“2020-2022 വർഷങ്ങൾ എൻറെ ശുശ്രൂഷയുടെ ഏറ്റവും പ്രയാസകരമായ സീസണായിരുന്നു”. ഞാൻ എടുക്കുന്ന ഓരോ വലിയ തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെക്കുറിച്ചും എനിക്ക് അനിശ്ചിതത്വവും, പരാജയപ്പെട്ട ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള നിരാശയും, തകർന്ന ഹൃദയങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഹൃദയവേദനയും അനുഭവപ്പെട്ടു. തെറ്റായ വിവരങ്ങളുടെയും പ്രചരണങ്ങളുടെയും അർദ്ധസത്യങ്ങളുടെയും കുത്തൊഴുക്കിൽ എനിക്ക് ആശയക്കുഴപ്പവും സ്ഥാനമില്ലായ്മയും തോന്നി. രണ്ട് വർഷത്തിനുള്ളിൽ, പത്ത് വർഷത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ ശവസംസ്കാര ചടങ്ങുകൾ ഞാൻ നടത്തി, കഴിഞ്ഞ പത്ത് വർഷമായി ഞാൻ ശുശ്രൂഷ ചെയ്തിരുന്ന ആളുകളിൽ നിന്ന് എനിക്ക് അകൽച്ച അനുഭവപ്പെട്ടു.
ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കല്ല എന്ന വസ്തുതയിൽ ഞാൻ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തുന്നു. നമ്മളെല്ലാവരും അൽപ്പം തളർന്നിരിക്കുകയാണ്. നമ്മുടെ സംശയങ്ങൾ അൽപ്പം കൂടുതൽ വ്യക്തമാണ്, നമ്മുടെ നിരാശകൾ അൽപ്പം കൂടുതൽ കഠിനമാണ്, നമ്മുടെ ദുരന്തം അൽപ്പം കൂടുതൽ സർവ്വവ്യാപിയാണ്, നമ്മുടെ ദുഃഖം വളരെ യാഥാർത്ഥ്യമാണ്.
ഐക്യദാർഢ്യം നമുക്ക് അൽപ്പം ആശ്വാസം നൽകുമ്പോൾ, യഥാർത്ഥ ആശ്വാസം ദൈവത്തിൽ നിന്ന് മാത്രമേ ലഭിക്കൂ. മിശിഹായുടെ വരവ് കൊണ്ടുവരുന്ന പ്രത്യാശ, സന്തോഷം, സമാധാനം, സ്നേഹം എന്നിവ അനുഭവിക്കാനും വിപുലീകരിക്കാനുമുള്ള ഉദ്ദേശ്യത്തോടെ എല്ലാ വർഷവും യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ സഭ ആഗമനകാലത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു.
നമ്മുടെ സംശയത്തിലോ നിരാശയിലോ ഏകാന്തതയിലോ ദുഃഖത്തിലോ ദൈവം നമ്മെ മറന്നിട്ടില്ലെന്ന് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കാലമാണ് ക്രിസ്മസ് (ആഗമനം). ബെത്ലഹേമിൽ ഒരു ശിശുവിന്റെ വരവ് സഭ മുൻകൂട്ടി കാണുകയും ആഘോഷിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ട സമയമാണിത്. ക്ഷീണിച്ചവർക്കും തകർന്ന ഹൃദയമുള്ളവർക്കും പ്രതീക്ഷയും പ്രോത്സാഹനവും നൽകുന്ന ഒരു ശിശു.
ഡെന്നിസ് മോൾസ്
♥ സെഖര്യാവ് ദൂതനോട് ചോദിച്ചു, “ഞാന്‍ ഇത് എങ്ങനെ അറിയും? ഞാന്‍ വൃദ്‌ധനാണ്‌; എന്‍െറ ഭാര്യ പ്രായം കവിഞ്ഞവളുമാണ്‌”. (ലൂക്കോസ് 1 :18) ♥
ക്രിസ്തുമസ് കഥയെക്കുറിച്ചും ആ കഥയിൽ യോഹന്നാൻ സ്നാപകന്റെ പിതാവായ സെഖര്യാവ് വഹിച്ച പങ്കിനെക്കുറിച്ചും ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, നാം ഒരു സംശയിക്കുന്ന വ്യക്തിയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നു-ദൈവാലയത്തിൽ ശുശ്രൂഷ നടത്തിവരവേ ഒരു മാലാഖയെ ദർശിക്കുകയും എന്നിട്ടും ദൈവത്തിന്റെ ആധികാരിക സന്ദേശത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ ധൈര്യപ്പെടുന്നതുപോലെ തോന്നുന്ന വാക്കുകളാൽ നമ്മെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വ്യക്തി.
സെഖര്യാവ് ഒരു നല്ല മനുഷ്യനായിരുന്നു – ദൈവത്തിനായി സ്വയം സമർപ്പിച്ച അദ്ദേഹത്തിന്റെ പൂർവ്വികർ ദൈവാലയത്തിന്റെ പരിപാലനം, നിയമം പാലിക്കൽ, ദൈവത്തിന്റെ മുമ്പിൽ ജനങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നതിനുള്ള ഉയർന്ന വിളി എന്നിവയ്ക്കായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരായിരുന്നു. മോശെയുടെ സഹോദരനും ഇസ്രായേലിലെ ആദ്യത്തെ മഹാപുരോഹിതനുമായ അഹരോൻറെ പിൻഗാമികളായിരുന്നു സെഖര്യാവും ഭാര്യയും. പുരോഹിതനെന്ന നിലയിൽ, ഇസ്രായേലിന്റെ പാപങ്ങൾക്കായി യാഗങ്ങൾ അർപ്പിച്ച് ഒരു ഇടനിലക്കാരനായി സേവിക്കാൻ ദൈവത്തിന്റെ മുമ്പാകെ ജനങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുക എന്നതായിരുന്നു സെഖര്യാവിൻറെ ജോലി. (ലൂക്കോസ് 1:8-9).
വിശ്വസ്തത സെഖര്യാവിൻറെ കുടുംബത്തിൻറെ മുഖമുദ്രയായിരുന്നു. അവൻ അബീയാവിൻറെ വിഭാഗത്തിലെ ഒരു പുരോഹിതനായിരുന്നു-ആലയം പുനർനിർമ്മിക്കുന്നതിനായി സെരുബ്ബാബേലിനൊപ്പം യെഹൂദയിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്തിയ ഒരു മനുഷ്യൻ, (നെഹെമ്യാവ് 12:4) നാടുകടത്തലിന് ശേഷമുള്ള പുരോഹിത വിഭാഗത്തിന് നേതൃത്വം നൽകാൻ ദൈവം തിരഞ്ഞെടുത്തവൻ. (1ദിനവൃത്താന്തം 24:10)
എന്നാൽ ഇന്നത്തെ പോലെ, കാര്യങ്ങൾ എല്ലായ്പ്പോഴും നല്ല ആൾക്ക് അനുകൂലമായി പ്രവർത്തിക്കില്ല. ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതും സംശയങ്ങൾ നിറഞ്ഞതുമായ സമയങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം ജീവിക്കുകയും ശുശ്രൂഷിക്കുകയും ചെയ്തു. മലാഖി മരിച്ചിട്ട് നാനൂറു വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിരുന്നു, ഇസ്രായേലിലെ അവസാനത്തെ പ്രവാചകൻ ദൈവജനത്തിൻറെ അവിശ്വസ്തതയ്ക്ക് വിധി പ്രസ്താവിച്ചതു മുതൽ ഒരു വലിയ കാര്യം സംഭവിച്ചിരുന്നു. (മലാഖി 1 വായിക്കുക). പുരോഹിതന്മാരെയും ലേവ്യരെയും അവരുടെ അനുസരണക്കേടും ദൈവഭക്തിക്കുറവും നിമിത്തം മലാഖി വിളിച്ചുപറഞ്ഞു, അവർ മാനസാന്തരപ്പെടുകയും അവരുടെ പൂർവികരോട് പ്രകടിപ്പിച്ച ദൈവത്തിന്റെ ഉടമ്പടി സ്നേഹത്തോട് പ്രതികരിക്കുകയും ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ അവർക്കും അവരുടെ സന്തതികൾക്കും ഒരു ശാപം അയയ്ക്കുമെന്ന് അവരോട് പറഞ്ഞു. (മലാഖി 2: 1-9).
ഇത് ഒരു അതിശയോക്തിയായി തോന്നുന്നു. നല്ലവർക്ക് പ്രതിഫലം ലഭിക്കുകയും ദുഷ്ടർക്ക് ശിക്ഷ ലഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വിതയ്ക്കലിൻ്റെയും കൊയ്യലിൻ്റെയും നിയമമാണിത്. മോശം ആളുകൾ ജയിലിൽ പോകുന്നു; നല്ല ആളുകൾ സ്വതന്ത്രരായി നടക്കുന്നു. മോശം ആളുകൾ തങ്ങൾക്കും അവരുടെ കുടുംബങ്ങൾക്കും ലജ്ജയും നിന്ദയും കൊണ്ടുവരുന്നു; നല്ല ആളുകൾ അവർ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർക്ക് ബഹുമാനവും അനുഗ്രഹവും നൽകുന്നു. ഇത് ഇത് ഇത് ശരിയാണോ?
എല്ലായ്പ്പോഴും അല്ല.
സഖറിയ ജീവിച്ചിരുന്ന ലോകത്തിൽ, ദൈവജനം റോമൻ അടിച്ചമർത്തലുകൾക്ക് വിധേയരായിരുന്നു, അവർ ദൈവം അബ്രഹാമിനോട് വാഗ്ദത്തം ചെയ്ത ദേശം കൈവശപ്പെടുത്തി. അക്രമത്തിലൂടെയും കഷ്ടപ്പാടുകളിലൂടെയും, റോമാക്കാർ ഏറ്റെടുക്കുന്നതിന് മുമ്പ് പ്രദേശം ഭരിച്ചിരുന്ന സെലൂസിഡ് സാമ്രാജ്യത്തിനെതിരായ മക്കാബിയൻ കലാപം ഒരു ഹ്രസ്വകാല സ്വാതന്ത്ര്യം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. എന്നിരുന്നാലും, വിവിധ അധിനിവേശ സൈന്യങ്ങൾ ഈ പ്രദേശം ഭരിച്ചിരുന്ന കാലങ്ങളായി റോമിലെ കഠിനമായ ഭരണത്തിനും ഉയർന്ന നികുതികൾക്കും കീഴിൽ ദൈവജനം ഇടറുകയും കുലുങ്ങുകയും ചെയ്തു. കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ വഷളാക്കാൻ, റോം, എദോമ്യനായ ഹെരോദിനെ പലസ്തീനികളുടെ പ്രദേശത്തിന്റെ ഭരണാധികാരിയായി സ്ഥാപിച്ചു. യാക്കോബും ദാവീദും അല്ല. ഏശാവിൻറെ സന്തതിയാണ് സിംഹാസനത്തിൽ ഇരുന്നു ഇസ്രായേൽ ഭരിച്ചത്.
