പ്രക്ഷുബ്ധമായ ഈ ലോകത്ത് നാം എവിടെയാണ് സമാധാനം കണ്ടെത്തേണ്ടത്? അക്രമത്തെ വലിയ അക്രമത്തിലൂടെ നേരിടണമെന്ന് ചിലർ പറയുന്നു. മറ്റുള്ളവർ പറയുന്നു, “ജീവിക്കുക, ജീവിക്കാൻ അനുവദിക്കുക.” “സ്‌നേഹമാണ് പരിഹാരം” എന്ന് വേറെ ചിലർ പറയുന്നു. എന്നിട്ടും അധികാരമുള്ളവർ പലപ്പോഴും സ്വന്തം നേട്ടത്തിനായി ഇത് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നുവെന്ന് തോന്നുന്നു. ശക്തൻ ദുർബലനെ ഭരിക്കുമ്പോൾ അർത്ഥവത്തായ സമാധാനത്തിന് അവസരമുണ്ടോ?
നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും ഉള്ളിൽ പ്രക്ഷുബ്ധത കുടികൊള്ളുന്നു എന്നതാണ് നമ്മുടെ പ്രശ്നം. നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങൾ ഭയവും പരിഭ്രാന്തിയും കൊണ്ട് വിറയ്ക്കുന്നു. സമാധാനം അസാധ്യമാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
രചയിതാവും പ്രഭാഷകനുമായ ബിൽ ക്രൗഡർ യേശുവിന്റെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു ഫ്രെയിമിലേക്ക് നോക്കി സമാധാനത്തിനായുള്ള നമ്മുടെ അവ്യക്തമായ അന്വേഷണത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതുന്നു. സ്വന്തം മരണത്തെ അഭിമുഖീകരിച്ചപ്പോഴും യേശു മറ്റുള്ളവരെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. “സമാധാനം ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു തന്നേച്ചുപോകുന്നു,” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. “എന്റെ സമാധാനം ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു തരുന്നു; ലോകം തരുന്നതുപോലെ അല്ല ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു തരുന്നത്. നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം കലങ്ങരുത്, ഭ്രമിക്കയും അരുത്. (യോഹന്നാൻ 14:27 NASB).
യേശു നമുക്ക് പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന അതീന്ദ്രിയ സമാധാനത്തെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ വായിക്കാൻ ഞങ്ങൾ നിങ്ങളെ ക്ഷണിക്കുന്നു.
എ ലീ വീസലിന് യുദ്ധത്തോടുള്ള പ്രതികരണമായി അദ്ദേഹം ചെയ്ത പ്രവർത്തനത്തിന് 1986-ലെ സമാധാനത്തിനുള്ള നോബൽ സമ്മാനം ലഭിച്ചു. രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപെട്ട വെയ്‌സിൽ, തന്റെ നൈറ്റ് എന്ന ബുക്കിൽ ഓഷ്‌വിറ്റ്‌സ്-ബിർകെനൗ, ഒരു യഹൂദ ബാലൻ മരണ ക്യാമ്പിനെ അതിജീവിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന തന്റെ അനുഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചും ആ അനുഭവം തന്റെ സ്വന്തം ഹൃദയത്തെയും ആത്മാവിനെയും എങ്ങനെ സ്വാധീനിച്ചെന്നും വിവരിക്കുന്നു. വീസൽ ക്യാമ്പിനെ അതിജീവിച്ചെങ്കിലും ഹിറ്റ്‌ലറുടെ “ജൂതപ്രശ്നത്തിന്റെ അന്തിമ പരിഹാരം” കാരണം ഇളയ സഹോദരിയെയും അമ്മയെയും അച്ഛനെയും നഷ്ടപ്പെട്ടു.
എലീ വീസലിന്റെ അനുഭവങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിലെ മരണത്തെയും നാശത്തെയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന ചെറുതും എന്നാൽ തീവ്രവുമായ വ്യക്തിഗത ഛായാചിത്രമാണ്. ലോകമെമ്പാടുമുള്ള സംഘട്ടനത്തിന്റെ സ്ഥിരമായ അവസ്ഥ കാരണം ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ട് മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും രക്തരൂക്ഷിതമായ നൂറ്റാണ്ടായിരുന്നു. പതിനായിരക്കണക്കിന് മനുഷ്യരെ തുടച്ചുനീക്കാനുള്ള കഴിവ് രാഷ്ട്രങ്ങൾക്ക് നൽകിക്കൊണ്ട് സാങ്കേതിക മുന്നേറ്റങ്ങൾ ഈ കൂട്ടക്കൊലയെ വർധിപ്പിച്ചു. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ സംഘർഷങ്ങളിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടവരുടെ കണക്കുകൾ ഏകദേശം 88 ദശലക്ഷമായി ഉയർന്നു. കൊല്ലപ്പെട്ടവരിൽ അമ്പത്തിനാല് ദശലക്ഷവും സാധാരണക്കാരായിരുന്നു (http://necrometrics.com/all20c.htm).
ഇന്ന്, നമ്മുടെ ആഗോള സമൂഹത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള സംഭവങ്ങളുടെ വാർത്തകൾ അക്രമം, അപകടം, വിദ്വേഷം, നാശം എന്നിവയുടെ അസ്വാസ്ഥ്യവും നിലയ്ക്കാത്തതുമായ ഒരു മുഴക്കത്തിലാണ്. കഥകൾ പെരുകുമ്പോൾ, ഭയത്തിന്റെയും നിരാശയുടെയും ഭാരം നമുക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നു.
എന്നാൽ അക്രമം മാത്രമല്ല സമാധാനത്തിന്റെയും സുരക്ഷയുടെയും കൊള്ളക്കാരൻ. സമാധാനം വൈകാരികവും ബൗദ്ധികവും ശാരീരികവുമാണ്, അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോൾ, എങ്ങനെ വീണ്ടെടുക്കണമെന്നു അറിയാത്തത് നമ്മൾ കവർന്നെടുക്കുന്നു. ശാരീരികമോ വൈകാരികമോ ആയ നമ്മുടെ സമാധാനബോധം അപകടത്തിലാകുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന അനിശ്ചിതത്വം നമ്മെ പരിഭ്രാന്തരാക്കും, ഓടാനും ഒളിക്കാനും നാം ആഗ്രഹിക്കുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ ആ സമാധാനത്തിനായി നാം നോക്കാൻ പാടില്ലാത്ത സ്ഥലങ്ങളിൽ അല്ലെങ്കിൽ ഉറവിടങ്ങളിൽ നോക്കുന്നു. നമ്മുടെ ശരീരത്തെയും ആത്മാവിനെയും മനസ്സിനെയും നശിപ്പിക്കുന്ന അക്രമങ്ങൾ അവസാനിപ്പിക്കാൻ വ്യഗ്രത കാണിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിലാണ് നാം ജീവിക്കുന്നത് എന്നതിൽ അതിശയിക്കാനില്ല.
ആളുകൾ സമാധാനത്തിനായി പരിശ്രമിക്കുകയും ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, ആത്യന്തികമായി നാം ആഗ്രഹിക്കുന്ന സമാധാനവും ബൈബിൾ വിവരിക്കുന്ന സമാധാനവും സംഘർഷത്തിന്റെ അഭാവം മാത്രമല്ല.
ഷാലോം എന്ന എബ്രായ പദത്തിന്റെ പൂർണതയാണ് ഈ സമാധാനം—“രണ്ട് അസ്തിത്വങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള (പ്രത്യേകിച്ച് മനുഷ്യനും ദൈവവും തമ്മിലുള്ള അല്ലെങ്കിൽ രണ്ട് രാജ്യങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള) സമാധാനത്തെ സൂചിപ്പിക്കാൻ കഴിയും, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു വ്യക്തിയുടെയോ ഒരു കൂട്ടത്തിന്റെയോ ക്ഷേമം, സൗഖ്യം അല്ലെങ്കിൽ സുരക്ഷിതത്വം.”
