സൃഷ്ടിയോടുള്ള ദൈവത്തിൻ്റെ ബന്ധം  – ദൈവം അത് ഉണ്ടാക്കി, അത് അവന് സ്വന്തം – ആദിയിൽ ദൈവം ആകാശവും ഭൂമിയും സൃഷ്ടിച്ചു (ഉൽപ. 1:1). നിലം ജന്മം വിൽക്കരുത്; ദേശം എനിക്കുള്ളത് ആകുന്നു; നിങ്ങൾ എൻ്റെ അടുക്കൽ പരദേശികളും വന്നു പാർക്കുന്നവരും അത്രേ (ലേവ്യാ. 25:23). ഭൂമിയും അതിൻ്റെ പൂർണതയും ഭൂതലവും അതിൻ്റെ നിവാസികളും യഹോവയ്ക്കുള്ളതാകുന്നു (സങ്കീ. 24:1). “ദൈവം ആകാശവും ഭൂമിയും സൃഷ്ടിച്ചു” (ഉൽപ. 1:1) എന്ന് ദൈവ വചനം നമ്മോടു പറയുന്നു. പുതിയ നിയമപ്രകാരം, നമ്മിൽ നിന്ന് നമ്മെ രക്ഷിക്കാൻ ഈ ലോകത്തിലേക്ക് വന്ന അതേ യേശുവാണ് നമ്മുടെ ലോകത്തെയും അതിലുള്ള സകലത്തെയും ആദ്യം സൃഷ്ടിച്ചവൻ. അവൻ അദൃശ്യനായ ദൈവത്തിൻ്റെ പ്രതിമയും സർവസൃഷ്ടിക്കും ആദ്യജാതനും ആകുന്നു. സ്വർഗത്തിലുള്ളതും ഭൂമിയിലുള്ളതും ദൃശ്യമായതും അദൃശ്യമായതും സിംഹാസനങ്ങൾ ആകട്ടെ കർത്തൃത്വങ്ങൾ ആകട്ടെ വാഴ്ച്ചകൾ ആകട്ടെ അധികാരങ്ങൾ ആകട്ടെ സകലവും അവൻ മുഖാന്തരം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു; അവൻ മുഖാന്തരവും അവനായിട്ടും സകലവും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു (കൊലൊ. 1:15,16).

ജോർജ് മക്ഡൊണാൾഡ് എഴുതുന്നു, “ലോകം ദൈവത്തിൻ്റേതാണെങ്കിൽ, ഓരോ യഥാർത്ഥ പുരുഷനും സ്ത്രീയ്ക്കും അതിൽ സ്വഭവനം അനുഭവപ്പെടേണ്ടതാണ്. ദൈവ സമാധാനം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വേനൽക്കാല രാത്രിയുടെ ശാന്തത ഹൃദയത്തിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയില്ലെങ്കിൽ എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ട്. സത്യവും ലാളിത്യവും സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ ശക്തിയും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സൂര്യോദയം ഒരു ദൈവിക തേജസ്സല്ലാത്ത മനുഷ്യനിൽ എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ട്.” ഓരോ പദാർത്ഥവും എല്ലാ പ്രാപഞ്ചിക സംഭവങ്ങളും ദൈവത്തിൻ്റെ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ വിളിച്ചു പറയുന്ന ഒരു ലോകത്തിലാണ് നാം ജീവിക്കുകയും ശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് എന്ന് 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഈ എഴുത്തുകാരൻ തീർച്ചയായും വിശ്വസിക്കുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

