ക്രിസ്തീയ ഇടയശുശ്രൂഷ വളരെ ആവശ്യമുള്ളതും അതിശയകരമാംവിധം ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതും അപകടം നിറഞ്ഞതും ആയ ഒരു സ്വർഗീയ വിളിയാണ്. വളരെ ഫലദായകമാണതെങ്കിലും, അതു ലളിതമോ സുരക്ഷിതമോ അല്ലെങ്കിൽ നാം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് പോലെയോ ആയിരിക്കുമെന്ന് ആരും പറയില്ല..

അത്തരം യാഥാർത്ഥ്യബോധത്തോടെയും സഹ-ശുശ്രൂഷകരോടുള്ള തന്റെ സ്നേഹത്തോടുകൂടെയും, ആർബിസി മിനിസ്ട്രിയുടെ ചർച്ച് മിനിസ്ട്രി ഡയറക്ടറായ ബിൽ ക്രൗഡർ ഇനിപ്പറയുന്ന പേജുകളിൽ തന്റെ ഹൃദയം തുറക്കുന്നു. പൗലോസ് തിമൊഥെയൊസിനോട് പറഞ്ഞ വാക്കുകളുടെ അർത്ഥം തന്റെ സ്വന്തം അനുഭവങ്ങളുമായി സംയോജിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, “നാം എന്താണ് ചെയ്യുന്നത്, എന്തുകൊണ്ട് ചെയ്യുന്നു, എങ്ങനെ ചെയ്യുന്നു” എന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്ക് ബിൽ നമ്മെ തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്നു. “അങ്ങനെ ദൈവവചനത്തിന്റെ ശരിയായ ആശയവിനിമയത്തിലൂടെ, ആളുകൾക്ക് ദൈവത്തിന്റെ മഹത്തായതും അതിശയകരവുമായ സ്നേഹം അറിയാനും സ്വീകരിക്കാനും കഴിയും.” ബിൽ പറയുന്നു.

മാർട്ടിൻ ആർ. ഡി ഹാൻ II

banner image

1950-കളിൽ വളർന്നുവന്ന കുട്ടി എന്ന നിലയിൽ, മിക്കി മൗസ് ക്ലബ്ബിലും ദി വണ്ടർഫുൾ വേൾഡ് ഓഫ് ഡിസ്നിയിലും അഭിനിവേശമുള്ള ഡിസ്നി തലമുറയുടെ ഭാഗമായിരുന്നു ഞാൻ. എന്റെ ബാല്യകാല മെക്കയായ ഡിസ്നിലാൻഡിന്റെ “മാന്ത്രിക രാജ്യത്തിലേക്ക്” എന്നെങ്കിലും ഒരു തീർത്ഥാടനം നടത്തുമെന്ന് ഞാൻ സ്വപ്നം കണ്ടു.

അന്നാളുകളിൽ, ഞാൻ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ജീവിച്ചത്, ഓരോ ആഴ്ചയും വാൾട്ട് ഡിസ്നി ഞങ്ങൾക്ക് സമ്മാനിച്ച ആ ചരിത്ര നായകന്മാരുടെ സാഹസികതകൾക്കു വേണ്ടിയാണ്. അത് ടെക്സാസ് ജോൺ സ്ലോട്ടറോ, സോറോയോ, അല്ലെങ്കിൽ “സ്വാമ്പ് ഫോക്സ്” (ഫ്രാൻസിസ് മരിയോൺ) ആകട്ടെ, നീതിക്കും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും വേണ്ടി പോരാടുന്ന അവരുടെ പക്ഷത്ത് ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ സങ്കൽപ്പിച്ചു. ഡേവി ക്രോക്കറ്റിന്റെ വീരകൃത്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഡിസ്നിയുടെ ചിത്രീകരണം കാണുവാൻ ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച് ഇരിക്കുന്ന ആ പ്രത്യേക നിമിഷങ്ങൾ അതിഗംഭീരമായിരുന്നു.

കിംഗ് ഓഫ് ദി വൈൽഡ് ഫ്രോണ്ടിയറിൽ ഡേവി ക്രോക്കറ്റിന്റെ വേഷം ചെയ്ത ഫെസ് പാർക്കറിന്റെ കാലം മുതൽ, ക്രോക്കറ്റിൽ മാത്രമല്ല, ജിം ബോവി, വില്യം ബാരറ്റ് ട്രാവിസ് എന്നിവരോടൊപ്പം അലാമോ യുദ്ധത്തിൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായി 180-ൽ അധികം ടെക്‌സിക്കൻസ് പോരാടിയ മഹത്തായ എപ്പിസോഡിലും ഞാൻ ആകൃഷ്ടനായിരുന്നു. 1960-കളുടെ തുടക്കത്തിൽ ജോൺ വെയ്ൻ അലാമോയെക്കുറിച്ച് ഒരു ഇതിഹാസ സിനിമ നിർമ്മിച്ചപ്പോൾ എന്റെ താൽപ്പര്യം തീവ്രമായി. അമേരിക്കയുടെ ആദ്യകാല ചരിത്രത്തിലെ ആ നീർത്തട സംഭവത്തെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് കണ്ടെത്താനാകുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളും വായിക്കുന്നത് ഇന്നും ഞാൻ തുടരുന്നു.

ആളുകൾ ചില കാര്യങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു

ഡിസ്നി കമ്പനി അലാമോ ഇതിഹാസത്തിന്റെ ഒരു പുതിയ പതിപ്പ് 2004-ൽ പുറത്തിറക്കുന്നു എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ ഉണ്ടായ എന്റെ ആവേശം സങ്കൽപ്പിക്കുക. (ആ സിനിമയിൽ, ബില്ലി ബോബ് തോൺടൺ യഥാർത്ഥ ക്രോക്കറ്റിന്റെ പഴയ ലിത്തോഗ്രാഫുകളോട് സാമ്യമുള്ളതായി കാണപ്പെട്ടു). ഡേവി ക്രോക്കറ്റായി ബില്ലിക്ക് ഒരു പ്രത്യേക രംഗം ഉണ്ടായിരുന്നു, അത് എന്റെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റി.

ആ രംഗത്തിൽ, ഒരു ദൂതൻ ശത്രു ലൈനിലൂടെ തെന്നിമാറി മിഷൻ-കോട്ടയിൽ നിന്ന് അവിടെയുള്ള സൈനികരുടെ സഹായം തേടുന്നതിന് തൊട്ടുപിന്നാലെ, ക്രോക്കറ്റ് ഒരു മതിലിന്മേൽ കാവൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്തുചെയ്യണമെന്ന് താൻ ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ, ബോവി ക്രോക്കറ്റിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു, ക്രോക്കറ്റിന്റെ മനസ്സ് വായിക്കുന്നതുപോലെ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, “ഇത് ഒരു മനുഷ്യന്റെ സാധ്യതകളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു, അല്ലേ?”

ക്രോക്കറ്റിന്റെ മറുപടി അമൂല്യമായിരുന്നു: “ആളുകൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് ഞാൻ മാത്രമാണെങ്കിൽ – ടെന്നസിയിൽ നിന്നുള്ള ഒരു സാധാരണ ഡേവിഡ് എന്ന നിലയിൽ, ഞാൻ ആ മതിലിന് മുകളിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും എന്റെ അവസരങ്ങൾ എടുത്തേക്കാം. പക്ഷേ ജനം ചില കാര്യങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു – ഡേവി ക്രോക്കറ്റ് ഫെല്ലർ – ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ ദിവസവും അവൻ ഈ ചുവരുകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ക്രോക്കറ്റിന്റെ ഉദ്ധരണിയിൽ, ” ജനം കാര്യങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു” എന്ന ആ വാക്കുകളെ കുറിച്ച് ഞാൻ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.

പ്രതീക്ഷകളുടെ ശക്തി

പ്രതീക്ഷകൾക്ക് ശക്തിയുണ്ട്. നാം അതിനോട് പ്രതികരിക്കുന്നതും അതിനനുസരിച്ച് ജീവിക്കുന്നതും അതിന്റെ പേരിൽ തകർന്നുപോകുന്നതും-അതിനെക്കുറിച്ച് പരാതിപ്പെടുന്നതും സാധാരണയാണ്.

അതിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുക എന്നത്പലപ്പോഴും നമുക്ക് പ്രതീക്ഷകളിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറാൻ കഴിയില്ല. കാരണം, ആളുകൾ കാര്യങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

നമുക്ക് പ്രതീക്ഷകളിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറാൻ കഴിയില്ല.
ആളുകൾ കാര്യങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

സഭയിലും ഇത് സത്യമാണ്. ദൈവവചനം പഠിപ്പിക്കുന്നവർ അവർ നയിക്കുന്ന സഭകളുടെ നിരന്തരമായ വിലയിരുത്തലിന് വിധേയരാണ്. നമ്മെ നിരീക്ഷിക്കുന്ന ഒരു ലോകത്തോടൊപ്പം, നമ്മുടെ സ്വന്തം ആളുകളും നമ്മിൽ നിന്ന് ചില കാര്യങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ആ പ്രതീക്ഷകളിൽ നിന്നുണ്ടാകുന്ന ഭാരം വളരെ വലുതാണ്.

അടുത്തിടെ ഒരു വിദേശയാത്രയ്ക്കിടെ, എന്റെ ഒരു സഹപ്രവർത്തകൻ നടത്തിയ ഒരു നിരീക്ഷണം എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു. ഞങ്ങൾ അവന്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഓഫീസിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ, എന്റെ സുഹൃത്ത് എന്നോട് അതിശയകരമായ ഒരു ചോദ്യം ചോദിച്ചു. അവൻ പറഞ്ഞു, “എന്തുകൊണ്ടാണ് പഴയ പല പാസ്റ്റർമാരും കയ്പുള്ളവരാകുന്നത്?”

“എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത്രയധികം പഴയ പാസ്റ്റർമാർ കയ്പേറിയ ആളുകളായി മാറിയത്?”

ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ച ശേഷം ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു, “ഒന്നാമതായി, ഒരു പഴയ പാസ്റ്റർ എന്ന നിലയിൽ, എല്ലാ പഴയ പാസ്റ്റർമാരും കയ്പുള്ളവരല്ലെന്ന് എനിക്ക് പറയാൻ കഴിയും. പക്ഷേ, അത് പറയുമ്പോൾ, അതിനും രണ്ട് കാരണങ്ങളുണ്ടെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു.

“ഒന്നാമതായി, പാസ്റ്റർമാർക്ക് പ്രോത്സാഹനം വളരെ കുറവാണ്. എങ്കിലും ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും ഇരുണ്ടതും വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞതുമായ നിമിഷങ്ങളിൽ ആയിരിക്കുന്ന ആളുകളുമായി അവർ ഇടപെടുന്നു. അത് അത്ര എളുപ്പമുള്ള ജോലിയല്ല.

“രണ്ടാമത്തേത്, ആളുകൾക്ക് അവരുടെ ആത്മീയ നേതാക്കളെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രതീക്ഷകൾ വളരെ ഉയർന്നതാണ്. അതിനാൽ പരാജയം മിക്കവാറും അനിവാര്യമാണ്. വർഷങ്ങളോളം മറ്റുള്ളവരുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കും ക്ഷേമത്തിനും വേണ്ടി സ്വയം സമർപ്പിച്ചാലും, ഏകപക്ഷീയവും പലപ്പോഴും അന്യായവുമായ ചില മാനദണ്ഡങ്ങളുടെ പേരിൽ നിരന്തരം വിമർശിക്കപ്പെടുന്നത്, പാസ്റ്റർക്ക് വല്ലാത്ത അലട്ടലുണ്ടാക്കുന്നു. അത് തന്നെ വല്ലാതെ ക്ഷീണിപ്പിക്കും.”

പ്രതീക്ഷകളുടെ പുനഃക്രമീകരണം

ആളുകൾ മിക്ക കാര്യങ്ങളും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ശരിയായതോ തെറ്റായതോ, ന്യായമായോ അന്യായമായോ, ദയയോടെയോ അല്ലെങ്കിൽ ദയ കൂടാതെയോ-ആളുകൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെ നയിക്കാൻ നിയമിക്കപ്പെട്ട ഒരാൾക്ക് ആ പ്രതീക്ഷകൾ ഭാരമേറിയതായിരിക്കും.

ആളുകൾക്ക് അവരുടെ ആത്മീയ നേതാക്കളെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രതീക്ഷകൾ വളരെ ഉയർന്നതാണ്. അതിനാൽ പരാജയം മിക്കവാറും അനിവാര്യമാണ്.

ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമത്തിൽ മറ്റുള്ളവരെ സേവിക്കുന്ന നമ്മിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടത് എന്താണെന്നും എന്തുകൊണ്ട് എന്നും നമ്മെത്തന്നെ ഓർമ്മിപ്പിക്കാൻ കഴിയണം. അതുവഴി അതിപ്രധാനമായ സംഗതികളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു നിറുത്താനും അന്നന്നത്തെ കാര്യങ്ങളിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു മുന്നോട്ടു പോകാനും കഴിയും. നമ്മുടെ സഭകൾ നമ്മോട് എന്താണ് ആവശ്യപ്പെടുന്നതെന്ന് അറിയേണ്ടത് പ്രധാനമാണെങ്കിലും, നമ്മുടെ കർത്താവ് നമ്മിൽ നിന്ന് എന്താണ് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്, എന്തുകൊണ്ട് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു, എങ്ങനെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ചിന്തകൾ പുനഃക്രമീകരിക്കുന്നത് വളരെ പ്രധാനമാണ്.

banner image

പ്രാദേശിക സഭാശുശ്രൂഷ എത്രത്തോളം വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞതാണെന്ന് അപ്പോസ്തലനായ പൗലോസിന് അറിയാം. ക്രിസ്തുവിന്റെ ദാസന്മാർക്ക് (ചെറുപ്പക്കാർക്കും പ്രായമായവർക്കും ഒരുപോലെ), ഇടയ ശുശ്രൂഷ അതിന്റെ എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളോടും കൂടെ വളരെ ഉത്തരവാദിത്വമുള്ള ജോലിയായിരിക്കുമെന്നും അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കി. 1 തിമൊഥെയൊസ്, 2 തിമൊഥെയൊസ്, തീത്തൊസ് എന്നീ മൂന്ന് പുതിയ നിയമ പുസ്തകങ്ങൾ താൻ എഴുതിയതിന് പിന്നിലെ പ്രധാന പ്രചോദനം ഇതുതന്നെയാണ്.