വാസ്തവത്തിൽ, നമുക്ക് രണ്ടിനെയും വേർതിരിക്കാനാവില്ല. നമ്മെ സ്നേഹിക്കുന്ന ദൈവവുമായി സമാധാനം ഉണ്ടാകുമ്പോൾ മാത്രമേ നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ നാം ആഗ്രഹിക്കുന്ന സമാധാനം ലഭ്യമാകൂ, പരസ്പരം സമാധാനത്തിൽ ആയിരിക്കാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു. ഇത് സംഘർഷത്തിന്റെ അഭാവം മാത്രമല്ല സമാധാനവും ഉണ്ടാക്കുന്നു; അത് നമ്മുടെ ദൈവത്തിന്റെ നന്മ ശ്വസിക്കുന്ന ഒരു ജീവിത നിലവാരമാണ്. റോമർ 14:17 ലെ പൗലോസിന്റെ വാക്കുകളുടെ സാരം ഇതാണ്: “ദൈവരാജ്യം ഭക്ഷണവും പാനീയവുമല്ല, നീതിയും സമാധാനവും പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ സന്തോഷവും അത്രേ.”
ദൈവാരാജ്യത്തെ കുറിച്ചുള്ള പൗലോസിന്റെ വിവരണം നിലവിലുള്ളതിന്റെ അവസ്ഥയെകുറിച്ചാണ് സംസാരിക്കുന്നത്-ഇല്ലാത്തതിന്റെയല്ല. രാജ്യം നീതിയെയും സന്തോഷത്തെയും കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു, എന്നാൽ . . .
നമ്മുടെ ക്ഷീണിച്ച ഹൃദയങ്ങളെ ശാന്തമാക്കുന്ന സമാധാനം;
വിശക്കുന്ന നമ്മുടെ ആത്മാക്കളെ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്ന സമാധാനം;
നമ്മുടെ വ്യക്തിബന്ധങ്ങളെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്ന സമാധാനം.
അപകടകരമായ ഒരു ലോകത്ത് ജീവിക്കുന്നതിന്റെ സ്വാഭാവിക പരിണതഫലമാണ് ഭയം. ഭയം നമ്മുടെ സന്തോഷം, പ്രത്യാശ, സമാധാനം എന്നിവ കവർന്നെടുക്കുകയും ഒരുപക്ഷേ നമ്മെ പ്രശ്നത്തിന്റെ ഭാഗമാക്കുകയും ചെയ്യും. സഹായത്തിനായി നമുക്ക് എവിടേക്ക് തിരിയാം? യഥാർത്ഥവും അർത്ഥപൂർണ്ണവുമായ സമാധാനത്തിന്റെ വാഗ്ദാനം നമുക്ക് എവിടെ കണ്ടെത്താനാകും? ഉത്തരങ്ങൾക്കായി, യേശുവിന്റെ അനുഗാമികളുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ ഭയവും ആശയക്കുഴപ്പവും വാഴുന്ന ഒരു രാത്രിയിലേക്ക് നമുക്ക് നോക്കാം, ആ ഭയങ്ങളെ മറികടക്കാൻ അവൻ അവർക്ക് സമാധാനം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു.
ഭയാനകമായ ഒരു രാത്രി
എന്റെ ചെറുപ്പത്തിൽ, ഒരു പഴയ ശ്മശാനത്തോട് ചേർന്നുള്ള രണ്ട് അറ്റങ്ങളിൽ താമസിക്കുന്ന നൂറിലധികം കുടുംബങ്ങൾക്ക് ഞാൻ രാവിലെ പത്രവിതരണം നടത്താറുണ്ടായിരുന്നു. ആ ശ്മശാനത്തിന് ചുറ്റും കറങ്ങിനടക്കുമ്പോൾ (പുലർച്ചെ ഏകദേശം മൂന്ന് മണിക്ക്) എനിക്ക് അൽപ്പം അസ്വസ്ഥത തോന്നി. ഓരോ ശബ്ദവും പ്രതിധ്വനിക്കുന്നത് പോലെ, ഓരോ ചലനവും അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നതായി തോന്നി. അത്തരത്തിലുള്ള ഭയം നമുക്കെല്ലാവർക്കും തോന്നിയിട്ടുള്ള ഒന്നാണ്. രാത്രിയുടെ ഇരുട്ടിൽ നമ്മുടെ ഭയങ്ങളെ പൊക്കിയെടുത്തു അവയെ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്ന എന്തോ ഒന്നുണ്ട്. പകൽവെളിച്ചത്തിൽ അൽപ്പം ഉത്കണ്ഠ സൃഷ്ടിക്കുന്നതോ അല്ലാത്തതോ ആയ കാര്യങ്ങൾ രാത്രിയിൽ അസ്വസ്ഥമാക്കും.
മുതിർന്നവരെന്ന നിലയിൽ, നമ്മൾ വളരെ വ്യത്യസ്തമായ ഭയങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു. കേവലം മിഥ്യാധാരണയല്ല, മറിച്ച് ഒരു എഴുത്തുകാരൻ പറഞ്ഞതുപോലെ, “ആളുകൾ ആളുകളെ വേദനിപ്പിക്കുന്നു”, തകർന്ന ലോകത്തിൽ നിന്ന് ഒഴുകുന്ന ഭീകരതകൾ. ഒരു ബൾബ് ഓണാക്കുന്നതിലൂടെ നേടാവുന്നതിനേക്കാൾ ആഴമേറിയതും നിലനിൽക്കുന്നതുമായ സമാധാനം ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഭയങ്ങൾ.
യോഹന്നാൻ 14-ലെ ഈ കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യം ഇതായിരുന്നു. ക്രൂശീകരണത്തിന്റെ തലേദിവസം രാത്രി, മുകളിലെ ഒരു മുറിയിൽ, കുരിശിന്റെ തലേദിവസം രാത്രി, അന്തരീക്ഷം ആ നിമിഷത്തിന്റെ പിരിമുറുക്കത്താൽ വലിഞ്ഞുമുറുകി, അവിടെ മറ്റു സംഘർഷങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല – പക്ഷേ തീർച്ചയായും സമാധാനമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ രാത്രിയിൽ, ശിഷ്യന്മാരെ സങ്കടവും ഭയവും കീഴടക്കി.
കുറേ ദിവസങ്ങളായി യേശുവിന്റെ അനുഗാമികൾ വികാരഭരിതമായ ഒരു റോളർ കോസ്റ്ററിലായിരുന്നു. യെരൂശലേമിൽ തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് കഴിഞ്ഞ ഏതാനും മാസങ്ങളായി യേശു അവർക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകിയിരുന്നു-ഒറ്റിക്കൊടുപ്പ്‌, കഷ്ടപ്പാട്, മരണം.
എന്നാൽ അവർ ഒടുവിൽ യെരുശലേം നഗരത്തിൽ എത്തുമ്പോൾ മുന്നറിയിപ്പുകളോ രോഷാകുലരായ ജനക്കൂട്ടങ്ങളോ അവരെ കാത്തുനിന്നില്ല. എല്ലാം നേരെ വിപരീതം. “ഹോശന്ന!” എന്ന ആർപ്പുവിളികളോടെ യേശുവിനെ സ്വീകരിക്കുന്ന ജനക്കൂട്ടത്തെ അവർ കണ്ടു. ഒപ്പം കുരുത്തോല ശിഖരങ്ങൾ വീശുന്നു. ഇത് യേശു ശിഷ്യന്മാരോട് എന്ത് സംഭവിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്‍തമാണ്! എന്നാൽ ഹോശന്ന നായകന്റെ സ്വാഗതം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, അവസാന പെസഹാ വിരുന്നിന് (യോഹന്നാൻ 13) യേശു തന്റെ അനുയായികളെ മാളികമുറിയിൽ ഒരുമിച്ചുകൂട്ടിയപ്പോൾ, അന്തരീഷം വീണ്ടും പ്രസന്നതയില്ലാതായി.