ഏതാണ്ട് സംശയാതീതമായി, ബൈബിളിൻ്റെ ലോകവീക്ഷണവും മതേതര മാനവികതയുടെ വിശ്വാസങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട വ്യത്യാസം, ദൈവം ഭൂമിയെ സൃഷ്ടിച്ചുവെന്നും അത് അവ അവനുള്ളതാണെന്നുമുള്ള ക്രിസ്തീയ ധാരണയാണ്. ഈ വിശ്വാസത്തിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിയുന്നത് വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ്. നാം മറ്റൊരാളുടെ സ്വത്തിൻ്റെ ഉപയോക്താക്കളും കൈവശക്കാരും ആയിരിക്കുമ്പോൾ, ഉടമയുടെയും നമ്മുടെ സ്വന്തം താൽപര്യങ്ങളും നാം ശരിയായ രീതിയിൽ പരിഗണിക്കുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, കുടിയാൻമാരും മേൽവിചാരകൻമാരും എന്ന നിലയിൽ, നമ്മുടെ സ്വന്തം താൽപര്യങ്ങൾ ഉടമയുടേതിന് കീഴെയാണ്. ദൈവത്തിന് സ്വന്തമായ ഭൂമി, വായു, സമയം അല്ലെങ്കിൽ ജീവിതം എന്നിവയുടെ ഏതൊരു ഉപയോഗത്തിലും നമ്മുടെ വെല്ലുവിളി നാം അവനെ മാനിക്കുന്നതിനും നമുക്ക് വേണ്ടി സന്തോഷം കണ്ടെത്തുന്നതിനും അവൻ ഉണ്ടാക്കിയവ എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കാമെന്ന് ആരായുക എന്നുള്ളതാണ്. നൂറിലധികം വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ്, ദൈവത്തിൻ്റെ ഉടമസ്ഥതയുടെ പ്രായോഗിക അർത്ഥങ്ങൾ ദർശിച്ച് ആഡം ക്ലാർക്ക് എഴുതി: കർത്താവിൻ്റെ പ്രവൃത്തികൾ അനവധിയും വിഭിന്നവുമാണ്. രൂപകൽപനയിൽ ഏറ്റവും തികഞ്ഞ ജ്ഞാനവും, ഒടുവിൽ, അവയുടെ ഉപയോഗവും പ്രകടമാക്കുന്ന വിധത്തിൽ അവ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അവയെല്ലാം ദൈവത്തിൻ്റെ സ്വത്താണ്; അവയുടെ സൃഷ്ടിയുദ്ദേശ്യം സംബന്ധമായി മാത്രമേ അവയെ ഉപയോഗിക്കാൻ പാടുള്ളു. ദൈവ സൃഷ്ടികളുടെ സകല ദുരുപയോഗവും ധൂർത്തും സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ സ്വത്തിൻമേലുള്ള കൊള്ളയും കവർച്ചയുമാണ് (ദ് ട്രെഷറി ഓഫ് ഡേവിഡ് – ൽ സ്പർജൻ ഉദ്ധരിച്ചത്, പേജ്.335).

”ദൈവ സൃഷ്ടികളുടെ സകല ദുരുപയോഗവും ധൂർത്തും സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ സ്വത്തിൻമേലുള്ള കൊള്ളയും കവർച്ചയുമാണ്.” ആ യാഥാർത്ഥ്യം, ദൈവം കരുതുന്നവയെ കരുതുവാനുള്ള നമ്മുടെ ഉന്നത വിളിയുടെ പൂർണമായ അവബോധത്തിലേക്ക് നമ്മെ എങ്ങനെ ഉണർത്തേണ്ടതാണ്!