♥ സെല്യൂസിഡ് സാമ്രാജ്യം ബിസി 312 മുതൽ 63 വരെ നിലനിന്നിരുന്നു, ഇത് സ്ഥാപിച്ചത് മഹാനായ അലക്സാണ്ടറിന്റെ ജനറൽമാരിൽ ഒരാളായ സെലക്കസ് ഒന്നാമൻ നിക്കേറ്റർ ആണ്. ഒരു കാലത്ത്, ഇന്ത്യയുടെ വടക്കുപടിഞ്ഞാറൻ മേഖലയിലെ സിന്ധുനദീതടത്തിൽ നിന്ന് മെഡിറ്ററേനിയൻ കടലിന്റെ കിഴക്കേ അറ്റം വരെ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന ഒരു പ്രദേശം സെല്യൂസിഡുകൾ നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നു. (https://www.worldhistory .org/Seleucid_Empire/) ♥
♥ യിസ്ഹാക്കിൻ്റെയും റിബെക്കയുടെയും മൂത്തമകനായ ഏശാവിൻ്റെ പിൻഗാമികളായിരുന്നു എദോമ്യർ. ഏശാവിൻ്റെ ഇളയ ഇരട്ട സഹോദരൻ യാക്കോബ് ആയിരുന്നു, അവൻറെ പേര് പിന്നീട് ഇസ്രായേൽ എന്ന് മാറ്റി. അബ്രഹാമിന് ദൈവത്തിൻറെ അനുഗ്രഹം കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെട്ട ഒരാളായി യാക്കോബ് മാറുന്നു. ♥
തനിക്കെതിരെ പുറം ലോകം മാത്രമല്ല പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്ന് സെഖര്യാവിനു തോന്നി. പാപത്തിന്റെയും വീഴ്ചയുടെയും അനന്തരഫലങ്ങൾ അപ്പോൾ വളരെ യഥാർത്ഥമായിരുന്നു. കുടുംബപ്പേരോ പൗരോഹിത്യ പാരമ്പര്യമോ തുടരാൻ സെഖര്യായ്ക്കും എലിസബത്തിനും ഒരു പുത്രനുണ്ടായിരുന്നില്ല. ധാർമ്മികമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ സെഖര്യാ എപ്പോഴും ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട് (ലൂക്കോസ് 1:6).. അവൻ ദൈവത്തിന്റെ നിർദ്ദേശങ്ങളും കല്പനകളും പാലിക്കുക മാത്രമല്ല, മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കാനുള്ള തന്റെ വിളിയോട് സത്യസന്ധത പുലർത്തുകയും ചെയ്തു. സെഖര്യാ വിശ്വസ്തനായ ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നു, എന്നാൽ ഇതും ദൈവജനത്തിന്റെ പ്രാർത്ഥനകളും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും ദൈവം പ്രതികരിക്കാത്തവനും നിശബ്ദനുമായി കാണപ്പെട്ടു.
വ്യക്തിപരമായും സാമൂഹികമായും-മലാഖി വളരെക്കാലം മുമ്പ് സംസാരിച്ച ശാപത്തിലാണ് താൻ ജീവിക്കുന്നതെന്ന് സെഖര്യാവിനു തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു. ഞാൻ പലപ്പോഴും ചെയ്യുന്നതുപോലെ സെഖര്യാവ് ദൈവത്തിൻറെ നിശബ്ദതയെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചോ എന്ന് ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു. എനിക്ക് അക്ഷമ തോന്നുന്നു. ദൈവം ദൈവം എന്റെ ടൈംടേബിൾ അനുസരിച്ചു നീങ്ങണമെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, അവൻ അങ്ങനെ ചെയ്യാത്തപ്പോൾ, ഞാൻ അൽപ്പം സംശയാവാനാകുന്നു, “ദൈവമേ, നീ ശരിക്കും അവിടെയുണ്ടോ?” “നിനക്ക് ശരിക്കും എന്നെക്കുറിച്ച് വിചാരമുണ്ടോ?” “ഞാൻ ഇവിടെ വല്ലാത്തൊരു പ്രതിസന്ധിയിലാണെന്നു നിനക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ലേ? ഒടുവിൽ ദൈവം പ്രത്യക്ഷപ്പെടുമ്പോൾ പോലും അത് യഥാർത്ഥത്തിൽ അവനാണോ എന്ന് ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു.
സെഖര്യാവിൻറെ ജീവിതത്തെ മാത്രമല്ല, ലോകത്തിൻറെ മുഴുവൻ സഞ്ചാരപഥത്തെയും മാറ്റിമറിക്കുന്ന ഒരു സന്ദേശവുമായി ദൈവം തൻറെ ദൂതനെ സെഖര്യാവിങ്കലേക്ക് അയയ്ക്കുന്ന സന്ദർഭമാണിത്.
അപ്പോള്‍, കര്‍ത്താവിന്‍െറ ദൂതന്‍ ധൂപപീഠത്തിന്‍െറ വലത്തുവശത്തു നില്‍ക്കുന്നതായി അവനു പ്രത്യക്‌ഷപ്പെട്ടു. അവനെക്കണ്ട്‌ സഖറിയാ അസ്വസ്‌ഥനാവുകയും ഭയപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ദൂതന്‍ അവനോടു പറഞ്ഞു: സഖറിയാ ഭയപ്പെടേണ്ടാ. നിന്‍െറ പ്രാര്‍ഥന കേട്ടിരിക്കുന്നു. നിന്‍െറ ഭാര്യ എലിസബത്തില്‍ നിനക്ക് ഒരു പുത്രന്‍ ജനിക്കും. നീ അവന് യോഹന്നാന്‍ എന്നു പേരിടണം. നിനക്ക് ആനന്‌ദവും സന്തുഷ്‌ടിയുമുണ്ടാകും. അനേകര്‍ അവന്‍െറ ജനനത്തില്‍ ആഹ്‌ളാദിക്കുകയുംചെയ്യും. കര്‍ത്താവിന്‍െറ സന്നിധിയില്‍ അവന് വലിയവനായിരിക്കും. വീഞ്ഞോ മറ്റു ലഹരിപാനീയങ്ങളോ അവന് കുടിക്കുകയില്ല. അമ്മയുടെ ഉദരത്തില്‍വച്ചുതന്നെ അവന് പരിശുദ്‌ധാത്‌മാവിനാല്‍ നിറയും. ഇസ്രായേല്‍മക്കളില്‍ വളരെപ്പേരെ അവരുടെ ദൈവമായ കര്‍ത്താവിലേക്ക്‌ അവന് തിരികെ കൊണ്ടുവരും. പിതാക്കന്‍മാരുടെ ഹൃദയങ്ങളെ മക്കളിലേക്കും അനുസരണമില്ലാത്തവരെ നീതിമാന്‍മാരുടെ വിവേകത്തിലേക്കും തിരിച്ചുവിടാനും സജ്‌ജീകൃത മായ ഒരു ജനത്തെ കര്‍ത്താവിനുവേണ്ടി ഒരുക്കാനും ഏലിയായുടെ ചൈതന്യത്തോടും ശക്‌തിയോടും കൂടെ അവന് കര്‍ത്താവിന്‍െറ മുമ്പേപോകും. (ലൂക്കോസ് 1: 11-17))
അതെ!
സ്വർഗത്തിൽ നിന്നുള്ള അനന്തമായ നിശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം, ഒടുവിൽ ദൈവം വീണ്ടും സംസാരിച്ചു. അത് മാത്രമല്ല, നിങ്ങൾ ഒരു സെഖര്യാവാണെങ്കിൽ, അവൻ നിങ്ങളോട് സംസാരിക്കുന്നുണ്ട് – ഒരു ചെറിയ സന്ദേശത്തിൽ, ദൈവം തന്റെ ദൂതൻ മുഖേന, നിങ്ങൾക്കും നിങ്ങളുടെ ഭാര്യയ്ക്കും വേണ്ടിയുള്ള വ്യക്തിപരമായ കഷ്ടപ്പാടുകൾക്കുള്ള പ്രതിവിധി മാത്രമല്ല, നിങ്ങളുടെ ആളുകൾ അനുഭവിച്ച ഗോത്രവർഗ കഷ്ടതകൾ മാത്രമല്ല, ലോകത്തിന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ അവസാനവും പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു.
അവസാനമായി, സെഖര്യാവിന്റെ മനസ്സിൽ, സാമൂഹികമായും വ്യക്തിപരമായും ഈ ലോകത്തിൽ എല്ലാം ശരിയാകാൻ പോകുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് കർത്താവിന്റെ ദൂതനോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻറെ പ്രതികരണം വളരെ രസകരമാകുന്നത്.
ദൂതനോടു
♥ തൻറെ വൃദ്ധയായ ഭാര്യയായ സാറയ്ക്ക് ഒരു മകൻ ജനിക്കുമെന്ന് കർത്താവ് അബ്രഹാമിനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻറെ പ്രതികരണം സെഖര്യാവിൻറെ അവസ്ഥ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു. അബ്രഹാം ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തന്നോടുതന്നെ ചോദിച്ചു, ‘നൂറു വയസ്സുള്ള ഒരു മനുഷ്യന് ഒരു മകൻ ജനിക്കുമോ? സാറാ തൊണ്ണൂറ് വയസ്സിൽ ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കുമോ? (ഉല്പത്തി 17:17) സെഖര്യയ്ക്ക് ഈ കഥ നന്നായി അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിക്കാൻ അദ്ദേഹം പാടുപെട്ടു.♥
അത്തരമൊരു അമാനുഷിക കണ്ടുമുട്ടലിനു ശേഷം ആർക്കെങ്കിലും അങ്ങനെ സംശയിക്കാൻ കഴിയുമോയെന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ അങ്ങനെയുള്ള ഭാഗങ്ങൾക്കുള്ള പ്രതികരണങ്ങളിൽ, ആധുനിക ബൈബിൾ വായനക്കാരായ നമ്മൾ വെറുപ്പോടെ തലതിരിക്കാൻ പ്രലോഭിപ്പിക്കപ്പെട്ടേക്കാം. ഈ ദൂത ഇടപെടലിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി സെഖര്യയ്ക്ക് മൂന്ന് കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമായിരിക്കണം. ഒന്നാമതായി, ഈ സന്ദേശം കർത്താവിൽ നിന്നുള്ളതാണ്. ദൈവാലയത്തിൽ വെച്ച് സെഖര്യാവിൻറെ ദൂതൻമാരുടെ കണ്ടുമുട്ടൽ ദൈവം അസാധാരണമായ എന്തോ ചെയ്തുവെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു. രണ്ടാമതായി, സെഖര്യാവിൻറെ വ്യക്തിപരമായ വേദനയും മക്കളില്ലാത്തതിൻറെ ലജ്ജയും ദൈവം വീണ്ടെടുക്കാൻ പോകുകയായിരുന്നു. മൂന്നാമതായി, ഇസ്രായേലിൻറെ ഗോത്രപരമായ കഷ്ടപ്പാടുകളും എല്ലാ മനുഷ്യരാശിയുടെയും ആഗോള കഷ്ടപ്പാടുകളും ഒഴിവാക്കുന്ന ഒരു മിശിഹായെ കൊണ്ടുവരാനുള്ള തൻറെ വാഗ്ദാനം ദൈവം നിറവേറ്റാൻ പോകുകയായിരുന്നു. സെഖര്യാവിൻറെ മകൻ ഈ വാഗ്ദത്ത രാജാവിൻറെ മുൻഗാമിയായിരിക്കണം. എന്നാൽ എന്തോ-ഒരുതരം അസ്വസ്ഥത-അത്തരമൊരു വെളിപ്പെടുത്തലിനൊപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ട സന്തോഷം നീക്കിക്കളഞ്ഞു. അതൊരു സംശയമായിരുന്നു. ദൈവ ദൂതനുമായുള്ള കണ്ടുമുട്ടലിനു ഉണ്ടായിട്ടും തന്റെ പ്രത്യാശയ്‌ക്കു കാലതാമസം ഉണ്ടായപ്പോൾ താൻ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് കണ്ടതും ചെവികൾ കൊണ്ട് കേട്ടതുമായ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് സംശയിക്കാൻ സെഖര്യാവ് പ്രേരിതനായി.
