.