ആ വാക്കുകൾ എന്നെ എൻ്റെ ഇരുപതുകളുടെ അവസാനത്തിലേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടു പോകുന്നു. ഒരു ശരത്കാലത്തിൽ, നിരാശനായ അണ്ണാൻ വേട്ടക്കാരനായ ഞാൻ, ഒരു ഭീമൻ ഓക്കുമരത്തിനു മുകളിലെ മുള്ളൻപന്നിയെ വെടിവച്ചിട്ടു – അത് അവിടെയുണ്ടായിരുന്നതിനാലും എൻ്റെ തോക്കിൽ ചിലവഴിക്കാത്ത ഒരു ഷോട്ട്ഗൺ ഷെൽ ഉണ്ടായിരുന്നതിനാലും മാത്രം! മിഷിഗണിലെ വടക്കൻ കാടുകളിൽ മുള്ളൻപന്നികൾ സാധാരണമാണ്. വുഡ്ചക്ക്‌, ഗോഫർ, നിലയണ്ണാൻ എന്നിവയെ പോലെ “ശല്യപ്പെടുത്തുന്ന മൃഗങ്ങൾ” ആയി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതിനാൽ അവയ്ക്ക് ഫലത്തിൽ വേട്ട നിയമങ്ങളുടെ സുരക്ഷിതത്വം ഇല്ല. ഒരു സാധാരണ കുരുവിയുടെ മരണം ശ്രദ്ധിക്കുന്ന ദൈവം താൻ ഉണ്ടാക്കിയതെല്ലാം നിരീക്ഷിക്കുന്നുവെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഞാൻ ചിന്താശൂന്യമായി പാഴാക്കിയ ദൈവത്തിൻ്റെ സൃഷ്ടികളിലൊന്നിൻ്റെ നിർജ്ജീവമായ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നിയ ലജ്ജ ദൈവത്തിൻ്റെ സ്വന്തം ഹൃദയത്തിൻ്റെ പ്രതിഫലനമാകാമെന്ന് ഇപ്പോൾ ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു. എന്നാൽ ആ സമയത്ത്, അതിനെ പുരുഷന് ചേരുന്ന വികാരമല്ല എന്ന രീതിയിൽ അവഗണിച്ചു.

സൃഷ്ടിയിലെ ദൈവത്തിൻ്റെ വിസ്മയം നമുക്ക് എങ്ങനെ ആഘോഷിക്കാം? – സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ ഭൂമി കൈവശം വയ്ക്കുന്നവർ എന്ന നിലയിൽ നാം ദൈവവചനം പരിശോധിക്കുകയും അവൻ്റെ പ്രദേശത്ത് വസിച്ച് അവനെ മഹത്വപ്പെടുത്തുന്ന വിധത്തിൽ അവൻ്റെ പ്രവൃത്തികൾ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടത് എങ്ങനെയാണെന്ന് പ്രാർഥനാപൂർവ്വം പരിഗണിക്കുകയും വേണം എന്ന് അംഗീകരിച്ച് കൊണ്ട്.

ദൈവം അതിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു, അതിനെ പരിപാലിക്കുന്നു – യഹോവ എല്ലാവർക്കും നല്ലവൻ; തൻ്റെ സകല പ്രവൃത്തികളോടും അവനു കരുണ തോന്നുന്നു…. നീ തൃക്കൈ തുറന്നു ജീവനുള്ളതിനൊക്കെയും പ്രസാദം കൊണ്ടു തൃപ്തിവരുത്തുന്നു. യഹോവ തൻ്റെ സകല വഴികളിലും നീതിമാനും തൻ്റെ സകല പ്രവൃത്തികളിലും ദയാലുവും ആകുന്നു (സങ്കീ. 145:9,16-17).

താൻ സൃഷ്ടിച്ച സകല വസ്തുക്കളോടും ദൈവത്തിന് “സ്നേഹവും” “മനസ്സലിവും” ഉണ്ടെന്ന് സങ്കീർത്തനക്കാരൻ എത്ര തവണ പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നത് കണ്ട് ഞാൻ ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നു. ഒരു അമ്മ താൻ പ്രസവിച്ചവരെ പരിപാലിക്കുന്നതു പോലെ ദൈവം തൻ്റെ സൃഷ്ടിയെ പരിപാലിക്കുന്നുവെന്ന് ചില എബ്രായ പദങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