സദൃശവാക്യങ്ങൾ 13:12 പറയുന്നുഃ “ആശാവിളംബനം ഹൃദയത്തെ ക്ഷീണിപ്പിക്കുന്നു; ഇച്ഛാനിവൃത്തിയോ ജീവവൃക്ഷം തന്നേ”. സെഖര്യാവിൽ കാലതാമസം വരുത്തിയ പ്രത്യാശയുടെ അസ്വസ്ഥത നാം മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്.
സെഖര്യാവിൻറെ സംശയത്തിന് അനന്തരഫലങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു-ഒൻപത് മാസത്തെ നിശബ്ദതയാണ് ഏറ്റവും പ്രകടമായത്. എന്നാൽ മനുഷ്യരുടെ വിശ്വാസം ദൈവത്തിൻറെ പദ്ധതിയെ നിർണ്ണയിക്കാത്തതുപോലെ, മനുഷ്യരുടെ സംശയവും അതിനെ പാളം തെറ്റിക്കുന്നില്ല. സെഖര്യാവിൻറെ സംശയം ദൈവത്തിൻറെ പദ്ധതിയെ തടഞ്ഞില്ലെങ്കിലും അതിൽ പങ്കെടുക്കാനുള്ള സെഖര്യാവിൻറെ കഴിവിനെ അത് പരിമിതപ്പെടുത്തി. സംശയം ദൈവത്തെ തടയുന്നില്ല; അത് ദൈവം ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ നമ്മുടെ പങ്കാളിത്തത്തെ പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു, കാരണം അത് അവനെ അകലത്തിൽ നിർത്തുന്നു. സർപ്പം തോട്ടത്തിൽ ഹവ്വയോട് ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിന്റെ ഒരു പതിപ്പ് സംശയത്തോടെ ചോദിക്കുന്നു, “ദൈവം ശരിക്കും പറഞ്ഞോ?” സംശയം ചോദിക്കുന്നു, “ദൈവത്തെ ശരിക്കും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുമോ?”
നമ്മുടെ സംശയങ്ങൾ നമ്മെ നിരാശയിലേക്ക് നയിക്കുന്നത്ര ദൈവത്തിൻറെ കൈകളെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നില്ല. “ഇത് യഥാർത്ഥമായിരിക്കുന്നത് വളരെ നല്ലതാണെന്ന് തോന്നുന്നു.” എന്ന വാചകം നാമെല്ലാവരും കേട്ടിട്ടുണ്ട്. സെഖര്യാവിൽ ഒരു സംശയവും ഉയർന്നില്ല. മനുഷ്യന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ, ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കാത്തിരുന്നതിനുള്ള സ്വാഭാവിക പ്രതികരണമായിരുന്നു അത്.
നമ്മുടെ അനിശ്ചിതത്വങ്ങൾ നമ്മെ നിരുത്സാഹത്തിന്റെയും നിരാശയുടെയും ഒരു ഘട്ടത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നുവെന്ന് അംഗീകരിക്കാൻ നമ്മിൽ എത്രപേർക്ക് ആത്മാർത്ഥതയോ ധൈര്യമോ ഉണ്ട് എന്നതിൽ ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു? ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചു, പ്രാർത്ഥിച്ചു, വീക്ഷിച്ചു. എന്നിട്ടും, ദൈവം നിശബ്ദനും അകന്നവനുമായി കാണപ്പെടുന്നു.
സെഖര്യാവിൻറെ ജീവിതം മുഴുവൻ കാത്തിരിപ്പിലായിരുന്നു. മിശിഹായെ പ്രതീക്ഷിക്കുകയും കാത്തിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രതീക്ഷിക്കുകയും പ്രാർത്ഥിക്കുകയും ഒരു മകനെ കാത്തിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇവിടെ, വാർദ്ധക്യത്തിൽ, സെഖര്യാവിൻറെ പ്രാർത്ഥനകൾക്ക് ദൈവം ഒടുവിൽ ഉത്തരം നൽകുമ്പോൾ, ദൈവത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുക എന്നതാണ് അദ്ദേഹത്തിൻറെ പ്രാരംഭ പ്രതികരണം. ഉത്തരം അദ്ദേഹം പ്രതീക്ഷിച്ച രീതിയിലോ സൌകര്യപ്രദമായ സമയത്തോ വന്നില്ല. നീണ്ട കാത്തിരിപ്പ് അദ്ദേഹത്തെ സംശയത്തിലേക്ക് നയിച്ചു.
എല്ലാ വർഷവും യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ സഭ നമ്മുടെ രാജാവിന്റെയും രക്ഷകന്റെയും മിശിഹായുടെയും വരവിന്റെ പ്രതീക്ഷ പുതുക്കുവാൻ ഒത്തുകൂടുന്നു. ദൈവം സെഖര്യാവിൻറെ സമയക്രമം പിന്തുടരുകയോ സെഖര്യാവിൻറെ പദ്ധതി പിന്തുടരുകയോ തൻറെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ എങ്ങനെ മികച്ച രീതിയിൽ നിറവേറ്റാം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഉപദേശം സ്വീകരിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല.
ഇത് കേൾക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടായിരിക്കും. മറ്റൊരു വിധത്തിലും ചെയ്യാൻ കഴിയാത്ത എന്തെങ്കിലും ദൈവം നമ്മുടെ കാത്തിരിപ്പിൽ ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് കേൾക്കാൻ പ്രയാസമാണ്. ഒരുപക്ഷേ, ദൈവീക പദ്ധതിയുടെ കേന്ദ്രമല്ലെന്ന് കേൾക്കാൻ നമുക്ക് പ്രയാസമാണ്. നമുക്ക് കാത്തിരിക്കാം, ദൈവത്തിന് ഇപ്പോഴും “ചിലർ താമസം എന്നു വിചാരിക്കുന്നതുപോലെ കർത്താവു തന്റെ വാഗ്ദത്തം നിവർത്തിപ്പാൻ താമസിക്കുന്നില്ല.” എന്ന തൻറെ വാക്ക് പാലിക്കാൻ കഴിയും. (2 പത്രോസ് 3:9). എന്നാൽ ഇതിൽ നാം മനസ്സിലാക്കുന്നത് ദൂതന്മാരെ കണ്ടുമുട്ടിയതിനുശേഷം സെഖര്യാവ് വീട്ടിൽ ചെന്ന് തന്നോട് പറഞ്ഞതെല്ലാം നിറവേറ്റപ്പെടുവാൻ കർത്താവിൽ വിശ്വസിച്ചു. എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് അദ്ദേഹം എലിസബത്തിനെ അറിയിച്ചു എന്നതിൽ സംശയമില്ല, ഭർത്താവിന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള സംസാരിക്കാനുള്ള കഴിവ് നഷ്ടപ്പെട്ടത് കണ്ട് അവളും വിശ്വാസം പ്രകടിപ്പിച്ചിരിക്കാം.
സംശയത്തിൻറെ അനന്തരഫലങ്ങൾ സംശയത്തെ തന്നെ മറികടന്നേക്കാം. ഒടുവിൽ, സെഖര്യാവിൻറെ വിശ്വാസം അദ്ദേഹത്തിൻറെ സംശയങ്ങളെ മറികടന്നു; എന്നാൽ ആ സംശയങ്ങളുടെ ഫലങ്ങൾ-ഒൻപത് മാസത്തെ വിനയം- അതായതു മകന് അദ്ദേഹത്തിൻറെ പേര് ലഭിച്ച ദിവസം വരെ നീണ്ടുനിന്നു. ഭാഗ്യവശാൽ, ഒരു വസ്തുവിന്റെ ഫലങ്ങൾ ആ വസ്തുവിന് തുല്യമല്ല. നാം അതിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുമ്പോൾ-അതിൽ പറ്റിനിൽക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ സംശയം വിജയിക്കുകയുള്ളൂ. പ്രതീക്ഷയില്ലാത്ത ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ ഒരു വഴി ഉണ്ടാക്കാനുള്ള ദൈവത്തിൻറെ കഴിവ് നാം ഉപേക്ഷിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ പ്രത്യാശ മരിക്കൂ. സംശയം വിശ്വാസത്തിന് വഴിയൊരുക്കുന്ന നിമിഷം പ്രത്യാശ ജനിക്കുന്നു. സംശയം മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ; അത് സെഖര്യയ്ക്ക് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതായിരുന്നു, അത് നമുക്കും മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്.
സ്വയം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക. അബ്രാഹാമിൻ്റെയും യിസ്ഹാക്കിൻ്റെയും യാക്കോബിൻ്റെയും ദൈവം ഒരു വാഗ്ദാനപാലകനാണ്. നമ്മുടെ സംശയങ്ങൾക്കിടയിലും അദ്ദേഹം വിശ്വസ്തനാണെന്നതാണ് ക്രിസ്മസിന്റെ പ്രതീക്ഷ.
♥ എലിസബത്തിന്നു പ്രസവിപ്പാനുള്ള കാലം തികഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ഒരു മകനെ പ്രസവിച്ചു; കർത്താവു അവൾക്കു വലിയ കരുണ കാണിച്ചു എന്നു അയൽക്കാരും ചാർച്ചക്കാരും കേട്ടിട്ടു അവളോടുകൂടെ സന്തോഷിച്ചു. (ലൂക്കോസ് 1:57-58) ♥
ഇന്ത്യൻ സൊസൈറ്റി ഓഫ് അസിസ്റ്റഡ് റീപ്രൊഡക്ഷന്റെ കണക്കനുസരിച്ച്, പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും ഉൾപ്പെടെ 275 ലക്ഷം വന്ധ്യതയുള്ള ജനങ്ങളാണ് ഇന്ത്യയിലുള്ളത്. പതിനഞ്ച് ഇന്ത്യൻ ദമ്പതികളിൽ ഒരാൾ വന്ധ്യതയുമായി മല്ലിടുന്നു. കൂടാതെ, അമേരിക്കയിൽ പത്ത് മുതൽ പതിനഞ്ച് ശതമാനം വരെ ദമ്പതികൾ വന്ധ്യതയുമായി മല്ലിടുന്നു. അതിനർത്ഥം സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കനുസരിച്ച് ഓരോ പത്ത് ദമ്പതികളിൽ ഒരാൾക്ക് ചില ഘട്ടങ്ങളിൽ സെഖര്യയുടെയും എലിസബത്തിന്റെയും അതേ അവസ്ഥ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട് എന്നാണ്. നമുക്ക് ഇതിനെ അസംസ്കൃത സംഖ്യകളായി വിഭജിക്കാം. 2020ലെ യുഎസ് സെൻസസ് പ്രകാരം അമേരിക്കയിൽ 620 ലക്ഷത്തിലധികം വിവാഹിതരായ ദമ്പതികൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഇതിനർത്ഥം അമേരിക്കയിൽ മാത്രം 124 ലക്ഷം ആളുകൾ ഗർഭം ധരിക്കാനും കുട്ടികളെ പ്രസവിക്കാനും കഴിയാത്തതിന്റെ നിരാശയും വേദനയും വ്യക്തിപരമായി അനുഭവിക്കുന്നു എന്നാണ്.
