മഹത്തായ നിയോഗം

ശുശ്രൂഷയുടെ നിരവധി സമ്മർദങ്ങളുള്ള നമ്മിൽ ചിലർക്ക്, അധ്യാപനത്തിന്റെ മുൻ‌ഗണനയിലേക്ക് മടങ്ങുന്നതിനു വേണ്ടി സമൂലമായ സമയ പുനഃക്രമീകരണം ആവശ്യമായി വന്നേക്കാം. എന്നാൽ അത്തരമൊരു മാറ്റം നമുക്ക് നല്ലതായിരിക്കും. എന്നാൽ, ദൈവവചന ശുശ്രൂഷയെ പ്രാധാന്യത്തോടെ നമ്മുടെ മുന്നിൽ വയ്ക്കുന്നത് അജപാലനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പാരമ്പര്യ ചിന്തയിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനമായോ, ഒരു ആത്മീയ സെമിനാറിൽ നിന്ന് എടുത്ത ഏറ്റവും പുതിയ “ഹോട്ട് ടോപ്പിക്ക്” ആയോ കണക്കാക്കരുത്. പകരം, ഇത് ക്രിസ്തുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാർക്കും അവർ സ്ഥാപിക്കുന്ന സഭയ്ക്കും ക്രിസ്തു നൽകിയ നിയോഗത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ഘടകമായി മനസ്സിലാക്കണം. മത്തായി 28:19-20 ൽ അവൻ പറഞ്ഞു:

ആകയാൽ നിങ്ങൾ പുറപ്പെട്ട്, പിതാവിന്റെയും പുത്രന്റെയും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെയും നാമത്തിൽ സ്നാനം കഴിപ്പിച്ചും ഞാൻ നിങ്ങളോടു കല്പിച്ചതൊക്കെയും പ്രമാണിപ്പാൻ തക്കവണ്ണം ഉപദേശിച്ചുംകൊണ്ടു സകല ജാതികളെയും ശിഷ്യരാക്കിക്കൊൾവിൻ; ഞാനോ ലോകാവസാനത്തോളം എല്ലാ നാളും നിങ്ങളോടുകൂടെ ഉണ്ട്. ആമേൻ.

പല സഭകളിലും ഈ മഹത്തായ നിയോഗം മിഷൻ കോൺഫറൻസ് ആഴ്‌ചയിലേക്ക് തരംതാഴ്ത്തപ്പെടുകയും മിക്കവാറും ഔട്ട്‌റീച്ചിന്റെ ഭാഗമായി മാത്രം കാണപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ഇത് നിർഭാഗ്യകരവും അപൂർണ്ണവുമായ കാഴ്ചപ്പാടാണ്.

ഈ നിയോഗത്തിലെ പ്രധാന ഭാഗം നാം എന്തുചെയ്യണമെന്ന് നമ്മോട് ആജ്ഞാപിക്കുന്നു: ശിഷ്യരെ ഉണ്ടാക്കുക! ശിഷ്യന്മാർ എന്ന ഗ്രീക്ക് പദത്തിന്റെ അർത്ഥം, “പഠിക്കുന്നവർ” എന്നാണ്. എങ്ങനെയാണ് നാം ഈ ശിഷ്യന്മാരെ, അല്ലെങ്കിൽ പഠിതാക്കളെ ഉണ്ടാക്കുക? ആ വാക്യത്തിലെ മൂന്ന് ഭാഗങ്ങൾ അത് എങ്ങനെയെന്ന് നമ്മോട് പറയുന്നു:

• പോകുക
• സ്നാനപ്പെടുത്തുക
• പഠിപ്പിക്കുക

സഭയുടെ കർത്താവ് തന്റെ ദാസന്മാർക്ക് നൽകിയിട്ടുള്ള ഏറ്റവും വിലയേറിയ സുവിശേഷപ്രസ്താവനയിൽ പോലും, അധ്യാപനത്തിന്റെ പങ്ക് വളരെ പ്രധാനമാണ്. ഒരു വ്യക്തി ക്രിസ്തുവിലുള്ള പാപമോചനം സ്വീകരിച്ചതിനു ശേഷം, ദൈവവചനത്തിൽ അവനെ അഭ്യസിപ്പിക്കുകയും അതിൽ പ്രായോഗികമായി നിലനിൽക്കുവാൻ പരിശീലിപ്പിക്കുകയും വേണം.

നിലവാരം ക്രമീകരിക്കുക

ദൈവവചന പ്രബോധനത്തിൽ താൽപ്പര്യവും പ്രതിബദ്ധതയും ഉള്ളവരായിരിക്കാൻ നമുക്ക് ശക്തമായ കാരണങ്ങളുണ്ട്. തെറ്റും ശരിയും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്ന വിശ്വാസികളെ കെട്ടിപ്പടുക്കാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗമാണിത്. യഥാർത്ഥ ക്രിസ്തുസാദൃശ്യത്തിൽ വളരാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗമാണിത്. ലോകത്തിൽ ക്രിസ്തുവിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ സജ്ജരാകാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗമാണിത്. അപ്പോസ്തലനായ പത്രോസ് എഴുതിയപ്പോൾ ഇക്കാര്യത്തിൽ ഒരു ശക്തമായ വെല്ലുവിളി ഉയർത്തി:

എന്നാൽ പ്രിയമുള്ളവരേ, നിങ്ങൾ മുമ്പുകൂട്ടി അറിഞ്ഞിരിക്കകൊണ്ട് അധർമികളുടെ വഞ്ചനയിൽ കുടുങ്ങി സ്വന്തസ്ഥിരത വിട്ടു വീണുപോകാതിരിപ്പാൻ സൂക്ഷിച്ചുകൊൾവിൻ, കൃപയിലും നമ്മുടെ കർത്താവും രക്ഷിതാവുമായ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ പരിജ്ഞാനത്തിലും വളരുവിൻ. അവന് ഇപ്പോഴും എന്നെന്നേക്കും മഹത്ത്വം. ആമേൻ. (2 പത്രോ. 3:17-18).

ദൈവവചനത്തിന്റെ അധ്യാപനശുശ്രൂഷയുടെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ചും നാം ശുശ്രൂഷിക്കുന്ന ആളുകളുടെ ജീവിതത്തിൽ അത് ചെലുത്തുന്ന സ്വാധീനത്തെക്കുറിച്ചും ഇത് നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. നമുക്ക് ഹൃദയങ്ങളെ മാറ്റാൻ കഴിയില്ല, എന്നാൽ ദൈവവചനത്തിന് കഴിയും. അധ്യാപനത്തിന്റെ പ്രാധാന്യവും ഇതാണ്. ജീവിതത്തെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന ദൈവീകപ്രബോധനങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും മനസ്സിലാക്കാവുന്നതും ലഭ്യമാക്കാവുന്നതും ആയി മാറ്റുന്ന ദൈവീകഉപകരണങ്ങളാകുവാൻ അത് നമ്മെ അനുവദിക്കുന്നു.

“എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം

ഒരു രക്ഷിതാവ് എന്ന നിലയിൽ, ഒരു കുട്ടി ആദ്യം ചോദിക്കുന്ന-എപ്പോഴും ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യത്തിൽ ഒരു വാക്ക് മാത്രമേ അടങ്ങിയിട്ടുള്ളൂ: “എന്തുകൊണ്ട്?”

പ്രശ്‌നമോ ആശങ്കയോ എന്തുതന്നെയായാലും, കുട്ടികൾ എപ്പോഴും അത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. വാസ്‌തവത്തിൽ, ഈ ചോദ്യത്തിന്‌ വേണ്ടിയുള്ള അവരുടെ അന്വേഷണം വളരെ പ്രകോപനപരമായിരിക്കും. അഞ്ച് കുട്ടികളുടെ പിതാവെന്ന നിലയിൽ, ചിലപ്പോൾ കുട്ടികൾ നമ്മെ പ്രകോപിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ഈ ചോദ്യം ഉന്നയിക്കുമെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു (ഈ കഴിവ് കുട്ടികളോടൊപ്പം ജനിച്ചതായി തോന്നുന്നു). എന്നാൽ, അതിന്റെ പിന്നിലെ കാരണം മനസ്സിലാക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം, ഉപരിതലത്തിലുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും വകഞ്ഞുമാറ്റി കാര്യത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് കടക്കാനുള്ള ആഗ്രഹമാണ്. ജീവിതത്തിന്റെ ‘എന്തുകൊണ്ട് ചോദ്യങ്ങൾ’ എന്നതിനുള്ള ഉത്തരങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നത് ബുദ്ധിപരമായ ജീവിതത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായിരിക്കാം.

