ആളുകൾ അവരുടെ പ്ലേലിസ്റ്റുകളിൽ സന്തോഷകരമായ ഗാനങ്ങൾ ശരാശരി 175 തവണയും എന്നാൽ ദുഃഖഗാനങ്ങൾ 800 തവണയും പ്ലേ ചെയ്തതായി എഴുത്തുകാരിയായ സൂസൻ കെയ്ൻ്റെ ഗവേഷണം വെളിപ്പെടുത്തി. ദുഃഖകരമായ സംഗീതം കേൾക്കാൻ അനേകരെ നിർബന്ധിക്കുന്നത് എന്താണ്? അത് നമ്മുടെ വാഞ്‌ഛയ്‌ക്കുള്ള വിശപ്പുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണെന്ന് കെയ്ൻ നിർദ്ദേശിക്കുന്നു-“ദുഃഖം കലർന്ന സന്തോഷം. മറ്റേതെങ്കിലും ലോകത്ത് നിന്ന് നമ്മിലേക്ക് വരുന്നതായി തോന്നുന്ന തരത്തിൽ അതിമനോഹരമായ എന്തെങ്കിലും അനുഭവിക്കുമ്പോൾ ഇത് പലപ്പോഴും ഉത്തേജിക്കപ്പെടുന്നു. . . . അത് ഒരു നിമിഷം മാത്രമേ നീണ്ടുനിൽക്കൂ എന്നതൊഴിച്ചാൽ, എന്നെന്നേക്കും അവിടെ ജീവിക്കാൻ നാം ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

ശക്തിമത്തായ വികാരം, സ്നേഹം എന്നിവയിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്താൻ കഴിയാത്തതാണ് വാഞ്ചയെന്ന് കെയ്ൻ വാദിക്കുന്നു, കാരണം “നിങ്ങൾ വേദന അനുഭവിക്കുന്ന അതേ ജീവിത സാഹചര്യത്തെകുറിച്ചായിരിക്കും നിങ്ങൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ കരുതുന്നതും.” അതുകൊണ്ട് നമ്മുടെ വേദനയെ ഭയപ്പെടുന്നതിനുപകരം, നമ്മുടെ വാഞ്ഛയ്ക്ക് നമ്മെ “നേരായ ദിശയിലേക്ക്” ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് കെയ്ൻ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

“സൃഷ്ടി ദ്രവത്വത്തിന്റെ ദാസ്യത്തിൽനിന്നു വിടുതലും ദൈവമക്കളുടെ തേജസ്സാകുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യവും പ്രാപിക്കും എന്നുള്ള ആശയോടെ മായെക്കു കീഴ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്” (റോമർ 8:21) എങ്ങനെയെന്ന് പൗലോസ് വിവരിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് കയീനിൻ്റെ ഉൾക്കാഴ്ചകൾ എന്നെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. യേശു ഇതിനകം പാപത്തെയും മരണത്തെയും പരാജയപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, അവന്റെ വിജയം എല്ലാ സൃഷ്ടികളിലും അതിന്റെ പൂർണ്ണതയിൽ കാണുന്നതിനായി ഞങ്ങൾ ഇപ്പോഴും കാത്തിരിക്കുന്നു.

ആ ദിവസം ഇതുവരെ വന്നിട്ടില്ല. നാം പ്രത്യാശയിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്, “ഒരുത്തൻ കാണുന്നതിന്നായി ഇനി പ്രത്യാശിക്കുന്നതു എന്തിന്നു?” (വാ. 24). എന്നാൽ നാം കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ, ആത്മാവ് നമ്മെ ദൈവസ്നേഹത്തിൽ വഹിക്കുകയും ശക്തിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നതുപോലെ, വാഞ്ഛയിൽ സന്തോഷവും പ്രത്യാശയും നമുക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നു (വാ. 26-27, 39).