അതായതു, ഈ അനുഭവം ഉള്ള ആളുകൾ ഒരു നഗരം രൂപീകരിച്ചാൽ, ആ നഗരം ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ജനസംഖ്യയുള്ള 26-ാമത്തെ നഗരമായിരിക്കും-റഷ്യയിലെ മോസ്കോയ്ക്ക് തൊട്ടുപിന്നിലും ഇന്ത്യയിലെ ചെന്നൈ തൊട്ടുമുമ്പിലും; കൊളംബിയയിലെ ബൊഗോട്ട; ഫ്രാൻസിലെ പാരീസ്. ന്യൂയോർക്ക്, ലോസ് ഏഞ്ചൽസ്, ടൊറന്റോ എന്നിവയെ മറികടന്ന് വടക്കേ അമേരിക്കയിലെ ഏറ്റവും വലിയ നഗരമായിരിക്കും അത്.
“നിങ്ങള്‍ സന്താനപുഷ്ടിയുള്ളവരായി പെരുകി ഭൂമിയില്‍ നിറഞ്ഞു അതിനെ അടക്കി സമുദ്രത്തിലെ മത്സ്യത്തിന്മേലും ആകാശത്തിലെപറവജാതിയിന്മേലും സകലഭൂചരജന്തുവിന്മേലും വാഴുവിന്‍” (ഉല്പത്തി 1:28) എന്ന ആദ്യത്തെ ദൈവ കൽപ്പനയുടെ ഒരു പ്രധാന വശം നടപ്പിലാക്കാൻ കഴിയാത്തതിന്റെ തകർന്ന ദുഃഖം 24 ലക്ഷം മനുഷ്യർ അനുഭവിക്കുന്നു. ഫലപ്രദമാകുക, വർദ്ധിപ്പിക്കുക”. . അനുയോജ്യനായ ഒരു ഇണയെ കണ്ടെത്താൻ ആഗ്രഹിക്കുകയും എന്നാൽ ഒരിക്കലും അങ്ങനെ ചെയ്യാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആരെയെങ്കിലും കുറിച്ച് അല്ല ഇവിടെ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. നിശബ്ദതയിലും ഒറ്റപ്പെടലിലും കഷ്ടപ്പെടുന്ന നിരവധി ആളുകൾ ഉണ്ട്.
സ്ത്രീകൾ പ്രത്യേകിച്ചും അവരുടെ ആത്മാവിനെ തുളയ്ക്കുന്ന അനന്തമായ ചോദ്യങ്ങൾ സഹിക്കുന്നു. ഈ ദുഃഖം എലിസബത്തിന് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു. ഒരു സ്ത്രീയുടെ പ്രാഥമിക ജോലി ഭർത്താവിന് കുട്ടികൾ നൽകുന്ന ഭാര്യയാകുക എന്നതായിരുന്നുഃ വാർദ്ധക്യത്തിൽ അവരെ പരിപാലിക്കുന്ന പെൺമക്കളും കുടുംബ ബിസിനസ്സ് ഏറ്റെടുക്കുകയും കുടുംബനാമം നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ആൺമക്കളും.
സങ്കീർത്തനം പറയുന്നുഃ മക്കൾ, യഹോവ നല്കുന്ന അവകാശവും ഉദര ഫലം, അവൻ തരുന്ന പ്രതിഫലവും തന്നേ. (സങ്കീർത്തനങ്ങൾ127:3).
അങ്ങനെയെങ്കിൽ കുട്ടികളുണ്ടാകാതിരിക്കുക എന്നത് ലജ്ജാകരം മാത്രമല്ല, അത് ഒരു ആത്മീയ കുറവായി കണക്കാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. കുട്ടികൾ ദൈവത്തിൻറെ അനുഗ്രഹമായിരുന്നു. മക്കളുടെ അഭാവം ദൈവം അനുഗ്രഹം തടഞ്ഞുവെച്ചതാണെന്ന് അനുമാനിക്കപ്പെട്ടു. കൂടാതെ, ഈ സംസ്കാരത്തിൽ, തെറ്റ് സ്ത്രീയുടെ ഭാഗത്താണെന്ന് സ്വയമേവ അനുമാനിക്കപ്പെട്ടു-അവൾ എന്തെങ്കിലും തെറ്റ് ചെയ്തു, ദൈവത്തിന്റെ വിധി അനുഭവിക്കുന്നു.
നിരാശയെ എലിസബത്തിന് അടുത്തറിയാമായിരുന്നു. ദുഃഖം ഒരു നിരന്തരപങ്കാളിയായി മാറുന്നതുവരെ, മാസങ്ങൾ തോറും, വർഷം തോറും, അവൾ ആ അവസ്ഥകളെ സഹിച്ചു. ഒടുവിൽ, അനിവാര്യതയിൽ നിന്ന് ശൂന്യതയുടെ ഒരു ദൈവശാസ്ത്രം സൃഷ്ടിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന് അവൾക്ക് ഒടുവിൽ അംഗീകരിക്കേണ്ടിവന്നു. ദൈവത്തോടും അവിടുത്തെ നിയമത്തോടും അനുസരണമുള്ളവളാണെങ്കിലും, അമാനുഷിക ഇടപെടൽ ഒഴികെ, അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ എല്ലായ്പ്പോഴും ഒരു ശൂന്യതയുണ്ടെന്ന് എലിസബത്തിന് അംഗീകരിക്കേണ്ടിവന്നു.
ശൂന്യമായ ഗർഭപാത്രം.
ശൂന്യമായ നേഴ്‌സറി വിദ്യാലയം.
ശൂന്യമായ വീട്.
ശൂന്യമായ പ്രതീക്ഷകൾ.
നിരാശയ്ക്കിടയിൽ നമുക്ക് എങ്ങനെ പ്രോത്സാഹനം ലഭിക്കും? എലിസബത്തിനെപ്പോലെ നാം ദൈവത്തെ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ ശൂന്യസ്ഥാനങ്ങൾ അവന്റെ സമയത്തും സന്ദർഭത്തിലും നിറയ്ക്കാൻ അനുവദിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ അത് സംഭവിക്കുകയുള്ളൂ. നമ്മുടെ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ അഭാവത്തിനിടയിൽ ദൈവത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം സ്വീകരിക്കാൻ പഠിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ അത് സംഭവിക്കൂ.
ഞങ്ങളുടെ പള്ളിയിൽ, കഴിഞ്ഞ ക്രിസ്മസിന് അല്ലെസിന്റെ കുടുംബത്തിന് ഇത് കഠിനമായ രീതിയിൽ പഠിക്കേണ്ടിവന്നു. ക്രിസ്മസിന്റെ ആദ്യ ഞായറാഴ്ചയ്ക്ക് മൂന്ന് ദിവസം മുമ്പ്, ഞങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട അമ്മയും, സഹോദരിയും, അമ്മായിയുമായ -ജൂഡി- കർത്താവിന്റെ സന്നിധിയിലേക്ക് എടുക്കപ്പെട്ടു. ഏകദേശം കാൽനൂറ്റാണ്ട് മുമ്പ് ക്രിസ്മസിന് ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഞങ്ങൾക്ക് അപ്പച്ചൻ ക്രോഫോർഡിനെ നഷ്ടപ്പെട്ടപ്പോൾ എന്റെ കുടുംബത്തിനും ഈ പാഠം പഠിക്കേണ്ടിവന്നു.
നഷ്ടവും വേദനയും പലവിധത്തിൽ പ്രകടമാകാം. ക്രിസ്മസ് മേശയ്ക്ക് ചുറ്റും ഒഴിഞ്ഞ കസേര. മരത്തിനടിയിൽ തുറക്കാത്ത പാഴ്സലുകൾ, അവയുടെ ഉടമ ഇപ്പോൾ നമ്മോടൊപ്പമില്ല. നേഴ്‌സറി വിദ്യാലയം വിജനമായി. നിരാശാജനകവും മരവിച്ചതുമായ തൊഴിലില്ലായ്മ അവസ്ഥ. കുറഞ്ഞ ബാങ്ക് അക്കൌണ്ട് മൂലമുണ്ടാകുന്ന ഉത്കണ്ഠ. സ്വപ്നങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളും സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെടാത്തതിന്റെ ഫലമായുണ്ടാകുന്ന ശൂന്യതയെയും നിരാശയെയും നാമെല്ലാവരും ഒടുവിൽ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
ശൂന്യതയെ നാം എങ്ങനെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു എന്നത് നമ്മുടെ വിശ്വാസത്തെക്കുറിച്ചും സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചും വളരെയധികം എടുത്തു കാണിക്കുന്നു. എലിസബത്തിന്റെ നിരാശയ്ക്കിടയിലും അവൾ വിശ്വസ്തത പിന്തുടർന്നുവെന്ന് ഈ ഭാഗം കാണിക്കുന്നു. അവൾ അപ്പോഴും തൻറെ ഭർത്താവിനെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു. അവൾ അപ്പോഴും ദൈവത്തെ സേവിച്ചു. അവളുടെ വിശ്വസ്തത അവൾക്ക് ആവശ്യമുള്ളതോ അർഹമാണെന്ന് അവൾ കരുതിയതോ ആയ കാര്യങ്ങളെ അനിശ്ചിതമായി സ്വാധീനിക്കുകയായിരുന്നില്ല.
കഷ്ടതയിലൂടെയും, വേദനയിലൂടെയും, നിരാശയിലൂടെയും മാത്രം നാം പഠിക്കുന്ന പലതും ദീർഘ വർഷത്തെ നിരാശയും കാത്തിരിപ്പും കഷ്ടപ്പാടും, എലിസബത്തിനെ പഠിപ്പിച്ചു എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഒരാൾക്ക് ദാനങ്ങൾ വെറുതെ ലഭിക്കില്ല. പ്രായമായപ്പോൾ ദൈവം തനിക്ക് ഒരു കുട്ടിയെ പ്രസവിക്കുമെന്ന് എലിസബത്ത് വിശ്വസിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അവളുടെ പ്രതികരണം എന്തായിരിക്കുമെന്ന് ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു. ആർദ്രമായ, തകർന്നതും ആർദ്രവുമായ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നാണ് സന്തോഷം വരുന്നത്. ആരെങ്കിലും തങ്ങൾ അർഹരാണെന്നോ അല്ലെങ്കിൽ കൃപ നേടിയിട്ടുണ്ടെന്നോ കരുതുമ്പോൾ അത് സന്തോഷമല്ല, മറിച്ചു നീരസം സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
ആ പേപ്പറിൽ ഞാൻ എ അർഹിക്കുന്നു. എനിക്ക് ഒരു ബി നൽകാൻ പ്രൊഫസർക്ക് എന്തു ധൈര്യമുണ്ട്!
എന്റെ ബാങ്ക് അക്കൌണ്ടിൽ കൂടുതൽ പണം ഉണ്ടായിരിക്കാൻ ഞാൻ അർഹനാണ്. എല്ലാത്തിനുമുപരി, എനിക്ക് ആ അവധിക്കാലം ആവശ്യമാണ്, എനിക്ക് ശരിക്കും ഒരു മികച്ച വാഹനം ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയും. എനിക്ക് ആ സ്ഥാനക്കയറ്റം നൽകാതിരിക്കാൻ എന്റെ ബോസിന് എങ്ങനെ ധൈര്യം വന്നു!
ഞാൻ സന്തോഷവാനായിരിക്കാൻ അർഹനാണ്. എന്റെ വിവാഹത്തിന് പുറത്തുള്ള ഒരു ബന്ധം പിന്തുടരുന്നത് പാപമാണെന്ന് എന്നോട് പറയാൻ നിങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ ധൈര്യം വന്നു!