എന്നിരുന്നാലും, വഴിയിൽ എവിടെയെങ്കിലും, “എന്തുകൊണ്ട്?” എന്ന് ചോദിക്കുന്നത് നമ്മൾ നിർത്തുന്നു. എന്നിട്ട് “അപ്പോൾ എന്ത്?” എന്ന് ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങും. നമ്മൾ താമസിയാതെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു വഴി തിരിയുകയും എന്തിനാണ് പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നതെന്നതിനെ കുറിച്ച് കൂടുതൽ ഉത്കണ്ഠാകുലരാകുകയും എന്താണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്നതിനെക്കുറിച്ചോ അതിൽ നിന്ന് നമുക്ക് എന്ത് ലഭിക്കും എന്നതിനെക്കുറിച്ചോ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധാലുവായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ ചോദ്യം നമ്മുടെ ചുണ്ടിൽ നിന്ന് വിട്ടുപോകില്ലായിരിക്കാം, പക്ഷേ പലപ്പോഴും നമ്മുടെ മനസ്സ് സജീവമായി ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും, “ഇതിൽ എനിക്ക് എന്താണുള്ളത്?”

ചോദ്യം നമ്മുടെ ചുണ്ടിൽ നിന്ന് വിട്ടുപോകില്ലായിരിക്കാം, പക്ഷേ പലപ്പോഴും നമ്മുടെ മനസ്സ് സജീവമായി ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും, “ഇതിൽ എനിക്ക് എന്താണുള്ളത്?”

എന്തുകൊണ്ട് “എന്തുകൊണ്ട് ” എന്ന ചോദ്യം ഇപ്പോഴും പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു

നിർഭാഗ്യവശാൽ, ഈ ചിന്ത സഭയെയും കടന്നാക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. “എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന ചോദ്യങ്ങൾ പിന്തുടരുന്നതിലൂടെ നമ്മൾ ചെയ്യുന്നതിന്റെ ശാശ്വതമായ ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനുപകരം, എന്താണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്നതിന്റെ പ്രായോഗിക പ്രശ്നങ്ങളിൽ വ്യാപൃതരാകുന്നത് എളുപ്പമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, “എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന വിഷയങ്ങൾ “എന്താണ്” എന്ന വിഷയങ്ങൾക്ക് രണ്ടാം സ്ഥാനം നൽകണമെന്ന് ബൈബിൾ വ്യക്തമാക്കുന്നു-എന്തുകൊണ്ട് യേശു വന്നു, എന്തുകൊണ്ടാണ് അവൻ മരിക്കേണ്ടി വന്നത്, നാം എന്തുകൊണ്ട് സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കുന്നു, എന്തുകൊണ്ടാണ് നല്ല ആളുകൾ ചിലപ്പോൾ കഷ്ടപ്പെടുന്നത്, എന്തുകൊണ്ടാണ് നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾ നമ്മുടെ പ്രവൃത്തികളേക്കാൾ ഉച്ചത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നത്. അതുപോലെ, ഈ കാര്യങ്ങളിലെല്ലാം, അജപാലന ശുശ്രൂഷയുടെ “എന്താണ് ” എന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി പറയാനുള്ള നമ്മുടെ കഴിവ്, “എന്തുകൊണ്ട് ” എന്നതിലുള്ള നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യത്തിൽ അടിസ്ഥാനപ്പെട്ടതാണ്.

അജപാലന ശുശ്രൂഷയുടെ “എന്താണ് ” എന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി പറയാനുള്ള നമ്മുടെ കഴിവ്, “എന്തുകൊണ്ട് ” എന്നതിലുള്ള നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യത്തിൽ അടിസ്ഥാനപ്പെട്ടതാണ്.

എന്തുകൊണ്ടാണ് “എന്ത് ” എന്ന ചോദ്യം യേശുവിന് പ്രസക്തമായത്

നമ്മുടെ ഹൃദയപ്രേരണകളുടെ പ്രാധാന്യം യേശു പലപ്പോഴും ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു. അവൻ തന്റെ അനുയായികളെയും എതിരാളികളെയും “എന്താണ് ” എന്ന ചോദ്യത്തിന്റെ പ്രായോഗിക ഘടകങ്ങൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് പോകുവാനും അതിന്റെ ലക്ഷ്യവും ഉദ്ദേശ്യവും എന്തെന്നു പരിഗണിക്കാൻ ആഴത്തിൽ കുഴിക്കുവാൻ നിരന്തരം പ്രേരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. യേശുവിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, എന്ത് എന്നതാണ് പ്രധാനമായത്, കാരണം അത് പ്രവൃത്തിയെ മറികടന്ന് അതിന്റെ പിന്നിലെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു.

പ്രവർത്തികൾക്ക് പിന്നിലെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളെ യേശു പിന്തുടരുന്നതിന്റെ ഒരു ചെറിയ സാമ്പിൾ ശ്രദ്ധിക്കുക:

•  “ഉടുപ്പിനെക്കുറിച്ചു വിചാരപ്പെടുന്നതും എന്ത്? (മത്താ. 6:28)
• “എന്നാൽ സ്വന്തകണ്ണിലെ കോൽ ഓർക്കാതെ സഹോദരന്റെ കണ്ണിലെ കരട് നോക്കുന്നത് എന്ത്?” (മത്താ. 7:3).
• “അല്പവിശ്വാസിയേ, നീ എന്തിനു സംശയിച്ചു?” (മത്താ. 14:31).
• “എന്നോടു നന്മയെക്കുറിച്ചു ചോദിക്കുന്നത് എന്ത്? നല്ലവൻ ഒരുത്തനേ ഉള്ളൂ. ജീവനിൽ കടപ്പാൻ ഇച്ഛിക്കുന്നു എങ്കിൽ കല്പനകളെ പ്രമാണിക്ക” (മത്താ. 19:17).
• “എന്നോടു നന്മയെക്കുറിച്ചു ചോദിക്കുന്നത് എന്ത്? നല്ലവൻ ഒരുത്തനേ ഉള്ളൂ. ജീവനിൽ കടപ്പാൻ ഇച്ഛിക്കുന്നു എങ്കിൽ കല്പനകളെ പ്രമാണിക്ക” (മത്താ. 19:17).

ഒരുതരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, കാര്യത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം മനസ്സിലാക്കുക എന്നാൽ ക്രിസ്തുവിന്റെ മുൻഗണനകൾ മനസ്സിലാക്കുക എന്നതാണ്. ഉദ്ദേശ്യങ്ങളിലെ വിശുദ്ധിയോടുള്ള ഈ അഭിനിവേശം ശുശ്രൂഷയെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ മനോഭാവത്തേയും നന്നായി വിഴുങ്ങണം.

“എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന ചോദ്യം ശുശ്രൂഷയെ നയിക്കുമ്പോൾ

വീണ്ടെടുപ്പു വേലയോടുള്ള ബന്ധത്തിൽ പിതാവായ ദൈവത്തിന്റെയും പുത്രനായ ദൈവത്തിന്റെയും ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾക്കപ്പുറം മറ്റൊരു പ്രധാന “എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന ചോദ്യമുണ്ട്: നമ്മൾ എന്തിനാണ് ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നത്? എന്താണ് നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്, നമ്മെ നിർബന്ധിതരാക്കുന്നത്, നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നത്? ഒരുപക്ഷേ, 1 തിമൊഥെയൊസ് 1:5-നെ ഇടയശുശ്രൂഷയുടെ മഹത്തായ ലക്ഷ്യപ്രസ്താവനയാക്കുന്നത് ഇതായിരിക്കാം. നമ്മൾ ചെയ്യുന്നത് എന്തിനാണെന്ന് മനസിലാക്കാൻ ഒരു ലക്ഷ്യപ്രസ്താവന നമ്മെ സഹായിക്കുന്നു എന്നത് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുക. നമ്മൾ അത് എങ്ങനെ ചെയ്യുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്നതു പോലും അത് വ്യവസ്ഥ ചെയ്തേക്കാം.

നമ്മൾ എന്തിനാണ് ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നത്? പൗലോസിന്റെ ഉത്തരം ലളിതമാണ്: “ലക്ഷ്യം . . . സ്നേഹമാണ്.”

ഇതൊരു ആശ്ചര്യമാണ്!