യേശു, പരമോന്നത ദാസത്വത്തിന്റെ പ്രവൃത്തിയിൽ, ഇസ്രായേലിന്റെ പെസഹായുടെ പ്രമാണങ്ങൾ നടത്തുന്നതിന് മുന്നോടിയായി തന്റെ ശിഷ്യന്മാരുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകി, അവന്റെ ക്രൂശീകരണത്തിന്റെയും മരണത്തിന്റെയും പ്രതീകമായി തന്റെ പുതിയ അനുസ്മരണ വിരുന്നു ഒരുക്കി. ഈജിപ്തിലെ അടിമത്തത്തിൽ നിന്നുള്ള ഇസ്രായേലിന്റെ രക്ഷയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ അർത്ഥമാക്കിയിരുന്ന വിരുന്നു ഇപ്പോൾ പാപത്തിന്റെയും തകർച്ചയുടെയും അടിമത്തത്തിൽ നിന്ന് മനുഷ്യരാശിയുടെ രക്ഷയെ ചിത്രീകരിക്കുന്നതായിരിക്കുന്നു.
യേശു പറയുന്നതെല്ലാം ഗ്രഹിക്കാൻ അവരുടെ മനസ്സ് പാടുപെടുമ്പോൾ, യേശുവിനെ ഒറ്റിക്കൊടുക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിനായി യൂദാസ് പെട്ടെന്ന് പോയി (വാ. 21-30). അന്ത്യത്താഴ വിരുന്നിന് ഇടയിൽ യൂദാസ് പുറത്തുപോയത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് ശേഷിക്കുന്ന ശിഷ്യന്മാർക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു, ആ ആശയക്കുഴപ്പം അവരുടെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ അവരോടൊപ്പം തങ്ങിനിൽക്കുന്ന ഒരു സായാഹ്നത്തിന്റെ ഭാരം വർദ്ധിപ്പിച്ചു.
ഒടുവിൽ, പത്രോസ് തനിക്കെതിരെ നടത്താനിരിക്കുന്ന നിഷേധങ്ങൾ യേശു പ്രവചിച്ചു (വാ. 36-38). ഈ അന്തിമ വെളിപാടാണ് – നേതാവും ശക്തനുമായ പത്രോസ് പോലും കൂറുമാറും എന്നത് – അവന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലേക്കും സംശയത്തിലേക്കും അയച്ചത്. അവർ പരസ്പരം പിറുപിറുത്തു, “ഇതെങ്ങനെ? യൂദാസ് എവിടെ പോയി? എന്തുകൊണ്ടാണ് യേശു പോകുന്നത്? അത് നമ്മെ എവിടെയെത്തിക്കും? പത്രോസ് പരാജിതനാകുമോ? ഞാനോ?”
ഈ ആശയക്കുഴപ്പത്തിനിടയിൽ യേശു എല്ലായിടത്തും ക്രിസ്തുവിനെ അനുഗമിക്കുന്നവർക്ക് പരിചിതമായിത്തീർന്ന ആശ്വാസവാക്കുകൾ പറഞ്ഞു – അവൻ പത്രോസിനോട് പ്രത്യേകം സംസാരിച്ചു. യേശുവിന്റെ വാക്കുകളുടെ പ്രാഥമിക ശ്രദ്ധ പത്രോസായിരുന്നുവെങ്കിലും, മറ്റ് ശിഷ്യന്മാരെപ്പോലെ, ആ വാക്കുകൾക്ക് നമ്മുടെ സ്വന്തം പോരാട്ട കാലങ്ങളിലും ആശ്വാസം നൽകാൻ കഴിയുമെന്ന് നമ്മൾ കണ്ടെത്തുന്നു.
എ“ന്തെങ്കിലും ശരിയാണെന്ന്, നമ്മുടെ മനസ്സ് തോന്നിപ്പിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത് ഒരുപക്ഷേ അങ്ങനെയായിരിക്കും” എന്ന ചൊല്ല് ആവശ്യമായ ഒരു മുൻകരുതൽ നൽകുന്നു. ഏറ്റവും പുതിയ ഉൽപ്പന്നത്തിനായുള്ള ടെലിവിഷൻ പരസ്യം (ആരും പരീക്ഷിക്കുകയോ അംഗീകരിക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ലാത്ത ഒന്ന്) അയഥാർത്ഥമായി തോന്നുന്ന ഫലങ്ങൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നുവെങ്കിൽ, ജാഗരൂകരായിരിക്കുക. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ അൻപത് കിലോ കുറയ്ക്കാൻ ഒരു ഡയറ്റ് ഗുളിക നിങ്ങളെ സഹായിക്കുമെങ്കിൽ, അതിന്റെ നിയമസാധുതയെ ചോദ്യം ചെയ്യാനുള്ള വിവേകം നിങ്ങൾ കാണിക്കണം. വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന വ്യക്തിയുടെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ നിറവേറ്റാനുള്ള കഴിവ്, അവർ വിൽക്കുന്നതെന്തും വാങ്ങാനുള്ള നമ്മുടെ ആത്മവിശ്വാസത്തിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.
ആ മാളികമുറിയിൽ, യേശു തന്റെ അസ്വസ്ഥരായ ശിഷ്യന്മാർക്ക് ഒരു വാഗ്ദാനം നൽകി. അവൻ അവർക്ക് സമാധാനം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു-അവൻ തന്റെ വാഗ്ദാനം നിറവേറ്റും.
യോഹന്നാൻ 14-ാം അദ്ധ്യായം ആരംഭിക്കുമ്പോൾ, തന്നിൽ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. അവരുടെ ആശയക്കുഴപ്പങ്ങൾക്കിടയിലും അവന്റെ വാക്കുകൾ ശാന്തതയുടെ ശബ്ദമാകുമായിരുന്നു-നമ്മിലും അത് ആകാം. “നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം കലങ്ങിപ്പോകരുത്; ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിപ്പിൻ, എന്നിലും വിശ്വസിപ്പിൻ.” (യോഹന്നാൻ 14:1).
സുഖകരമായ ഒരു സായാഹ്നം ആസ്വദിക്കുന്ന ആളുകളോടല്ല ഈ വാക്കുകൾ സംസാരിച്ചത്. പത്രോസിനെപ്പോലുള്ള ദുഃഖിതരും അസ്വസ്ഥരും ആശയക്കുഴപ്പത്തിലുമായ മനുഷ്യരോടാണ് യേശു ആ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞത്. അവരുടെ ഹൃദയങ്ങൾക്ക് മറുപടിയായി യേശു ആശ്വാസത്തിന്റെ രണ്ട് ചിന്തകൾ നൽകി:
നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം അസ്വസ്ഥമാകുന്നത് നിർത്തുക. ഇതൊരു നിഷേധാത്മകമായ നിർദ്ദേശവും, എന്നാൽ അത് ശക്തവുമാണ്. പ്രക്ഷുബ്ധമായതു എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം “പരിഭ്രമിക്കുക, അസ്വസ്ഥമാക്കുക, ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാകുക” എന്നാണ്. അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ, “നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഞെട്ടലും വിറയലും നിർത്തുക” എന്ന് യേശു പറയുകയായിരുന്നു. മനസ്സിന്റെ ഇരിപ്പിടം, സ്വകാര്യ ലോകം, നിങ്ങളെ “നിങ്ങൾ” ആക്കുന്ന നിങ്ങളുടെ ഭാഗം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ഹൃദയം സംസാരിക്കുന്നു. നമ്മെ അങ്ങേയറ്റം അറിഞ്ഞുകൊണ്ടു തന്നെ, വിഷമിക്കുന്നത് നിർത്താൻ യേശു പറയുന്നു.
എന്തുകൊണ്ടാണ് അവരുടെ ഹൃദയങ്ങൾ അസ്വസ്ഥമായത്? അജ്ഞാതമായ, ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയം-ഒരുപക്ഷേ എല്ലാറ്റിനുമുപരിയായി തങ്ങളെത്തന്നെ ഭയപ്പെടുന്നു. ഭയവും ആശയക്കുഴപ്പവും അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ വാഴാൻ അനുവദിക്കുന്നത് നിർത്താൻ യേശു അവരോട് പറഞ്ഞു. എന്നിരുന്നാലും, യേശു വെറുതെ പറഞ്ഞില്ല എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്, “വിഷമിക്കേണ്ട, സന്തോഷവാനായിരിക്കുക; എല്ലാം ശരിയാകും.” വിഷമിക്കുന്നത് നിർത്താൻ അവൻ അവർക്ക് ഒരു കാരണം പറഞ്ഞു. സമാധാനത്തിനുള്ള കാരണമായി അവൻ തന്നെത്തന്നെ അവർക്ക് നൽകി.
ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിക്കുക, എന്നിലും വിശ്വസിക്കുക. യേശു അവരോട് അതിനായി കേവലം പരിശ്രമിക്കാനോ, സ്ഥിരവും നിശ്ചയദാർഢ്യവുമുള്ള മനോഭാവം കാണിക്കാനോ അല്ലെങ്കിൽ അതിനെ മറികടക്കാനോ പറഞ്ഞില്ല. സമാധാനത്തിനുള്ള ഒരു തുടക്കം അവൻ അവർക്ക് നൽകി-വിശ്വാസം. അവരുടെ ഭയത്തെയും നിരാശയെയും മറികടക്കാൻ തന്നിലുള്ള വിശ്വാസത്തെ അനുവദിക്കാൻ അവൻ അവരെ ആഹ്വാനം ചെയ്തു. ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ച അതേ വിധത്തിൽ തന്നെ അവനിൽ വിശ്വസിക്കാൻ യേശുവിന്റെ വാക്കുകൾ അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.
അവർ ഭയത്തിൽ നീന്തുമ്പോൾ, ഈ വാക്കുകൾ രക്ഷാത്തോണി ആയിരുന്നു. രക്ഷയും സുരക്ഷിതത്വവും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന വാക്കുകൾ. “നിങ്ങൾ പരാജയപ്പെടും, പക്ഷേ ഞാനൊരിക്കലും പരാജയപ്പെടില്ല” എന്ന് യേശു അവരോടും (നമ്മളോടും) പറയുന്നതുപോലെയായിരുന്നു അത്. വരാനിരിക്കുന്ന ഇരുണ്ട മണിക്കൂറുകളിൽ എന്നിൽ ആശ്രയിക്കുകയും എന്നെ വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുക. നീ എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചാലും ഞാൻ നിന്നെ കൈവിടുകയോ ഉപേക്ഷിക്കുകയോ ഇല്ല. നിങ്ങൾ എന്ത് അഭിമുഖീകരിച്ചാലും നിങ്ങൾക്ക് എന്നെ വിശ്വസിക്കാം. സമാധാനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവന്റെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ അവനിലുള്ള നമ്മുടെ വിശ്വാസത്തോടും നമ്മെ ഉയർത്തിക്കൊണ്ടു വരാനുമുള്ള അവന്റെ ശക്തിയോടും നേരിട്ട് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
കുരിശിന്റെയും പുനരുത്ഥാനത്തിന്റെയും ഇപ്പുറത്തുള്ള ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായികൾക്ക്, ഈ ആത്മവിശ്വാസം കൂടുതൽ അഗാധമാണ്. അവന്റെ ഉയിർപ്പിലൂടെ നേടിയ വിജയത്തിന്റെ യാഥാർത്ഥ്യം നമ്മൾ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു. മരണത്തെ ജയിച്ചവൻ ഒരിക്കലും പരാജയപ്പെട്ടിട്ടില്ല, ഇപ്പോൾ പരാജയപ്പെടുകയുമില്ല. (1 കൊരിന്ത്യർ 15 കാണുക.) നമുക്ക് സമാധാനത്തോടെയിരിക്കാം – അവന്റെ ആശ്വാസം യഥാർത്ഥവും അവന്റെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ വിശ്വാസയോഗ്യവുമാണ് (റോമർ 5:1-2).
പ്രശ്‌നങ്ങളോ ക്ലേശങ്ങളോ ഇല്ലാത്ത ശൂന്യമായ വിശ്വാസം യേശു നമുക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നില്ല എന്നത് ഓർത്തിരിക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്. ഹൃദയവേദനകളുടെയും പരാജയങ്ങളുടെയും യാഥാർത്ഥ്യം അവൻ അംഗീകരിക്കുകയും താൻ എല്ലാറ്റിലും മതിയായവനാണെന്ന് അനുഭവിച്ചറിയുവാൻ നമ്മെ വിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
എന്നാൽ യേശു അവിടെ നിർത്തുന്നില്ല. വരാനിരിക്കുന്ന പരീക്ഷണങ്ങളിൽ അവൻ സമാധാനം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുക മാത്രമല്ല, ഈ തകർന്ന ലോകത്തിന്റെ പരീക്ഷകളിൽ നിന്ന് ശാശ്വതമായി നീക്കം ചെയ്യപ്പെടുന്ന സമാധാനത്തിന്റെ സ്ഥലത്തെക്കുറിച്ച് അവരോട് പറയുകയും ചെയ്യുന്നു.
മൈക്കൽ ബബ്ലെയുടെ ലഘുഗാനം “ഹോം”, താൻ വീട്ടിലില്ല എന്ന വസ്തുതയെക്കുറിച്ച് വിലപിക്കുന്ന ക്ഷീണിതനായ ഒരു യാത്രക്കാരന്റെ കഥ പറയുന്നു. അവൻ വീട്ടിൽ പോകാനും വീട്ടിലായിരിക്കാനും വീട്ടിൽ കഴിയാനും കൊതിക്കുന്നു.
പാട്ടിന്റെ വൈകാരിക ശക്തി വേരൂന്നിയിരിക്കുന്നത് വീട് എന്തായിരിക്കണമെന്നും ഏറ്റവും മികച്ച രീതിയിൽ നമുക്ക് എന്തായിരിക്കാൻ കഴിയും എന്നതിലുമാണ്. വീട് എന്നത് നമുക്ക് ഏറ്റവും മികച്ചതും, സുരക്ഷിതത്വവും ഭദ്രതയും അനുഭവപ്പെടുന്ന ഒരു സ്ഥലമാണ്. നമ്മെ ഇപ്പോഴും സ്വാഗതം ചെയ്യുന്ന സ്ഥലം. നമ്മൾ ഉൾപ്പെടുന്ന ഒരു സ്ഥലം. ഇവിടെയുള്ള നമ്മുടെ വീടുകൾ അപൂർണമാണ്, മാത്രമല്ല ചിലപ്പോഴെങ്കിലും അവയോടുള്ള നമ്മുടെ ആഗ്രഹം കുറയുഞ്ഞു പോകുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ അതിന്റെ ഏറ്റവും നല്ല നിമിഷങ്ങളിൽ വീട് നമ്മിൽ ഒരു ആഗ്രഹവും അഭിനിവേശവും ഉണർത്തുന്നു, അവിടെ നാം അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും ഒരിക്കലും നിരാശരാകാതിരിക്കുകയും ചെയ്യും.
ഭവനത്തിന്റെ പ്രതിച്ഛായ ഉപയോഗിച്ച് യേശു ആ അഗാധമായ ആഗ്രഹത്തെ സ്പർശിക്കുന്നു-നമ്മൾ ഇതുവരെ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരു ഭവനം. വരാനിരിക്കുന്ന ജീവിതത്തിൽ നമ്മെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരു ഭവനം. ഈ ജീവിതത്തോടെ എല്ലാം കഴിഞ്ഞുപോയില്ലെന്നും മുന്നിൽ ഒരു ജീവിതമുണ്ടെന്നും ചിലപ്പോൾ ഓർക്കാൻ പ്രയാസമാണ്. ഈ ഭാവി ഭവനം ജീവിതത്തിൽ നിന്നുള്ള രക്ഷപ്പെടലായി കാണേണ്ടതില്ലെങ്കിലും, യേശു വിശദീകരിക്കുന്നതുപോലെ അത് നമുക്ക് ഉറപ്പ് നൽകുന്നു: “എന്റെ പിതാവിന്റെ ഭവനത്തിൽ അനേകം വാസസ്ഥലങ്ങളുണ്ട്; അല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയുമായിരുന്നു; ഞാൻ നിങ്ങൾക്കായി ഒരു സ്ഥലം ഒരുക്കുവാൻ പോകുന്നു” (യോഹന്നാൻ 14:2).