എലിസബത്തിനെപ്പോലെ, നിങ്ങളുടെ നിരാശ പൂർണ്ണമായും മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. ദൈവം നിങ്ങളെ മറന്നു, നിങ്ങളെ ഉപേക്ഷിച്ചു, നിങ്ങളെ ഒറ്റിക്കൊടുത്തു, അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളോട് ക്രൂരമായി പെരുമാറി എന്ന് നിങ്ങൾക്ക് തോന്നിയേക്കാം. നിങ്ങളുടെ വികാരങ്ങൾ നിയമാനുസൃതമായിരിക്കാം എന്നതാണ് വസ്തുതയുടെ സത്യം. ആളുകൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്നതും ഒറ്റിക്കൊടുക്കുന്നതും നിങ്ങളോട് ക്രൂരമായി പെരുമാറുന്നതും നിങ്ങൾ അനുഭവിച്ചിരിക്കാം, പക്ഷേ ദൈവത്തോടല്ല. എന്നിരുന്നാലും, കൈയിലുള്ള ചോദ്യം എന്റെ വികാരങ്ങളുടെയോ നിങ്ങളുടെ വികാരങ്ങളുടെയോ ന്യായീകരണമല്ല. നമ്മുടെ നിരാശയ്ക്കിടയിൽ നമുക്ക് സന്തോഷം കണ്ടെത്താനാകുമോ എന്നതാണ് ചോദ്യം.
ദൈവം അകലെയാണെന്ന് തോന്നുമെങ്കിലും വാസ്തവത്തിൽ അവൻ എല്ലായ്പ്പോഴും അടുത്താണെന്ന് എലിസബത്തിന്റെ കഥ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ക്രിസ്തുമസിന്റെ കഥ-നീണ്ട വർഷങ്ങളുടെ നിരുത്സാഹത്തിന് ശേഷം പങ്കെടുക്കാൻ എലിസബത്തിനെ ക്ഷണിച്ച കഥ-ദൈവം അടുത്തുവരികയാണ് എന്നതാണ്. അവളുടെ കുഞ്ഞായിരിക്കും മിശിഹായെ പ്രഖ്യാപിക്കുക. ദൈവത്തിൻറെ സമയം എലിസബത്തിൻറെ സമയവുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലും അവന്റെ സമയം തികഞ്ഞതായിരുന്നു.
നാം ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിക്കുമ്പോൾ-നമുക്ക് മനസ്സിലാകാത്തപ്പോൾ പോലും-നമ്മുടെ തകർന്ന ഹൃദയങ്ങളുടെ വിള്ളലുകൾ അവൻ നിറയ്ക്കും. നമ്മുടെ വിലാപത്തെ നൃത്തമാക്കി മാറ്റാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിയും. നൽകുന്നയാളുടെ സ്നേഹം കാണിക്കാനാണ് സമ്മാനങ്ങൾ നൽകുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ, നമ്മൾ നേടിയിട്ടില്ലാത്ത എന്തെങ്കിലും നേടിയതായി തോന്നുന്നത് അവസാനിക്കുന്നു.
സങ്കീർത്തനക്കാരൻ പറഞ്ഞതുപോലെ, “അവന്റെ കോപം ക്ഷണനേരത്തേക്കേയുള്ളു; അവന്റെ പ്രസാദമോ ജീവപര്യന്തമുള്ളതു; സന്ധ്യയിങ്കല്‍ കരച്ചല്‍ വന്നു രാപാര്‍ക്കും; ഉഷസ്സിലോ ആനന്ദഘോഷം വരുന്നു.” (സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 30:5).
പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക. ദുഃഖം ഒരു കാലത്തേക്ക് മാത്രം നിലനിൽക്കുന്നു. സന്തോഷം ഉടൻ വരുന്നു.
♥ ഇങ്ങനെ നിനെച്ചിരിക്കുമ്പോൾ കർത്താവിന്റെ ദൂതൻ അവന്നു സ്വപ്നത്തിൽ പ്രത്യക്ഷനായി: ദാവീദിന്റെ മകനായ യോസേഫേ, നിന്റെ ഭാര്യയായ മറിയയെ ചേർത്തുകൊൾവാൻ ശങ്കിക്കേണ്ടാ; അവളിൽ ഉല്പാദിതമായതു പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ ആകുന്നു. അവൾ ഒരു മകനെ പ്രസവിക്കും; അവൻ തന്റെ ജനത്തെ അവരുടെ പാപങ്ങളിൽ നിന്നു രക്ഷിപ്പാനിരിക്കകൊണ്ടു നീ അവന്നു യേശു എന്നു പേർ ഇടേണം എന്നു പറഞ്ഞു. (മത്തായി1:20–21) ♥
അവിശ്വസ്തയായ ഒരു പങ്കാളിയെപ്പോലെ വലിയ വഞ്ചനകളൊന്നുമില്ല. മേരിയും യോസേഫും അവരുടെ ബന്ധത്തിന്റെ ഈ ഘട്ടത്തിൽ നിയമപരമായി വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിലും, പുരാതന വിവാഹനിശ്ചയ ആചാരങ്ങൾ സമകാലിക ആചാരങ്ങളിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു.
ഒന്നാമതായി, വിവാഹനിശ്ചയം ഒരു പുരുഷനും സ്ത്രീയും തമ്മിലുള്ള ഒരു പ്രണയ കരാർ മാത്രമായിരുന്നില്ല. മഹത്തായ പ്രണയ പ്രകടങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കില്ല, “ഒരുമ” ഉണ്ടോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ ഹണിമൂൺ ഉല്ലാസയാത്രകളോ മാസങ്ങളോ വർഷങ്ങളോ നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന ഡേറ്റിംഗോ ഇല്ല . വിവാഹം എന്നത് രണ്ട് ആളുകൾ പരസ്പരം തങ്ങളുടെ സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കുക മാത്രമല്ല, അത് മാതാപിതാക്കളോ മറ്റ് ഉത്തരവാദിത്തമുള്ള കക്ഷികളോ ക്രമീകരിച്ചതാണ്.(ഇത് ഒരുപക്ഷേ നമ്മുടെ രാജ്യവുമായി കുറച്ചുകൂടി സാമ്യമുണ്ട്). കൂടാതെ, തുടക്കത്തിലെങ്കിലും, പ്രണയത്തിന് പലപ്പോഴും ഈ ക്രമീകരണവുമായി വലിയ ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നില്ല. രണ്ട് കുടുംബങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള കരാറായിരുന്നു അത്.
രണ്ടാമതായി, കുടുംബങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ചർച്ചകൾ ഈ ഘട്ടത്തിൽ അവസാനിച്ചിരിക്കും. നിയമപരമായ നടപടിക്രമങ്ങൾ പിന്തുടരുകയും വധുവിന്റെ വില കൈമാറുകയും ചെയ്യും. ഈ ദമ്പതികളെ വിവാഹിതരായി കണക്കാക്കിയിരുന്നു. സമകാലിക വിവാഹനിശ്ചയത്തിനപ്പുറം, എന്നാൽ നമ്മുടെ സാംസ്കാരിക മാനദണ്ഡങ്ങൾ വിവാഹത്തിന് അനുവദിക്കുന്നിടത്തോളം, അത് വിവാഹനിശ്ചയമായിരുന്നു. പരസ്പരം നിയമപരമായി ബാധ്യസ്ഥരാണെങ്കിലും വിവാഹനിശ്ചയത്തിന് ശേഷം മാത്രമേ ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാരായി ജീവിക്കാൻ ദമ്പതികൾക്കു സാധിക്കുകയുള്ളൂ.
നിങ്ങൾ പ്രശ്നം മനസ്സില്ലാക്കുണ്ടോ?
യോസേഫും മേരിയും വിവാഹം കഴിക്കുമെന്ന് പ്രതിജ്ഞയെടുക്കുകയും അതിനാൽ ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാരായി നിയമപരമായി പരസ്പരം ബന്ധിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. വിവാഹച്ചടങ്ങുകൾ കഴിയുന്നതുവരെ ലൈംഗികപ്രവർത്തനങ്ങളിൽ നിന്ന് സാംസ്കാരികമായും മതപരമായും അവരെ വിലക്കിയിരുന്നു. മേരി ഗർഭിണിയായപ്പോൾ, മാനുഷികമായി പറഞ്ഞാൽ, രണ്ട് ഓപ്ഷനുകൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. വിവാഹനിശ്ചയം കഴിഞ്ഞ ദമ്പതികളുടെ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള വ്യഭിചാരം അല്ലെങ്കിൽ ഭാര്യയുടെ വ്യഭിചാരം. മറ്റ് സ്വാഭാവിക സാദ്ധ്യതകൾ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഓരോ കാഴ്ചക്കാരനും ഒരു കാര്യം ഊഹിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. മേരി ആരോടെങ്കിലും ലൈംഗിക ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്നു. ഒരു വർഷത്തെ വിവാഹനിശ്ചയം അവസാനിക്കുന്നതിനും വിവാഹച്ചടങ്ങിനും മുമ്പ് യോസേഫുമായി ലൈംഗികബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നത് ഇരുകുടുംബങ്ങൾക്കും വലിയ നാണക്കേടുണ്ടാക്കും. മറ്റൊരാളുമായി ലൈംഗിക ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നത് സ്ത്രീയെയും അവളുടെ കുഞ്ഞിനേയും വൃത്തികെട്ടതും ലജ്ജാകരവുമായ ഭാവിയിലേക്ക് നയിക്കും.
വ്യഭിചാരത്തിനുള്ള ശിക്ഷയെക്കുറിച്ച് മോശൈക നിയമം വളരെ വ്യക്തമാണ്-രണ്ട് കക്ഷികൾക്കും വധശിക്ഷ നൽകണം (ലേവ്യപുസ്തകം 20:10). ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, ലൈംഗിക പ്രവർത്തനത്തിന്റെ തെളിവ് ഗർഭധാരണമായിരുന്നു. ഒരു സ്ത്രീയെന്ന നിലയിൽ മേരിക്ക് നിയമപരമായ സാക്ഷ്യം നൽകാൻ അനുവാദമില്ലാത്തതിനാൽ കക്ഷികൾ ആരാണെന്ന ചോദ്യം ജോസഫിന്റെ സാക്ഷ്യത്തിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുമായിരുന്നു. റോമിന് മാത്രമേ വധശിക്ഷ നൽകാൻ കഴിയൂ എന്നതിനാൽ വധശിക്ഷയ്ക്ക് സാധ്യതയില്ലായിരുന്നു. യോസേഫിന്റെയും മേരിയുടെയും വിവാഹം പൂർത്തിയാകാത്തതിനാൽ ചില അവ്യക്തതകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നിട്ടും ആ അവിടെ ഇപ്പോഴും ജോസഫ് മേരിയുടെ “ഭർത്താവ്” എന്ന് വിളിക്കുന്നു. (മത്തായി 1:19)
പരസ്യമായി വിവാഹനിശ്ചയം അവസാനിപ്പിക്കുകയും സാഹചര്യത്തിന്റെ എല്ലാ നാണക്കേടും കുറ്റക്കാരിയായ മേരിയുടെ മേൽ വീഴാൻ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു യോസേഫിന് ചെയ്യാൻ പറ്റുന്ന രീതി. നിലവിലെ നിയമത്തിനു വിട്ടുകൊടുക്ക എന്നതാണ് യോസേഫിൻറെ കുടുംബം ഉൾപ്പെടെയുള്ള സമൂഹം ആവശ്യപ്പെടുന്നതും. യോസഫ് വിവാഹ ഉടമ്പടിയിൽ നിന്നും പിന്മാറുന്നില്ലെങ്കിൽ, താൻ മേരിയുടെ കുഞ്ഞിന്റെ പിതാവാണെന്ന് ലോകത്തോട് പറയുകയായിരുന്നു. വിവാഹനിശ്ചയം അവസാനിപ്പിച്ച് നിങ്ങളുടെ പ്രശസ്തിയും നിങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിന്റെ ബഹുമാനവും നിലനിർത്തുക, അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ ചെയ്യാത്ത ഒരു പാപം സമ്മതിക്കുന്നതായി തോന്നുന്ന നിങ്ങളുടെ അവിശ്വസ്തയായ പങ്കാളിയുമായി പൊതു അപമാനത്തിൽ ഏർപ്പെടുക. ഇതായിരുന്നു യോസഫ് അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടുന്ന സാദ്ധ്യതകൾ.