ഒരു ദൈവശാസ്‌ത്രജ്ഞന്റെ മനസ്സും പഴയനിയമ പ്രവാചകന്റെ മാനസികാവസ്ഥയും ഉള്ളവനായി പൗലോസിനെ സാധാരണ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ആളുകൾ ക്രിസ്തുവിലേക്ക് വരുന്നത് കാണുകയോ ക്രിസ്തുവിൽ പക്വത പ്രാപിക്കുകയോ വളരുകയോ ജീവിതത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്ന ശുശ്രൂഷകൾ സ്ഥാപിക്കുകയോ വിശുദ്ധിയും ശരിയായ ജീവിതവും പ്രകടമാക്കുകയോ ചെയ്യുക എന്നതാണ് ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യമെന്ന് അവനിൽ നിന്ന് കേൾക്കും എന്ന് നാം പ്രതീക്ഷിച്ചേക്കാം. അവയെല്ലാം ശ്രേഷ്ഠവും ശരിയായ ബൈബിൾ ലക്ഷ്യങ്ങളുമാണ്, എന്നാൽ പൗലോസ് തന്റെ ലക്ഷ്യം സ്നേഹമാണ് എന്ന് വ്യക്തമായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ, മറ്റെല്ലാം, ദൈവസ്നേഹം അനുഭവിക്കാനും അവനെ പൂർണ്ണഹൃദയത്തോടെ സ്നേഹിക്കാനും, നമ്മെപ്പോലെ നമ്മുടെ അയൽക്കാരനെ (നമ്മുടെ ശത്രുവിനെപ്പോലും) സ്നേഹിക്കാനുമുള്ള ഒരു ഉപാധിയായി മാറുന്നു.

നാം ഏർപ്പെടുന്ന ശുശ്രൂഷാ ശ്രമങ്ങളിൽ മാത്രമല്ല, ആ ചുമതലകൾ നിറവേറ്റാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന രീതികളിലും ദൈവസ്നേഹം പ്രദർശിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രതിബദ്ധതയെ ഈ മുൻഗണന പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ദൈവസ്‌നേഹം നമ്മുടെ പ്രവർത്തനത്തിനു പിന്നിലെ പ്രേരകശക്തിയായി മാറുന്നു എന്നാണ് അതിനർത്ഥം.

ഈ മുൻഗണന നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷയിൽ ദൈവസ്‌നേഹം പ്രദർശിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രതിബദ്ധതയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.

ഈ മുൻഗണന നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷയിൽ ദൈവസ്‌നേഹം പ്രദർശിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രതിബദ്ധതയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.

• നാം എല്ലാവരും ക്രിസ്തുവിന്റെ ന്യായാസനത്തിന്റെ മുമ്പാകെ വെളിപ്പെടേണ്ടതാകുന്നു (v.10).
• ആളുകൾ നിത്യന്യായവിധി നേരിടേണ്ടി വരുന്നു (vv.10-11).
• ഒരുത്തൻ ക്രിസ്തുവിലായാൽ അവൻ പുതിയ സൃഷ്ടി ആകുന്നു (v.17).
• വിശ്വാസികൾ ക്രിസ്തുവിനുവേണ്ടി സ്ഥാനാപതികളായി സേവിക്കാൻ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു (v.20).

സുവിശേഷ വ്യാപനത്തിനുള്ള ഈ കാരണങ്ങളിൽ ഓരോന്നും പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു. ഓരോന്നും അതിപ്രധാനമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഈ സുപ്രധാന ശുശ്രൂഷാ മൂല്യങ്ങൾക്കിടയിൽ, ഈ വിഷയങ്ങൾ ഓരോന്നും പ്രധാനമാണെങ്കിലും, ക്രിസ്തുവിന്റെ സന്ദേശം ആളുകളിലേക്ക് എത്തിക്കുവാൻ അവ തന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് പൗലോസ് വ്യക്തമാക്കി. എന്തായിരുന്നു അവന്റെ പ്രചോദനം?

ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹം ഞങ്ങളെ നിർബന്ധിക്കുന്നു; എല്ലാവർക്കുംവേണ്ടി ഒരുവൻ മരിച്ചിരിക്കെ, എല്ലാവരും മരിച്ചു എന്നും ജീവിക്കുന്നവർ ഇനി തങ്ങൾക്കായിട്ടല്ല തങ്ങൾക്കുവേണ്ടി മരിച്ച് ഉയിർത്തവനായിട്ടുതന്നെ ജീവിക്കേണ്ടതിന് അവൻ എല്ലാവർക്കുംവേണ്ടി മരിച്ചു എന്നും ഞങ്ങൾ നിർണയിച്ചിരിക്കുന്നു (2കൊരി. 5:14-15).

ആത്യന്തികമായി, തന്റെ ശുശ്രൂഷയിൽ വിശ്വസ്തനായിരിക്കാൻ പൗലോസിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് “ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹം” ആയിരുന്നു. സത്യത്തിൽ, അത് തന്നെ നിർബന്ധിച്ചതായി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ഇതൊരു സുപ്രധാന പദമാണ്. ഗ്രീക്കിൽ, അത് തന്റെ ചുമതല നിർവഹിക്കാൻ ഒരു സൈനികനെ തന്റെ സ്ഥാനത്ത് നിർത്തിയതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. തങ്ങളുടെ ബൈബിൾ വ്യാഖ്യാനത്തിൽ, ജെമിസൺ, ഫൗസെറ്റ്, ബ്രൗൺ എന്നിവർ സേവിക്കാനുള്ള പൗലോസിന്റെ “നിർബന്ധത്തെ” കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ പറയുന്നു:

ഈ അപ്രതിരോധ്യമായ ശക്തി നമ്മെ മറ്റ് പരിഗണനകളെ ഒഴിവാക്കുന്ന ഒരു മഹത്തായ കാര്യത്തിലേക്ക് പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു. ഗ്രീക്കിൽ അത് അർത്ഥമാക്കുന്നത് “ഊർജ്ജങ്ങളെ ഒരു ചാനലിലേക്ക് ബലമായി ഒതുക്കുക” എന്നാണ്. ആത്മാവിനെ പിടിച്ചടക്കുന്ന ഏതൊന്നിനോടും സ്നേഹം അസൂയപ്പെടുന്നു (2 കൊരി. 11:1-3).

ആത്യന്തികമായി, തന്റെ ശുശ്രൂഷയിൽ വിശ്വസ്തനായിരിക്കാൻ പൗലോസിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് “ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹമായിരുന്നു.”

ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹം നമ്മുടെ സേവനത്തിന്റെ പ്രേരക പ്രേരണയാകുമ്പോൾ, ആ സ്നേഹം അവനോടുള്ള അഭിനിവേശത്താൽ നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളെയും സ്വഭാവങ്ങളെയും നിർണ്ണിക്കുകയും സ്വാധീനിക്കുകയും ചെയ്യും.

“എന്തുകൊണ്ട്” എങ്ങനെ കാണപ്പെടുന്നു

ഒന്ന് കൊരിന്ത്യർ 13:4-8 ഈ സ്നേഹത്തിന്റെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ച് നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. അത് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ സ്പന്ദനമാകണം, അതോടൊപ്പം നമ്മിലുള്ള അവന്റെ ജീവന്റെ ആവിഷ്കാരവുമാണ്.

സ്നേഹം ദീർഘമായി ക്ഷമിക്കയും ദയ കാണിക്കയും ചെയ്യുന്നു; സ്നേഹം സ്പർധിക്കുന്നില്ല. സ്നേഹം നിഗളിക്കുന്നില്ല. ചീർക്കുന്നില്ല; അയോഗ്യമായി നടക്കുന്നില്ല സ്വാർഥം അന്വേഷിക്കുന്നില്ല, ദ്വേഷ്യപ്പെടുന്നില്ല, ദോഷം കണക്കിടുന്നില്ല; അനീതിയിൽ സന്തോഷിക്കാതെ സത്യത്തിൽ സന്തോഷിക്കുന്നു. എല്ലാം പൊറുക്കുന്നു, എല്ലാം വിശ്വസിക്കുന്നു, എല്ലാം പ്രത്യാശിക്കുന്നു, എല്ലാം സഹിക്കുന്നു. സ്നേഹം ഒരുനാളും ഉതിർന്നുപോകയില്ല.

നമ്മുടെ ശുശ്രൂഷാ പ്രയത്നങ്ങളുടെ പ്രേരകശക്തിയാണ് സ്‌നേഹം. അത് നമ്മുടെ വ്യക്തിത്വത്തെ രൂപന്തരപ്പെടുത്തുകയും നാം സേവിക്കുന്ന ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ ആകാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുകയും ചെയ്യും.

സ്നേഹം നമ്മുടെ വ്യക്തിത്വത്തെ രൂപന്തരപ്പെടുത്തുകയും നാം സേവിക്കുന്ന ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ ആകാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുകയും ചെയ്യും.