ശിഷ്യന്മാരുടെ അപകടകരമായ സാഹചര്യങ്ങളിൽ, യേശു അവർക്കുള്ള ഈ ആത്യന്തിക വ്യവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു:
“എന്റെ പിതാവിന്റെ വീട്”: വിരോധാഭാസമെന്നു പറയട്ടെ, ഭൂമിയിൽ അവനുവേണ്ടി ഒരു സ്ഥലവും കണ്ടെത്തിയില്ല. അവന്റെ ജനനസമയത്ത്, സത്രത്തിൽ അവനു സ്ഥലമില്ലായിരുന്നു (ലൂക്കോസ് 2:7), അവനു പ്രായപൂർത്തിയായപ്പോൾ, യേശു അടിസ്ഥാനപരമായി ഭവനരഹിതനായിരുന്നു (മത്തായി 8:20). ഇവിടെ അവനു സ്ഥലമില്ലായിരുന്നു, എന്നാൽ തന്റെ അടുക്കൽ വരുന്ന എല്ലാവർക്കും അവൻ അവിടെ ഇടം നൽകുന്നു. എല്ലാവരേയും ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ക്ഷണിക്കുന്ന സമൃദ്ധമായ മേശയുള്ള പിതാവിന്റെ ഭവനമാണിത്.
“പല വാസസ്ഥലങ്ങൾ”: “പല വാസസ്ഥലങ്ങൾ”: അലഞ്ഞു ക്ഷീണിച്ച യാത്രികർക്ക് വസിക്കാൻ പിതാവിന്റെ ഭവനത്തിൽ, നിത്യഭവനങ്ങളുണ്ട്-അതായത്, താമസിക്കാനും വിശ്രമിക്കുവാനും.
“ഞാൻ പോകുന്നു”: ഒരു എഴുത്തുകാരൻ പറഞ്ഞതുപോലെ, യേശു പ്രധാനമായും പറയുന്നു, “എന്റെ ദൗത്യം പോവുകയെന്നതാണ്, ഞാൻ അത് ഒറ്റയ്ക്ക് ചെയ്യണം. എന്റെ ജോലി ചെയ്യാൻ എന്നെ സഹായിക്കാനല്ല ഞാൻ നിങ്ങളെ പരിശീലിപ്പിച്ചത്, ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്തതെന്ന് ലോകത്തെ അറിയിക്കാനാണ്.
“നിങ്ങൾക്കായി ഒരു സ്ഥലം ഒരുക്കുന്നതിന്”: നമ്മുടെ പ്രത്യാശയുടെ ഈ ഘടകം ഇവിടെയില്ല, അത് അവിടെയാണ് – കാരണം അവൻ നമുക്കായി ഒരിക്കലും അവസാനിക്കാത്ത ഒരു സ്ഥലം ഒരുക്കുന്നു.
ഈ പ്രസ്താവനകൾ കേട്ടപ്പോൾ ശിഷ്യന്മാർ യഹൂദ വിവാഹ ആചാരങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് ചിന്തിച്ചത്. വിവാഹ നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞാൽ, വരൻ തന്റെ നവ വധുവിന് ഒരു വീട് ഒരുക്കാൻ ഒരു വർഷമുണ്ട്. മിക്കവാറും ആ സ്ഥലം തന്റെ പിതാവിന്റെ ഭവനത്തോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നതായിരിക്കും. അവിടെ അവനും വധുവും കുടുംബത്തോടൊപ്പം ജോലിയുടെ ഭാരവും ജീവിതത്തിന്റെ സന്തോഷവും പങ്കിടും. ആ വാസസ്ഥലം ഒരുക്കിക്കഴിഞ്ഞാൽ, വിവാഹത്തിനും ഒരുമിച്ചുള്ള ജീവിതത്തിന്റെ ആഘോഷത്തിനും സമയമായി.
കൂടാതെ, പിതാവിന്റെ ഭവനത്തിൽ തയ്യാറാക്കിയ സ്ഥലത്തിന്റെ ഈ ചിത്രം ആ മുകളിലെ മാളിക മുറിയിൽ വന്ന ഒരു പുതിയ നിയമ ആശയമായിരുന്നില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്. ഇതേ ചിന്ത ഇസ്രായേലിന്റെ ഇടയൻ-രാജാവായ ദാവീദിന് ആശ്വാസം നൽകി, “തീർച്ചയായും നന്മയും ദയയും എന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ എന്നെ പിന്തുടരും, ഞാൻ കർത്താവിന്റെ ആലയത്തിൽ എന്നേക്കും വസിക്കും” (സങ്കീർത്തനം 23:6) എന്ന് പാടി.
യോഹന്നാൻ 14-ലെ യേശുവിന്റെ വാക്കുകൾ പോലെ, ദാവീദിന്റെ വാക്കുകൾ വർത്തമാനകാല യാഥാർത്ഥ്യവും ഭാവി പ്രത്യാശയും വഹിക്കുന്നു. പിതാവിന്റെ നന്മയിലും സ്‌നേഹദയയിലും വിശ്രമിക്കുന്ന ജീവിതത്തിന്റെ ഇന്നത്തെ യാഥാർത്ഥ്യം (സങ്കീർത്തനം 23:6) ജീവിതത്തിന്റെ കൊടുങ്കാറ്റുകളിൽ യേശുവിനെ ആശ്രയിക്കുന്നതുമായി നേരിട്ട് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു (യോഹന്നാൻ 14:1).
കർത്താവിന്റെ ഭവനത്തിൽ ഒരു ഇടം എന്ന വാഗ്ദത്തം നിരാശാജനകമായിരിക്കുമ്പോൾ എന്നെന്നേക്കുമായി നമുക്ക് പ്രത്യാശ നൽകുന്നു. ഇത് വളരെ മനോഹരമായിരിക്കാവുന്ന സമ്പന്നമായ വീടിന്റെ ബോധമാണ്.
അഗസ്റ്റിൻ തന്റെ കുമ്പസാരത്തിൽ ദൈവത്തെക്കുറിച്ച് വിവേകപൂർവ്വം എഴുതിയതുപോലെ, “നിന്നിൽ വിശ്രമം കണ്ടെത്തുന്നതുവരെ ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങൾ അസ്വസ്ഥമാണ്.” അതുപോലെ, അവനിൽ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നതുവരെ നാം ആഗ്രഹിക്കുന്ന സമാധാനം ഒരിക്കലും പൂർണമായും മുഴുവനായും അറിയുകയില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് പിതാവിന്റെ ഭവനം വളരെ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നത്. വേദനയുടെ നടുവിൽ സി.എസ്. ലൂയിസ് എഴുതി:
നമുക്ക് ശരിക്കും സ്വർഗം വേണോ എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ച സന്ദർഭങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്, എന്നാൽ പലപ്പോഴും, നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിൽ നാം മറ്റെന്തെങ്കിലും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ പലപ്പോഴും ചിന്തിക്കുന്നു … ജീവിതമോ സൗഹൃദമോ തൊഴിലോ മനസ്സിലാക്കാൻ നമ്മുടെ മനസ്സിന് കഴിയാതെ വരുമ്പോൾ നാം നമ്മുടെ ഭാര്യമാരെ കാണുന്നതിനും, സുഹൃത്തുക്കളെ ഉണ്ടാക്കുന്നതിനും, അല്ലെങ്കിൽ കരിയർ തീരുമാനിക്കുന്നതിനും മുമ്പേ നമുക്കുണ്ടായിരുന്ന, പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്തതും തൃപ്തികരമല്ലാത്തതുമായ ആവശ്യമാണത്.
ആ വിധത്തിൽ പിതാവിനും അവിടുത്തെ ശാന്തതയ്ക്കും വേണ്ടി ഞാൻ കൊതിക്കുന്നുണ്ടോ? ഞാൻ ആശ്ചര്യപ്പെടേണ്ടിയിരിക്കുന്നു: എന്നിരുന്നാലും, പിതാവിന്റെ ഭവനം ഗംഭീരമായിരിക്കുമെങ്കിലും, പരലോകത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട സവിശേഷത അതൊന്നുമല്ല.