നിയമത്തോട് വിശ്വസ്തനായ ഒരു മനുഷ്യൻ എന്ന നിലയിൽ, മറിയത്തോടൊപ്പം തുടരാൻ തൻറെ പ്രശസ്തിയും കുടുംബത്തിൻറെ ബഹുമാനവും ത്യജിക്കാൻ യോസഫ് മടിക്കുന്നു. എന്നാൽ വ്യക്തമായും അവളെ പരിചരിച്ച ഒരാളെന്ന നിലയിൽ, മേരിയ്ക്കു നേരിടേണ്ടി വരുന്ന സാമൂഹിക അപമാനം കുറയ്ക്കാൻ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
മറ്റുള്ളവർ വിയോജിച്ചേക്കാമെങ്കിലും സ്നേഹവും വഞ്ചനയുമാണ് ഹൃദയ തകർച്ചയുടെ രണ്ട് അടിസ്ഥാന ഘടകങ്ങളെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. യോസഫിന്റെ നിഗമനത്തിലെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വ്യക്തമാണ്. നിയമത്തിൻറെ വാക്കുകൾ അദ്ദേഹത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു. തനിക്ക് മേലുള്ള സാംസ്കാരിക പ്രതീക്ഷകൾ അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കി. തൻ്റെ കുടുംബത്തിന് ഏറ്റവും നല്ലത് എന്താണെന്ന് അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും, അദ്ദേഹം അപ്പോഴും ആഴത്തിൽ വേദനിക്കുകയും മേരിയുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ കുറയ്ക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഇതാണ് സ്നേഹത്തിൻറെ പ്രവർത്തനം. പുറമെ നിന്ന് കാണുന്നവർക്ക് അതിൽ ഒരു അർത്ഥവും കാണാൻ കഴിയില്ല. നമുക്ക് നീതിയോ ശിക്ഷയോ പ്രതികാരമോ വേണം-പ്രത്യേകിച്ച് നമ്മൾ സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരാൾ ഒറ്റിക്കൊടുക്കപ്പെട്ട ആളാണെങ്കിൽ. എന്നാൽ തകർന്ന ഹൃദയമുള്ളവർ പ്രണയത്തിനും വഞ്ചനയ്ക്കും ഇടയിലുള്ള പിരിമുറുക്കത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്. വഞ്ചിക്കപ്പെട്ട ജീവിതപങ്കാളി അവളെ വഞ്ചിച്ചയാൾക്കെതിരെ കുറ്റം ചുമത്താൻ പാടുപെടുന്നു, കാരണം അവൾ ഇപ്പോഴും അവനെ സ്നേഹിക്കുന്നു. ഇണയെ വഞ്ചിച്ചയാൾ അവിശ്വസ്ത പങ്കാളിയെ തിരികെ കൊണ്ടു കൊണ്ട് വരാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, കാരണം അവൻ അവളെ സ്നേഹിക്കുന്നു. വിശ്വാസവഞ്ചന, യഥാർത്ഥമോ ഊഹമോ ആയിക്കൊള്ളട്ടെ, അത് സ്നേഹത്തെ ഇല്ലാതാക്കുന്നില്ല. തകർന്ന ഹൃദയമുള്ളവർക്ക് ഇത് നന്നായി അറിയാം.
യോസേഫിന്റെ സ്ഥാനത്തു നിന്ന് ചിന്തിക്കുക. നിങ്ങളുടെ പ്രതിശ്രുത വധു ഗർഭിണിയാണെന്ന് തെളിഞ്ഞു. കുഞ്ഞ് നിങ്ങളുടേതല്ലെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാം, അത് മറ്റാരുടേതുമല്ലെന്ന് അവൾ അവകാശപ്പെടുന്നു-ഒരു മനുഷ്യന്റേതുമല്ല. ഒരു മാലാഖ തന്റെ അടുത്ത് വന്ന് താൻ ഒരു കന്യകയായിരിക്കെ മിശിഹായെ പ്രസവിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞതായി അവൾ പറയുന്നു. ദൈവഹിതത്തിലൂടെയും ദൈവീക പ്രവർത്തിയിലൂടെയും താൻ ഗർഭിണിയാണെന്ന് അവൾ അവകാശപ്പെടുന്നു. പ്രകോപനപരവും പ്രത്യക്ഷത്തിൽ മതവിരുദ്ധവുമായ ഈ അവകാശവാദത്തിന് ശേഷം, അവൾ അവളുടെ ബന്ധുവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് അപ്രത്യക്ഷയാകുകയും നിങ്ങളുടെ തകർന്ന ജീവിതത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ പേറാൻ നിങ്ങൾ നിർബന്ധിതനാവുകയും ചെയ്യുന്നു.
യോസേഫ് ഇപ്പോൾ എന്താണ് ചിന്തിക്കുന്നതെന്ന് ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു. പ്രത്യക്ഷമായ അവിശ്വസ്തതയെക്കുറിച്ചോ അല്ലെങ്കിൽ അവിശ്വാസം മറച്ചുവെക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ അവൾ പറയുന്ന പ്രകോപനപരമായ നുണയെക്കുറിച്ചോ അയാൾക്ക് ദേഷ്യം തോന്നിയിട്ടുണ്ടാവുമോ? ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ മറ്റൊരാളോട് ഇങ്ങനെ ചെയ്യാൻ കഴിയും? വീണ്ടും, അത്തരമൊരു വഞ്ചനയ്ക്ക് ശേഷം ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ വഞ്ചകനെ സംരക്ഷിക്കാൻ കഴിയും? സ്നേഹത്തിലൂടെ. കരുതലില്ലായ്മയും വിദ്വേഷവും നീതി ലഭിക്കലിന്റെയും പ്രതികാരത്തിന്റെയും ചിന്തകളിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കും. അവ നമ്മെ പോരാടാൻ ശക്തരാക്കുകയും ധൈര്യപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ പ്രിയപ്പെട്ട ഒരാളുടെ വഞ്ചന നമ്മെ തകർക്കുന്നു.
അതുകൊണ്ടാണ് ഈ അടുത്ത ഘട്ടം വളരെ ശക്തവും തകർന്ന ഹൃദയമുള്ളവർക്ക് പ്രതീക്ഷയും പ്രോത്സാഹനവും നൽകുന്നതും.
ഇങ്ങനെ നിനെച്ചിരിക്കുമ്പോൾ കർത്താവിന്റെ ദൂതൻ അവന്നു സ്വപ്നത്തിൽ പ്രത്യക്ഷനായി: ദാവീദിന്റെ മകനായ യോസേഫേ, നിന്റെ ഭാര്യയായ മറിയയെ ചേർത്തുകൊൾവാൻ ശങ്കിക്കേണ്ടാ; അവളിൽ ഉല്പാദിതമായതു പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ ആകുന്നു. (മത്തായി 1:20)
അടിസ്ഥാനപരമായി, മേരിയുടെ ലജ്ജയിലേക്ക് ചുവടുവെക്കാൻ ദൂതൻ യോസഫിനെ ക്ഷണിക്കുന്നു. “മറിയത്തെ ഭാര്യയായി വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ ഭയപ്പെടരുത്”. ഇതായിരുന്നു വിവാഹച്ചടങ്ങിന്റെ അവസാന ഘട്ടം. വരൻ തൻ്റെ സുഹൃത്തുക്കളോടൊപ്പം വധുവിൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി അവളെ തൻ്റെ ഭാര്യയാക്കാൻ വീട്ടിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുപോയി.
തകർന്ന ഹൃദയത്തിന് പ്രതീക്ഷയും പ്രോത്സാഹനവും രണ്ട് വഴികളിലൂടെ യോസഫ് കണ്ടെത്തി. ആദ്യത്തേത് ദൈവവുമായുള്ള ഒരു കൂടിക്കാഴ്ചയിലൂടെയായിരുന്നു. രണ്ടാമത്തേത് കീഴടങ്ങലിലൂടെയായിരുന്നു.
സങ്കീർത്തനക്കാരൻ 51-ാം സങ്കീർത്തനത്തിൽ ഈ രണ്ട് വഴികളെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു. താൻ സൃഷ്ടിച്ച പ്രതിസന്ധിയിലൂടെ ദാവീദ് കടന്നുപോയിരുന്നു. മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയെ നിയമവിരുദ്ധമായി എടുക്കുകയും അവൻ മരിക്കുന്നത് കാണുകയും ചെയ്ത ദാവീദ് അപ്പോൾ തൻറെ പ്രവൃത്തികളുടെ അനന്തരഫലങ്ങൾ നേരിട്ടു. അനുതപിക്കുകയും തൻറെ പാപം ദൈവത്തോട് ഏറ്റുപറയുകയും ചെയ്ത ദാവീദിന് പാപമോചനം ലഭിച്ചു. തുടർന്ന് അദ്ദേഹം വിദൂരസ്ഥരും വേർപിരിഞ്ഞവരുമായ ഇസ്രായേലിൻറെ ഒരു സഭയെ വിളിച്ച് ഈ വാക്കുകൾ പാടി കർത്താവിനോട് പ്രഖ്യാപിക്കുന്നുഃ “ദൈവത്തിന്റെ ഹനനയാഗങ്ങള്‍ തകര്‍ന്നിരിക്കുന്ന മനസ്സു; തകര്‍ന്നും നുറുങ്ങിയുമിരിക്കുന്ന ഹൃദയത്തെ, ദൈവമേ, നീ നിരസിക്കയില്ല. (സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 51:17).
നിങ്ങളുടെ തകർന്ന ഹൃദയത്തിന് അന്തിമ തീരുമാനത്തിൽ എത്താൻ കഴിയില്ല. ഈ നിമിഷത്തിൽ ജോസഫിന് ഒരു ചോയ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നു. നീതിയുടെ വഴി പിന്തുടരുക, ഒരുപക്ഷേ അവന്റെ തകർന്ന ഹൃദയത്തെയും തകർന്ന ഈഗോയും ശാന്തമാക്കാൻ-മേരി ഒരു പാപവും ചെയ്‌തിട്ടില്ലെങ്കിലും-അല്ലെങ്കിൽ സ്നേഹത്തിന്റെയും കീഴടങ്ങലിന്റെയും വഴി തിരഞ്ഞെടുക്കുക. മേരിയെ വിവാഹമോചനം ചെയ്യാൻ അദ്ദേഹത്തിന് എല്ലാ നിയമപരമായ അവകാശവുമുണ്ടായിരുന്നു, എന്നാൽ സ്നേഹത്തിനും ദൈവത്തിലുള്ള താഴ്മയുള്ള അനുസരണത്തിനും പ്രതീക്ഷയ്ക്കും വേണ്ടി, അവളുടെ നാണക്കേട് ഏറ്റെടുക്കാൻ അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു.