ഒരു കരുതൽ ഉള്ള ഉപദേഷ്ടാവ്

പൗലോസ് തിമൊഥെയൊസിനെയും തീത്തൊസിനെയും പരിശീലിപ്പിച്ചു, കൂടാതെ ആത്മീയ അജപാലന ശുശ്രൂഷിൽ അവർ വർദ്ധിച്ചു വരുവാൻ അവൻ ആഗ്രഹിച്ചു. ക്രിസ്‌തുവിന്റെ ഫലപ്രദമായ ദാസന്മാരാകുവാൻ അവരെ സഹായിക്കേണ്ടതിന്‌, തുടർച്ചയായ നിർദ്ദേശങ്ങൾ അവൻ അവർക്കെഴുതി. പലപ്പോഴും “ഇടയ ലേഖനങ്ങൾ” എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഈ കത്തുകളിൽ, ക്രിസ്തുവിന്റെ ഈ യുവദാസന്മാരോടുള്ള പൗലോസിന്റെ ശ്രേഷ്ടകരമായ കരുതലുകൾ നാം കാണുന്നു. പൗലോസിന്റെ വാക്കുകളിൽ അതു വ്യക്തമാണ്:

• അവരോടുള്ള തന്റെ വാത്സല്യം (1 തിമൊ. 1:2; 3:14; 2 തിമൊ. 1:2; 4:9; ടി. 1:4)
• അവരോടുള്ള തന്റെ കരുതൽ (1 തിമൊ. 4:12; 5:23; 2 തിമൊ. 1:8; ടി. 2:15)
• അവരോടുള്ള തന്റെ ആഹ്വാനങ്ങൾ (1 തിമൊ. 1:18; 4:14; 6:2- 11; 2 തിമൊ. 2:1; ടി. 2:1)

ആഴമായ വാത്സല്യത്തിന്റെയും പ്രാർത്ഥനയുടെയും പിൻബലത്തിൽ, ഈ യുവഇടയന്മാരെ സഹായിക്കാൻ പൗലോസ് പ്രതിജ്ഞാബദ്ധനായിരുന്നു.

തിമൊഥെയൊസും തീത്തൊസും ആത്മീയ യുദ്ധത്തിന്റെ മുൻനിരയിൽ പൗലോസിനൊപ്പം ചേരുകയായിരുന്നു. അവരുമായി അദ്ദേഹം പങ്കുവെച്ച ഉൾക്കാഴ്ചയും ജ്ഞാനവും അനുഭവവും വിലമതിക്കാനാവാത്തതായിരുന്നു. നിരവധി യുദ്ധങ്ങളിലെ പരിചയസമ്പന്നനെന്ന നിലയിൽ, അവർ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന വെല്ലുവിളികളിലൂടെ അദ്ദേഹം അവരെ നയിച്ചു. സുവിശേഷ പ്രവർത്തനത്തിൽ അവർക്ക് പ്രത്യാശയും പ്രോത്സാഹനവും നൽകിക്കൊണ്ട് അവൻ അവരുടെ ഉപദേശപരമായ അടിത്തറയും ചട്ടക്കൂടും വീണ്ടും ഉറപ്പിച്ചു. ഏറ്റവും പ്രധാനമായി, അവരുടെ അജപാലന ദൗത്യത്തിന്റെ പ്രതീക്ഷകളും മുൻഗണനകളും വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു റഫറൻസ് പോയിന്റ് പൗലോസ് അവർക്ക് നൽകി. അതിലൂടെ ഈ യുവാക്കളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, അവർ തെറ്റായ ഉപദേശങ്ങൾ, വ്യക്തിപരമായ ഭയം, ലൈംഗിക പ്രലോഭനങ്ങൾ, ആത്മീയ സഹപ്രവർത്തകരുടെ കൂറുമാറ്റം എന്നീ വെല്ലുവിളികളെ നേരിടുമ്പോൾ, ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുവാൻ അവരെ സഹായിക്കുക എന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം.

ഏറ്റവും പ്രധാനമായി, അവരുടെ അജപാലന ദൗത്യത്തിന്റെ പ്രതീക്ഷകളും മുൻഗണനകളും വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു റഫറൻസ് പോയിന്റ് പൗലോസ് അവർക്ക് നൽകി.

ആരംഭം

പൗലോസ് വിശ്വാസത്തിൽ നിജപുത്രനായ തിമൊഥെയൊസിനുള്ള തന്റെ ആദ്യ കത്ത് ഒരു പിതൃവന്ദനത്തോടെ ആരംഭിക്കുന്നു. “നമ്മുടെ പിതാവായ ദൈവത്തിൽ നിന്നും നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിൽ നിന്നും കൃപയും കരുണയും സമാധാനവും ഉണ്ടാകട്ടെ” (1:2) എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ടു തിമൊഥെയൊസിനോടുള്ള ഹൃദയംഗമമായ സ്നേഹം താൻ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.

പൗലോസ് പെട്ടെന്ന് തന്നെ തന്റെ മനസ്സ് തുറക്കുന്നു. തങ്ങളെ ഭരമേൽപ്പിച്ച വിശ്വാസത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന കാര്യങ്ങളെക്കാൾ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ ഊഹാപോഹങ്ങൾക്ക് തങ്ങളെത്തന്നെ ഏൽപ്പിക്കുന്നവരുടെ മുന്നിൽ ധൈര്യം കാണിക്കുവാൻ അവൻ തന്റെ യുവശിഷ്യനെ വെല്ലുവിളിച്ചു (vv.3-4).

പൗലോസിന്റെ ചിന്തകളിൽ ഏറ്റവും മുഖ്യം തിമൊഥെയൊസിനോട് താൻ മുമ്പ് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഓർമ്മിപ്പിക്കുക എന്നതായിരുന്നു. അപകടകരവും തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുന്നതുമായ ആശയങ്ങൾ സഭയിൽ വേരൂന്നത് അനുവദിക്കാൻ അവനു കഴിയുമായിരുന്നില്ല. ദൈവശാസ്ത്രപരമായ ഊഹാപോഹങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന ആശയങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്നവർ ആത്മീയ അപകടത്തിലായിരുന്നു. അവരെ തിരികെ കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് അവരുടെ ഇടയനെന്ന നിലയിൽ തിമൊഥെയൊസിന്റെ ചുമതലയായിരുന്നു.

ഒരു ലക്ഷ്യ പ്രഖ്യാപനം

ഈ വെല്ലുവിളികളുടെയെല്ലാം പശ്ചാത്തലത്തിൽ, ഇതുവരെ രൂപപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള ലക്ഷ്യ പ്രസ്താവനകളിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഒന്ന് പൗലോസ് എഴുതി.

അത്തരമൊരു പ്രസ്താവന സമയോചിതമാണ്. കോർപ്പറേറ്റ് ദൗത്യപ്രസ്താവനകളെ വിലമതിക്കുന്ന ഒരു ലോകത്താണ് നാം ജീവിക്കുന്നത്. എന്തിനുവേണ്ടിയാണ് ഒരു സ്ഥാപനം നിലനിൽക്കുന്നതെന്നും കോർപ്പറേറ്റ് ലോകത്ത് എങ്ങനെ അവരുടെ ചുവടുറപ്പിയ്കുവാൻ അവർ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു എന്നും ഈ പ്രസ്താവനകൾ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. ഒരു മികച്ച എലിക്കെണി നിർമ്മിക്കുക, ജലദോഷം സുഖപ്പെടുത്തുക, അല്ലെങ്കിൽ കൂടുതൽ രുചിയുള്ള ഫാസ്റ്റ്-ഫുഡ് ഹാംബർഗർ ഉണ്ടാക്കുക എന്നിനങ്ങനെയുള്ള അവരുടെ ദൗത്യ പ്രസ്താവനകളിൽകൂടി, ഈ സംഘടനകൾ ജീവിക്കുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ആ ലക്ഷ്യ പ്രഖ്യാപനങ്ങൾ അവരുടെ കോർപ്പറേറ്റ് ഉദ്യമങ്ങളിൽ അവർ ചെയ്യുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും ശ്രദ്ധയും വ്യക്തതയും നൽകുന്നു.

യുവാവായ തിമൊഥെയൊസ് പ്രാദേശിക സഭയിലെ തന്റെ ശുശ്രൂഷയെ സമാനമായ മുൻഗണനാ ബോധത്തോടെ സമീപിക്കണമെന്ന് പൗലോസ് ആഗ്രഹിച്ചു. അവനെ അഭിവാദ്യം ചെയ്യുകയും പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്‌ത ശേഷം, പൗലോസ് തിമൊഥെയൊസിന്റെ ശ്രദ്ധ ഫലകരമായ ശുശ്രൂഷയുടെ കേന്ദ്രത്തിൽ പതിപ്പിച്ചു. ഇടയശുശ്രൂഷയുടെ എല്ലാ സുപ്രധാന ഘടകങ്ങളും അവയുടെ പിന്നിലുളള കാരണങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു ദൗത്യപ്രസ്താവന അദ്ദേഹം അവന് നൽകി. തന്റെ പ്രവർത്തി വിജയകരമായി പൂർത്തിയാക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു പദ്ധതി പോലും അതിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. 1 തിമൊഥെയൊസ് 1:5-ൽ പൗലോസ് തന്റെ ഉദ്ദേശ്യപ്രസ്താവന നടത്തി:

ആജ്ഞയുടെ ഉദ്ദേശ്യമോ: ശുദ്ധഹൃദയം, നല്ല മനസ്സാക്ഷി, നിർവ്യാജവിശ്വാസം എന്നിവയാൽ ഉളവാകുന്ന സ്നേഹംതന്നെ.

അവിടെ, ഒരു വാക്യത്തിൽ, സുപ്രധാന ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങൾ നാം കണ്ടെത്തുന്നു-അതായത്, എന്താണ്, എന്തുകൊണ്ടാണ്, എങ്ങനെയാണ് പ്രത്യേകിച്ചും ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമത്തിൽ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് നാം ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് അവിടെ വ്യക്തമാവുന്നു. ഈ ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങൾ ക്രിസ്തുവിനുവേണ്ടിയുള്ള നമ്മുടെ സേവനത്തിൽ നാം ചെയ്യുന്നതിന്റെ പ്രാധാന്യം വിചിന്തനം ചെയ്യുകയും ഫലപ്രദമായ ശുശ്രൂഷയുടെ കാതൽ വ്യക്തമായി നിർവചിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ശുശ്രൂഷയ്ക്കുള്ള അപ്പോസ്തലനായ പൗലോസിന്റെ ദൗത്യപ്രസ്താവന:

ആജ്ഞയുടെ ഉദ്ദേശ്യമോ: ശുദ്ധഹൃദയം, നല്ല മനസ്സാക്ഷി, നിർവ്യാജവിശ്വാസം എന്നിവയാൽ ഉളവാകുന്ന സ്നേഹംതന്നെ (1:5).

“എന്താണ്” എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം

ഞാൻ ശുശ്രൂഷിച്ച ആദ്യത്തെ സഭയിൽ, ഞങ്ങളുടെ ഒരു അംഗം പ്രത്യേകിച്ചും ഒരു വലിയ സഹായിയാണെന്ന് തെളിയിച്ചു. കെട്ടിടവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിവിധ മേഖലകളിൽ വെൻഡലിന് കഴിവുകളുടെ ഒരു ലോകം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പ്ലംബിംഗ്, ഇലക്ട്രിക്കൽ, ഹീറ്റിംഗ്, എയർ കണ്ടീഷനിംഗ്, മരപ്പണി, കൂടാതെ പൊതു കരാറിന്റെ പ്രോജക്ട് മാനേജ്മെന്റ് ഘടകങ്ങൾ പോലും അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. ഇക്കാരണത്താൽ, സഭ ഒരു പഴയ കെട്ടിടം വാങ്ങി അത് പുനർനിർമ്മിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ വളരെയധികം ആശ്രയിച്ചു. വാസ്തവത്തിൽ, പ്രോജക്റ്റിന്റെ കാലയളവിൽ ഞങ്ങൾ വെൻഡലിനെ ഞങ്ങളുടെ പൊതു കരാറുകാരനായി നിയമിച്ചു.

പദ്ധതി വളരെ വിജയകരമായിരുന്നു. മറ്റൊരു സഭയെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതിനായി ഞാൻ കാലിഫോർണിയയിലേക്ക് മാറിയപ്പോൾ, വീണ്ടും നിർമ്മാണ വൈദഗ്ദ്ധ്യം ആവശ്യമായിരുന്നു. കെട്ടിടനവീകരണ പദ്ധതിയിൽ ഞങ്ങളെ സഹായിക്കാൻ ഞങ്ങൾ വെൻഡലിനെയും ഭാര്യയെയും കൊണ്ടുവന്നു. ബിൽഡിംഗ് കോഡുകൾ, സന്നദ്ധപ്രവർത്തകർ, സബ് കോൺട്രാക്ടർമാർ എന്നിവ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ കഴിവുള്ള ഒരു യഥാർത്ഥ വ്യക്തി തന്നെ ആയിരുന്നു വെൻഡൽ. പലതരം തൊപ്പികൾ ധരിച്ച അദ്ദേഹം അസംഖ്യം ജോലികൾ സമർത്ഥമായും വിജയകരമായും ചെയ്തു. അത്തരം പുരുഷന്മാരെ കണ്ടെത്താൻ പ്രയാസമാണ്.