മനുഷ്യനോടും മൃഗങ്ങളോടും സസ്യങ്ങളോടും ഭൂമിയിലെ നിർജ്ജീവവും എന്നാൽ ചലനാത്മകവുമായ ശക്തികളോടും ഉള്ള ദൈവത്തിൻ്റെ മനസ്സലിവിൻ്റെയും കരുതലിൻ്റെയും സമ്പന്നമായ ചിത്രം ലഭിക്കുന്നതിന് 65, 104, 145, 147, 148 എന്നീ സങ്കീർത്തനങ്ങൾ വായിക്കുക. ദൈവം മനുഷ്യനെ ജീവികളേക്കാൾ കൂടുതൽ വിലമതിക്കുന്നു എന്ന് ഗിരിപ്രഭാഷണം വ്യക്തമായി പ്രസ്താവിക്കുമ്പോൾ തന്നെ (മത്താ. 6:25-34), തിരുവെഴുത്തുകളുടെ മുഴുവൻ ഊന്നലും – ഉൽപത്തിയിൽ പറുദീസ നഷ്ടപ്പെട്ടതു മുതൽ വെളിപ്പാടിൽ പറുദീസ വീണ്ടു കിട്ടുന്നതു വരെ – മനുഷ്യനെ മാത്രമല്ല താൻ സൃഷ്ടിച്ച എല്ലാറ്റിനെയും ദൈവം നിധി പോലെ കരുതുകയും അതിൽ ആനന്ദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ്.

അമേരിക്കൻ വിപ്ലവത്തിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ്, സഞ്ചാരി പ്രാസംഗികനായ ജോൺ വൂൾമാൻ, വളർത്തു പക്ഷികളുടെ അവഗണനയ്ക്കും അനാവശ്യ നാശത്തിലും കലാശിച്ച ഒരു നീണ്ട സമുദ്ര യാത്രയ്ക്കു ശേഷം തൻ്റെ ഡയറിയിൽ കുറിച്ചു: എല്ലാ ജീവജാലങ്ങൾക്കും അസ്തിത്വം നൽകിയ, കുരുവികളെ പരിപാലിക്കാൻ പോലും വ്യാപിക്കുന്ന സ്നേഹമുള്ള നന്മയുടെ നീരുറവയെ ഞാൻ പലപ്പോഴും ഓർത്തു. എവിടെയാണോ ദൈവസ്നേഹം വാസ്തവത്തിൽ പൂർണത കൈവരിക്കുകയും സർക്കാരിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സത്ത ജാഗ്രതയോടെ പരിപാലിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നത്, അവിടെ നമ്മുടെ സർക്കാരിന് കീഴിൽ നമുക്ക്‌ വിധേയമാക്കപ്പെട്ട എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളോടും ആർദ്രതയും മഹാനായ സ്രഷ്ടാവ് അവയ്ക്കായി ഉദ്ദേശിക്കുന്ന ജീവൻ്റെ മാധുര്യം കുറയ്ക്കാതിരിക്കാനുള്ള കരുതലും നമ്മിൽ അനുഭവപ്പെടും. സങ്കീ. 145:9 പ്രസ്താവിക്കുന്നു, “യഹോവ എല്ലാവർക്കും നല്ലവൻ; തൻ്റെ സകല പ്രവൃത്തികളോടും അവനു കരുണ തോന്നുന്നു.” ദ് ട്രെഷറി ഓഫ് ഡേവിഡ് ൽ ചാൾസ് ഹാഡൻ സ്പർജൻ ഉപസംഹരിക്കുന്നു, “മൃഗങ്ങളോടുള്ള ദയയുടെ കടമ ഈ വാക്യത്തിൽ നിന്ന് യുക്തിസഹമായി വാദിക്കാം. ദൈവമക്കൾ ദയയിൽ തങ്ങളുടെ പിതാവിനെപ്പോലെ ആയിരിക്കേണ്ടതല്ലേ?” (പേജ്.379).

സൃഷ്ടിയിലെ ദൈവത്തിൻ്റെ വിസ്മയം നമുക്ക് എങ്ങനെ ആഘോഷിക്കാം? മുഴുവൻ സൃഷ്ടികളോടുമുള്ള ദൈവത്തിൻ്റെ കരുതലും മനസ്സലിവും അംഗീകരിക്കുന്നതിലൂടെയും ആ കരുതൽ പ്രകടിപ്പിക്കാൻ നമ്മളാൽ കഴിയുന്നതെല്ലാം ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്തു കൊണ്ട് – പ്രത്യേകിച്ച് അവൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതും കരുതുന്നതും ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നതിൽ നിന്ന് വിട്ടു നിൽക്കുന്നതിലൂടെ.