ഹൃദയം തകർന്നവരോടുള്ള രക്ഷകന്റെ വിളി നിങ്ങളുടെ മുറിവിൽ നിന്ന് കരകയറുകയല്ല, മറിച്ച് അത് പരിഹരിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരാൾക്ക് മാത്രം നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം സമർപ്പിക്കുക എന്നതാണ്. വ്യക്തമായി പറഞ്ഞാൽഃ അധിക്ഷേപകരമായ ഒരു വിവാഹത്തിൽ തുടരാനോ അവിശ്വസ്തത സഹിക്കാനോ അല്ല ആഹ്വാനം. എന്നാൽ നമ്മുടെ വഞ്ചന അവന് സമർപ്പിക്കുക എന്നതാണ് വിളി. ആരാധനയുടെയും കീഴടങ്ങലിന്റെയും ജീവിതം നയിക്കാൻ നാം ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ല.
നാം നിയമത്തിലോ സംസ്കാരത്തിലോ കുടുങ്ങിയിട്ടില്ലെന്നും സ്നേഹത്തിൻ്റെയും വീണ്ടെടുപ്പിൻ്റെയും വഴി പിന്തുടരാൻ ക്ഷണിക്കുന്നുവെന്നും ആഗമനം നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
♥ “അത്യുന്നതങ്ങളിൽ ദൈവത്തിന്നു മഹത്വം; ഭൂമിയിൽ ദൈവപ്രസാദമുള്ള മനുഷ്യർക്കു സമാധാനം”. (ലൂക്കോസ് 2:14) ♥
ഇടയന്മാരുടെ ദൂത ആകസ്‌മികസമാഗമം ലൂക്കോസ് മാത്രമാണ് പറയുന്നത്. യേശുവിന്റെ ജനനത്തിന് മുമ്പും ചുറ്റുമുള്ള സംഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള മറ്റേതൊരു സുവിശേഷത്തേക്കാളും കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ലൂക്കയുടെ വിവരണം നൽകുന്നു. തൻറെ രീതിശാസ്ത്രത്തിൻറെയും എഴുത്തിൻറെ ഉദ്ദേശ്യത്തിൻറെയും ഒരു രേഖാചിത്രം നൽകിയാണ് ലൂക്കോസ് തൻറെ സുവിശേഷ വിവരണം ആരംഭിക്കുന്നത്.
ശ്രീമാനായ തെയോഫിലോസേ, ആദിമുതൽ കണ്ട സാക്ഷികളും വചനത്തിന്റെ ശുശ്രൂഷകന്മാരുമായവർ നമ്മെ ഭരമേല്പിച്ചതുപോലെ, നമ്മുടെ ഇടയിൽ പൂർണ്ണമായി പ്രമാണിച്ചു വരുന്ന കാര്യങ്ങളെ വിവരിക്കുന്ന ഒരു ചരിത്രം ചമെപ്പാൻ പലരും തുനിഞ്ഞിരിക്കകൊണ്ടു, നിനക്കു ഉപദേശം ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന വാർത്തയുടെ നിശ്ചയം നീ അറിയേണ്ടതിന്നു അതു ക്രമമായി എഴുതുന്നതു നന്നെന്നു ആദിമുതൽ സകലവും സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിച്ചിട്ടു എനിക്കും തോന്നിയിരിക്കുന്നു. (ലൂക്കോസ് 1:1–4, വ്യാഖ്യാനം ചേർത്തിരിക്കുന്നു)
എല്ലാ കണക്കുകളും അനുസരിച്ച്, ലൂക്കയാണ് ആദ്യത്തെ സഭാ ചരിത്രകാരൻ. തന്റെ പുസ്തകം അന്വേഷണത്തെയും ദൃക്സാക്ഷി വിവരണങ്ങളെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണെന്ന് അദ്ദേഹം തന്റെ വായനക്കാരോട് പറയുന്നു. ലൂക്കോസ് ഒരു അപ്പോസ്തലനായിരുന്നില്ല. തൻറെ ഭൌമിക ശുശ്രൂഷയിൽ അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും യേശുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയിട്ടില്ലായിരിക്കാം. മത്തായിയെയും യോഹന്നാനെയും പോലെ താൻ കണ്ട കാര്യങ്ങൾ ലൂക്കോസ് സ്വന്തം കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നില്ല. പത്രോസിന്റെ കാര്യത്തിൽ മാർക്കോസ് ചെയ്തതുപോലെ, ഒരു ഏക ദൃക്സാക്ഷിയുടെ വിവരണങ്ങളും അദ്ദേഹം വെളിപ്പെടുത്തുന്നില്ല. പകരം, ലൂക്കോസ് “തുടക്കം മുതൽ എല്ലാം ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം അന്വേഷിച്ചു” (ലൂക്കോസ് 1:1). ഇത് മിക്കവാറും, തീർച്ചയായും ദൃക്സാക്ഷികളുമായി അഭിമുഖം നടത്തുന്നതിന് കാരണമാകും, അവരിൽ ഒരാൾ തീർച്ചയായും യേശുവിന്റെ അമ്മയായ മറിയമായിരിക്കും. താൻ ദൈവദൂതനെ കണ്ടതും കന്യാമറിയത്തിന്റെ പാട്ട് എന്നറിയപ്പെടുന്ന അവളുടെ കാവ്യാത്മക പ്രതികരണവും വിവരിക്കുന്നത് ലൂക്ക മാത്രമാണ് (ലൂക്കോസ് 1: 46-55). പന്ത്രണ്ടുവയസ്സുള്ള യേശുവിന്റെ സംഭവങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തുന്നതും ലൂക്ക മാത്രമാണ്.
എന്തിനാണ് ഇത് ഇവിടെ പറയുന്നത് ? കാരണം ഇടയന്മാരുടെ കഥ അവർ പറഞ്ഞ കഥയാണെന്ന് നമ്മൾ പലപ്പോഴും കരുതുന്നു, പക്ഷേ അത് മേരി പറഞ്ഞ കഥയായിരിക്കാം. നിരവധി പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷം ലൂക്കോസ് ഇടയന്മാരെ കണ്ടെത്തുകയും യേശുവിന്റെ ജനന രാത്രിയിൽ അവർ കണ്ടതെല്ലാം അവരിൽ നിന്ന് പഠിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കാൻ സാധ്യതയില്ല. അതിലും കൂടുതൽ വിശ്വസനീയമായ കാര്യം, അവർ തന്നോട് പറഞ്ഞ കാര്യം മേരി ഓർത്തപ്പോൾ അവരുടെ കണ്ടുമുട്ടലിനെക്കുറിച്ച് നമ്മൾ വായിക്കുന്നു എന്നതാണ്. തൻ്റെ കുട്ടിയുടെ അസാധാരണമായ ജനനത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണമായ പശ്ചാത്തലത്തിന്റെ വിലപ്പെട്ട ഘടകമായി അവരുടെ കഥയെ അവൾ വിലമതിക്കുന്നുണ്ടായിരിക്കാം.
ജന്മം നൽകി മണിക്കൂറുകൾക്കുള്ളിൽ ഒരു കൂട്ടം അപരിചിതർ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത് ഒരു ഞെട്ടലായിരുന്നിരിക്കണം, എന്നാൽ യേശു ജനിച്ച രാത്രിയിൽ മേരിയും യോസഫും നേരിട്ടത് അതാണ്. ദുർഗന്ധം വമിക്കുന്ന അപരിചിതർ പുതിയ രാജാവിനെ കാണാൻ ഒത്തുകൂടിയപ്പോൾ, നവജാത ശിശുവിന്റെ മാതാപിതാക്കൾ എന്തായിരിക്കണം ചിന്തിച്ചത്? അവർക്ക് അത് എത്ര വിചിത്രമായി തോന്നിയിരിക്കണം!
ഒരുപക്ഷേ അപ്പോൾ മറിയത്തിനും യോസഫിനും ഇത് വിചിത്രമായി തോന്നിയിരിക്കില്ല. മിശിഹായ്ക്കായി ദൈവം രണ്ട് സാധാരണരായ മാതാപിതാക്കളെ തിരഞ്ഞെടുത്തിരുന്നു. തൻറെ പരമാധികാരത്തിൽ, ലോകത്തിൻറെ രക്ഷകൻ അപമാനകരമായ ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ ജനിക്കാൻ ദൈവം തീരുമാനിച്ചു. ഇത് സങ്കൽപ്പത്തിന് അനുയോജ്യമല്ലെങ്കിലും, അത് ആഖ്യാനത്തിന് അനുയോജ്യമാണ്. സെഖര്യയ്ക്കും എലിസബത്തിനും വളരെ പ്രായമായി. മേരി ചെറുപ്പമായിരുന്നു. വിവാഹത്തിന് മുമ്പുള്ള ഗർഭം വളരെ അപകീർത്തികരമായിരുന്നു. അതിനാൽ സമൂഹത്തിന്റെ അരികുകളിൽ ജീവിക്കുകയും അന്നത്തെ സാമൂഹിക ശ്രേണിയുടെ താഴെത്തട്ടിൽ ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന നാറ്റം വമിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം ആൾക്കാരാണ് രാജാവിന്റെ വരവ് പ്രഖ്യാപിക്കാൻ ചുമതലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് എന്നത് തികച്ചും അർത്ഥവത്താണ്.
മാലാഖമാർ സുവാർത്ത അറിയിക്കുന്നത് ഇവരോടാണ്. ഭൂമിയിൽ ഉടനീളം ദൈവത്തിന്റെ പ്രീതിയും സമാധാനവും പ്രചരിപ്പിക്കാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തം മാലാഖമാർ ഈ സാമൂഹിക ബഹിഷ്‌കൃതർക്ക് നൽകിയിട്ടുണ്ട്. ആ സമാധാനം ലഭിച്ച ആദ്യത്തെ കുടുംബമാണ് മേരിയും ജോസഫും ശിശുവായ യോസേഫും.
അതുകൊണ്ടാണ് ലൂക്കോസ് ഇങ്ങനെ പറയുന്നത്, “മറിയ ഈ വാർത്ത ഒക്കെയും ഹൃദയത്തിൽ സംഗ്രഹിച്ചു ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു”. (2:19).
സ്വയം പ്രചോതിരാകുക. അർഹതയുള്ളവരെക്കാൾ ആവശ്യമുള്ളവർക്കാണ് ദൈവം നൽകുന്നതെന്ന് നാം അംഗീകരിക്കുമ്പോൾ, നമുക്ക് സമാധാനം ലഭിച്ചേക്കാം. ദൈവത്തിന്റെ സമാധാനം ഒരിക്കലും വിജയത്തിലോ അഭിരുചിയിലോ സാമൂഹിക നിലയിലോ ആശ്രയിക്കുന്നില്ല. മനുഷ്യരെന്ന നിലയിൽ നാം അവഗണിക്കുന്ന വ്യക്തികളെ ദൈവം നിരന്തരം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു.