• അവന്റെ സ്നേഹം നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളെ നയിക്കുവാൻ നാം അനുവദിക്കുമ്പോൾ, അത് നമ്മുടെ സ്വഭാവത്തെ രൂപപ്പെടുത്തും.
• അവന്റെ സ്നേഹം നമ്മുടെ സ്വഭാവത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുവാൻ നാം അനുവദിക്കുമ്പോൾ, അത് നമ്മുടെ മൂല്യങ്ങളെയും മുൻഗണനകളെയും ബാധിക്കും.
• അവന്റെ സ്നേഹം നമ്മുടെ സ്വഭാവത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുവാൻ നാം അനുവദിക്കുമ്പോൾ, അത് നമ്മുടെ മൂല്യങ്ങളെയും മുൻഗണനകളെയും ബാധിക്കും..

“എങ്ങനെ” എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം

കെട്ടിട നിർമാണത്തിനുള്ള സാമഗ്രികൾ ഇന്ന് വളരെ സുലഭമാണ്. സംഭരണ-വിതരണ ശൃംഖലകള് മുതൽ ഡസൻ കണക്കിന് പുസ്തകങ്ങളും വെബ്‌സൈറ്റുകളും ടെലിവിഷൻ പ്രോഗ്രാമുകളും – കുറഞ്ഞത് രണ്ട് മുഴുസമയ കേബിൾ ചാനലുകളെങ്കിലും – വീട് നന്നാക്കുന്നത് എങ്ങനെയെന്ന് പഠിക്കാൻ ആളുകളെ സഹായിക്കുന്നു. നമ്മുടെ വീടുകളിൽ ഉള്ള സൗകര്യങ്ങളും ജീവിത നിലവാരവും മെച്ചപ്പെടുത്തുവാൻ പിന്തുടരേണ്ട എളുപ്പമുള്ള (സുരക്ഷിതമായ) കാര്യങ്ങൾ ഇവർ നമ്മെ കാണിക്കുന്നു. “എങ്ങനെ” എന്ന് ചോദിക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ സാധാരണയായി ചിന്തിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്? ഒരുപക്ഷേ ഇതുപോലുള്ള കാര്യങ്ങൾ ആയിരിക്കും:

• ഒരു ഭിത്തി കെട്ടുവാനുള്ള മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ.
• ഒരു വൈദ്യുത വിളക്ക് പിടിപ്പിക്കുവാനുള്ള മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ.
• ഒരു വൈദ്യുത വിളക്ക് പിടിപ്പിക്കുവാനുള്ള മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ.
• ഒരു മേൽക്കൂര പണിയുവാനുള്ള മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ.
• ഒരു മേൽക്കൂര പണിയുവാനുള്ള മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ..

എനിക്ക് മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ ഇഷ്ടമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, പൗലോസിന്റെ മനസ്സിൽ, ആളുകളെ മേയ്‌ക്കുക എന്ന അത്ഭുതകരവും എന്നാൽ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതുമായ ദൗത്യത്തിൽ ഒന്നിനും എളുപ്പമുള്ള മൂന്ന് വഴികൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വാസ്തവത്തിൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിന്താരീതി അനുസരിച്ച്, തന്റെ അജപാലന ശുശ്രൂഷയിൽ “എങ്ങനെ” എന്നത്, പ്രവർത്തനശൈലിയുമായി വളരെ കുറച്ച് മാത്രമേ ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നുള്ളൂ. അത് അതിന്റെ സ്വഭാവവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു.

“സഭ കൂടുതൽ നല്ല രീതികൾ തേടുന്നു, എന്നാൽ ദൈവം നല്ല മനുഷ്യരെയാണ് അന്വേഷിക്കുന്നത്” എന്ന് പറയുമ്പോൾ E. M. ബൗണ്ട്സ്, പൗലോസിന്റെ മനോഭാവം പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതായി തോന്നിപ്പിക്കുന്നു.

നമ്മുടെ ആത്മീയശുശ്രൂഷ ആത്യന്തികമായി “എങ്ങനെ” ദൈവിക സ്വഭാവത്തെ പ്രദർശിപ്പിക്കണമെന്ന് പൗലോസ് തിമൊഥെയൊസിനോട് പറയുവാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. ഇത്തരത്തിലുള്ള ശുശ്രൂഷയ്ക്കുള്ള വേദി എന്താണ്? അത്തരം ശാശ്വത പ്രാധാന്യമുള്ള ജോലികൾ ചെയ്യുന്നതിനെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് എങ്ങനെ ചിന്തിക്കാനാകും? ക്രിസ്തുവുമായുള്ള ബന്ധത്തിൽ വേരൂന്നിയ നമ്മുടെ ആത്മാവിന്റെ മൂന്ന് സൽഗുണങ്ങളിൽ നിന്നാണ് അത്തരം ശുശ്രൂഷകൾ ഒഴുകുന്നതെന്ന് പൗലോസ് പറയുന്നു: ശുദ്ധമായ ഹൃദയം, നല്ല മനസ്സാക്ഷി, ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസം.

കൈകൊണ്ട് സ്പർശിക്കാത്തതും മലിനപ്പെടാത്തതുമായ ഒന്നിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ വിവരിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു സാമാന്യമായ പദപ്രയോഗമാണ്, ” മഞ്ഞ് പോലെ ശുദ്ധം”. ഞാൻ വളർന്നുവന്ന കാലങ്ങളിൽ, “ഐവറി സോപ്പ് 99.44% ശുദ്ധമാണ്” എന്ന പരസ്യം ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു. ഇത് പൂർണ്ണതയ്ക്ക് വളരെ അടുത്താണ്, അതിനാൽ അത് വളരെ ആകർഷകമായിരുന്നു. സന്ദേശം ലളിതമായിരുന്നു: നിങ്ങൾ ശുദ്ധിയുള്ളവരാകണമെങ്കിൽ, ശുദ്ധമായതിൽ ആശ്രയിക്കണം.

ശുദ്ധമായത് കേവലം ശുദ്ധിയാകുന്നതിനെക്കാൾ നല്ലതാണ്. ഒരു കാര്യം “കഴുകി” ശുദ്ധിയാക്കുമ്പോൾ അത് മാലിന്യങ്ങൾ നീങ്ങി ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നു. ഫിൽട്ടറിംഗ് സിസ്റ്റത്തിൽ നിന്നുള്ള കുടിവെള്ളം, 100% ശുദ്ധമായ വെർജിൻ ഒലിവ് ഓയിൽ, അല്ലെങ്കിൽ ശുദ്ധമായ ഓട്ടോമോട്ടീവ് മോട്ടോർ ഓയിൽ (മുതലായവ) എന്നിവയിൽ മാത്രമല്ല ഇത് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്, ഇത് നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിലും സത്യമാണ്.

വിശ്വാസത്താൽ ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ട ഹൃദയമാണ് ശുദ്ധമായ ഹൃദയം.

തിമൊഥെയൊസിനുള്ള പൗലോസിന്റെ ആഹ്വാനത്തിൽ, ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമത്തിലുള്ള നമ്മുടെ സേവനത്തിന്റെ ആരംഭസ്ഥാനം “ശുദ്ധമായ ഒരു ഹൃദയമാണ്.” ഇത് ദൈവത്തിന്റെയും മനുഷ്യരുടെയും മുമ്പാകെ സത്യസന്ധമായ ഒരു ഹൃദയം ഉണ്ടാകേണ്ടതിനെകുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു. വഞ്ചനയും ഇരുണ്ട ലക്ഷ്യങ്ങളും ഒഴിവാക്കുന്ന ആത്മാവിന്റെ അവസ്ഥയാണിത്. സ്വന്തം മനോഭാവത്തെക്കുറിച്ച് വളരെ ബോധമുള്ള ആളുകളെയാണ് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. അവർ പതിവായി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത്, “ദൈവമേ, എന്നെ ശോധനചെയ്ത് എന്റെ ഹൃദയത്തെ അറിയേണമേ; എന്നെ പരീക്ഷിച്ച് എന്റെ നിനവുകളെ അറിയേണമേ. വ്യസനത്തിനുള്ള മാർഗം എന്നിൽ ഉണ്ടോ എന്നു നോക്കി, ശാശ്വതമാർഗത്തിൽ എന്നെ നടത്തേണമേ.” (സങ്കീ. 139:23-24) എന്നായിരിക്കും.