ദൈവം അതിലൂടെ തന്നെത്തന്നെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു – ആകാശം ദൈവത്തിൻ്റെ മഹത്ത്വത്തെ വർണിക്കുന്നു; ആകാശവിതാനം അവൻ്റെ കൈവേലയെ പ്രസിദ്ധമാക്കുന്നു. പകൽ പകലിനു വാക്കു പൊഴിക്കുന്നു; രാത്രി രാത്രിക്ക് അറിവുകൊടുക്കുന്നു. ഭാഷണമില്ല, വാക്കുകളില്ല, ശബ്ദം കേൾപ്പാനുമില്ല (സങ്കീ. 19:1-3).

സങ്കീർത്തനം 19 ൽ, രണ്ട് പുസ്തകങ്ങളിലൂടെ ദൈവം നമ്മോട് സംസാരിക്കുന്നുവെന്ന് ദാവീദ് നമ്മെ ഓർമിപ്പിക്കുന്നു. ഒരു പുസ്തകം ദൈവത്തിൻ്റെ എഴുതപ്പെട്ട വചനമാണ് (വാ.7-11). ഓരോ ദിവസവും ഓരോ വ്യക്തിക്കും ദൈവത്തെ വാചാലമായി വെളിപ്പെടുത്തുന്ന സൃഷ്ടിയുടെ ഉൽകൃഷ്ട കൃതിയാണ് മറ്റൊരു വെളിപ്പാട്. ആദി മുതൽ എല്ലാ കാലങ്ങളിലുമുള്ള എല്ലാ മനുഷ്യരെയും അത്തരമൊരു അവബോധത്തോടെയാണ് ദൈവം സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നത്. പ്രാപഞ്ചിക ലോകത്തിലൂടെ ദൈവം സംസാരിക്കുന്നത് കേൾക്കാത്തവർ സ്വയം വഞ്ചിച്ചിരിക്കുന്നു. റോമിലെ ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കുള്ള തൻ്റെ ലേഖനത്തിൽ അപ്പൊസ്തലനായ പൗലൊസ് ഇക്കാര്യം വ്യക്തമായി പറഞ്ഞു: അനീതികൊണ്ടു സത്യത്തെ തടുക്കുന്ന മനുഷ്യരുടെ സകല അക്തിക്കും അനീതിക്കും നേരേ ദൈവത്തിൻ്റെ കോപം സ്വർഗത്തിൽനിന്നു വെളിപ്പെടുന്നു. ദൈവത്തെക്കുറിച്ച് അറിയാകുന്നത് അവർക്കു വെളിവായിരിക്കുന്നു; ദൈവം അവർക്കു വെളിവാക്കിയല്ലോ. അവൻ്റെ നിത്യശക്തിയും ദിവ്യത്വവുമായി അവൻ്റെ അദൃശ്യലക്ഷണങ്ങൾ ലോകസൃഷ്ടിമുതൽ അവൻ്റെ പ്രവൃത്തികളാൽ ബുദ്ധിക്കു തെളിവായി വെളിപ്പെട്ടുവരുന്നു; അവർക്കു പ്രതിവാദമില്ലാതിരിക്കേണ്ടതിനുതന്നെ (റോമർ 1:18-20).