ജോ ലി പലരെയും ദിവസങ്ങളോ ആഴ്ചകളോ കുടുംബങ്ങളിൽ നിന്നും സുഹൃത്തുക്കളിൽ നിന്നും അകറ്റി നിർത്തുന്നു. സ്കൈപ്പ്, ഫെയ്സ്ബുക്ക് ടൈം, മറ്റ് സാങ്കേതികവിദ്യകൾ എന്നിവയിലൂടെ നമുക്ക് വീടുമായി ബന്ധം പുലർത്താൻ കഴിയുന്നു എന്നത് ഒരു അനുഗ്രഹമാണ്. തത്സമയം പ്രിയപ്പെട്ടവരുമായി കാണാനും സംസാരിക്കാനും കഴിയുന്നത് അതിശയകരമാണ്, നമ്മൾ അകലെയായിരിക്കുന്ന നീണ്ട ദിവസങ്ങളിലൂടെ നമ്മെ ചേർത്ത് നിർത്തുവാൻ ആ കണക്ഷൻ സഹായിക്കും. എങ്കിലും നമ്മൾ വീട്ടിൽ നിന്ന് അകലെ തന്നെയാണ്. ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ എല്ലാം മികച്ചതാണ്, പക്ഷേ ഇത് നമ്മുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരോടൊപ്പം ഒരു മേശയ്ക്കു ചുറ്റും ഇരിക്കുന്നതിനും നമ്മുടെ ദിവസത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നതിനും അല്ലെങ്കിൽ നമ്മൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഒരുമിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നതിനും പകരമാവില്ല.
ഒരുമ എന്നത് ഒരു അതുല്യമായ പദമാണ്, കാരണം ഇതിന് സമാനതകളില്ല. തന്റെ മടങ്ങിവരവിന്റെ ഉദ്ദേശം നമുക്ക് യഥാർത്ഥവും മികച്ചതുമായ ഒരു വീട് നൽകുന്നതിനുപകരം ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കുന്ന യാഥാർത്ഥ്യമായ ഒരു സമൂഹം സ്ഥാപിക്കുക എന്നതാണ് എന്ന് യേശു വ്യക്തമാക്കി. അവൻ പറഞ്ഞു, “ ഞാൻ പോയി നിങ്ങൾക്കു സ്ഥലം ഒരുക്കിയാൽ, ഞാൻ ഇരിക്കുന്ന ഇടത്തു നിങ്ങളും ഇരിക്കേണ്ടതിന്നു പിന്നെയും വന്നു നിങ്ങളെ എന്റെ അടുക്കൽ ചേർത്തുകൊള്ളും” (യോഹന്നാൻ 14 : 3, ഊന്നിപ്പറയല്‍).
ഒരിക്കൽ കൂടി, യഹൂദ വിവാഹ പാരമ്പര്യങ്ങൾ ഈ ചിത്രത്തിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. നമ്മൾ നേരത്തെ കണ്ടതുപോലെ, വധുവിനായി ഒരു വീട് ഒരുക്കുവാനുള്ള ചുമതല വരനാണ്, ആ വീടിന്റെ തയ്യാറെടുപ്പുകൾ പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം, അവൻ തന്നോടൊപ്പം ആയിരിക്കുവാൻ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ വധുവിന്റെ മാതാപിതാക്കളുടെ വീട്ടിൽ എത്തും. യേശുവിന്റെ വാക്കുകൾക്ക് പിന്നിലെ ചിത്രമാണിത് — കൂട്ടായ്മ സമ്മാനിക്കുന്ന ഒരു തിരിച്ചുവരവ്.
” സ്വർഗ്ഗം” – അതിന്റെ സ്വഭാവം, സ്ഥാനം, സന്ദർഭം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് പലരും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്. ” ചിലർ നമ്മുടെ നിത്യ ഭവനം ഒരു പുതിയ ഭൂമിയിലെന്നപോലെ കാണുന്നു, മറ്റുള്ളവർ അത് പുതിയ ജറുസലേമിൽ സ്ഥാപിക്കുന്നു, മൂന്നാമത്തെ സ്വർഗത്തിൽ പിതാവിന്റെ സാന്നിധ്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ചിന്തിക്കാൻ മറ്റുള്ളവർ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു ( 2 കൊരിന്ത്യർ 12: 4 കാണുക). യഥാർത്ഥത്തിൽ സ്വർഗ്ഗം എവിടെ ആയിരുന്നാലും – ഒടുവിൽ നമ്മൾ അവിടെ എത്തുന്നതുവരെ ഈ തർക്കം തുടർന്നുകൊനെയിരിക്കും എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു.
എന്നിരുന്നാലും, പിതാവിന്റെ ഭവനത്തിൽ നമ്മുടെ നിത്യഭവനത്തിന്റെ സ്ഥാനം നമ്മുടെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കേണ്ട സ്ഥലമല്ല. നമ്മുടെ നിത്യഭവനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം യേശുവിന്റെ വാക്കുകൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു: അവൻ എവിടെയാണോ അത് അവിടെ ആയിരിക്കും. നാം എന്നേക്കും ചെലവഴിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരേയൊരു സ്ഥലമാക്കി അതിനെ മാറ്റുന്നത് യേശുവാണ്. അവൻ നമുക്കുവേണ്ടി വരുമെന്ന് അവൻ പറഞ്ഞു, “ഞാൻ എവിടെയാണോ അവിടെ നിങ്ങളും ഉണ്ടായിരിക്കും.”
യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാർക്കു മാളികമുറിയിൽ വാഗ്ദാനം ചെയ്ത സമാധാനത്തിന്റെ താക്കോൽ, അത് നമ്മുടെ കഷ്ടകാലങ്ങളിൽ ചേർത്തുവയ്ക്കാവുന്നതാണ്, അവനിൽ നിന്നുള്ള നമ്മുടെ വേർപിരിയൽ ശാശ്വതമല്ല (ശിഷ്യന്മാരുടെ കൂറുമാറ്റവും അല്ല). വേദനാജനകമായ വേർപിരിയൽവേളയിൽ പുനഃസമാഗമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തയേക്കാൾ മഹത്തായ മറ്റെന്തുണ്ട്? ഇപ്പോഴത്തെ പരീക്ഷണങ്ങൾക്കപ്പുറം ഭാവിയിലേക്ക് നോക്കാൻ ശിഷ്യന്മാർക്ക് യേശു അനുവാദം നൽകി-അവനോടൊപ്പം ഉള്ള ഒരു ശാശ്വത ഭാവിയിലേക്ക്.
അത്രയേയുള്ളൂ, അല്ലേ? നമ്മുടെ ആശ്വാസം ഒരിടത്തല്ല, മറിച്ച് ഒരു വ്യക്തിയിലാണ് – യേശു തന്നെ. അവനോടൊപ്പം ആയിരിക്കാൻ നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുയായിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പിതാവിന്റെ ഭവനം ഒരു മാനസികാവസ്ഥയല്ല. അത് യേശു ഉള്ളിടത്താണ്. നമ്മുടെ ശാശ്വത ഭവനം എങ്ങനെയായിരിക്കുമെന്ന് നമുക്ക് ഊഹിക്കാം, എന്നാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ അവൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരിക്കുമെന്നും നാം അവനോടൊപ്പം എന്നേക്കും ഉണ്ടായിരിക്കുമെന്നും അറിഞ്ഞാൽ മതി. അതിനാലാണ് നമുക്ക് പ്രത്യാശയും സമാധാനവും ഉള്ളത്-കാരണം നാം അവനുമായി ഒരുമിച്ചായിരിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു.
അത് എത്രത്തോളം യഥാർത്ഥമാണ്? അപ്പോസ്തലനായ പൗലോസിന്റെ വാക്കുകൾ ശ്രദ്ധിക്കുക:
എന്നാൽ ജഡത്തിൽ ജീവിക്കുന്നതിനാൽ എന്റെ വേലെക്കു ഫലം വരുമെങ്കിൽ ഏതു തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടു എന്നു ഞാൻ അറിയുന്നില്ല. ഇവ രണ്ടിനാലും ഞാൻ ഞെരുങ്ങുന്നു; വിട്ടു പിരിഞ്ഞു ക്രിസ്തുവിനോടുകൂടെ ഇരിപ്പാൻ എനിക്കു കാംക്ഷയുണ്ടു; അതു അത്യുത്തമമല്ലോ. (ഫിലിപ്പിയർ 1:22-23).