അർത്ഥവത്തായ ആരാധനയുടെ താക്കോൽ

സങ്കീർത്തനം 24-ൽ, ദൈവത്തെ സമീപിക്കുന്ന വ്യക്തിയെ വിവരിക്കാൻ ദാവീദ് ഈ വാചകം ഉപയോഗിച്ചു: “വെടിപ്പുള്ള കൈയും നിർമ്മലഹൃദയവും ഉള്ളവൻ;വ്യാജത്തിനു മനസ്സു വയ്ക്കാതെയും കള്ളസ്സത്യം ചെയ്യാതെയും ഇരിക്കുന്നവൻ” (വാക്യം 4). നിർമ്മലമായ ഹൃദയം ഇല്ലെങ്കിൽ, ആരാധന വികാരവും ആത്മാവും ഭക്തിയും ഇല്ലാത്ത ഒരു യാന്ത്രിക വ്യായാമമായി മാറുന്നു. എന്തുകൊണ്ട്? കാരണം, നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങൾ ദൈവത്താൽ ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നതുവരെ നമുക്ക് ദൈവത്തെ ആരാധിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ദൈവവുമായുള്ള നിരന്തരമായ ബന്ധത്തിന്റെ താക്കോൽ

ഗിരിപ്രഭാഷണത്തിൽ നമ്മുടെ കർത്താവ് പ്രഖ്യാപിച്ചു, “ഹൃദയശുദ്ധിയുള്ളവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ, അവർ ദൈവത്തെ കാണും” (മത്താ. 5:8). ഹൃദയശുദ്ധി ദൈവം നമ്മിൽ ഉരുവാക്കുന്ന ഒന്നാണ്, അതുവഴി നമുക്ക് അവനുമായുള്ള കൂട്ടായ്മയിൽ പ്രവേശിക്കാൻ കഴിയും.

ഒരു ദൈവിക മാതൃകയുടെ താക്കോൽ

ഒരു ആത്മീയ നേതാവ് എന്ന നിലയിൽ, ദൈവമുമ്പാകെ ശുദ്ധിയുള്ള ഒരു ഹൃദയത്തിൽ വേരുറപ്പിച്ചതായിരിക്കണം തന്റെ വിശ്വാസജീവിതത്തിന്റ മാതൃക എന്ന് പൗലോസ് തിമൊഥെയൊസിനോട് നിർദ്ദേശിച്ചു. അവൻ എഴുതി, “യൗവനമോഹങ്ങളെ വിട്ടോടി നീതിയും വിശ്വാസവും സ്നേഹവും ശുദ്ധഹൃദയത്തോടെ കർത്താവിനെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്ന എല്ലാവരോടും സമാധാനവും ആചരിക്ക.” (2 തിമോ. 2:22)

ദൈവമക്കളുടെ ഹൃദയശുദ്ധിയുടെ പ്രാധാന്യം ചൂണ്ടികാണിക്കുന്ന നിരവധി ഉദാഹരണങ്ങളുണ്ട്, പക്ഷേ കാര്യം വ്യക്തമാണ്-ആത്മീയ ശുശ്രൂഷ “എങ്ങനെ” എന്ന ചോദ്യത്തിന് ആവശ്യമായ ഘടകം, ആളുകളെ നയിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വിശ്വാസം നാം തന്നെ സ്വീകരിക്കണം എന്നതാണ്. ആ വിശ്വാസത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ മറ്റുള്ളവരെ നയിക്കാൻ നാം ഉപയോഗപ്രദമാകണമെങ്കിൽ, ജീവിക്കുന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ സ്വാധീനം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും ഹൃദയത്തിലും കാണിക്കുവാൻ നമുക്ക് കഴിയണം.

ആ വിശ്വാസത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ മറ്റുള്ളവരെ നയിക്കാൻ നാം ഉപയോഗപ്രദമാകണമെങ്കിൽ, ജീവിക്കുന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ സ്വാധീനം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും ഹൃദയത്തിലും കാണിക്കുവാൻ നമുക്ക് കഴിയണം.

വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ലൈഫ് ആക്ഷൻ മിനിസ്ട്രിയിലെ ഡെൽ ഫെഹ്‌സെൻഫെൽഡ് “വിഡ്ഢികളായ വ്യാജക്രിസ്ത്യാനികൾ” എന്ന തലക്കെട്ടിൽ ഒരു സന്ദേശം പ്രസംഗിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു. അതിൽ, മതപരമായ പ്രവർത്തനത്തിനിടയിൽ താൻ എങ്ങനെ വളർന്നുവെന്നും തന്റെ ഊഴം വന്നപ്പോൾ താൻ അതിനൊപ്പം എങ്ങനെ ഓടിയെന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം തന്റെ സ്വന്തം വിശ്വാസയാത്ര പങ്കുവെച്ചു. യൂത്ത് ഗ്രൂപ്പിന്റെ പ്രസിഡന്റ്, സുവിശേഷകൻ, “ആത്മീയ നേതാവ്” എന്നീ നിലകളിൽ ഫെഹ്‌സെൻഫെൽഡ് ക്രിസ്തുവിന്റെ ഉയർന്നുവരുന്ന അഗ്നിജ്വാലയായി ബഹുമാനിക്കപ്പെട്ടു.

എന്നിരുന്നാലും, ഡെൽ തന്റെ സ്വന്തം കഥയിൽ, താൻ മറ്റുള്ളവരോട് ശക്തമായി പ്രഖ്യാപിച്ച വിശ്വാസം ഇതുവരെ തന്റെ സ്വന്തം ഹൃദയത്തെ പിടികൂടിയിട്ടില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. അവൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കാൻ ഇടയായ ഒരു ഘട്ടത്തിലെത്തി, അവൻ പറഞ്ഞതും ചെയ്യുന്നതും എല്ലാം ശരിയാണ്, പക്ഷേ സ്വന്തം ഹൃദയത്തിന് ഒരു മാറ്റവുമില്ല. എന്നാൽ, അവൻ താൻ തന്നെ ക്രിസ്തുവിന്റെ അടുക്കൽ വന്നപ്പോഴാണ്, അവന്റെ വാക്കുകളിൽ, അവൻ ഒരു “വിഡ്ഢിയായ വ്യാജക്രിസ്ത്യാനി” ആയിരുന്നു എന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കിയത്. ഒരിക്കൽ ഡെൽ ക്രിസ്തുവിലുള്ള വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചുപ്പോൾ, അവൻ ശരിക്കും ഫലപ്രദനായിത്തീർന്നു. മറ്റുള്ളവരുടെ ഹൃദയങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കാനും പാരമ്പര്യമതത്തിൽ നിന്ന് അനേകം ആളുകളെ ജീവനുള്ള ക്രിസ്തുവിലുള്ള വിശ്വാസത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാനും ദൈവം അവനെ ശക്തമായ രീതിയിൽ ഉപയോഗിച്ചു. ഞാനും അവരിൽ ഒരാളായിരുന്നു. ശുദ്ധമായ ഹൃദയമാണ് തന്റെ ശുശ്രൂഷയിൽ എല്ലാ മാറ്റങ്ങളും വരുത്തിയതെന്ന് ആദ്യം സമ്മതിക്കുന്നത് ഡെൽ ആയിരിക്കും.

ബോബി ജോൺസ്: സ്ട്രോക്ക് ഓഫ് ജീനിയസ് എന്ന സിനിമയിൽ, 1920കളിലെ ആ ഇതിഹാസ ഗോൾഫ് കളിക്കാരൻ യുഎസ് ഓപ്പൺ ഗോൾഫ് ടൂർണമെന്റിൽ വാൾട്ടർ ഹേഗനെതിരെ മത്സരിക്കുന്ന ഒരു രംഗമുണ്ട്. അവന്റെ പന്ത് ഡ്രൈവ് ഫെയർവേയിലൂടെ കടന്നുപോയി. അത് പരുക്കൻ പൈൻ വൈക്കോലിലായിരുന്നു. ജോൺസ് തന്റെ അടുത്ത ഷോട്ട് അടിക്കാനായി ഒരുങ്ങിയപ്പോൾ, അവൻ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥനെ വിളിച്ചു. “സർ, ഞാൻ എന്റെ പന്ത് ചലിപ്പിച്ചു,” ജോൺസ് വിശദീകരിച്ചു, അങ്ങനെ അവൻ ഒരു സ്ട്രോക്ക് പെനാൽറ്റി സ്വയം വിളിച്ചു.

ടൂർണമെന്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥർക്കിടയിൽ ഒരു ചർച്ച നടന്നു. ശേഷം അവർ ജോൺസിലേക്ക് മടങ്ങി. ഹേഗൻ (അദ്ദേഹത്തിന്റെ എതിരാളി), മറ്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ, ആൾക്കൂട്ടത്തിലെ ചില ആളുകൾ എന്നിവരുമായി ഈ വിഷയം പരിശോധിച്ചുവെന്ന് അവനോട് പറഞ്ഞു. ജോൺസിന്റെ പന്ത് ചലിക്കുന്നത് ആരും കണ്ടിരുന്നില്ല. അവർ ജോൺസിന് ഒരു അവസരം കൂടി നൽകി-എന്നാൽ ആ അവസരം അദ്ദേഹം നിരസിച്ചു. “ഇല്ല. ഞാൻ പന്ത് ചലിപ്പിച്ചു എന്നെനിക്കുറപ്പുണ്ട്,” അദ്ദേഹം തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു. ഉദ്യോഗസ്ഥൻ പ്രതികരിച്ചു, “യുവാവേ, നീ അഭിനന്ദനം അർഹിക്കുന്നു.” അതിന് ജോൺസ് മറുപടി പറഞ്ഞു, “ഇത് ഒരു ബാങ്ക് കൊള്ളയടിക്കാത്തതിന് ഒരു മനുഷ്യനെ അഭിനന്ദിക്കുന്നതുപോലെയാണ്. എനിക്ക് ഗെയിം കളിക്കാൻ ഈയൊരു വഴി മാത്രമേ അറിയൂ.” ബോബി ജോൺസ് യുഎസ് ഓപ്പൺ ഒറ്റയടിക്ക് തോറ്റു-അവൻ സ്വയം അടിച്ചേൽപ്പിച്ച പെനാൽറ്റിയുടെ ഫലം-പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന് ശുദ്ധമായ മനസ്സാക്ഷി ഉണ്ടായിരുന്നു.