പ്രപഞ്ചത്തിലൂടെ ദൈവം തന്നെത്തന്നെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു എന്ന പൗലൊസിൻ്റെ വാദത്തിന് ആകർഷകമായ ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം ഇയ്യോബിൻ്റെ പ്രാചീന ദുരന്തത്തിലും കാവ്യത്തിലും കാണപ്പെടുന്നു. ഇയ്യോബിൻ്റെ നാടകം വികസിക്കുമ്പോൾ, തൻ്റെ സുഹൃത്തുക്കളാൽ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട്, സ്വന്തം ദുരവസ്ഥ വിശദീകരിക്കുന്നതിനുള്ള കഴിവില്ലായ്മയിൽ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി വേദന കൊണ്ടു പുളയുന്ന അവനെ നാം കാണുന്നു. ഇയ്യോബ് മുറിവേറ്റവനായിരുന്നു. താൻ സേവിക്കാൻ ശ്രമിച്ച ദൈവത്താൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതായും വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടതായും അവനു തോന്നി. അവൻ ദേഷ്യത്തിലായിരുന്നു. കാരണം, ദൈവം തന്നെ അന്യായമായി പീഡിപ്പിക്കുന്നുവെന്നും ഭയങ്കരമായ ചില രഹസ്യപാപങ്ങൾ നിമിത്തം താൻ കഷ്ടപ്പെടുകയാണെന്ന് സുഹൃത്തുക്കളെ കരുതാൻ അനുവദിക്കുന്നുവെന്നും അവൻ കരുതി.

ഒടുവിൽ, ഇയ്യോബും അവൻ്റെ സുഹൃത്തുക്കളും തമ്മിലുള്ള ദീർഘവും, നിരാശയും കോപവും നിറഞ്ഞ സംഭാഷണങ്ങൾക്കു ശേഷം ദൈവം തന്നെ സംസാരിച്ചു. ഉഗ്രമായ ചുഴലിക്കാറ്റിൽ നിന്ന്, സ്രഷ്ടാവ് ഇയ്യോബിൻ്റെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റുകയും പ്രപഞ്ചത്തെ ഒന്നു കൂടി നോക്കിക്കാണുവാൻ അവനെ വെല്ലുവിളിക്കുകയും ചെയ്തു. പരിസ്ഥിതി ശാസ്ത്രം, മൃഗങ്ങൾ, താൻ ഉണ്ടാക്കിയ കാലാവസ്ഥാ-ഋതു ഭേദങ്ങൾ എന്നിവ പരിഗണിക്കാൻ കർത്താവ് ഇയ്യോബിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഇങ്ങനെ തുടങ്ങുന്ന തുളച്ചുകയറുന്ന ചോദ്യ പരമ്പരയിലൂടെ ദൈവം ഇയ്യോബിനെ താഴ്ത്തുകയും പിന്നീട് ആശ്വസിപ്പിക്കയും ചെയ്തു: അറിവില്ലാത്ത വാക്കുകളാൽ ആലോചനയെ ഇരുളാക്കുന്നോരിവനാർ? നീ പുരുഷനെപ്പോലെ അര മുറുക്കിക്കൊൾക; ഞാൻ നിന്നോടു ചോദിക്കും; എന്നോട് ഉത്തരം പറക. ഞാൻ ഭൂമിക്ക് അടിസ്ഥാനമിട്ടപ്പോൾ നീ എവിടെയായിരുന്നു? നിനക്കു വിവേകമുണ്ടെങ്കിൽ പ്രസ്താവിക്ക (ഇയ്യോബ് 38:2-4).

ചോദ്യം ചെയ്യലിനിടെ, ദൈവം ഇയ്യോബിനെ സംസാരിക്കാൻ അനുവദിച്ചു, പക്ഷേ ആ തകർന്ന ഗോത്രപിതാവിന് പിറുപിറുക്കാൻ മാത്രമേ സാധിച്ചുള്ളു, ”ഞാൻ നിസ്സാരനല്ലോ, ഞാൻ നിന്നോട് എന്തുത്തരം പറയേണ്ടൂ? ഞാൻ കൈകൊണ്ടു വായ് പൊത്തിക്കൊള്ളുന്നു” (40:4). സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ ചോദ്യം ചെയ്യലിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യം, പ്രപഞ്ചത്തെ സൃഷ്ടിക്കാൻ തക്ക ജ്ഞാനവും ശക്തിയുമുള്ള ഒരു ദൈവം ഇയ്യോബിന് കഷ്ടപ്പാടുകൾ അനുവദിക്കുന്നതിലും താൻ എന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് അറിയാൻ തീർച്ചയായും വലിയവനാണെന്ന് തൻ്റെ ചുറ്റുമുള്ള ലോകത്തിൽ നിന്നും ഇയ്യോബിന് മനസ്സിലാകണം എന്നതായിരുന്നു. പ്രാപഞ്ചിക ലോകത്തിലൂടെ ദൈവം പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളാൽ താഴ്മപ്പെട്ട് ഇയ്യോബ് ഏറ്റുപറഞ്ഞു, “അങ്ങനെ എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാതവണ്ണം അദ്ഭുതമേറിയതു ഞാൻ തിരിച്ചറിയാതെ പറഞ്ഞുപോയി” (42:3).