അജപാലന ശുശ്രൂഷ പോലെയുള്ള വൈവിധ്യമാർന്ന പ്രതീക്ഷകൾ ഉൾകൊള്ളുന്ന ജോലികളോ വിളികളോ വിരളമാണ്.

അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ, അജപാലന ശുശ്രൂഷ പോലെയുള്ള വൈവിധ്യമാർന്ന പ്രതീക്ഷകൾ വഹിക്കുന്ന ജോലികളോ വിളികളോ വളരെ വിരളമാണ്. ഒരു സഭയെ നയിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെടുന്നവരുടെ ആവശ്യങ്ങളെ മറികടന്ന് ഈ ആളുകളിൽ പുലർത്തുന്ന പ്രതീക്ഷകൾ ഉന്നതമായിരിക്കും. ഇന്ന് പല സഭകളിലും, ഒരു പാസ്റ്റർ:

• ഒരു വിദഗ്ധ ഉപദേഷ്ടാവ്, സാമ്പത്തിക വിദഗ്ധൻ, ദീർഘദർശി, പ്രഭാഷകൻ, നേതാവ്, പരിചാരകൻ, സേവകൻ, മാനേജർ എന്നിവരായിരിക്കണം
• മുതിർന്നവർ, യുവകുടുംബങ്ങൾ, മധ്യവയസ്കർ, പുതുതലമുറകൾ എന്നിവരുമായി തുല്യ ചടുലതയോടെ ഇടപെടുവാൻ കഴിവുള്ളവരായിരിക്കണം
• ചരിത്രം, ധാർമ്മികത, ആനുകാലിക സംഭവങ്ങൾ, യുവസംസ്‌കാരം തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങളിൽ വിവേകത്തോടെയും ഉൾക്കാഴ്ചയോടെയും അഭിപ്രായം പറയാൻ കഴിയണം

അത്തരം ആവശ്യങ്ങൾ ഉള്ളതിനാൽ, പല പാസ്റ്റർമാരും അമിതഭാരം അനുഭവിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. ഇത് സൂപ്പർമാൻ പോലും ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു പട്ടികയായിരിക്കും — അപ്പോൾ ദൈവത്തിന്റെ ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെ നയിക്കാനും പോറ്റാനും പ്രതീക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന കളിമണ്ണിൽ നിന്നുള്ള സാധാരണ ആളുകളെ സംബന്ധിച്ച് അതെത്രമാത്രമായിരിക്കും. അതുകൊണ്ടാണ് ആത്മീയ നേതാക്കൾ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കേണ്ടത്.

മൂടൽമഞ്ഞ് ഉരുകൽ

തന്റെ മുകളിലുള്ള അനേകം പ്രതീക്ഷകളുടെ മൂടൽമഞ്ഞ് ഉരുക്കുവാൻ തിമൊഥെയൊസിനെ സഹായിക്കേണ്ടതിന്, ഒരു ഇടയന്റെ വിവിധ റോളുകളും ചുമതലകളും ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും പൗലോസ് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകയും “ആജ്ഞയുടെ ഉദ്ദേശ്യമോ ” (1:5) എന്ന വാക്യത്തിൽ അതിനെ പൊതുവായി വിഭാഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതായി കാണാം.

ദൈവവചനം ആളുകളുടെ ജീവിതത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുവാൻ ആയിരിക്കണം ശുശ്രൂഷ ഉപയോഗികേണ്ടത്.

കൂടുതൽ ലളിതമായി പറഞ്ഞാൽ, വാക്കിലൂടെയും മാതൃകയിലൂടെയും നൽകുന്ന നിർദ്ദേശമാണ് എല്ലാ ശുശ്രൂഷയുടെയും അടിസ്ഥാനം. മറ്റെന്തൊക്കെ സംഭവിച്ചാലും, ആത്മീയ ഇടയന്മാർ ദൈവം വെളിപ്പെടുത്തിയ വാക്കുകളും ചിന്തകളും മൂല്യങ്ങളും കൊണ്ട് കർത്താവിന്റെ ജനത്തെ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിൽ ശ്രദ്ധാലുവായിരിക്കണം. സഭകൾ അവരുടെ ആളുകൾക്ക് പ്രധാനപ്പെട്ട സേവനങ്ങളുടെ ഒരു നിര തന്നെ നൽകുന്നു. അതേ സമയം, ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ ഘട്ടങ്ങളിലും സാഹചര്യങ്ങളിലും ഉള്ള ആളുകളെ ബൈബിളിന്റെ ജ്ഞാനവും സത്യവും മനസ്സിലാക്കാൻ സഹായിക്കുന്നതിനേക്കാൾ വലിയതൊന്നുമില്ല.

ഒരു ഇടയന്റെ ഉപദേശത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കത്തിന് പൗലോസ് നൽകുന്ന പ്രാധാന്യം ശ്രദ്ധിക്കുക.

അധ്യാപനവും ഇടയന്റെ റോളും.

ദൈവവചനം പഠിപ്പിക്കുക എന്നത് ഒരു ഇടയന്റെ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനമേറിയതാണ്. പൗലോസ് ഈ ആശയത്തെ ബന്ധിപ്പിച്ചത് ഇങ്ങനെയാണ്: “അവൻ ചിലരെ അപ്പൊസ്തലന്മാരായും ചിലരെ പ്രവാചകന്മാരായും ചിലരെ സുവിശേഷകന്മാരായും ചിലരെ ഇടയന്മാരായും ഉപദേഷ്ടാക്കന്മാരായും നിയമിച്ചിരിക്കുന്നു; അതു നാം എല്ലാവരും വിശ്വാസത്തിലും ദൈവപുത്രനെക്കുറിച്ചുള്ള പരിജ്ഞാനത്തിലുമുള്ള ഐക്യതയും തികഞ്ഞ പുരുഷത്വവും ക്രിസ്തുവിന്റെ സമ്പൂർണതയായ പ്രായത്തിന്റെ അളവും പ്രാപിക്കുവോളം വിശുദ്ധന്മാരുടെ യഥാസ്ഥാനത്വത്തിനായുള്ള ശുശ്രൂഷയുടെ വേലയ്ക്കും ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ആത്മികവർധനയ്ക്കും ആകുന്നു.” (എഫേ. 4:11-13). ഈ വിഭാഗത്തിലെ ആദ്യ രണ്ട് പദങ്ങൾ (ഇടയന്മാരും ഉപദേഷ്ടാക്കന്മാരും) ഇടയ-ഉപദേഷ്ടാവ് എന്ന ഒരു റോളാണെന്ന് ചില ബൈബിൾ പണ്ഡിതന്മാർ കരുതുന്നു, കാരണം ആരോഗ്യമുള്ള ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെ മേയ്‌ക്കാൻ അധ്യാപനം അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. ഈ പ്രാഥമിക അധ്യാപന റോളാണ് അജപാലന പ്രവർത്തനത്തിന്റെ മറ്റെല്ലാ ഘടകങ്ങൾക്കും പശ്ചാത്തലവും അടിത്തറയും നൽകുന്നത്.

അധ്യാപനവും സഭയുടെ ക്ഷേമവും.

പൗലോസ് തിമൊഥെയൊസിന് എഴുതിയ രണ്ടാമത്തെ കത്തിൽ അധ്യാപകന്റെ റോളിലേക്ക് മറ്റൊരു ഘടകം ചേർത്തു. അവൻ പറഞ്ഞു, “വചനം പ്രസംഗിക്ക; സമയത്തിലും അസമയത്തിലും ഒരുങ്ങിനില്ക്ക; സകല ദീർഘക്ഷമയോടും ഉപദേശത്തോടുംകൂടെ ശാസിക്ക; തർജനം ചെയ്ക; പ്രബോധിപ്പിക്ക” (2 തിമോ. 4:2). അത് കൃപ നിറഞ്ഞ ഉപദേശത്തിന്റെ ഘടകമാണ്. അതിലൂടെ, ബോധ്യപ്പെടുത്തുക, ഗുണദോഷിക്കുക , പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക തുടങ്ങിയ ചുമതലകൾ നിറവേറ്റാൻ ഇടയന്മാർക്ക് കഴിയും. ഇത് വളരെ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു. കാരണം ഇത് നമ്മുടെ സ്വന്തം വാക്കുകളുടെ സ്വാഭാവിക പരിമിതികളെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. എന്നാൽ ആത്മീയ മാർഗനിർദേശം ആവശ്യമുള്ളവരെ ദൈവവചനത്തിലൂടെ നാം ഉപദേശിക്കുകയും പ്രബോധിപ്പിക്കുകയും പ്രസംഗിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ ജീവിതത്തെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന ദൈവവചനത്തിന്റെ ശക്തി അവിടെ പ്രവർത്തിക്കും.

അധ്യാപനവും വിശ്വാസിയുടെ വളർച്ചയും.

ദൈവജനത്തെ പരിപാലിക്കുന്നതും ദൈവവചനത്താൽ ദൈവജനത്തെ പോറ്റുന്നതും ഒരു ദ്വിമുഖ ബന്ധമാണ്. അവരെ പോറ്റുന്നവരോട് വിശ്വാസികൾ പ്രതികരിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന് പത്രോസ് പഠിപ്പിച്ചു: “ഇപ്പോൾ ജനിച്ച ശിശുക്കളെപ്പോലെ രക്ഷയ്ക്കായി വളരുവാൻ വചനം എന്ന മായമില്ലാത്ത പാൽ കുടിപ്പാൻ വാഞ്ഛിപ്പിൻ.” (1 പത്രോ. 2:2). ഒരു നവജാതശിശുവിന് ആരോഗ്യകരമായ രീതിയിൽ വളരുവാൻ പോഷണം ആവശ്യമുള്ളതു പോലെ, ക്രിസ്തുവിന്റെ മനോഭാവങ്ങളിൽ വളരുന്നതിന് വിശ്വാസികൾക്ക് വചനം ആത്യന്താപേഷികമാണ്. ക്രിസ്തുവിനെക്കുറിച്ചുള്ള വ്യക്തമായ ഗ്രാഹ്യത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനായി ദൈവവചനം തുറക്കുന്നത് ഒരു ഇടയന്റെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന വിളിയാണ്. പൗലോസ് എഴുതി, “അവനെ ഞങ്ങൾ അറിയിക്കുന്നതിൽ ഏതു മനുഷ്യനെയും ക്രിസ്തുവിൽ തികഞ്ഞവനായി നിറുത്തേണ്ടതിന് ഏതു മനുഷ്യനെയും പ്രബോധിപ്പിക്കയും ഏതു മനുഷ്യനോടും സകല ജ്ഞാനത്തോടുംകൂടെ ഉപദേശിക്കയും ചെയ്യുന്നു.” (കൊലോ. 1:28). ഇതാണ് നമ്മുടെ വെല്ലുവിളി: ക്രിസ്തുവിന്റെ സാദൃശ്യത്തിലും ദൈവവചനമനുസരിച്ചും വളരുവാൻ വിശ്വാസികളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിന് തിരുവെഴുത്തുകൾ തുറക്കുക. ശുശ്രൂഷകന്റെ കൈയിലുള്ള എല്ലാ ഉപകരണങ്ങളിലും ഉപരിയായി, തിരുവെഴുത്തുകൾക്ക് അതുല്യപ്രാധാന്യമാണുള്ളത്. കാരണം അവ സത്യത്തെ സ്ഥിരീകരിക്കുകയും ജീവൻ നൽകുകയും ചെയ്യുന്നവയാണ്.

ശുശ്രൂഷയിൽ ബൈബിളിന്റെ പ്രഥമസ്ഥാനം മനസ്സിലാക്കാൻ പൗലോസിന്റെ ഇടയലേഖനങ്ങൾ നമ്മെ സഹായിക്കുന്നു. തിരുവെഴുത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള ആത്മപ്രേരിതമായ പ്രബോധനമാണ് ഇടയപരിപാലനത്തിന്റെ സത്ത. അത് ആത്മാവിനെ ശുദ്ധമായ പാൽ കൊണ്ട് പരിപോഷിപ്പിക്കുകയും ജീവന്റെ അപ്പവും മാംസവും നൽകി പാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. തിമൊഥെയൊസിനോടും തീത്തൊസിനോടുമുള്ള പൗലോസിന്റെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ, തന്റെ ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെ മേയിച്ച് തന്നോടുള്ള സ്നേഹത്തെ പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ക്രിസ്തു മൂന്നു പ്രാവശ്യം പത്രോസിന് നൽകിയ നിർദ്ദേശത്തെ പ്രതിധ്വനിപ്പിക്കുന്നു (യോഹ. 21:15-17 കാണുക).

നമ്മുടെ സ്വന്തം വാക്കുകളുടെ മൂല്യം പരിമിതമാണ്, എന്നാൽ ബൈബിളിലെ വാക്കുകൾക്ക് നിത്യമായ മൂല്യമുണ്ട്.