ക്രിസ്തുവിനോടൊപ്പം ആയിരിക്കുക-എന്നതാണത്. അവനാണ് നമ്മുടെ ശാശ്വത ഭവനം നമുക്ക് യഥാർത്ഥ ഭവനമാക്കുന്നത്. നമ്മുടെ നിത്യഭവനത്തിന് അതിന്റെ അർത്ഥം നഷ്ടപ്പെടുകയില്ല, കാരണം യേശു എന്നേക്കും അവിടെ ഉണ്ടായിരിക്കും. നാം അവനോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കുകയും ചെയ്യും.
സമാധാനം എന്നേക്കും നിലനിൽക്കും, എന്നാൽ സമാധാനം നമുക്ക് ഇപ്പോൾ തന്നെ അനുഭവമാക്കാം. നാം പിതാവിന്റെ ഭവനത്തിനായി ഉറ്റുനോക്കുമ്പോൾ, പരിപൂർണ്ണ സമാധാനത്തിന്റെ ആ സ്ഥലത്ത് യേശുവിനോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കുമെന്ന പ്രത്യാശ നമുക്ക് ഇവിടെ ഇപ്പോൾ എന്തും സഹിച്ചുനിൽക്കാനുള്ള ശക്തി നൽകും. എന്തെന്നാൽ, അവൻ അവിടെയുണ്ട്, നമുക്കായി ഒരു സ്ഥലം ഒരുക്കുന്നു. എനിക്കായി. നിനക്കായ്. എന്നെന്നേക്കുമായി.
അടുത്തതായി എന്ത് സംഭവിക്കുമെന്ന് യേശുവിന്റെ അടുത്ത പ്രസ്താവന വിശദീകരിക്കുന്നു. “ഞാൻ പോകുന്ന ഇടത്തേക്കുള്ള വഴി നിങ്ങൾ അറിയുന്നു”. (യോഹന്നാൻ 14:4).
താൻ പോകുന്ന “വഴി” അവർക്കറിയാമെന്ന് അവരോട് പറയുമ്പോൾ, യേശു മാസങ്ങളായി താൻ അവരോട് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് – താൻ കുരിശിലേക്ക് പോകുകയാണെന്ന് അവരെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നതായി തോന്നി. ഫിലിപ്പിയിലെ കൈസര്യയുടെ പ്രദേശത്ത് എത്തിയശേഷം യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാരോട് നിങ്ങളോ എന്നെ ആർ എന്നു പറയുന്നു എന്ന് അവൻ ചോദിച്ചതിനു ശിമോൻ പത്രൊസ് “നീ ജീവനുള്ള ദൈവത്തിന്റെ പുത്രനായ ക്രിസ്തു” എന്ന് ഉത്തരം പറഞ്ഞു. (മത്തായി 16:16).
ആ നിമിഷം, ഒരർഥത്തിൽ, യേശുവിന്റെ ശുശ്രൂഷയിലെ സുപ്രധാന സന്ദർഭമായിരുന്നു. അവന്റെ പരസ്യ ശുശ്രൂഷയുടെ ആദ്യ പകുതി തന്റെ വ്യക്തിത്വം നിഷേധിക്കാനാവാത്തവിധം തെളിയിക്കുക എന്നതായിരുന്നു – ഫിലിപ്പിയിലെ കൈസര്യയിൽ വച്ച് പത്രോസിന്റെ ഉത്തരത്തോടെ, ആ ദൗത്യം പൂർത്തീകരിക്കപ്പെട്ടു. എന്നിരുന്നാലും, അന്നുമുതൽ, യേശുവിന്റെ പ്രാഥമിക ശ്രദ്ധ അവന്റെ വ്യക്തിത്വം തെളിയിക്കുന്നതിലല്ല, മറിച്ച് കാൽവരിക്കു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നു. അവൻ ഉടൻ തന്നെ ആ സംഭവവികാസങ്ങൾക്കായി തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ തയ്യാറാക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഫിലിപ്പിയിലെ കൈസര്യയിലെ ചോദ്യം ചെയ്യലിനുശേഷം, മത്തായി നമ്മോട് പറയുന്നു: “അന്നുമുതൽ യേശു താൻ യെരൂശലേമിൽ ചെന്നിട്ട്, മൂപ്പന്മാർ, മഹാപുരോഹിതന്മാർ, ശാസ്ത്രിമാർ എന്നിവരാൽ പലതും സഹിച്ചു കൊല്ലപ്പെടുകയും മൂന്നാം നാൾ ഉയിർത്തെഴുന്നേല്ക്കയും വേണ്ടത് എന്നു ശിഷ്യന്മാരോടു പ്രസ്താവിച്ചുതുടങ്ങി” (മത്തായി 16:21).
ഇതാണ് യേശു അവരോട് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നത്, യേശു അവരോട് ഇത് പറഞ്ഞിരുന്നതിനാൽ, ഈ സമയം അവന്റെ മാർഗനിർദേശത്തെക്കുറിച്ച് അവർ മനസ്സിലാക്കേണ്ടിയിരുന്നു. അവൻ കുരിശിലേക്ക് പോകേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായിരുന്നു. അവർക്കും നമുക്കും വേണ്ടി പിതാവിന്റെ അടുക്കലേക്ക് ഒരു വഴി ഉണ്ടാക്കാൻ അവൻ കുരിശിലേക്ക് പോകുകയായിരുന്നു. നീ എവിടെ പോകുന്നു എന്ന് ഞങ്ങൾ അറിയുന്നില്ല (യോഹന്നാൻ 14:5) എന്നു പറഞ്ഞ തോമസിനുള്ള മറുപടിയിൽ ഈ യാഥാർത്ഥ്യം പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. യേശു അവനോടു: “ഞാൻ തന്നെ വഴിയും സത്യവും ജീവനും ആകുന്നു; ഞാൻ മുഖാന്തരമല്ലാതെ ആരും പിതാവിന്റെ അടുക്കൽ എത്തുന്നില്ല” (യോഹന്നാൻ 14:6).
നമുക്ക് രക്ഷിക്കപ്പെടാനുള്ള ഒരു മാർഗം നൽകിക്കൊണ്ട്, അവൻ നമുക്കുവേണ്ടി ഒരുക്കുന്ന സ്ഥലത്തിനായി യേശു നമ്മെ ഒരുക്കുകയായിരുന്നു. മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, അവൻ തന്നെയാണ് നമുക്ക് വീണ്ടെടുപ്പും, പിതാവുമായുള്ള ബന്ധം പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതിനും ലഭ്യമായ വഴി. സ്വന്തം മരണം ഈ സമാധാനത്തിലേക്കുള്ള വഴി സൃഷ്ടിച്ചു.
അതുകൊണ്ടാണ് മരണം, പുനരുത്ഥാനം, സ്വർഗ്ഗാരോഹണം എന്നിവയിലൂടെ കടന്നുപോകാൻ യേശുവിനു ഒറ്റയ്ക്ക് പോകേണ്ടി വന്നത് —. അവർ ജീവിക്കാനായി താൻ മരിക്കണമെന്ന് അവൻ അവരോട് പറഞ്ഞു. എങ്ങനെ? കുരിശിലൂടെ. അവിടെ, മുകളിലത്തെ മാളിക മുറിയിൽ, കുരിശിന്റെ നിഴൽ അവർ ആഘോഷിക്കുന്ന അന്ത്യ അത്താഴ വിരുന്നിന് മുകളിലൂടെ പതിച്ചു. കുരിശിന്റെ വഴി മാത്രമാണ് ഏക മാർഗം. യേശു ഊന്നി പറയുകയായിരുന്നു . . .
ഞാൻ ക്രൂശിലേക്കു പോകുന്നു, അതിനാൽ നിങ്ങൾ അങ്ങനെ ചെയ്യേണ്ടതില്ല.
ഞാൻ അതിലൂടെ കടന്നു പോകുന്നതിനാൽ, നിങ്ങൾക്ക് എന്നെ പിന്തുടരാനാകും.