ദൈവം വാക്കാൽ സംസാരിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും, സൃഷ്ടിയെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനം സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ മുമ്പിൽ നിശബ്ദ വിസ്മയത്തോടെ നിൽക്കാൻ നമ്മെ നിർബന്ധിച്ച് വാചാലതയോടെ സംസാരിക്കുന്നു: ഭാവനാതീതമായ വിധത്തിൽ പെരുമാറുന്ന അടിസ്ഥാന ദ്രവ്യത്തിൻ്റെ മൂലകങ്ങൾ, “പ്രകാശവർഷങ്ങൾ” പോലെയുള്ള വിശാല മനുഷ്യവിഭാഗങ്ങൾ ഏതാണ്ട് അർത്ഥശൂന്യമായി മാറുന്ന വിധത്തിൽ എണ്ണത്തിലും വിസ്തൃതിയിലും അതിവിശാലമായ നക്ഷത്രസമൂഹഗണങ്ങൾ. ചെറിയവ കൂടുതൽ ചെറുതാകുന്നു, വലിയവ കൂടുതൽ വലുതാകുന്നു. അതെല്ലാം മാനുഷിക ധാരണയുടെ പരിധിയിൽ കൊണ്ടു വരാനുള്ള ശ്രമം എല്ലായ്പ്പോഴും ചെയ്യാറുള്ളത് ചെയ്യുന്നു: ഒന്നുകിൽ നാം ദൈവത്തെ കണ്ട് ഭയഭക്തിയോടെയും താഴ്മയോടെയും അവനെ ആരാധിക്കുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ നാം “സത്യത്തെ തടുത്ത്” (റോമർ 1:18) സ്വയം അടിച്ചേൽപ്പിച്ച അന്ധതയിൽ അലഞ്ഞു തിരിയുന്നു. സൃഷ്ടി ദൈവത്തിൻ്റെ “മറ്റൊരു പുസ്തകം” ആണെന്ന വീക്ഷണത്തെ ക്ലാസിക്കൽ ദൈവശാസ്ത്രം പിന്തുണയ്ക്കുന്നു; അതിൽ “പൊതു വെളിപാട്” എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നതിൻ്റെ പ്രധാന ഘടകമായി സൃഷ്ടി ഉൾപ്പെടുന്നു. എല്ലാ കാലത്തും എല്ലായിടത്തും എല്ലാ മനുഷ്യർക്കും നൽകപ്പെട്ട വെളിപാടാണിത്. ഇത് പ്രാപഞ്ചിക ലോകത്തെയും അതിൻ്റെ പ്രക്രിയകളെയും അല്ലെങ്കിൽ പ്രകൃതി നിയമത്തെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു – പൗലൊസ് പറയുന്ന “ഹൃദയത്തിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്ന”, “മനസ്സാക്ഷി കൂടെ സാക്ഷ്യം പറയുന്ന” ന്യായപ്രമാണം (റോമർ 2:15). അതിൽ ദൈവത്തിൻ്റെ തുടരുന്ന പരമാധികാരഹിതം മനുഷ്യരുടെ ഇടപാടുകളിൽ തെളിയുന്നതിൻ്റെ രേഖയായ മനുഷ്യചരിത്രവും ഉൾപ്പെടുന്നു. പ്രത്യേക വെളിപാടിൽ (ബൈബിൾ) മാത്രമല്ല, പൊതു വെളിപാടിലും (സൃഷ്ടി) സത്യം നമുക്ക് വെളിപ്പെടുന്നു. “എല്ലാ സത്യവും ദൈവത്തിൻ്റെ സത്യമാണ്” എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ക്രിസ്തീയ അധ്യാപകനായ ഫ്രാങ്ക് ഗേബലൈൻ ഇത് നന്നായി മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു.