മഹത്തായ നിയോഗം

ശുശ്രൂഷയുടെ നിരവധി സമ്മർദങ്ങളുള്ള നമ്മിൽ ചിലർക്ക്, അധ്യാപനത്തിന്റെ മുൻ‌ഗണനയിലേക്ക് മടങ്ങുന്നതിനു വേണ്ടി സമൂലമായ സമയ പുനഃക്രമീകരണം ആവശ്യമായി വന്നേക്കാം. എന്നാൽ അത്തരമൊരു മാറ്റം നമുക്ക് നല്ലതായിരിക്കും. എന്നാൽ, ദൈവവചന ശുശ്രൂഷയെ പ്രാധാന്യത്തോടെ നമ്മുടെ മുന്നിൽ വയ്ക്കുന്നത് അജപാലനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പാരമ്പര്യ ചിന്തയിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനമായോ, ഒരു ആത്മീയ സെമിനാറിൽ നിന്ന് എടുത്ത ഏറ്റവും പുതിയ “ഹോട്ട് ടോപ്പിക്ക്” ആയോ കണക്കാക്കരുത്. പകരം, ഇത് ക്രിസ്തുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാർക്കും അവർ സ്ഥാപിക്കുന്ന സഭയ്ക്കും ക്രിസ്തു നൽകിയ നിയോഗത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ഘടകമായി മനസ്സിലാക്കണം. മത്തായി 28:19-20 ൽ അവൻ പറഞ്ഞു:

ആകയാൽ നിങ്ങൾ പുറപ്പെട്ട്, പിതാവിന്റെയും പുത്രന്റെയും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെയും നാമത്തിൽ സ്നാനം കഴിപ്പിച്ചും ഞാൻ നിങ്ങളോടു കല്പിച്ചതൊക്കെയും പ്രമാണിപ്പാൻ തക്കവണ്ണം ഉപദേശിച്ചുംകൊണ്ടു സകല ജാതികളെയും ശിഷ്യരാക്കിക്കൊൾവിൻ; ഞാനോ ലോകാവസാനത്തോളം എല്ലാ നാളും നിങ്ങളോടുകൂടെ ഉണ്ട്. ആമേൻ.

പല സഭകളിലും ഈ മഹത്തായ നിയോഗം മിഷൻ കോൺഫറൻസ് ആഴ്‌ചയിലേക്ക് തരംതാഴ്ത്തപ്പെടുകയും മിക്കവാറും ഔട്ട്‌റീച്ചിന്റെ ഭാഗമായി മാത്രം കാണപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ഇത് നിർഭാഗ്യകരവും അപൂർണ്ണവുമായ കാഴ്ചപ്പാടാണ്.

ഈ നിയോഗത്തിലെ പ്രധാന ഭാഗം നാം എന്തുചെയ്യണമെന്ന് നമ്മോട് ആജ്ഞാപിക്കുന്നു: ശിഷ്യരെ ഉണ്ടാക്കുക! ശിഷ്യന്മാർ എന്ന ഗ്രീക്ക് പദത്തിന്റെ അർത്ഥം, “പഠിക്കുന്നവർ” എന്നാണ്. എങ്ങനെയാണ് നാം ഈ ശിഷ്യന്മാരെ, അല്ലെങ്കിൽ പഠിതാക്കളെ ഉണ്ടാക്കുക? ആ വാക്യത്തിലെ മൂന്ന് ഭാഗങ്ങൾ അത് എങ്ങനെയെന്ന് നമ്മോട് പറയുന്നു:

• പോകുക
• സ്നാനപ്പെടുത്തുക
• പഠിപ്പിക്കുക

സഭയുടെ കർത്താവ് തന്റെ ദാസന്മാർക്ക് നൽകിയിട്ടുള്ള ഏറ്റവും വിലയേറിയ സുവിശേഷപ്രസ്താവനയിൽ പോലും, അധ്യാപനത്തിന്റെ പങ്ക് വളരെ പ്രധാനമാണ്. ഒരു വ്യക്തി ക്രിസ്തുവിലുള്ള പാപമോചനം സ്വീകരിച്ചതിനു ശേഷം, ദൈവവചനത്തിൽ അവനെ അഭ്യസിപ്പിക്കുകയും അതിൽ പ്രായോഗികമായി നിലനിൽക്കുവാൻ പരിശീലിപ്പിക്കുകയും വേണം.

നിലവാരം ക്രമീകരിക്കുക

ദൈവവചന പ്രബോധനത്തിൽ താൽപ്പര്യവും പ്രതിബദ്ധതയും ഉള്ളവരായിരിക്കാൻ നമുക്ക് ശക്തമായ കാരണങ്ങളുണ്ട്. തെറ്റും ശരിയും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്ന വിശ്വാസികളെ കെട്ടിപ്പടുക്കാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗമാണിത്. യഥാർത്ഥ ക്രിസ്തുസാദൃശ്യത്തിൽ വളരാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗമാണിത്. ലോകത്തിൽ ക്രിസ്തുവിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ സജ്ജരാകാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗമാണിത്. അപ്പോസ്തലനായ പത്രോസ് എഴുതിയപ്പോൾ ഇക്കാര്യത്തിൽ ഒരു ശക്തമായ വെല്ലുവിളി ഉയർത്തി:

എന്നാൽ പ്രിയമുള്ളവരേ, നിങ്ങൾ മുമ്പുകൂട്ടി അറിഞ്ഞിരിക്കകൊണ്ട് അധർമികളുടെ വഞ്ചനയിൽ കുടുങ്ങി സ്വന്തസ്ഥിരത വിട്ടു വീണുപോകാതിരിപ്പാൻ സൂക്ഷിച്ചുകൊൾവിൻ, കൃപയിലും നമ്മുടെ കർത്താവും രക്ഷിതാവുമായ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ പരിജ്ഞാനത്തിലും വളരുവിൻ. അവന് ഇപ്പോഴും എന്നെന്നേക്കും മഹത്ത്വം. ആമേൻ. (2 പത്രോ. 3:17-18).

ദൈവവചനത്തിന്റെ അധ്യാപനശുശ്രൂഷയുടെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ചും നാം ശുശ്രൂഷിക്കുന്ന ആളുകളുടെ ജീവിതത്തിൽ അത് ചെലുത്തുന്ന സ്വാധീനത്തെക്കുറിച്ചും ഇത് നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. നമുക്ക് ഹൃദയങ്ങളെ മാറ്റാൻ കഴിയില്ല, എന്നാൽ ദൈവവചനത്തിന് കഴിയും. അധ്യാപനത്തിന്റെ പ്രാധാന്യവും ഇതാണ്. ജീവിതത്തെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന ദൈവീകപ്രബോധനങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും മനസ്സിലാക്കാവുന്നതും ലഭ്യമാക്കാവുന്നതും ആയി മാറ്റുന്ന ദൈവീകഉപകരണങ്ങളാകുവാൻ അത് നമ്മെ അനുവദിക്കുന്നു.

“എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം

ഒരു രക്ഷിതാവ് എന്ന നിലയിൽ, ഒരു കുട്ടി ആദ്യം ചോദിക്കുന്ന-എപ്പോഴും ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യത്തിൽ ഒരു വാക്ക് മാത്രമേ അടങ്ങിയിട്ടുള്ളൂ: “എന്തുകൊണ്ട്?”

പ്രശ്‌നമോ ആശങ്കയോ എന്തുതന്നെയായാലും, കുട്ടികൾ എപ്പോഴും അത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. വാസ്‌തവത്തിൽ, ഈ ചോദ്യത്തിന്‌ വേണ്ടിയുള്ള അവരുടെ അന്വേഷണം വളരെ പ്രകോപനപരമായിരിക്കും. അഞ്ച് കുട്ടികളുടെ പിതാവെന്ന നിലയിൽ, ചിലപ്പോൾ കുട്ടികൾ നമ്മെ പ്രകോപിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ഈ ചോദ്യം ഉന്നയിക്കുമെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു (ഈ കഴിവ് കുട്ടികളോടൊപ്പം ജനിച്ചതായി തോന്നുന്നു). എന്നാൽ, അതിന്റെ പിന്നിലെ കാരണം മനസ്സിലാക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം, ഉപരിതലത്തിലുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും വകഞ്ഞുമാറ്റി കാര്യത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് കടക്കാനുള്ള ആഗ്രഹമാണ്. ജീവിതത്തിന്റെ ‘എന്തുകൊണ്ട് ചോദ്യങ്ങൾ’ എന്നതിനുള്ള ഉത്തരങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നത് ബുദ്ധിപരമായ ജീവിതത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായിരിക്കാം.

എന്നിരുന്നാലും, വഴിയിൽ എവിടെയെങ്കിലും, “എന്തുകൊണ്ട്?” എന്ന് ചോദിക്കുന്നത് നമ്മൾ നിർത്തുന്നു. എന്നിട്ട് “അപ്പോൾ എന്ത്?” എന്ന് ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങും. നമ്മൾ താമസിയാതെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു വഴി തിരിയുകയും എന്തിനാണ് പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നതെന്നതിനെ കുറിച്ച് കൂടുതൽ ഉത്കണ്ഠാകുലരാകുകയും എന്താണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്നതിനെക്കുറിച്ചോ അതിൽ നിന്ന് നമുക്ക് എന്ത് ലഭിക്കും എന്നതിനെക്കുറിച്ചോ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധാലുവായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ ചോദ്യം നമ്മുടെ ചുണ്ടിൽ നിന്ന് വിട്ടുപോകില്ലായിരിക്കാം, പക്ഷേ പലപ്പോഴും നമ്മുടെ മനസ്സ് സജീവമായി ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും, “ഇതിൽ എനിക്ക് എന്താണുള്ളത്?”

ചോദ്യം നമ്മുടെ ചുണ്ടിൽ നിന്ന് വിട്ടുപോകില്ലായിരിക്കാം, പക്ഷേ പലപ്പോഴും നമ്മുടെ മനസ്സ് സജീവമായി ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും, “ഇതിൽ എനിക്ക് എന്താണുള്ളത്?”

എന്തുകൊണ്ട് “എന്തുകൊണ്ട് ” എന്ന ചോദ്യം ഇപ്പോഴും പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു

നിർഭാഗ്യവശാൽ, ഈ ചിന്ത സഭയെയും കടന്നാക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. “എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന ചോദ്യങ്ങൾ പിന്തുടരുന്നതിലൂടെ നമ്മൾ ചെയ്യുന്നതിന്റെ ശാശ്വതമായ ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനുപകരം, എന്താണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്നതിന്റെ പ്രായോഗിക പ്രശ്നങ്ങളിൽ വ്യാപൃതരാകുന്നത് എളുപ്പമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, “എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന വിഷയങ്ങൾ “എന്താണ്” എന്ന വിഷയങ്ങൾക്ക് രണ്ടാം സ്ഥാനം നൽകണമെന്ന് ബൈബിൾ വ്യക്തമാക്കുന്നു-എന്തുകൊണ്ട് യേശു വന്നു, എന്തുകൊണ്ടാണ് അവൻ മരിക്കേണ്ടി വന്നത്, നാം എന്തുകൊണ്ട് സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കുന്നു, എന്തുകൊണ്ടാണ് നല്ല ആളുകൾ ചിലപ്പോൾ കഷ്ടപ്പെടുന്നത്, എന്തുകൊണ്ടാണ് നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾ നമ്മുടെ പ്രവൃത്തികളേക്കാൾ ഉച്ചത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നത്. അതുപോലെ, ഈ കാര്യങ്ങളിലെല്ലാം, അജപാലന ശുശ്രൂഷയുടെ “എന്താണ് ” എന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി പറയാനുള്ള നമ്മുടെ കഴിവ്, “എന്തുകൊണ്ട് ” എന്നതിലുള്ള നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യത്തിൽ അടിസ്ഥാനപ്പെട്ടതാണ്.

അജപാലന ശുശ്രൂഷയുടെ “എന്താണ് ” എന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി പറയാനുള്ള നമ്മുടെ കഴിവ്, “എന്തുകൊണ്ട് ” എന്നതിലുള്ള നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യത്തിൽ അടിസ്ഥാനപ്പെട്ടതാണ്.

എന്തുകൊണ്ടാണ് “എന്ത് ” എന്ന ചോദ്യം യേശുവിന് പ്രസക്തമായത്

നമ്മുടെ ഹൃദയപ്രേരണകളുടെ പ്രാധാന്യം യേശു പലപ്പോഴും ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു. അവൻ തന്റെ അനുയായികളെയും എതിരാളികളെയും “എന്താണ് ” എന്ന ചോദ്യത്തിന്റെ പ്രായോഗിക ഘടകങ്ങൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് പോകുവാനും അതിന്റെ ലക്ഷ്യവും ഉദ്ദേശ്യവും എന്തെന്നു പരിഗണിക്കാൻ ആഴത്തിൽ കുഴിക്കുവാൻ നിരന്തരം പ്രേരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. യേശുവിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, എന്ത് എന്നതാണ് പ്രധാനമായത്, കാരണം അത് പ്രവൃത്തിയെ മറികടന്ന് അതിന്റെ പിന്നിലെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു.

പ്രവർത്തികൾക്ക് പിന്നിലെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളെ യേശു പിന്തുടരുന്നതിന്റെ ഒരു ചെറിയ സാമ്പിൾ ശ്രദ്ധിക്കുക:

•  “ഉടുപ്പിനെക്കുറിച്ചു വിചാരപ്പെടുന്നതും എന്ത്? (മത്താ. 6:28)
• “എന്നാൽ സ്വന്തകണ്ണിലെ കോൽ ഓർക്കാതെ സഹോദരന്റെ കണ്ണിലെ കരട് നോക്കുന്നത് എന്ത്?” (മത്താ. 7:3).
• “അല്പവിശ്വാസിയേ, നീ എന്തിനു സംശയിച്ചു?” (മത്താ. 14:31).
• “എന്നോടു നന്മയെക്കുറിച്ചു ചോദിക്കുന്നത് എന്ത്? നല്ലവൻ ഒരുത്തനേ ഉള്ളൂ. ജീവനിൽ കടപ്പാൻ ഇച്ഛിക്കുന്നു എങ്കിൽ കല്പനകളെ പ്രമാണിക്ക” (മത്താ. 19:17).
• “എന്നോടു നന്മയെക്കുറിച്ചു ചോദിക്കുന്നത് എന്ത്? നല്ലവൻ ഒരുത്തനേ ഉള്ളൂ. ജീവനിൽ കടപ്പാൻ ഇച്ഛിക്കുന്നു എങ്കിൽ കല്പനകളെ പ്രമാണിക്ക” (മത്താ. 19:17).

ഒരുതരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, കാര്യത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം മനസ്സിലാക്കുക എന്നാൽ ക്രിസ്തുവിന്റെ മുൻഗണനകൾ മനസ്സിലാക്കുക എന്നതാണ്. ഉദ്ദേശ്യങ്ങളിലെ വിശുദ്ധിയോടുള്ള ഈ അഭിനിവേശം ശുശ്രൂഷയെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ മനോഭാവത്തേയും നന്നായി വിഴുങ്ങണം.

“എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന ചോദ്യം ശുശ്രൂഷയെ നയിക്കുമ്പോൾ

വീണ്ടെടുപ്പു വേലയോടുള്ള ബന്ധത്തിൽ പിതാവായ ദൈവത്തിന്റെയും പുത്രനായ ദൈവത്തിന്റെയും ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾക്കപ്പുറം മറ്റൊരു പ്രധാന “എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന ചോദ്യമുണ്ട്: നമ്മൾ എന്തിനാണ് ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നത്? എന്താണ് നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്, നമ്മെ നിർബന്ധിതരാക്കുന്നത്, നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നത്? ഒരുപക്ഷേ, 1 തിമൊഥെയൊസ് 1:5-നെ ഇടയശുശ്രൂഷയുടെ മഹത്തായ ലക്ഷ്യപ്രസ്താവനയാക്കുന്നത് ഇതായിരിക്കാം. നമ്മൾ ചെയ്യുന്നത് എന്തിനാണെന്ന് മനസിലാക്കാൻ ഒരു ലക്ഷ്യപ്രസ്താവന നമ്മെ സഹായിക്കുന്നു എന്നത് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുക. നമ്മൾ അത് എങ്ങനെ ചെയ്യുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്നതു പോലും അത് വ്യവസ്ഥ ചെയ്തേക്കാം.

നമ്മൾ എന്തിനാണ് ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നത്? പൗലോസിന്റെ ഉത്തരം ലളിതമാണ്: “ലക്ഷ്യം . . . സ്നേഹമാണ്.”

ഇതൊരു ആശ്ചര്യമാണ്!

ഒരു ദൈവശാസ്‌ത്രജ്ഞന്റെ മനസ്സും പഴയനിയമ പ്രവാചകന്റെ മാനസികാവസ്ഥയും ഉള്ളവനായി പൗലോസിനെ സാധാരണ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ആളുകൾ ക്രിസ്തുവിലേക്ക് വരുന്നത് കാണുകയോ ക്രിസ്തുവിൽ പക്വത പ്രാപിക്കുകയോ വളരുകയോ ജീവിതത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്ന ശുശ്രൂഷകൾ സ്ഥാപിക്കുകയോ വിശുദ്ധിയും ശരിയായ ജീവിതവും പ്രകടമാക്കുകയോ ചെയ്യുക എന്നതാണ് ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യമെന്ന് അവനിൽ നിന്ന് കേൾക്കും എന്ന് നാം പ്രതീക്ഷിച്ചേക്കാം. അവയെല്ലാം ശ്രേഷ്ഠവും ശരിയായ ബൈബിൾ ലക്ഷ്യങ്ങളുമാണ്, എന്നാൽ പൗലോസ് തന്റെ ലക്ഷ്യം സ്നേഹമാണ് എന്ന് വ്യക്തമായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ, മറ്റെല്ലാം, ദൈവസ്നേഹം അനുഭവിക്കാനും അവനെ പൂർണ്ണഹൃദയത്തോടെ സ്നേഹിക്കാനും, നമ്മെപ്പോലെ നമ്മുടെ അയൽക്കാരനെ (നമ്മുടെ ശത്രുവിനെപ്പോലും) സ്നേഹിക്കാനുമുള്ള ഒരു ഉപാധിയായി മാറുന്നു.

നാം ഏർപ്പെടുന്ന ശുശ്രൂഷാ ശ്രമങ്ങളിൽ മാത്രമല്ല, ആ ചുമതലകൾ നിറവേറ്റാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന രീതികളിലും ദൈവസ്നേഹം പ്രദർശിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രതിബദ്ധതയെ ഈ മുൻഗണന പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ദൈവസ്‌നേഹം നമ്മുടെ പ്രവർത്തനത്തിനു പിന്നിലെ പ്രേരകശക്തിയായി മാറുന്നു എന്നാണ് അതിനർത്ഥം.

ഈ മുൻഗണന നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷയിൽ ദൈവസ്‌നേഹം പ്രദർശിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രതിബദ്ധതയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.

ഈ മുൻഗണന നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷയിൽ ദൈവസ്‌നേഹം പ്രദർശിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രതിബദ്ധതയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.

• നാം എല്ലാവരും ക്രിസ്തുവിന്റെ ന്യായാസനത്തിന്റെ മുമ്പാകെ വെളിപ്പെടേണ്ടതാകുന്നു (v.10).
• ആളുകൾ നിത്യന്യായവിധി നേരിടേണ്ടി വരുന്നു (vv.10-11).
• ഒരുത്തൻ ക്രിസ്തുവിലായാൽ അവൻ പുതിയ സൃഷ്ടി ആകുന്നു (v.17).
• വിശ്വാസികൾ ക്രിസ്തുവിനുവേണ്ടി സ്ഥാനാപതികളായി സേവിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു (v.20).

സുവിശേഷ വ്യാപനത്തിനുള്ള ഈ കാരണങ്ങളിൽ ഓരോന്നും പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു. ഓരോന്നും അതിപ്രധാനമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഈ സുപ്രധാന ശുശ്രൂഷാ മൂല്യങ്ങൾക്കിടയിൽ, ഈ വിഷയങ്ങൾ ഓരോന്നും പ്രധാനമാണെങ്കിലും, ക്രിസ്തുവിന്റെ സന്ദേശം ആളുകളിലേക്ക് എത്തിക്കുവാൻ അവ തന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് പൗലോസ് വ്യക്തമാക്കി. എന്തായിരുന്നു അവന്റെ പ്രചോദനം?

ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹം ഞങ്ങളെ നിർബന്ധിക്കുന്നു; എല്ലാവർക്കുംവേണ്ടി ഒരുവൻ മരിച്ചിരിക്കെ, എല്ലാവരും മരിച്ചു എന്നും ജീവിക്കുന്നവർ ഇനി തങ്ങൾക്കായിട്ടല്ല തങ്ങൾക്കുവേണ്ടി മരിച്ച് ഉയിർത്തവനായിട്ടുതന്നെ ജീവിക്കേണ്ടതിന് അവൻ എല്ലാവർക്കുംവേണ്ടി മരിച്ചു എന്നും ഞങ്ങൾ നിർണയിച്ചിരിക്കുന്നു (2കൊരി. 5:14-15).

ആത്യന്തികമായി, തന്റെ ശുശ്രൂഷയിൽ വിശ്വസ്തനായിരിക്കാൻ പൗലോസിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് “ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹം” ആയിരുന്നു. സത്യത്തിൽ, അത് തന്നെ നിർബന്ധിച്ചതായി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ഇതൊരു സുപ്രധാന പദമാണ്. ഗ്രീക്കിൽ, അത് തന്റെ ചുമതല നിർവഹിക്കാൻ ഒരു സൈനികനെ തന്റെ സ്ഥാനത്ത് നിർത്തിയതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. തങ്ങളുടെ ബൈബിൾ വ്യാഖ്യാനത്തിൽ, ജെമിസൺ, ഫൗസെറ്റ്, ബ്രൗൺ എന്നിവർ സേവിക്കാനുള്ള പൗലോസിന്റെ “നിർബന്ധത്തെ” കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ പറയുന്നു:

ഈ അപ്രതിരോധ്യമായ ശക്തി നമ്മെ മറ്റ് പരിഗണനകളെ ഒഴിവാക്കുന്ന ഒരു മഹത്തായ കാര്യത്തിലേക്ക് പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു. ഗ്രീക്കിൽ അത് അർത്ഥമാക്കുന്നത് “ഊർജ്ജങ്ങളെ ഒരു ചാനലിലേക്ക് ബലമായി ഒതുക്കുക” എന്നാണ്. ആത്മാവിനെ പിടിച്ചടക്കുന്ന ഏതൊന്നിനോടും സ്നേഹം അസൂയപ്പെടുന്നു (2 കൊരി. 11:1-3).

ആത്യന്തികമായി, തന്റെ ശുശ്രൂഷയിൽ വിശ്വസ്തനായിരിക്കാൻ പൗലോസിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് “ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹമായിരുന്നു.”

ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹം നമ്മുടെ സേവനത്തിന്റെ പ്രേരക പ്രേരണയാകുമ്പോൾ, ആ സ്നേഹം അവനോടുള്ള അഭിനിവേശത്താൽ നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളെയും സ്വഭാവങ്ങളെയും നിർണ്ണിക്കുകയും സ്വാധീനിക്കുകയും ചെയ്യും.

“എന്തുകൊണ്ട്” എങ്ങനെ കാണപ്പെടുന്നു

ഒന്ന് കൊരിന്ത്യർ 13:4-8 ഈ സ്നേഹത്തിന്റെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ച് നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. അത് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ സ്പന്ദനമാകണം, അതോടൊപ്പം നമ്മിലുള്ള അവന്റെ ജീവന്റെ ആവിഷ്കാരവുമാണ്.

സ്നേഹം ദീർഘമായി ക്ഷമിക്കയും ദയ കാണിക്കയും ചെയ്യുന്നു; സ്നേഹം സ്പർധിക്കുന്നില്ല. സ്നേഹം നിഗളിക്കുന്നില്ല. ചീർക്കുന്നില്ല; അയോഗ്യമായി നടക്കുന്നില്ല സ്വാർഥം അന്വേഷിക്കുന്നില്ല, ദ്വേഷ്യപ്പെടുന്നില്ല, ദോഷം കണക്കിടുന്നില്ല; അനീതിയിൽ സന്തോഷിക്കാതെ സത്യത്തിൽ സന്തോഷിക്കുന്നു. എല്ലാം പൊറുക്കുന്നു, എല്ലാം വിശ്വസിക്കുന്നു, എല്ലാം പ്രത്യാശിക്കുന്നു, എല്ലാം സഹിക്കുന്നു. സ്നേഹം ഒരുനാളും ഉതിർന്നുപോകയില്ല.

നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷാ പ്രയത്നങ്ങളുടെ പ്രേരകശക്തിയാണ് സ്‌നേഹം. അത് നമ്മുടെ വ്യക്തിത്വത്തെ രൂപന്തരപ്പെടുത്തുകയും നാം സേവിക്കുന്ന ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ ആകാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുകയും ചെയ്യും.

സ്നേഹം നമ്മുടെ വ്യക്തിത്വത്തെ രൂപന്തരപ്പെടുത്തുകയും നാം സേവിക്കുന്ന ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ ആകാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുകയും ചെയ്യും.

• അവന്റെ സ്നേഹം നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളെ നയിക്കുവാൻ നാം അനുവദിക്കുമ്പോൾ, അത് നമ്മുടെ സ്വഭാവത്തെ രൂപപ്പെടുത്തും.
• അവന്റെ സ്നേഹം നമ്മുടെ സ്വഭാവത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുവാൻ നാം അനുവദിക്കുമ്പോൾ, അത് നമ്മുടെ മൂല്യങ്ങളെയും മുൻഗണനകളെയും ബാധിക്കും.
• അവന്റെ സ്നേഹം നമ്മുടെ സ്വഭാവത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുവാൻ നാം അനുവദിക്കുമ്പോൾ, അത് നമ്മുടെ മൂല്യങ്ങളെയും മുൻഗണനകളെയും ബാധിക്കും..

“എങ്ങനെ” എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം

കെട്ടിട നിർമാണത്തിനുള്ള സാമഗ്രികൾ ഇന്ന് വളരെ സുലഭമാണ്. സംഭരണ-വിതരണ ശൃംഖലകള് മുതൽ ഡസൻ കണക്കിന് പുസ്തകങ്ങളും വെബ്‌സൈറ്റുകളും ടെലിവിഷൻ പ്രോഗ്രാമുകളും – കുറഞ്ഞത് രണ്ട് മുഴുസമയ കേബിൾ ചാനലുകളെങ്കിലും – വീട് നന്നാക്കുന്നത് എങ്ങനെയെന്ന് പഠിക്കാൻ ആളുകളെ സഹായിക്കുന്നു. നമ്മുടെ വീടുകളിൽ ഉള്ള സൗകര്യങ്ങളും ജീവിത നിലവാരവും മെച്ചപ്പെടുത്തുവാൻ പിന്തുടരേണ്ട എളുപ്പമുള്ള (സുരക്ഷിതമായ) കാര്യങ്ങൾ ഇവർ നമ്മെ കാണിക്കുന്നു. “എങ്ങനെ” എന്ന് ചോദിക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ സാധാരണയായി ചിന്തിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്? ഒരുപക്ഷേ ഇതുപോലുള്ള കാര്യങ്ങൾ ആയിരിക്കും:

• ഒരു ഭിത്തി കെട്ടുവാനുള്ള മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ.
• ഒരു വൈദ്യുത വിളക്ക് പിടിപ്പിക്കുവാനുള്ള മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ.
• ഒരു വൈദ്യുത വിളക്ക് പിടിപ്പിക്കുവാനുള്ള മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ.
• ഒരു മേൽക്കൂര പണിയുവാനുള്ള മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ.
• ഒരു മേൽക്കൂര പണിയുവാനുള്ള മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ..