ദാവീദിനെക്കുറിച്ച് ശമൂവേലിനോടുള്ള ദൈവത്തിൻറെ വാക്കുകൾ ഇപ്പോഴും സത്യമാണെന്ന് ഇടയന്മാർ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു-മനുഷ്യർ ബാഹ്യരൂപങ്ങളെ നോക്കുന്നു, എന്നാൽ ദൈവം ഹൃദയങ്ങളെ നോക്കുന്നു. (1ശാമുവേൽ 16:7). പുറത്തുനിന്നുള്ളവരെ അകത്തേക്ക് എത്തിക്കുന്നതിൽ ദൈവം മികവ് പുലർത്തുന്നു. തൻറെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നതിനായി അവൻ സൌമ്യരെയും താഴ്മയുള്ളവരെയും തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു.
ആ രാത്രി, ഇടയന്മാർക്ക് സന്ദേശവാഹകർ ആകുവാൻ സാധ്യതയില്ലായിരിക്കെ, അവർ ദൈവത്തിന് ആവശ്യമുള്ളവരായിരുന്നു. ഉയർന്നവരെയും ശക്തരെയും ദൈവത്തിന് ആവശ്യമില്ല, തൻറെ സമാധാന സന്ദേശം പങ്കുവയ്ക്കാൻ കഴിവുള്ളവരും മിടുക്കരുമായവരെ മാത്രം അവൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. അവന് സന്നദ്ധതയുള്ളവരെയാണ് ആവശ്യമുള്ളത് .
ഈ താഴ്മയുള്ള ഇടയന്മാർ യേശുവിന്റെ ജനനവാർത്ത ബെത്ലഹേമിലെ എല്ലാവർക്കുമായി പ്രചരിപ്പിക്കുക മാത്രമല്ല, യേശുവിന്റെ മാതാപിതാക്കൾക്ക് സമാധാനത്തിന്റെയും കൃപയുടെയും ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്തു.
♥ ഇങ്ങനെ അവനെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞതിൽ അവന്റെ അപ്പനും അമ്മയും ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. പിന്നെ ശിമ്യോൻ അവരെ അനുഗ്രഹിച്ചു അവന്റെ അമ്മയായ മറിയയോടു: “അനേകഹൃദയങ്ങളിലെ വിചാരം വെളിപ്പെടേണ്ടതിന്നു ഇവനെ യിസ്രായേലിൽ പലരുടെയും വീഴ്ചെയക്കും എഴുന്നേല്പിന്നും മറുത്തുപറയുന്ന അടയാളത്തിന്നുമായി വെച്ചിരിക്കുന്നു. നിന്റെ സ്വന്തപ്രാണനിൽകൂടിയും ഒരു വാൾ കടക്കും എന്നു പറഞ്ഞു.”(ലൂക്കോസ് 2: 33-35) ♥
സെഖര്യാവിനെയും എലിസബത്തിനെയും പോലെ ശിമെയോനും മിശിഹാ വെളിപ്പെടുന്നതിനായി കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഈ കാലയളവിൽ ശിമെയോനും ഇസ്രായേലിലെ മറ്റുള്ളവരും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം മിശിഹായുടെ വരവിനെക്കുറിച്ച് ദൈവം അദ്ദേഹത്തോട് സംസാരിച്ചിരുന്നു എന്നതാണ്. സന്ദേശം ലളിതവും എന്നാൽ വ്യക്തവുമായിരുന്നു. കർത്താവിന്റെ ക്രിസ്തുവിനെ കാണുംമുമ്പെ ശിമെയോൻ മരണം കാണുകയില്ല. (ലൂക്കോസ് 2: 26)
ഞാൻ ഒരിക്കലും ഒരു മാലാഖയെ കണ്ടുമുട്ടിയിട്ടില്ല. കേൾക്കാവുന്ന ഒരു ദിവ്യശബ്ദം ഞാൻ കേട്ടിട്ടില്ല. ഞാൻ ഒരിക്കലും കത്തുന്ന ഒരു മുൾപടർപ്പിനെ നേരിട്ടിട്ടില്ല, ഒരു കഴുതയും എന്നോട് സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. എന്നാൽ ദൈവം സംസാരിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു-തൻറെ വചനത്തിലൂടെയും തൻറെ ജനത്തിലൂടെയും സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെയും പ്രകൃതിയിലൂടെയും കണ്ടുമുട്ടലുകളിലൂടെയും, എനിക്ക് അത് കൃത്യമായി വിശദീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഞാൻ വ്യക്തമാക്കട്ടെഃ ശിമയോൻ സംസാരിച്ചതുപോലെ ദൈവമാണ് തന്നോട് സംസാരിച്ചതെന്ന് ഞാൻ അവകാശപ്പെടുന്നില്ല. മിക്ക ക്രിസ്ത്യാനികളും സമ്മതിക്കുമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്ന ഒരു കുറ്റസമ്മതം മാത്രമാണ് ഞാൻ ചെയ്യുന്നത്-ദൈവം സംസാരിക്കുന്ന ദൈവമാണ്. അത് ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല. അദ്ദേഹം സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പറയുന്നത് ശരിയായി കേൾക്കുന്നുണ്ടോ എന്നതാണ് ചോദ്യം.
ദൈവം ലോകത്തെ അസ്തിത്വത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. (ഉല്പത്തി 1: 3-26). അവൻ പ്രവാചകന്മാരിലൂടെ സംസാരിച്ചു, എന്നാൽ ദൈവം തൻറെ ജനത്തോട് എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞിട്ട് വളരെക്കാലം കഴിഞ്ഞിരുന്നു-നാനൂറ് വർഷങ്ങൾ. തിരുവെഴുത്തുകളുടെ സാക്ഷ്യത്തിലൂടെ ദൈവം ഒരു വാഗ്ദാനപാലകനാണെന്ന് ശിമെയോന് അറിയാമായിരുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ എബ്രായർ 1:1-2 നമ്മോടു പറയുന്നുഃ
“ദൈവം പണ്ടു ഭാഗം ഭാഗമായിട്ടും വിവിധമായിട്ടും പ്രവാചകന്മാർമുഖാന്തരം പിതാക്കന്മാരോടു അരുളിച്ചെയ്തിട്ടു ഈ അന്ത്യകാലത്തു പുത്രൻ മുഖാന്തരം നമ്മോടു അരുളിച്ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അവനെ താൻ സകലത്തിന്നും അവകാശിയാക്കി വെച്ചു; അവൻ മുഖാന്തരം ലോകത്തെയും ഉണ്ടാക്കി”,
ദൈവം സംസാരിക്കുകയും ഇപ്പോഴും സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എബ്രായ ലേഖകൻ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ശിമയോനോട് സാരിച്ചതുപോലെ-യേശുവിലൂടെ-അവൻ ഇന്നും നമ്മോട് സംസാരിക്കുന്നു. ശിമെയോന് കർത്താവിൽനിന്നുള്ള ഒരു വചനം ഉണ്ടായിരുന്നു, അത് യേശുവിൽ പൂർത്തിയായി. ശിമെയോന് തിരുവെഴുത്തുകളുടെ സാക്ഷ്യം നൽകുക മാത്രമല്ല, അവൻ ക്രിസ്തുവിന്റെ കുഞ്ഞിനെ കൈലേന്തുകയും ചെയ്തു.
കാത്തിരിപ്പിൽ നിങ്ങൾക്ക് എപ്പോഴെങ്കിലും മടുപ്പ് തോന്നാറുണ്ടോ? എനിക്കും അങ്ങനെതന്നെയാണ്, ഒരുപക്ഷേ ശിമെയോനും അങ്ങനെതന്നെയാണ് ചെയ്തത്. “ദൈവമേ, എത്രനാൾ?” എന്ന് ചോദിക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തെ ചിത്രീകരിക്കുന്നത് ഭാവനയെ തളർത്തുന്നില്ല. തൻറെ ജനത്തിൻറെ ദുരവസ്ഥയും അതിനെക്കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാനുള്ള ദൈവത്തിൻറെ മന്ദഗതിയും അദ്ദേഹത്തെ നിരാശപ്പെടുത്തുകയും നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തുവെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്.
തൻറെ ജനത്തിന് മാനുഷികമായ സാദ്ധ്യതകൾ നിലച്ചു പോകുമ്പോൾ ദൈവം തൻറെ ഏറ്റവും മികച്ച ചില പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്യുന്നുവെന്ന് ശിമെയോൻ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. സാറയ്ക്ക് തൊണ്ണൂറ് വയസ്സായിരുന്നു, എന്നാൽ ദൈവം അവൾക്ക് ഒരു പുത്രനെ നൽകി (ഉല്പത്തി 17:17; 21: 1-2). ഇസ്രായേല്യർ പർവ്വതങ്ങൾക്കും സമുദ്രത്തിനും ഫറവോയുടെ സൈന്യത്തിനും ഇടയിൽ കുടുങ്ങിപ്പോയി, എന്നാൽ ദൈവം മോശെയെ നിൽക്കാനും കർത്താവിന്റെ രക്ഷ കാണാനും ആംഗ്യം കാണിച്ചു. (പുറപ്പാട് 14). ഹന്നയ്ക്ക് മക്കളില്ലായിരുന്നു, പക്ഷേ ദൈവം അവൾക്ക് സാമുവലിനെ നൽകി (1 ശമൂവേൽ 1). ഗിദെയോന്റെ സൈന്യം വളരെ ചെറുതായിരുന്നു, പക്ഷേ ദൈവം അവനു വിജയം നൽകി. (ന്യായാധിപന്മാർ 7:7–25). ദാവീദ് ഒരു ബാലൻ മാത്രമായിരുന്നു, എന്നാൽ ദൈവം ഫെലിസ്ത്യനെ അവന്റെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പിച്ചു. ഒരു മഴക്കാല മധ്യത്തിൽ, യോനാ കടലിലേക്ക് എറിയപ്പെട്ടു, പക്ഷേ ദൈവം പകരം ഒരു വലിയ മത്സ്യത്തെ അയച്ചു (യോനാ 1:17). . .
സ്വയം പ്രചോദിതരാവുക-കാത്തിരിപ്പ് ദൈർഘ്യമേറിയതും കഠിനവുമായിരിക്കുമ്പോഴും തൻറെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ പാലിക്കാൻ ദൈവം വിശ്വസ്തനാണെന്ന് ശിമയോൻ യേശുവുമായി കണ്ടുമുട്ടുന്നത് നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. നമ്മൾ കാത്തിരിക്കുന്നത് നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥനയ്ക്കുള്ള ഒരു പ്രത്യേക ഉത്തരമല്ലെന്നും യേശുവുമായുള്ള ഒരു കൂടിക്കാഴ്ചയ്ക്കായി കാത്തിരിക്കുകയാണെന്നും ശിമയോൻ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
————————————————————
God changed സഖറിയ, എലിസബത്ത്, യോസഫ്, ഇടയന്മാർ, ശിമയോൻ തുടങ്ങി അനേകം പേർ ദൈവത്താൽ രൂപാന്തരപ്പെട്ടു, “അതെ” എന്ന് പറയുക മാത്രമാണ് അവൻ ചെയ്തിരുന്നത്. അവർ തന്നോട് അതെ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്ക് ഒരിക്കലും ചിന്തിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത സമ്മാനങ്ങൾ ദൈവം അവർക്ക് നൽകി. ഓരോരുത്തർക്കും അവരവരുടെ തനതായ രീതിയിൽ പുതിയ രാജാവിനെ കാണാൻ അവൻ അനുവദിച്ചു.
പ്രചോദിപ്പിക്കുക. നിങ്ങളുടെ അതെയിൽ, ദൈവം നിങ്ങളെ കണ്ടുമുട്ടും.
With ❤️ from ODB