“എന്നെക്കുറിച്ച് മോശമായ അഭിപ്രായം നേടുന്നതിനേക്കാൾ ശൂന്യമായ പേഴ്‌സുമായി ഒരു ശുദ്ധമനഃസാക്ഷി സൂക്ഷിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്.” ഡേവി ക്രോക്കറ്റ്

ത്രീ റോഡ്‌സ് ടു ദി അലാമോ എന്ന പുസ്‌തകത്തിൽ, ചരിത്രകാരനായ വില്യം സ്മിത്ത്, ജിം ബോവി, വില്യം ബാരറ്റ് ട്രാവിസ്, ഡേവി ക്രോക്കറ്റ് എന്നിവർ ആ നിർഭാഗ്യകരമായ യുദ്ധത്തിലെത്താൻ വ്യത്യസ്തമായ പാതകൾ പിന്തുടർന്നതെങ്ങനെയെന്ന് പരിശോധിക്കുന്നു.

ക്രോക്കറ്റിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമ്പോൾ, സ്മിത്ത് പറയുന്നത്, ഡേവി തന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കടവുമായി മല്ലിട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും തന്റെ കടമകൾ നിറവേറ്റാൻ അദ്ദേഹം എപ്പോഴും തീരുമാനിച്ചിരുന്നു എന്നാണ്. ഒരു ഡോളറിന്റെ കടം തിരിച്ചടയ്ക്കാൻ അദ്ദേഹം ഒരിക്കൽ നൂറു മൈലുകൾ നടന്നു. ക്രോക്കറ്റിന്റെ മുദ്രാവാക്യം? “എന്നെക്കുറിച്ച് മോശമായ അഭിപ്രായം നേടുന്നതിനേക്കാൾ ശൂന്യമായ പേഴ്‌സുമായി ഒരു ശുദ്ധമനഃസാക്ഷി സൂക്ഷിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്.” നീതിക്കും സമഗ്രതയ്ക്കും വേണ്ടിയുള്ള ക്രോക്കറ്റിന്റെ പ്രശസ്തി അദ്ദേഹത്തിന്റെ അതിർത്തി യുദ്ധങ്ങൾ പോലെ തന്നെ ഐതിഹാസികമായി മാറി.

ലക്ഷ്യങ്ങൾ എപ്പോഴും മാർഗങ്ങളെ ന്യായീകരിക്കുന്നതായി കാണപ്പെടുന്ന ഈ ലോകത്ത്, ശുദ്ധമായ മനസ്സാക്ഷിയെക്കുറിച്ചുള്ള അത്തരം ആശയം വിചിത്രമായോ, ഒരുപക്ഷേ പുരാതനമായോ തോന്നും. എന്നാൽ അത് രണ്ടും അല്ല. നമുക്ക് ഫലപ്രദമായി ജീവിക്കണമെങ്കിൽ ഒരു നല്ല മനസ്സാക്ഷി അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. നാം ശുശ്രൂഷകരായിരിക്കുമ്പോൾ അത് കൂടുതൽ പ്രധാനമാണ്.

നമുക്ക് ഫലപ്രദമായി ജീവിക്കണമെങ്കിൽ ഒരു നല്ല മനസ്സാക്ഷി അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

എബ്രായർക്കുള്ള കത്തിന്റെ എഴുത്തുകാരനും അതുതന്നെ പറഞ്ഞു. സമഗ്രതയുള്ള ഒരു വ്യക്തിയായി തന്നെത്തന്നെ അടയാളപ്പെടുത്തപ്പെടാൻ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചു:

ഞങ്ങൾക്കുവേണ്ടി പ്രാർഥിപ്പിൻ. സകലത്തിലും നല്ലവരായി നടപ്പാൻ ഇച്ഛിക്കകൊണ്ടു ഞങ്ങൾക്കു നല്ല മനസ്സാക്ഷി ഉണ്ടെന്നു ഞങ്ങൾ ഉറച്ചിരിക്കുന്നു (എബ്രാ. 13:18).

ശുശ്രൂഷ “എങ്ങനെ” രൂപപ്പെടുത്തണം എന്ന ഒരു ചിത്രം പൗലോസ് വരയ്ക്കുന്നത് തുടരുമ്പോൾ, ഒരു നല്ല മനസ്സാക്ഷിയുടെ കാര്യം നിർണായകമാണ്. എന്താണ് നല്ല മനസ്സാക്ഷി? അത് കുറ്റബോധത്തിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കപ്പെട്ട ഒരു മനസ്സാക്ഷിയാണ്. യുവഇടയനായ തിമൊഥെയൊസിന് എഴുതിയ കത്തുകളിൽ പൗലോസ് വീണ്ടും വീണ്ടും ഊന്നിപ്പറഞ്ഞതുപോലെ, അത് നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ പലവിധത്തിൽ ബാധിക്കുന്നു:

• “. . . നീ വിശ്വാസവും നല്ല മനസ്സാക്ഷിയും ഉള്ളവനായി അവയെ അനുസരിച്ചു നല്ല യുദ്ധസേവ ചെയ്ക. ചിലർ നല്ല മനസ്സാക്ഷി തള്ളിക്കളഞ്ഞിട്ട് അവരുടെ വിശ്വാസക്കപ്പൽ തകർന്നുപോയി” (1 തിമോ. 1:19)
• “. . . അവർ വിശ്വാസത്തിന്റെ മർമം ശുദ്ധമനസ്സാക്ഷിയിൽ വച്ചുകൊള്ളുന്നവർ ആയിരിക്കേണം” (1 തിമോ. 3:9)
• “. . . ഞാൻ പൂർവന്മാരുടെ ദൃഷ്ടാന്തം അനുസരിച്ചു നിർമ്മലമനസ്സാക്ഷിയോടെ ആരാധിക്കുന്ന ദൈവത്തിന് നിന്റെ നിർവ്യാജവിശ്വാസത്തിന്റെ ഓർമ നിമിത്തം സ്തോത്രം ചെയ്യുന്നു ” (2 തിമോ. 1:4)

അതിനെല്ലാം അപ്പുറം, ശുദ്ധമനസ്സാക്ഷിയാൽ മാത്രം നേടാനാകുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ പൗലോസ് വിലമതിച്ചു. ഗവർണറായ ഫെലിക്‌സിന്റെ മുമ്പാകെ തന്റെ വാദത്തിൽ, പൗലോസിന് ഇങ്ങനെ പ്രഖ്യാപിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു:

അതുകൊണ്ട് എനിക്കു ദൈവത്തോടും മനുഷ്യരോടും കുറ്റമില്ലാത്ത മനസ്സാക്ഷി എല്ലായ്പോഴും ഉണ്ടായിരിപ്പാൻ ഞാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. (പ്രവൃത്തികൾ 24:16).

തിമൊഥെയൊസിനേയും അവന്റെ ആത്മീയ സേവനത്തെയും കുറിച്ചുള്ള പൗലോസിന്റെ ഉത്കണ്ഠകളുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് ഈ അവസാന വാചകം ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് ബോധ്യമുണ്ട്. പൗലോസ് വിശ്വാസികളെ പീഡിപ്പിക്കുകയും ആളുകളെ തടവിലിടുകയും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയും കോപവും പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്‌തിരുന്നുവെന്ന് ഓർക്കുക.

നാം നമ്മുടെ ബന്ധങ്ങൾ ഉചിതവും അർത്ഥപൂർണ്ണവുമായ രീതിയിൽ നിലനിർത്തുന്നു എന്നറിയുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ വിമോചനം നൽകുന്ന കാര്യങ്ങൾ കുറവാണ് .