പ്രാപഞ്ചിക ലോകത്തിലൂടെ ദൈവം തന്നെത്തന്നെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു എന്ന വിഷയം ഐസക് വാട്ട്സ് എഴുതിയ “ദൈവ മഹൽ ശക്തിയെ ഞാൻ കീർത്തിക്കുന്നു” എന്ന ഗീതത്തിൽ സ്വാംശീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്:

പർവതങ്ങളെ ഉയർത്തിയ ഒഴുകുന്ന സമുദ്രങ്ങളെ വ്യാപിപ്പിച്ച പടുകൂറ്റൻ
ആകാശത്തെ പണിത ദൈവ മഹൽ ശക്തിയെ ഞാൻ കീർത്തിക്കുന്നു
Iപകൽ വാഴുവാൻ സൂര്യനെ നിയമിച്ച ജ്ഞാനത്തെ ഞാൻ കീർത്തിക്കുന്നു;
തൻ്റെ ആജ്ഞയിൽ ചന്ദ്രൻ പൂർണതയിൽ പ്രകാശിക്കുന്നു,
നക്ഷത്രങ്ങൾ അനുസരിക്കുന്നു.
ഭൂമിയെ ആഹാരത്താൽ നിറയ്ക്കുന്ന കർത്താവിൻ്റെ നൻമയെ ഞാൻ കീർത്തിക്കുന്നു;
തൻ്റെ വചനത്താൽ സൃഷ്ടികളെ മെനഞ്ഞു അവയെ നല്ലതെന്ന് താൻ ഉച്ഛരിച്ചു.
ഞാൻ എങ്ങോട്ട് നോക്കിയാലും, കർത്താവ
അങ്ങയുടെ വിസ്മയങ്ങൾ പ്രദർശിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് എങ്ങനെയെല്ലാമെന്നോ?
ഞാൻ നടന്നു നീങ്ങുന്ന ഭൂമി പരിശോധിച്ചാലും അല്ലെങ്കിൽ ആകാശത്തിലേക്ക് മിഴി നീട്ടിയാലും!
അങ്ങയുടെ മഹത്വം വർണിക്കാത്ത സസ്യമോ പുഷ്പമോ കീഴെയില്ല; അങ്ങയുടെ സിംഹാസനത്തിൽ നിന്നുള്ള കൽപനയിൽ മേഘങ്ങൾ ഉയരുകയും കൊടുങ്കാറ്റ് വീശുകയും ചെയ്യുന്നു;
അങ്ങയിൽ നിന്ന് ജീവൻ കടമെടുക്കുന്നവയെല്ലാം അങ്ങയുടെ കരുതലിലാണ്,
മനുഷ്യന് ആയിരിക്കാൻ കഴിയുന്ന എല്ലായിടത്തും ദൈവമേ, അങ്ങയുടെ സാന്നിധ്യവുമുണ്ടല്ലോഞാൻ എങ്ങോട്ട് നോക്കിയാലും, കർത്താവേ  

സൃഷ്ടിയിലെ ദൈവത്തിൻ്റെ വിസ്മയം നമുക്ക് എങ്ങനെ ആഘോഷിക്കാം?  സൃഷ്ടി നമുക്ക് ദൈവത്തെയും അവിടുത്തെ ഗുണങ്ങളെയും വെളിപ്പെടുത്തുന്ന എണ്ണമറ്റ വഴികളെ കണ്ടെത്തുന്നതിനായി അതിനെ സൂക്ഷ്മമായും ഭയഭക്തിയോടെയും നിരീക്ഷിക്കുമ്പോൾ.