എനിക്ക് മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ ഇഷ്ടമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, പൗലോസിന്റെ മനസ്സിൽ, ആളുകളെ മേയ്‌ക്കുക എന്ന അത്ഭുതകരവും എന്നാൽ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതുമായ ദൗത്യത്തിൽ ഒന്നിനും എളുപ്പമുള്ള മൂന്ന് വഴികൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വാസ്തവത്തിൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിന്താരീതി അനുസരിച്ച്, തന്റെ അജപാലന ശുശ്രൂഷയിൽ “എങ്ങനെ” എന്നത്, പ്രവർത്തനശൈലിയുമായി വളരെ കുറച്ച് മാത്രമേ ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നുള്ളൂ. അത് അതിന്റെ സ്വഭാവവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു.

“സഭ കൂടുതൽ നല്ല രീതികൾ തേടുന്നു, എന്നാൽ ദൈവം നല്ല മനുഷ്യരെയാണ് അന്വേഷിക്കുന്നത്” എന്ന് പറയുമ്പോൾ E. M. ബൗണ്ട്സ്, പൗലോസിന്റെ മനോഭാവം പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതായി തോന്നിപ്പിക്കുന്നു.

നമ്മുടെ ആത്മീയശുശ്രൂഷ ആത്യന്തികമായി “എങ്ങനെ” ദൈവിക സ്വഭാവത്തെ പ്രദർശിപ്പിക്കണമെന്ന് പൗലോസ് തിമൊഥെയൊസിനോട് പറയുവാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. ഇത്തരത്തിലുള്ള ശുശ്രൂഷയ്ക്കുള്ള വേദി എന്താണ്? അത്തരം ശാശ്വത പ്രാധാന്യമുള്ള ജോലികൾ ചെയ്യുന്നതിനെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് എങ്ങനെ ചിന്തിക്കാനാകും? ക്രിസ്തുവുമായുള്ള ബന്ധത്തിൽ വേരൂന്നിയ നമ്മുടെ ആത്മാവിന്റെ മൂന്ന് സൽഗുണങ്ങളിൽ നിന്നാണ് അത്തരം ശുശ്രൂഷകൾ ഒഴുകുന്നതെന്ന് പൗലോസ് പറയുന്നു: ശുദ്ധമായ ഹൃദയം, നല്ല മനസ്സാക്ഷി, ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസം.

banner image

കൈകൊണ്ട് സ്പർശിക്കാത്തതും മലിനപ്പെടാത്തതുമായ ഒന്നിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ വിവരിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു സാമാന്യമായ പദപ്രയോഗമാണ്, ” മഞ്ഞ് പോലെ ശുദ്ധം”. ഞാൻ വളർന്നുവന്ന കാലങ്ങളിൽ, “ഐവറി സോപ്പ് 99.44% ശുദ്ധമാണ്” എന്ന പരസ്യം ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു. ഇത് പൂർണ്ണതയ്ക്ക് വളരെ അടുത്താണ്, അതിനാൽ അത് വളരെ ആകർഷകമായിരുന്നു. സന്ദേശം ലളിതമായിരുന്നു: നിങ്ങൾ ശുദ്ധിയുള്ളവരാകണമെങ്കിൽ, ശുദ്ധമായതിൽ ആശ്രയിക്കണം.

ശുദ്ധമായത് കേവലം ശുദ്ധിയാകുന്നതിനെക്കാൾ നല്ലതാണ്. ഒരു കാര്യം “കഴുകി” ശുദ്ധിയാക്കുമ്പോൾ അത് മാലിന്യങ്ങൾ നീങ്ങി ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നു. ഫിൽട്ടറിംഗ് സിസ്റ്റത്തിൽ നിന്നുള്ള കുടിവെള്ളം, 100% ശുദ്ധമായ വെർജിൻ ഒലിവ് ഓയിൽ, അല്ലെങ്കിൽ ശുദ്ധമായ ഓട്ടോമോട്ടീവ് മോട്ടോർ ഓയിൽ (മുതലായവ) എന്നിവയിൽ മാത്രമല്ല ഇത് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്, ഇത് നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിലും സത്യമാണ്.

വിശ്വാസത്താൽ ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ട ഹൃദയമാണ് ശുദ്ധമായ ഹൃദയം.

തിമൊഥെയൊസിനുള്ള പൗലോസിന്റെ ആഹ്വാനത്തിൽ, ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമത്തിലുള്ള നമ്മുടെ സേവനത്തിന്റെ ആരംഭസ്ഥാനം “ശുദ്ധമായ ഒരു ഹൃദയമാണ്.” ഇത് ദൈവത്തിന്റെയും മനുഷ്യരുടെയും മുമ്പാകെ സത്യസന്ധമായ ഒരു ഹൃദയം ഉണ്ടാകേണ്ടതിനെകുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു. വഞ്ചനയും ഇരുണ്ട ലക്ഷ്യങ്ങളും ഒഴിവാക്കുന്ന ആത്മാവിന്റെ അവസ്ഥയാണിത്. സ്വന്തം മനോഭാവത്തെക്കുറിച്ച് വളരെ ബോധമുള്ള ആളുകളെയാണ് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. അവർ പതിവായി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത്, “ദൈവമേ, എന്നെ ശോധനചെയ്ത് എന്റെ ഹൃദയത്തെ അറിയേണമേ; എന്നെ പരീക്ഷിച്ച് എന്റെ നിനവുകളെ അറിയേണമേ. വ്യസനത്തിനുള്ള മാർഗം എന്നിൽ ഉണ്ടോ എന്നു നോക്കി, ശാശ്വതമാർഗത്തിൽ എന്നെ നടത്തേണമേ.” (സങ്കീ. 139:23-24) എന്നായിരിക്കും.

അർത്ഥവത്തായ ആരാധനയുടെ താക്കോൽ

സങ്കീർത്തനം 24-ൽ, ദൈവത്തെ സമീപിക്കുന്ന വ്യക്തിയെ വിവരിക്കാൻ ദാവീദ് ഈ വാചകം ഉപയോഗിച്ചു: “വെടിപ്പുള്ള കൈയും നിർമ്മലഹൃദയവും ഉള്ളവൻ;വ്യാജത്തിനു മനസ്സു വയ്ക്കാതെയും കള്ളസ്സത്യം ചെയ്യാതെയും ഇരിക്കുന്നവൻ” (വാക്യം 4). നിർമ്മലമായ ഹൃദയം ഇല്ലെങ്കിൽ, ആരാധന വികാരവും ആത്മാവും ഭക്തിയും ഇല്ലാത്ത ഒരു യാന്ത്രിക വ്യായാമമായി മാറുന്നു. എന്തുകൊണ്ട്? കാരണം, നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങൾ ദൈവത്താൽ ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നതുവരെ നമുക്ക് ദൈവത്തെ ആരാധിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ദൈവവുമായുള്ള നിരന്തരമായ ബന്ധത്തിന്റെ താക്കോൽ

ഗിരിപ്രഭാഷണത്തിൽ നമ്മുടെ കർത്താവ് പ്രഖ്യാപിച്ചു, “ഹൃദയശുദ്ധിയുള്ളവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ, അവർ ദൈവത്തെ കാണും” (മത്താ. 5:8). ഹൃദയശുദ്ധി ദൈവം നമ്മിൽ ഉരുവാക്കുന്ന ഒന്നാണ്, അതുവഴി നമുക്ക് അവനുമായുള്ള കൂട്ടായ്മയിൽ പ്രവേശിക്കാൻ കഴിയും.

ഒരു ദൈവിക മാതൃകയുടെ താക്കോൽ

ഒരു ആത്മീയ നേതാവ് എന്ന നിലയിൽ, ദൈവമുമ്പാകെ ശുദ്ധിയുള്ള ഒരു ഹൃദയത്തിൽ വേരുറപ്പിച്ചതായിരിക്കണം തന്റെ വിശ്വാസജീവിതത്തിന്റ മാതൃക എന്ന് പൗലോസ് തിമൊഥെയൊസിനോട് നിർദ്ദേശിച്ചു. അവൻ എഴുതി, “യൗവനമോഹങ്ങളെ വിട്ടോടി നീതിയും വിശ്വാസവും സ്നേഹവും ശുദ്ധഹൃദയത്തോടെ കർത്താവിനെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്ന എല്ലാവരോടും സമാധാനവും ആചരിക്ക.” (2 തിമോ. 2:22)

ദൈവമക്കളുടെ ഹൃദയശുദ്ധിയുടെ പ്രാധാന്യം ചൂണ്ടികാണിക്കുന്ന നിരവധി ഉദാഹരണങ്ങളുണ്ട്, പക്ഷേ കാര്യം വ്യക്തമാണ്-ആത്മീയ ശുശ്രൂഷ “എങ്ങനെ” എന്ന ചോദ്യത്തിന് ആവശ്യമായ ഘടകം, ആളുകളെ നയിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വിശ്വാസം നാം തന്നെ സ്വീകരിക്കണം എന്നതാണ്. ആ വിശ്വാസത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ മറ്റുള്ളവരെ നയിക്കാൻ നാം ഉപയോഗപ്രദമാകണമെങ്കിൽ, ജീവിക്കുന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ സ്വാധീനം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും ഹൃദയത്തിലും കാണിക്കുവാൻ നമുക്ക് കഴിയണം.

ആ വിശ്വാസത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ മറ്റുള്ളവരെ നയിക്കാൻ നാം ഉപയോഗപ്രദമാകണമെങ്കിൽ, ജീവിക്കുന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ സ്വാധീനം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും ഹൃദയത്തിലും കാണിക്കുവാൻ നമുക്ക് കഴിയണം.

വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ലൈഫ് ആക്ഷൻ മിനിസ്ട്രിയിലെ ഡെൽ ഫെഹ്‌സെൻഫെൽഡ് “വിഡ്ഢികളായ വ്യാജക്രിസ്ത്യാനികൾ” എന്ന തലക്കെട്ടിൽ ഒരു സന്ദേശം പ്രസംഗിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു. അതിൽ, മതപരമായ പ്രവർത്തനത്തിനിടയിൽ താൻ എങ്ങനെ വളർന്നുവെന്നും തന്റെ ഊഴം വന്നപ്പോൾ താൻ അതിനൊപ്പം എങ്ങനെ ഓടിയെന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം തന്റെ സ്വന്തം വിശ്വാസയാത്ര പങ്കുവെച്ചു. യൂത്ത് ഗ്രൂപ്പിന്റെ പ്രസിഡന്റ്, സുവിശേഷകൻ, “ആത്മീയ നേതാവ്” എന്നീ നിലകളിൽ ഫെഹ്‌സെൻഫെൽഡ് ക്രിസ്തുവിന്റെ ഉയർന്നുവരുന്ന അഗ്നിജ്വാലയായി ബഹുമാനിക്കപ്പെട്ടു.

എന്നിരുന്നാലും, ഡെൽ തന്റെ സ്വന്തം കഥയിൽ, താൻ മറ്റുള്ളവരോട് ശക്തമായി പ്രഖ്യാപിച്ച വിശ്വാസം ഇതുവരെ തന്റെ സ്വന്തം ഹൃദയത്തെ പിടികൂടിയിട്ടില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. അവൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കാൻ ഇടയായ ഒരു ഘട്ടത്തിലെത്തി, അവൻ പറഞ്ഞതും ചെയ്യുന്നതും എല്ലാം ശരിയാണ്, പക്ഷേ സ്വന്തം ഹൃദയത്തിന് ഒരു മാറ്റവുമില്ല. എന്നാൽ, അവൻ താൻ തന്നെ ക്രിസ്തുവിന്റെ അടുക്കൽ വന്നപ്പോഴാണ്, അവന്റെ വാക്കുകളിൽ, അവൻ ഒരു “വിഡ്ഢിയായ വ്യാജക്രിസ്ത്യാനി” ആയിരുന്നു എന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കിയത്. ഒരിക്കൽ ഡെൽ ക്രിസ്തുവിലുള്ള വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചുപ്പോൾ, അവൻ ശരിക്കും ഫലപ്രദനായിത്തീർന്നു. മറ്റുള്ളവരുടെ ഹൃദയങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കാനും പാരമ്പര്യമതത്തിൽ നിന്ന് അനേകം ആളുകളെ ജീവനുള്ള ക്രിസ്തുവിലുള്ള വിശ്വാസത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാനും ദൈവം അവനെ ശക്തമായ രീതിയിൽ ഉപയോഗിച്ചു. ഞാനും അവരിൽ ഒരാളായിരുന്നു. ശുദ്ധമായ ഹൃദയമാണ് തന്റെ ശുശ്രൂഷയിൽ എല്ലാ മാറ്റങ്ങളും വരുത്തിയതെന്ന് ആദ്യം സമ്മതിക്കുന്നത് ഡെൽ ആയിരിക്കും.

banner image

ബോബി ജോൺസ്: സ്ട്രോക്ക് ഓഫ് ജീനിയസ് എന്ന സിനിമയിൽ, 1920കളിലെ ആ ഇതിഹാസ ഗോൾഫ് കളിക്കാരൻ യുഎസ് ഓപ്പൺ ഗോൾഫ് ടൂർണമെന്റിൽ വാൾട്ടർ ഹേഗനെതിരെ മത്സരിക്കുന്ന ഒരു രംഗമുണ്ട്. അവന്റെ പന്ത് ഡ്രൈവ് ഫെയർവേയിലൂടെ കടന്നുപോയി. അത് പരുക്കൻ പൈൻ വൈക്കോലിലായിരുന്നു. ജോൺസ് തന്റെ അടുത്ത ഷോട്ട് അടിക്കാനായി ഒരുങ്ങിയപ്പോൾ, അവൻ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥനെ വിളിച്ചു. “സർ, ഞാൻ എന്റെ പന്ത് ചലിപ്പിച്ചു,” ജോൺസ് വിശദീകരിച്ചു, അങ്ങനെ അവൻ ഒരു സ്ട്രോക്ക് പെനാൽറ്റി സ്വയം വിളിച്ചു.