ദൈവവുമായും താൻ വേദനിപ്പിച്ചവരുമായും കാര്യങ്ങൾ ശരിയാക്കുന്നതിനുള്ള കഠിനവും ആവശ്യമായതുമായ ജോലി അദ്ദേഹം ചെയ്തതിനാൽ, അദ്ദേഹത്തിന് ഫെലിക്സിനോട് അത് പറയാൻ കഴിഞ്ഞു നമ്മൾ മറ്റുള്ളവരെ ഉപദ്രവിച്ചുവെന്ന് സമ്മതിക്കുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതും ലജ്ജാകരവുമാണ്. അനുരഞ്ജനത്തിനുള്ള നമ്മുടെ ശ്രമങ്ങൾ ആളുകൾ നിരസിച്ചേക്കാം. എന്നാൽ നമ്മൾ ശ്രമിക്കണം. നല്ല മനസ്സാക്ഷി ഉണ്ടാകാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗമാണിത്. നമ്മുടെ കർത്താവിനോടും അന്യോന്യവും ഉചിതവും അർഥവത്തായതുമായ വിധത്തിൽ നമ്മുടെ ബന്ധം നിലനിർത്തുന്നു എന്ന ആത്മവിശ്വാസത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ വിമോചനം നൽകുന്ന കാര്യങ്ങൾ കുറവാണ്. പൗലോസ് ഫെലിക്സിനോട് പറഞ്ഞതുപോലെ, “കുറ്റമില്ലാത്ത മനസ്സാക്ഷി” പലപ്പോഴും പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

തകർന്ന ബന്ധങ്ങളുടെ ബന്ധനത്തേക്കാൾ ശുശ്രൂഷയിലെ നമ്മുടെ ഫലപ്രാപ്തിക്ക് തടസ്സമാകുന്ന കാര്യങ്ങൾ കുറവാണ്. ഒരു പാസ്റ്ററായിരുന്ന 20-ലധികം വർഷത്തെ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ, ഇത് പലപ്പോഴും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല, പക്ഷേ അപൂർവ സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഞാനും ഭാര്യയും ഒരു ഞായറാഴ്ച രാവിലെ പള്ളിയിലേക്ക് പോകുന്നതിന് മുമ്പ് ഒരു “വിയോജിപ്പ്” ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. ഞാൻ ഇടയ്‌ക്കിടെ ശരിയും അവൾ തെറ്റും ചെയ്‌താലും പ്രശ്നമില്ല – പക്ഷേ, പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം, എന്റെ വ്യക്തിബന്ധത്തിൽ പിണക്കത്തിന്റെ മതിൽ ഉള്ളപ്പോൾ, ദൈവത്തിന്റെ സൗന്ദര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ആളുകളോട് പറയാൻ ഞാൻ പ്രസംഗവേദിയിലേക്ക് എങ്ങനെ പോകും.

ഞാൻ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ, എനിക്ക് കാണാൻ കഴിയുന്നത് എന്റെ ഭാര്യയുടെ മുഖത്തിന്റെ 20 അടി ഉയരമുള്ള ഒരു ചിത്രവും ഞാൻ അവൾക്ക് ഉണ്ടാക്കിയ വേദനയും മാത്രമാണ്. പ്രശ്നപരിഹാരം കൂടാതെ വൈകുന്നേരത്തെ ശുശ്രൂഷയ്ക്ക് പോകാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ച്, ആ സമയത്തു ഞാൻ പ്രഭാത പ്രസംഗത്തിലൂടെ കടന്നുപോയി. തുടർന്ന് ഞാൻ മർലീനുമായി കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ് ശരിയാക്കുകയും ഞങ്ങളുടെ ബന്ധം പുനഃസ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്‌തപ്പോൾ കൂടുതൽ ഫലപ്രദമായി ശുശ്രൂഷിക്കാനുള്ള വഴി തെളിഞ്ഞു.

ശുദ്ധമായ മനസ്സാക്ഷിയുടെ ശക്തിയെ നാം ഒരിക്കലും കുറച്ചുകാണരുത്.

ശുശ്രൂഷയിലും ജീവിതത്തിലും, ശുദ്ധമായ മനസ്സാക്ഷിയുടെ ശക്തിയെ കുറച്ചുകാണാൻ നാം ഒരിക്കലും അനുവദിക്കരുത്.

“ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസം” എന്ന ആഹ്വാനത്തിന് പുരാതന ലോകത്ത് വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ടാകുമായിരുന്നു. ആത്മാർത്ഥതയുള്ള വാക്കിന്റെ അർത്ഥം “കാപട്യമില്ലാതെ” എന്നാണ്, അതായത് മുഖംമൂടി ഇല്ലാതെ. ഓരോ നിമിഷവും ആവശ്യമായ വികാരങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വ്യത്യസ്ത മുഖംമൂടികൾ ഉപയോഗിച്ച് അവരുടെ വികാരങ്ങളും ഭാവവും മാറ്റിമറിച്ച അഭിനേതാക്കളെയാണ് കപടവിശ്വാസി എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ചത്. ഫലത്തിൽ, താൻ അല്ലാത്തതായി നടിക്കുന്ന ഒരാളെക്കുറിച്ച് അത് സംസാരിച്ചു. ഒരു യുവാവിനെ ഉപദേശിച്ച സിനിക്കിന്റെ വാക്കുകൾ അത് പ്രതിധ്വനിച്ചു: “ആത്മാർത്ഥതയാണ് മാസ്റ്റർ ചെയ്യാൻ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളത്. അത് എങ്ങനെ വ്യാജമാക്കാമെന്ന് നിങ്ങൾ പഠിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, നിങ്ങൾ അതിൽ വിദഗ്ധനായി.”

നേരെമറിച്ച്, ആത്മാർത്ഥമായ ഒരു വിശ്വാസത്തെ മാതൃകയാക്കാൻ തിമൊഥെയൊസ് വെല്ലുവിളിക്കപ്പെട്ടു – അത് കാപട്യമില്ലാത്ത ഒന്നാണ്, അതിന്റെ ഫലം യഥാർത്ഥവും ആധികാരികവുമാണ്. ബൈബിൾ പണ്ഡിതനായ വില്യം ബാർക്ലേ എഴുതി:

ക്രിസ്ത്യൻ ചിന്തകനു വേണ്ട ഏറ്റവും വലിയ ഗുണം ആത്മാർത്ഥതയാണ്. സത്യം കണ്ടെത്താനുള്ള അവന്റെ ആഗ്രഹത്തിലും അത് ആശയവിനിമയം നടത്താനുള്ള ആഗ്രഹത്തിലും അവൻ ആത്മാർത്ഥ ഉള്ളവനായിരിക്കണം.

ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസം യഥാർത്ഥവും ആധികാരികവുമാണ്-കാപട്യമില്ലാതെ.

ഈ ആശയങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന് ആത്മാർത്ഥത എന്ന വാക്കിന് ആഴത്തിലുള്ള നിർവചനം നൽകുന്നു. ഇത് സത്യവും ആധികാരികവുമാണ്. അത് മുഖംമൂടി ധരിക്കുകയോ അല്ലാത്തതായി നടിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. അതിന് മറഞ്ഞിരിക്കുന്നതോ മറച്ചുവെച്ചതോ ആയ അജണ്ടകളില്ല. നമ്മുടെ വിശ്വാസത്തിൽ അതു പ്രയോഗിക്കുമ്പോൾ, അത് രക്ഷകനെ പിന്തുടരാൻ ശ്രമിക്കുന്ന സത്യസന്ധമായ വിശ്വാസമാണ്.

ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസം രക്ഷകനെ പിന്തുടരാൻ ശ്രമിക്കുന്ന സത്യസന്ധമായ വിശ്വാസമാണ്.

പൗലോസിന്റെ അവസാന കത്തിൽ, തന്റെ ജീവിതത്തിൽ മാതൃകാപരമായ ഇത്തരം വിശ്വാസങ്ങൾ കാണുന്നുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം തിമൊഥെയൊസിന് എഴുതി:

ആ വിശ്വാസം ആദ്യം നിന്റെ വലിയമ്മ ലോവീസിലും അമ്മ യൂനീക്കയിലും ഉണ്ടായിരുന്നു; നിന്നിലും ഉണ്ടെന്നു ഞാൻ ഉറച്ചിരിക്കുന്നു (2 തിമോ. 1:5).

ഒരു വലിയമ്മയും അമ്മയും ഒരു യുവാവിന് കൈമാറുന്നത് എന്തൊരു അത്ഭുതകരമായ പൈതൃകമാണ്—ആത്മാർത്ഥവും യഥാർത്ഥവുമായ വിശ്വാസത്തിന്റെ മാതൃക! ക്രിസ്തുവിന്റെ ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെ മാതൃകയാക്കാൻ ഒരു ഇടയന് എത്ര ശക്തമായ മാതൃക! ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരിക്കുക എന്നത് മഹത്തായ ഒരു സമ്മാനമാണ്‌—നാം ജീവിക്കുകയും ജീവൻ നൽകുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു സമ്മാനം.