-മോണിക്ക ലാ റോസ്

നിങ്ങൾ എപ്പോഴാണ് സന്തോഷവും സങ്കടവും ഒരേസമയം അനുഭവിച്ചത്? വാഞ്‌ഛയ്‌ക്ക് എങ്ങനെ നമ്മെ പ്രത്യാശയുമായി ബന്ധിപ്പിക്കാൻ കഴിയും?

പ്രിയ പിതാവേ, അങ്ങേക്കും അങ്ങയുടെ രാജ്യത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള വാഞ്ഛകൊണ്ട് എന്റെ ഹൃദയം നിറച്ചതിന് നന്ദി. ആ പ്രത്യാശയിൽ എന്റെ ഹൃദയത്തെ ഉറപ്പിക്കേണമേ.

റോമർ 8: 18-27

18 നമ്മിൽ വെളിപ്പെടുവാനുള്ള തേജസ്സു വിചാരിച്ചാൽ ഈ കാലത്തിലെ കഷ്ടങ്ങൾ സാരമില്ല എന്നു ഞാൻ എണ്ണുന്നു.
19 സൃഷ്ടി ദൈവപുത്രന്മാരുടെ വെളിപ്പാടിനെ ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നു.
20 സൃഷ്ടി ദ്രവത്വത്തിന്റെ ദാസ്യത്തിൽനിന്നു വിടുതലും ദൈവമക്കളുടെ തേജസ്സാകുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യവും പ്രാപിക്കും എന്നുള്ള ആശയോടെ മായെക്കു കീഴ്പെട്ടിരിക്കുന്നു;
21 മനഃപൂർവ്വമായിട്ടല്ല, അതിനെ കീഴ്പെടുത്തിയവന്റെ കല്പനനിമിത്തമത്രേ.
22 സർവ്വസൃഷ്ടിയും ഇന്നുവരെ ഒരുപോലെ ഞരങ്ങി ഈറ്റുനോവോടിരിക്കുന്നു എന്നു നാം അറിയുന്നുവല്ലോ.
23 ആത്മാവെന്ന ആദ്യദാനം ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന നാമും നമ്മുടെ ശരീരത്തിന്റെ വീണ്ടെടുപ്പായ പുത്രത്വത്തിന്നു കാത്തുകൊണ്ടു ഉള്ളിൽ ഞരങ്ങുന്നു.
24 പ്രത്യാശയാലല്ലാ നാം രക്ഷിക്കപ്പെടിരിക്കുന്നതു. കാണുന്ന പ്രത്യാശയോ പ്രത്യാശയല്ല; ഒരുത്തൻ കാണുന്നതിന്നായി ഇനി പ്രത്യാശിക്കുന്നതു എന്തിന്നു?
25 നാം കാണാത്തതിന്നായി പ്രത്യാശിക്കുന്നു എങ്കിലോ അതിന്നായി ക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നു.
26 അവ്വണ്ണം തന്നേ ആത്മാവു നമ്മുടെ ബലഹീനതെക്കു തുണനില്ക്കുന്നു. വേണ്ടുംപോലെ പ്രാർത്ഥിക്കേണ്ടതു എന്തെന്നു നാം അറിയുന്നില്ലല്ലോ. ആത്മാവു തന്നേ ഉച്ചരിച്ചു കൂടാത്ത ഞരക്കങ്ങളാൽ നമുക്കു വേണ്ടി പക്ഷവാദം ചെയ്യുന്നു.
27 എന്നാൽ ആത്മാവു വിശുദ്ധർക്കു വേണ്ടി ദൈവഹിതപ്രകാരം പക്ഷവാദം ചെയ്യുന്നതുകൊണ്ടു ആത്മാവിന്റെ ചിന്ത ഇന്നതെന്നു ഹൃദയങ്ങളെ പരിശോധിക്കുന്നവൻ അറിയുന്നു.

റോമർ 8: 25

നാം കാണാത്തതിന്നായി പ്രത്യാശിക്കുന്നു എങ്കിലോ അതിന്നായി ക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നു.

മുൻപത്തെ

ഹോം പേജ്

അടുത്തത്