ടൂർണമെന്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥർക്കിടയിൽ ഒരു ചർച്ച നടന്നു. ശേഷം അവർ ജോൺസിലേക്ക് മടങ്ങി. ഹേഗൻ (അദ്ദേഹത്തിന്റെ എതിരാളി), മറ്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ, ആൾക്കൂട്ടത്തിലെ ചില ആളുകൾ എന്നിവരുമായി ഈ വിഷയം പരിശോധിച്ചുവെന്ന് അവനോട് പറഞ്ഞു. ജോൺസിന്റെ പന്ത് ചലിക്കുന്നത് ആരും കണ്ടിരുന്നില്ല. അവർ ജോൺസിന് ഒരു അവസരം കൂടി നൽകി-എന്നാൽ ആ അവസരം അദ്ദേഹം നിരസിച്ചു. “ഇല്ല. ഞാൻ പന്ത് ചലിപ്പിച്ചു എന്നെനിക്കുറപ്പുണ്ട്,” അദ്ദേഹം തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു. ഉദ്യോഗസ്ഥൻ പ്രതികരിച്ചു, “യുവാവേ, നീ അഭിനന്ദനം അർഹിക്കുന്നു.” അതിന് ജോൺസ് മറുപടി പറഞ്ഞു, “ഇത് ഒരു ബാങ്ക് കൊള്ളയടിക്കാത്തതിന് ഒരു മനുഷ്യനെ അഭിനന്ദിക്കുന്നതുപോലെയാണ്. എനിക്ക് ഗെയിം കളിക്കാൻ ഈയൊരു വഴി മാത്രമേ അറിയൂ.” ബോബി ജോൺസ് യുഎസ് ഓപ്പൺ ഒറ്റയടിക്ക് തോറ്റു-അവൻ സ്വയം അടിച്ചേൽപ്പിച്ച പെനാൽറ്റിയുടെ ഫലം-പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന് ശുദ്ധമായ മനസ്സാക്ഷി ഉണ്ടായിരുന്നു.

“എന്നെക്കുറിച്ച് മോശമായ അഭിപ്രായം നേടുന്നതിനേക്കാൾ ശൂന്യമായ പേഴ്‌സുമായി ഒരു ശുദ്ധമനഃസാക്ഷി സൂക്ഷിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്.” ഡേവി ക്രോക്കറ്റ്

ത്രീ റോഡ്‌സ് ടു ദി അലാമോ എന്ന പുസ്‌തകത്തിൽ, ചരിത്രകാരനായ വില്യം സ്മിത്ത്, ജിം ബോവി, വില്യം ബാരറ്റ് ട്രാവിസ്, ഡേവി ക്രോക്കറ്റ് എന്നിവർ ആ നിർഭാഗ്യകരമായ യുദ്ധത്തിലെത്താൻ വ്യത്യസ്തമായ പാതകൾ പിന്തുടർന്നതെങ്ങനെയെന്ന് പരിശോധിക്കുന്നു.

ക്രോക്കറ്റിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമ്പോൾ, സ്മിത്ത് പറയുന്നത്, ഡേവി തന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കടവുമായി മല്ലിട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും തന്റെ കടമകൾ നിറവേറ്റാൻ അദ്ദേഹം എപ്പോഴും തീരുമാനിച്ചിരുന്നു എന്നാണ്. ഒരു ഡോളറിന്റെ കടം തിരിച്ചടയ്ക്കാൻ അദ്ദേഹം ഒരിക്കൽ നൂറു മൈലുകൾ നടന്നു. ക്രോക്കറ്റിന്റെ മുദ്രാവാക്യം? “എന്നെക്കുറിച്ച് മോശമായ അഭിപ്രായം നേടുന്നതിനേക്കാൾ ശൂന്യമായ പേഴ്‌സുമായി ഒരു ശുദ്ധമനഃസാക്ഷി സൂക്ഷിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്.” നീതിക്കും സമഗ്രതയ്ക്കും വേണ്ടിയുള്ള ക്രോക്കറ്റിന്റെ പ്രശസ്തി അദ്ദേഹത്തിന്റെ അതിർത്തി യുദ്ധങ്ങൾ പോലെ തന്നെ ഐതിഹാസികമായി മാറി.

ലക്ഷ്യങ്ങൾ എപ്പോഴും മാർഗങ്ങളെ ന്യായീകരിക്കുന്നതായി കാണപ്പെടുന്ന ഈ ലോകത്ത്, ശുദ്ധമായ മനസ്സാക്ഷിയെക്കുറിച്ചുള്ള അത്തരം ആശയം വിചിത്രമായോ, ഒരുപക്ഷേ പുരാതനമായോ തോന്നും. എന്നാൽ അത് രണ്ടും അല്ല. നമുക്ക് ഫലപ്രദമായി ജീവിക്കണമെങ്കിൽ ഒരു നല്ല മനസ്സാക്ഷി അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. നാം ശുശ്രൂഷകരായിരിക്കുമ്പോൾ അത് കൂടുതൽ പ്രധാനമാണ്.

നമുക്ക് ഫലപ്രദമായി ജീവിക്കണമെങ്കിൽ ഒരു നല്ല മനസ്സാക്ഷി അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

എബ്രായർക്കുള്ള കത്തിന്റെ എഴുത്തുകാരനും അതുതന്നെ പറഞ്ഞു. സമഗ്രതയുള്ള ഒരു വ്യക്തിയായി തന്നെത്തന്നെ അടയാളപ്പെടുത്തപ്പെടാൻ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചു:

ഞങ്ങൾക്കുവേണ്ടി പ്രാർഥിപ്പിൻ. സകലത്തിലും നല്ലവരായി നടപ്പാൻ ഇച്ഛിക്കകൊണ്ടു ഞങ്ങൾക്കു നല്ല മനസ്സാക്ഷി ഉണ്ടെന്നു ഞങ്ങൾ ഉറച്ചിരിക്കുന്നു (എബ്രാ. 13:18).

ശുശ്രൂഷ “എങ്ങനെ” രൂപപ്പെടുത്തണം എന്ന ഒരു ചിത്രം പൗലോസ് വരയ്ക്കുന്നത് തുടരുമ്പോൾ, ഒരു നല്ല മനസ്സാക്ഷിയുടെ കാര്യം നിർണായകമാണ്. എന്താണ് നല്ല മനസ്സാക്ഷി? അത് കുറ്റബോധത്തിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കപ്പെട്ട ഒരു മനസ്സാക്ഷിയാണ്. യുവഇടയനായ തിമൊഥെയൊസിന് എഴുതിയ കത്തുകളിൽ പൗലോസ് വീണ്ടും വീണ്ടും ഊന്നിപ്പറഞ്ഞതുപോലെ, അത് നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ പലവിധത്തിൽ ബാധിക്കുന്നു:

• “. . . നീ വിശ്വാസവും നല്ല മനസ്സാക്ഷിയും ഉള്ളവനായി അവയെ അനുസരിച്ചു നല്ല യുദ്ധസേവ ചെയ്ക. ചിലർ നല്ല മനസ്സാക്ഷി തള്ളിക്കളഞ്ഞിട്ട് അവരുടെ വിശ്വാസക്കപ്പൽ തകർന്നുപോയി” (1 തിമോ. 1:19)
• “. . . അവർ വിശ്വാസത്തിന്റെ മർമം ശുദ്ധമനസ്സാക്ഷിയിൽ വച്ചുകൊള്ളുന്നവർ ആയിരിക്കേണം” (1 തിമോ. 3:9)
• “. . . ഞാൻ പൂർവന്മാരുടെ ദൃഷ്ടാന്തം അനുസരിച്ചു നിർമ്മലമനസ്സാക്ഷിയോടെ ആരാധിക്കുന്ന ദൈവത്തിന് നിന്റെ നിർവ്യാജവിശ്വാസത്തിന്റെ ഓർമ നിമിത്തം സ്തോത്രം ചെയ്യുന്നു ” (2 തിമോ. 1:4)

അതിനെല്ലാം അപ്പുറം, ശുദ്ധമനസ്സാക്ഷിയാൽ മാത്രം നേടാനാകുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ പൗലോസ് വിലമതിച്ചു. ഗവർണറായ ഫെലിക്‌സിന്റെ മുമ്പാകെ തന്റെ വാദത്തിൽ, പൗലോസിന് ഇങ്ങനെ പ്രഖ്യാപിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു:

അതുകൊണ്ട് എനിക്കു ദൈവത്തോടും മനുഷ്യരോടും കുറ്റമില്ലാത്ത മനസ്സാക്ഷി എല്ലായ്പോഴും ഉണ്ടായിരിപ്പാൻ ഞാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. (പ്രവൃത്തികൾ 24:16).

തിമൊഥെയൊസിനേയും അവന്റെ ആത്മീയ സേവനത്തെയും കുറിച്ചുള്ള പൗലോസിന്റെ ഉത്കണ്ഠകളുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് ഈ അവസാന വാചകം ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് ബോധ്യമുണ്ട്. പൗലോസ് വിശ്വാസികളെ പീഡിപ്പിക്കുകയും ആളുകളെ തടവിലിടുകയും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയും കോപവും പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്‌തിരുന്നുവെന്ന് ഓർക്കുക.

നാം നമ്മുടെ ബന്ധങ്ങൾ ഉചിതവും അർത്ഥപൂർണ്ണവുമായ രീതിയിൽ നിലനിർത്തുന്നു എന്നറിയുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ വിമോചനം നൽകുന്ന കാര്യങ്ങൾ കുറവാണ് .

ദൈവവുമായും താൻ വേദനിപ്പിച്ചവരുമായും കാര്യങ്ങൾ ശരിയാക്കുന്നതിനുള്ള കഠിനവും ആവശ്യമായതുമായ ജോലി അദ്ദേഹം ചെയ്തതിനാൽ, അദ്ദേഹത്തിന് ഫെലിക്സിനോട് അത് പറയാൻ കഴിഞ്ഞു നമ്മൾ മറ്റുള്ളവരെ ഉപദ്രവിച്ചുവെന്ന് സമ്മതിക്കുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതും ലജ്ജാകരവുമാണ്. അനുരഞ്ജനത്തിനുള്ള നമ്മുടെ ശ്രമങ്ങൾ ആളുകൾ നിരസിച്ചേക്കാം. എന്നാൽ നമ്മൾ ശ്രമിക്കണം. നല്ല മനസ്സാക്ഷി ഉണ്ടാകാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗമാണിത്. നമ്മുടെ കർത്താവിനോടും അന്യോന്യവും ഉചിതവും അർഥവത്തായതുമായ വിധത്തിൽ നമ്മുടെ ബന്ധം നിലനിർത്തുന്നു എന്ന ആത്മവിശ്വാസത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ വിമോചനം നൽകുന്ന കാര്യങ്ങൾ കുറവാണ്. പൗലോസ് ഫെലിക്സിനോട് പറഞ്ഞതുപോലെ, “കുറ്റമില്ലാത്ത മനസ്സാക്ഷി” പലപ്പോഴും പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

തകർന്ന ബന്ധങ്ങളുടെ ബന്ധനത്തേക്കാൾ ശുശ്രൂഷയിലെ നമ്മുടെ ഫലപ്രാപ്തിക്ക് തടസ്സമാകുന്ന കാര്യങ്ങൾ കുറവാണ്. ഒരു പാസ്റ്ററായിരുന്ന 20-ലധികം വർഷത്തെ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ, ഇത് പലപ്പോഴും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല, പക്ഷേ അപൂർവ സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഞാനും ഭാര്യയും ഒരു ഞായറാഴ്ച രാവിലെ പള്ളിയിലേക്ക് പോകുന്നതിന് മുമ്പ് ഒരു “വിയോജിപ്പ്” ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. ഞാൻ ഇടയ്‌ക്കിടെ ശരിയും അവൾ തെറ്റും ചെയ്‌താലും പ്രശ്നമില്ല – പക്ഷേ, പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം, എന്റെ വ്യക്തിബന്ധത്തിൽ പിണക്കത്തിന്റെ മതിൽ ഉള്ളപ്പോൾ, ദൈവത്തിന്റെ സൗന്ദര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ആളുകളോട് പറയാൻ ഞാൻ പ്രസംഗവേദിയിലേക്ക് എങ്ങനെ പോകും.

ഞാൻ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ, എനിക്ക് കാണാൻ കഴിയുന്നത് എന്റെ ഭാര്യയുടെ മുഖത്തിന്റെ 20 അടി ഉയരമുള്ള ഒരു ചിത്രവും ഞാൻ അവൾക്ക് ഉണ്ടാക്കിയ വേദനയും മാത്രമാണ്. പ്രശ്നപരിഹാരം കൂടാതെ വൈകുന്നേരത്തെ ശുശ്രൂഷയ്ക്ക് പോകാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ച്, ആ സമയത്തു ഞാൻ പ്രഭാത പ്രസംഗത്തിലൂടെ കടന്നുപോയി. തുടർന്ന് ഞാൻ മർലീനുമായി കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ് ശരിയാക്കുകയും ഞങ്ങളുടെ ബന്ധം പുനഃസ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്‌തപ്പോൾ കൂടുതൽ ഫലപ്രദമായി ശുശ്രൂഷിക്കാനുള്ള വഴി തെളിഞ്ഞു.