കാര്യത്തിന്റെ ആകെത്തുക

ഇങ്ങനെയാണ് നിങ്ങൾ ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നത്. പൗലോസ് ഞങ്ങൾക്ക് മൂന്ന് എളുപ്പവഴികൾ നൽകിയില്ല എന്നത് ശരിയാണ്. പകരം, അവൻ ഞങ്ങൾക്ക് മൂന്ന് വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞ സ്വഭാവഗുണങ്ങൾ നൽകുകയും അവരെ ജീവിതത്തെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന ശുശ്രൂഷയുടെ വേദിയാക്കുകയും ചെയ്തു. എബ്രായർ 10:22-23 ൽ എഴുത്തുകാരൻ ഈ ഘടകങ്ങളെല്ലാം ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുവന്നു:

നാം ദുർമനസ്സാക്ഷി നീങ്ങുമാറ് ഹൃദയങ്ങളിൽ തളിക്കപ്പെട്ടവരും ശുദ്ധവെള്ളത്താൽ ശരീരം കഴുകപ്പെട്ടവരുമായി വിശ്വാസത്തിന്റെ പൂർണനിശ്ചയം പൂണ്ടു പരമാർഥഹൃദയത്തോടെ അടുത്തു ചെല്ലുക. പ്രത്യാശയുടെ സ്വീകാരം നാം മുറുകെ പിടിച്ചുകൊൾക; വാഗ്ദത്തം ചെയ്തവൻ വിശ്വസ്തനല്ലോ

ഇത് എളുപ്പമല്ല, പക്ഷേ ലളിതമാണ്. ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ ആയിരിക്കാനും, ഉപയോഗപ്രദമായ ജീവിതങ്ങളിലൂടെ സ്വതന്ത്രമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ അവനെ അനുവദിക്കാനുമുള്ള ആഹ്വാനമാണിത്..-. ശുദ്ധമായ ഒരു മനസ്സാക്ഷിക്ക് മാത്രമേ ആധികാരികവും ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടതും ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയുന്നതുമായ കളിമൺ പാത്രങ്ങൾ ആയിരിക്കുവാൻ കഴിയൂ.

ഇതാണ് ഞങ്ങൾ ചെയ്യുന്നത്, ഇതുകൊണ്ടാണ് ഞങ്ങൾ ഇത് ചെയ്യുന്നത്, ഇങ്ങനെയാണ് ഞങ്ങൾ ഇത് ചെയ്യുന്നത് – ഇതിനാൽ ദൈവവചനത്തിന്റെ വിനിമയത്തിലൂടെ ആളുകൾക്ക് ദൈവത്തിന്റെ മഹത്തായതും ഭയങ്കരവുമായ സ്നേഹം അറിയാനും സ്വീകരിക്കാനും കഴിയും!

അക്കാദമി അവാർഡ് നേടിയ ചിത്രമായ ഗ്ലാഡിയേറ്ററിൽ, റോമൻ ജനറൽ മാക്സിമസ് ഡെസിമസ് മെറിഡിയസ് തന്റെ സൈന്യത്തെ യുദ്ധത്തിലേക്ക് നയിക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു. ശക്തിയോടും ബഹുമാനത്തോടും കൂടി റോമിനായി പോരാടാൻ അവരെ വിളിക്കുമ്പോൾ, സിനിമയിൽ ഇതുവരെ സംസാരിച്ചിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും മഹത്തായ ഒരു വരിയിലൂടെ അദ്ദേഹം അവരെ വെല്ലുവിളിച്ചു. അവൻ തന്റെ കുതിരപ്പടയോട് പറഞ്ഞു, “നാം ജീവിതത്തിൽ ചെയ്യുന്നത് നിത്യതയിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു!”

ആ വാക്കുകൾ നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിൽ മുഴങ്ങുകയും നമ്മുടെ മനസ്സിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുകയും വേണം. ദൈവമക്കൾ എന്ന നിലയിൽ, നാം വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് അവനെ സേവിക്കാൻ ആണ് – നിത്യതയിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ അവനെ സേവിക്കാൻ. വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു ദൗത്യം പാതിവഴിയിൽ ചെയ്തുതീർക്കാൻ കഴിയില്ല. ക്രിസ്തു നമുക്കുവേണ്ടി തന്നെത്തന്നെ സമർപ്പിച്ചിരിക്കുന്നതിനാൽ, സേവനത്തിൽ നാം അവനു സ്വയം സമർപ്പിക്കണം. ഐസക് വാട്ട്സ് ഈ ചിന്തയെ “വെൻ ഐ സർവേ ദി വണ്ടറസ് ക്രോസ്” എന്ന ഗാനത്തിൽ പകർത്തി: “സ്നേഹം വളരെ അത്ഭുതകരമാണ്, വളരെ ദിവ്യമാണ്, എന്റെ ആത്മാവ്, എന്റെ ജീവിതം, എന്റെ എല്ലാം ആവശ്യപ്പെടുന്നു.”

“നാം ജീവിതത്തിൽ ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ നിത്യതയിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു!” ~ ഗ്ലാഡിയേറ്ററിലെ മാക്സിമസ് മെറിഡിയസ്

നമ്മുടെ രക്ഷകൻ ഏറ്റവും ഉന്നതനായതിനാൽ നാം ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ പ്രധാനമാണ്. നമ്മുടെ ദൗത്യം എന്താണെന്നത് പ്രധാനമാണ്. ജീവിതത്തിൽ നാം ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ നിത്യതയിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നതിനാൽ ഇത് പ്രധാനമാണ്.

അതുകൊണ്ട് വീണ്ടും, ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമത്തിൽ മറ്റുള്ളവരെ സേവിക്കുവാൻ നാം ആഗ്രഹക്കുമ്പോൾ, തിമൊഥെയൊസിനോട് നിർദേശിക്കുന്ന പൗലോസിന്റെ വാക്കുകൾ ശ്രദ്ധാപൂർവം പരിഗണിക്കാം.

ആജ്ഞയുടെ ഉദ്ദേശ്യമോ: ശുദ്ധഹൃദയം, നല്ല മനസ്സാക്ഷി, നിർവ്യാജവിശ്വാസം എന്നിവയാൽ ഉളവാകുന്ന സ്നേഹംതന്നെ . (1 തിമോ. 1:5).

ആ വാക്കുകളിൽ ഉൽകൊള്ളുന്നതുപോലെ, മറ്റുള്ളവരെ ഫലപ്രദമായി സേവിക്കുന്ന ഒരു ഹൃദയം നമുക്കുണ്ടോ എന്ന് പ്രാർഥനാപൂർവം പരിശോധിക്കാം.

നിങ്ങൾ ആത്മീയ സേവനത്തിൽ സജീവമലെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ ക്രിസ്തുവിന്റെ അവകാശവാദങ്ങൾ പരിഗണിക്കുമോ – അതിലും പ്രധാനമായി, നിങ്ങൾക്കുവേണ്ടി അവന്റെ ത്യാഗം? നിങ്ങൾ അവനെ സേവിക്കുവാൻ അവൻ യോഗ്യനല്ലേ?

ക്രിസ്തുവിനെയും അവന്റെ ദാനമായ നിത്യജീവനെയും നിങ്ങൾക്ക് അറിയില്ലെങ്കിൽ – നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും പള്ളിയിൽ പോയിട്ടില്ലെങ്കിലും, അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ “മതപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ” ആയിരുന്നാലും – രക്ഷകൻ നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തെ ശുദ്ധീകരിക്കുകയും നിങ്ങൾക്ക് പാപമോചനവും നിത്യതയും നൽകുകയും ചെയ്യട്ടെ. അതാണ് അവന്റെ വരവിന് പിന്നിലെ ഉദ്ദേശ്യവും അവന്റെ കുരിശിന് പിന്നിലെ വികാരവും. ഇന്ന് അവനിൽ വിശ്വസിക്കുക, തുടർന്ന് ശേഷിക്കുന്ന സമയത്ത്, ഫലപ്രദമായ ശുശ്രൂഷയുടെ ഹൃദയത്തോടെ കഴിയുന്നത്ര ആളുകളിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാനുള്ള ഞങ്ങളുടെ ആഗ്രഹത്തിൽ ഞങ്ങളോടൊപ്പം പങ്കുചേരുക.

“ആജ്ഞയുടെ ഉദ്ദേശ്യമോ: ശുദ്ധഹൃദയം, നല്ല മനസ്സാക്ഷി, നിർവ്യാജവിശ്വാസം എന്നിവയാൽ ഉളവാകുന്ന സ്നേഹംതന്നെ” 1 തിമോ 1:5