ആ സ്ഥലത്തേക്ക് നിങ്ങളെ ഒരുക്കാനാണ് ഞാൻ പോകുന്നത്.
യേശുവിന് അവരിൽ നിന്ന് മാറി നിൽക്കേണ്ടി വന്നു, കാരണം അവൻ തന്നെ കുരിശിന്റെ വഴി ഒരുക്കേണ്ടിയിരുന്നു — സ്വർഗീയ ഭവനത്തിലേക്കുള്ള ഏക മാർഗം. ശാശ്വത സമാധാനത്തിന്റെ പിതാവിന്റെ ഭവനത്തിലേക്കുള്ള ഏക വഴി യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ കുരിശാണ്, എവിടെയും എപ്പോഴും അർത്ഥവത്തായ സമാധാനം ഉണ്ടാകാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗമാണിത്.
ഭാ വിഭവനത്തെക്കുറിച്ചും വാഗ്ദത്തമായ പ്രത്യാശയെക്കുറിച്ചുമുള്ള ഈ സംസാരങ്ങളെല്ലാം, “മഹത്തായ വലിയ” സ്ഥലത്തേക്കുള്ള ലളിതമായ ഒഴിപ്പിക്കലായി തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. ഈ പ്രത്യാശ കേവലം ഒരു സ്വപ്നമോ ഈ ലോകത്തിന്റെ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒളിച്ചോടാൻ ഉള്ള ഒരു മാർഗമോ മാത്രമല്ല. യോഹന്നാന്റെ അടുത്ത അധ്യായങ്ങളിൽ, യേശു തന്റെ അനുയായികൾക്ക് എവിടെയും എപ്പോഴും ലഭിക്കുന്ന പ്രത്യാശയുടെ കാരണം എന്താണെന്ന് വിശദീകരിച്ചു-പുതിയ നിയമത്തിലെ ഏറ്റവും വിപുലമായ വാഗ്ദാനങ്ങളിൽ ഒന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ തന്റെ ഉപദേശങ്ങൾ ഉപസംഹരിക്കുന്നു: “നിങ്ങൾക്ക് എന്നിൽ സമാധാനം ഉണ്ടാകേണ്ടതിന് ഇത് നിങ്ങളോടു സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നു; ലോകത്തിൽ നിങ്ങൾക്കു കഷ്ടം ഉണ്ട്; എങ്കിലും ധൈര്യപ്പെടുവിൻ; ഞാൻ ലോകത്തെ ജയിച്ചിരിക്കുന്നു” (യോഹന്നാൻ 16:33).
യോഹന്നാൻ 16:33 യോഹന്നാൻ 14-ൽ കാണപ്പെടുന്ന നിത്യതയെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രത്യാശ ഇവിടെയുള്ള ജീവിതത്തിന്റെ പരീക്ഷണങ്ങളും വെല്ലുവിളികളും സഹിക്കാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുന്ന സമാധാനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു. പൗലോസ് തന്റെ രണ്ട് ലേഖനങ്ങളിൽ ഈ സമാധാനം സ്ഥിരീകരിക്കുകയും നാം അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ഉത്കണ്ഠകളിൽ ആ സമാധാനം നമുക്ക് എങ്ങനെ ലഭിക്കുന്നു എന്ന് പറയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഫിലിപ്പിയർ 4:6-7-ൽ, ഈ സമാധാനം ഭാഗികമായി, പ്രാർത്ഥനയുടെ പദവിയുടെ ഉപോൽപ്പന്നമാണെന്ന് അപ്പോസ്തലൻ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു:
ഒന്നിനെക്കുറിച്ചും വിചാരപ്പെടരുത്; എല്ലാറ്റിലും പ്രാർഥനയാലും അപേക്ഷയാലും നിങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ സ്തോത്രത്തോടുകൂടെ ദൈവത്തോട് അറിയിക്കയത്രേ വേണ്ടത്. എന്നാൽ സകല ബുദ്ധിയെയും കവിയുന്ന ദൈവസമാധാനം നിങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളെയും നിനവുകളെയും ക്രിസ്തുയേശുവിങ്കൽ കാക്കും.
നമ്മുടെ ഏറ്റവും വലിയ മാർഗ്ഗമായ പ്രാർത്ഥന – പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ദൈവത്തെ -പ്രാപ്യമാക്കാൻ നമ്മെ സഹായിക്കുന്നു, നാം നേരിടുന്ന ഏതൊരു പരീക്ഷണത്തിനും അവൻ മതിയായവനാണ്. യോഹന്നാൻ 14:1-ൽ യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാരോട് പറഞ്ഞത് ഇത് ശരിവയ്ക്കുന്നു, “നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം കലങ്ങിപ്പോകരുതു; ദൈവത്തില്‍ വിശ്വസിപ്പിന്‍, എന്നിലും വിശ്വസിപ്പിന്‍” പുത്രനിലൂടെ പിതാവുമായുള്ള നമ്മുടെ ബന്ധമാണ് നമുക്ക് ആ പ്രവേശനം നൽകുന്നത് (യോഹന്നാൻ 14: 6), അതിനാൽ അവന്റെ സമാധാനത്തിന്റെ വാഗ്ദത്തം അടുത്ത ജീവിതത്തിന് മാത്രമല്ല – അത് ഇന്നത്തെ ജീവിതത്തിനും അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.
കൂടാതെ, ക്രിസ്തുവിനെ അനുഗമിക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെ ജീവിതത്തിൽ പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ഫലവും സമാധാനമാണെന്ന് പൗലോസ് ഗലാത്യയിലെ സഭകളോട് പറഞ്ഞു: “ആത്മാവിന്റെ ഫലമോ: സ്നേഹം, സന്തോഷം, സമാധാനം, ദീർഘക്ഷമ, ദയ, പരോപകാരം, വിശ്വസ്തത, സൌമ്യത, ഇന്ദ്രിയജയം; ഈ വകെക്കു വിരോധമായി ഒരു ന്യായപ്രമാണവുമില്ല. (ഗലാത്യർ 5:22-23).
നാം ആത്മാവിൽ നടക്കുമ്പോൾ (ഗലാത്യർ 5:16), യേശുവിന്റെ ഹൃദയത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഫലം കായ്ക്കാൻ അവൻ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു. തൽഫലമായി, സമാധാനം എന്നെന്നേക്കുമായി അനുഭവിക്കുവാൻ കഴിയുന്ന ഒരു ശാശ്വത ഭവനം എന്ന വാഗ്ദാനവും നമുക്കുണ്ട്. ജീവിതം നിയന്ത്രണാതീതമായി പോകുന്ന ദിവസങ്ങൾ, ഇരുട്ടിലും ബുദ്ധിമുട്ടിലും നമ്മെ മുൻപോട്ടു നയിക്കാൻ ദൈനംദിന സമാധാനം നൽകുന്നതിന് പ്രാർത്ഥനയുടെ അനുഗ്രഹവും ആത്മാവിന്റെ സാന്നിധ്യവും നമുക്കുണ്ട്.
ഇത് നമുക്ക് എങ്ങനെ ഉറപ്പിക്കാം? സമാധാനത്തിന്റെ രാജകുമാരൻ കുരിശിൽ പോയി മരണത്തെ പരാജയപ്പെടുത്തി. വിവിയൻ ക്രേറ്റസിന്റെ ജനപ്രീതി യാർജിച്ച സ്തുതി ഗീതങ്ങളിൽ ഇങ്ങനെ പാടുന്നു:
നീ അവനെ പൂർണ്ണ സമാധാനത്തിൽ സൂക്ഷിക്കും
അവരുടെ മനസ്സ് നിന്നിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്നു.
നിഴലുകൾ വന്ന് ഇരുട്ട് വീഴുമ്പോൾ,
അവൻ ആന്തരിക സമാധാനം നൽകുന്നു.
ഓ, അവൻ മാത്രമാണ് തികഞ്ഞ വിശ്രമസ്ഥലം,
അവൻ തികഞ്ഞ സമാധാനം നൽകുന്നു!
നീ അവനെ പൂർണ്ണ സമാധാനത്തിൽ സൂക്ഷിക്കും
അവരുടെ മനസ്സ് നിന്നിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്നു. 