ശുദ്ധമായ മനസ്സാക്ഷിയുടെ ശക്തിയെ നാം ഒരിക്കലും കുറച്ചുകാണരുത്.

ശുശ്രൂഷയിലും ജീവിതത്തിലും, ശുദ്ധമായ മനസ്സാക്ഷിയുടെ ശക്തിയെ കുറച്ചുകാണാൻ നാം ഒരിക്കലും അനുവദിക്കരുത്.

banner image

“ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസം” എന്ന ആഹ്വാനത്തിന് പുരാതന ലോകത്ത് വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ടാകുമായിരുന്നു. ആത്മാർത്ഥതയുള്ള വാക്കിന്റെ അർത്ഥം “കാപട്യമില്ലാതെ” എന്നാണ്, അതായത് മുഖംമൂടി ഇല്ലാതെ. ഓരോ നിമിഷവും ആവശ്യമായ വികാരങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വ്യത്യസ്ത മുഖംമൂടികൾ ഉപയോഗിച്ച് അവരുടെ വികാരങ്ങളും ഭാവവും മാറ്റിമറിച്ച അഭിനേതാക്കളെയാണ് കപടവിശ്വാസി എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ചത്. ഫലത്തിൽ, താൻ അല്ലാത്തതായി നടിക്കുന്ന ഒരാളെക്കുറിച്ച് അത് സംസാരിച്ചു. ഒരു യുവാവിനെ ഉപദേശിച്ച സിനിക്കിന്റെ വാക്കുകൾ അത് പ്രതിധ്വനിച്ചു: “ആത്മാർത്ഥതയാണ് മാസ്റ്റർ ചെയ്യാൻ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളത്. അത് എങ്ങനെ വ്യാജമാക്കാമെന്ന് നിങ്ങൾ പഠിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, നിങ്ങൾ അതിൽ വിദഗ്ധനായി.”

നേരെമറിച്ച്, ആത്മാർത്ഥമായ ഒരു വിശ്വാസത്തെ മാതൃകയാക്കാൻ തിമൊഥെയൊസ് വെല്ലുവിളിക്കപ്പെട്ടു – അത് കാപട്യമില്ലാത്ത ഒന്നാണ്, അതിന്റെ ഫലം യഥാർത്ഥവും ആധികാരികവുമാണ്. ബൈബിൾ പണ്ഡിതനായ വില്യം ബാർക്ലേ എഴുതി:

ക്രിസ്ത്യൻ ചിന്തകനു വേണ്ട ഏറ്റവും വലിയ ഗുണം ആത്മാർത്ഥതയാണ്. സത്യം കണ്ടെത്താനുള്ള അവന്റെ ആഗ്രഹത്തിലും അത് ആശയവിനിമയം നടത്താനുള്ള ആഗ്രഹത്തിലും അവൻ ആത്മാർത്ഥ ഉള്ളവനായിരിക്കണം.

ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസം യഥാർത്ഥവും ആധികാരികവുമാണ്-കാപട്യമില്ലാതെ.

ഈ ആശയങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന് ആത്മാർത്ഥത എന്ന വാക്കിന് ആഴത്തിലുള്ള നിർവചനം നൽകുന്നു. ഇത് സത്യവും ആധികാരികവുമാണ്. അത് മുഖംമൂടി ധരിക്കുകയോ അല്ലാത്തതായി നടിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. അതിന് മറഞ്ഞിരിക്കുന്നതോ മറച്ചുവെച്ചതോ ആയ അജണ്ടകളില്ല. നമ്മുടെ വിശ്വാസത്തിൽ അതു പ്രയോഗിക്കുമ്പോൾ, അത് രക്ഷകനെ പിന്തുടരാൻ ശ്രമിക്കുന്ന സത്യസന്ധമായ വിശ്വാസമാണ്.

ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസം രക്ഷകനെ പിന്തുടരാൻ ശ്രമിക്കുന്ന സത്യസന്ധമായ വിശ്വാസമാണ്.

പൗലോസിന്റെ അവസാന കത്തിൽ, തന്റെ ജീവിതത്തിൽ മാതൃകാപരമായ ഇത്തരം വിശ്വാസങ്ങൾ കാണുന്നുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം തിമൊഥെയൊസിന് എഴുതി:

ആ വിശ്വാസം ആദ്യം നിന്റെ വലിയമ്മ ലോവീസിലും അമ്മ യൂനീക്കയിലും ഉണ്ടായിരുന്നു; നിന്നിലും ഉണ്ടെന്നു ഞാൻ ഉറച്ചിരിക്കുന്നു (2 തിമോ. 1:5).

ഒരു വലിയമ്മയും അമ്മയും ഒരു യുവാവിന് കൈമാറുന്നത് എന്തൊരു അത്ഭുതകരമായ പൈതൃകമാണ്—ആത്മാർത്ഥവും യഥാർത്ഥവുമായ വിശ്വാസത്തിന്റെ മാതൃക! ക്രിസ്തുവിന്റെ ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെ മാതൃകയാക്കാൻ ഒരു ഇടയന് എത്ര ശക്തമായ മാതൃക! ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്നത് മഹത്തായ ഒരു സമ്മാനമാണ്‌—നാം ജീവിക്കുകയും ജീവൻ നൽകുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു സമ്മാനം.

കാര്യത്തിന്റെ ആകെത്തുക

ഇങ്ങനെയാണ് നിങ്ങൾ ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നത്. പൗലോസ് ഞങ്ങൾക്ക് മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ നൽകിയില്ല എന്നത് ശരിയാണ്. പകരം, അവൻ ഞങ്ങൾക്ക് മൂന്ന് വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞ സ്വഭാവഗുണങ്ങൾ നൽകുകയും അവരെ ജീവിതത്തെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന ശുശ്രൂഷയുടെ വേദിയാക്കുകയും ചെയ്തു. എബ്രായർ 10:22-23 ൽ എഴുത്തുകാരൻ ഈ ഘടകങ്ങളെല്ലാം ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുവന്നു:

നാം ദുർമനസ്സാക്ഷി നീങ്ങുമാറ് ഹൃദയങ്ങളിൽ തളിക്കപ്പെട്ടവരും ശുദ്ധവെള്ളത്താൽ ശരീരം കഴുകപ്പെട്ടവരുമായി വിശ്വാസത്തിന്റെ പൂർണനിശ്ചയം പൂണ്ടു പരമാർഥഹൃദയത്തോടെ അടുത്തു ചെല്ലുക. പ്രത്യാശയുടെ സ്വീകാരം നാം മുറുകെ പിടിച്ചുകൊൾക; വാഗ്ദത്തം ചെയ്തവൻ വിശ്വസ്തനല്ലോ

ഇത് എളുപ്പമല്ല, പക്ഷേ ലളിതമാണ്. ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ ആയിരിക്കാനും, ഉപയോഗപ്രദമായ ജീവിതങ്ങളിലൂടെ സ്വതന്ത്രമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ അവനെ അനുവദിക്കാനുമുള്ള ആഹ്വാനമാണിത്..-. ശുദ്ധമായ ഒരു മനസ്സാക്ഷിക്ക് മാത്രമേ ആധികാരികവും ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടതും ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയുന്നതുമായ കളിമൺ പാത്രങ്ങൾ ആയിരിക്കുവാൻ കഴിയൂ.

banner image

ഇതാണ് ഞങ്ങൾ ചെയ്യുന്നത്, ഇതുകൊണ്ടാണ് ഞങ്ങൾ ഇത് ചെയ്യുന്നത്, ഇങ്ങനെയാണ് ഞങ്ങൾ ഇത് ചെയ്യുന്നത് – ഇതിനാൽ ദൈവവചനത്തിന്റെ വിനിമയത്തിലൂടെ ആളുകൾക്ക് ദൈവത്തിന്റെ മഹത്തായതും ഭയങ്കരവുമായ സ്നേഹം അറിയാനും സ്വീകരിക്കാനും കഴിയും!

അക്കാദമി അവാർഡ് നേടിയ ചിത്രമായ ഗ്ലാഡിയേറ്ററിൽ, റോമൻ ജനറൽ മാക്സിമസ് ഡെസിമസ് മെറിഡിയസ് തന്റെ സൈന്യത്തെ യുദ്ധത്തിലേക്ക് നയിക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു. ശക്തിയോടും ബഹുമാനത്തോടും കൂടി റോമിനായി പോരാടാൻ അവരെ വിളിക്കുമ്പോൾ, സിനിമയിൽ ഇതുവരെ സംസാരിച്ചിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും മഹത്തായ ഒരു വരിയിലൂടെ അദ്ദേഹം അവരെ വെല്ലുവിളിച്ചു. അവൻ തന്റെ കുതിരപ്പടയോട് പറഞ്ഞു, “നാം ജീവിതത്തിൽ ചെയ്യുന്നത് നിത്യതയിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു!”

ആ വാക്കുകൾ നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിൽ മുഴങ്ങുകയും നമ്മുടെ മനസ്സിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുകയും വേണം. ദൈവമക്കൾ എന്ന നിലയിൽ, നാം വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് അവനെ സേവിക്കാൻ ആണ് – നിത്യതയിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ അവനെ സേവിക്കാൻ. വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു ദൗത്യം പാതിവഴിയിൽ ചെയ്തുതീർക്കാൻ കഴിയില്ല. ക്രിസ്തു നമുക്കുവേണ്ടി തന്നെത്തന്നെ സമർപ്പിച്ചിരിക്കുന്നതിനാൽ, സേവനത്തിൽ നാം അവനു സ്വയം സമർപ്പിക്കണം. ഐസക് വാട്ട്സ് ഈ ചിന്തയെ “വെൻ ഐ സർവേ ദി വണ്ടറസ് ക്രോസ്” എന്ന ഗാനത്തിൽ പകർത്തി: “സ്നേഹം വളരെ അത്ഭുതകരമാണ്, വളരെ ദിവ്യമാണ്, എന്റെ ആത്മാവ്, എന്റെ ജീവിതം, എന്റെ എല്ലാം ആവശ്യപ്പെടുന്നു.”

“നാം ജീവിതത്തിൽ ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ നിത്യതയിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു!” ~ ഗ്ലാഡിയേറ്ററിലെ മാക്സിമസ് മെറിഡിയസ്

നമ്മുടെ രക്ഷകൻ ഏറ്റവും ഉന്നതനായതിനാൽ നാം ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ പ്രധാനമാണ്. നമ്മുടെ ദൗത്യം എന്താണെന്നത് പ്രധാനമാണ്. ജീവിതത്തിൽ നാം ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ നിത്യതയിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നതിനാൽ ഇത് പ്രധാനമാണ്.

അതുകൊണ്ട് വീണ്ടും, ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമത്തിൽ മറ്റുള്ളവരെ സേവിക്കുവാൻ നാം ആഗ്രഹക്കുമ്പോൾ, തിമൊഥെയൊസിനോട് നിർദേശിക്കുന്ന പൗലോസിന്റെ വാക്കുകൾ ശ്രദ്ധാപൂർവം പരിഗണിക്കാം.

ആജ്ഞയുടെ ഉദ്ദേശ്യമോ: ശുദ്ധഹൃദയം, നല്ല മനസ്സാക്ഷി, നിർവ്യാജവിശ്വാസം എന്നിവയാൽ ഉളവാകുന്ന സ്നേഹംതന്നെ . (1 തിമോ. 1:5).

ആ വാക്കുകളിൽ ഉൽകൊള്ളുന്നതുപോലെ, മറ്റുള്ളവരെ ഫലപ്രദമായി സേവിക്കുന്ന ഒരു ഹൃദയം നമുക്കുണ്ടോ എന്ന് പ്രാർഥനാപൂർവം പരിശോധിക്കാം.

നിങ്ങൾ ആത്മീയ സേവനത്തിൽ സജീവമലെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ ക്രിസ്തുവിന്റെ അവകാശവാദങ്ങൾ പരിഗണിക്കുമോ – അതിലും പ്രധാനമായി, നിങ്ങൾക്കുവേണ്ടി അവന്റെ ത്യാഗം? നിങ്ങൾ അവനെ സേവിക്കുവാൻ അവൻ യോഗ്യനല്ലേ?

ക്രിസ്തുവിനെയും അവന്റെ ദാനമായ നിത്യജീവനെയും നിങ്ങൾക്ക് അറിയില്ലെങ്കിൽ – നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും പള്ളിയിൽ പോയിട്ടില്ലെങ്കിലും, അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ “മതപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ” ആയിരുന്നാലും – രക്ഷകൻ നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തെ ശുദ്ധീകരിക്കുകയും നിങ്ങൾക്ക് പാപമോചനവും നിത്യതയും നൽകുകയും ചെയ്യട്ടെ. അതാണ് അവന്റെ വരവിന് പിന്നിലെ ഉദ്ദേശ്യവും അവന്റെ കുരിശിന് പിന്നിലെ വികാരവും. ഇന്ന് അവനിൽ വിശ്വസിക്കുക, തുടർന്ന് ശേഷിക്കുന്ന സമയത്ത്, ഫലപ്രദമായ ശുശ്രൂഷയുടെ ഹൃദയത്തോടെ കഴിയുന്നത്ര ആളുകളിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാനുള്ള ഞങ്ങളുടെ ആഗ്രഹത്തിൽ ഞങ്ങളോടൊപ്പം പങ്കുചേരുക.

“ആജ്ഞയുടെ ഉദ്ദേശ്യമോ: ശുദ്ധഹൃദയം, നല്ല മനസ്സാക്ഷി, നിർവ്യാജവിശ്വാസം എന്നിവയാൽ ഉളവാകുന്ന സ്നേഹംതന്നെ” 1 തിമോ 1:5