രേഖാരൂപ പാഠം
എന്റെ ഒരു സ്‌നേഹിത - അതെന്റെ കൗണ്‍സിലര്‍ ആണ് - ഒരു കടലാസ്സില്‍ ഒരാളിന്റെ രേഖാരൂപം വരച്ചു. അവളതിന് 'സ്വകാര്യ വ്യക്തിത്വം' എന്ന് പേര് കൊടുത്തു. തുടര്‍ന്ന് ആ ചിത്രത്തേക്കാളും അരയിഞ്ചു വലുതായി മറ്റൊരു ഔട്ട്‌ലൈന്‍ വരച്ചു. അതിന് 'പരസ്യ വ്യക്തിത്വം' എന്ന് പേരിട്ടു. ഈ രണ്ടു ചിത്രങ്ങളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം - സ്വകാര്യ, പരസ്യ വ്യക്തിത്വങ്ങള്‍ക്കിടയിലുള്ളത് - നമ്മുടെ ആര്‍ജ്ജവത്വത്തിന്റെ അളവിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.
അവളുടെ പാഠത്തിനു മുമ്പില്‍ ഞാന്‍ ഒന്ന് നിന്നിട്ടു ചിന്തിച്ചു. 'സ്വകാര്യമായി ഞാന്‍ ആയിരിക്കുന്ന ആ വ്യക്തിത്വം തന്നെയാണോ പരസ്യമായി ഞാന്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്നത്?'
യേശുവിനെപ്പോലെ തന്റെ ഉപദേശത്തില്‍ സ്നേഹവും ശിക്ഷണവും നെയ്തു ചേര്‍ത്തുകൊണ്ട് കൊരിന്തിലെ സഭയ്ക്ക് പൗലൊസ് എഴുത്തുകളെഴുതി. ഈ എഴുത്തിന്റെ അവസാന ഭാഗത്ത് (2 കൊരിന്ത്യര്‍) 'അവന്റെ ലേഖനങ്ങളുടെ ഘനവും ഊറ്റവും ഉള്ളവ തന്നേ, ശരീര സന്നിധിയോ ബലഹീനവും വാക്കു നിന്ദ്യവുമത്രേ' (10:10) എന്നു പറഞ്ഞു തന്റെ ആര്‍ജ്ജവത്വത്തെ ചോദ്യം ചെയ്തവരെ അഭിസംബോധന ചെയുന്നു.
ഈ വിമര്‍ശകര്‍ ശ്രോതാക്കളില്‍ നിന്നു പണം പിടുങ്ങുന്നതിനായി പ്രസംഗ ചാതുര്യം ഉപയോഗിക്കുന്നു. പൗലൊസിനു വിദ്യാഭ്യാസ മികവ് ഉണ്ടെങ്കിലും അവന് ലളിതമായും വ്യക്തമായും ആണ് സംസാരിച്ചിരുന്നത്. 'എന്റെ വചനവും എന്റെ പ്രസംഗവും ജ്ഞാനത്തിന്റെ വശീകരണ വാക്കുകളാലല്ല' എന്ന് ഒരു മുന്‍ ലേഖനത്തില്‍ അവന് എഴുതി, മറിച്ച് 'ആത്മാവിന്റെയും ശക്തിയുടെയും പ്രദര്‍ശനത്താലത്രേ ആയിരുന്നത്' (1 കൊരിന്ത്യര്‍ 2:4). ഒരു പില്‍ക്കാല ലേഖനത്തില്‍ അവന്റെ ആര്‍ജ്ജവം വെളിപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതിങ്ങനെയാണ്: 'അകലെയിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ലേഖനങ്ങളാല്‍ വാക്കില്‍ എങ്ങനെയുള്ളവരോ
അരികത്തിരിക്കുമ്പോള്‍ പ്രവൃത്തിയിലും അങ്ങനെയുള്ളവര്‍ തന്നേ എന്ന് അങ്ങനത്തവന്‍ നിരൂപിക്കട്ടെ' (2 കൊരിന്ത്യര്‍ 10:11).
പൗലൊസ് സ്വകാര്യമായി ആരായിരുന്നോ അതേ വ്യക്തിയായിരുന്നു പരസ്യമായും. നമ്മുടെ അവസ്ഥ എങ്ങനെയാണ്?
കരടി ആലിംഗനം
'കരടി' എന്റെ പേരക്കുട്ടിക്കുള്ള സമ്മാനമായിരുന്നു. സ്റ്റഫ് ചെയ്ത ഭീമാകാരനായ ഒരു മൃഗത്തിന്റെ ചട്ടക്കൂടിനുള്ളില്‍ നിറച്ച ഒരു കൂന സ്‌നേഹമായിരുന്നു അത്. കുഞ്ഞിന്റെ പ്രതികരണമോ? ആദ്യം അത്ഭുതം. പിന്നെ വിസ്മയകരമായ ആരാധന. തുടര്‍ന്ന് ആകാംക്ഷ നിമിത്തം ഒരു പര്യവേഷണം. അവന് തന്റെ കുഞ്ഞുവിരല്‍ കൊണ്ട് കരടിയുടെ മൂക്കില്‍ കുത്തി. അത് മുമ്പോട്ടു അവന്റെ കൈകളിലേക്ക് വീണപ്പോള്‍ സന്തോഷത്തോടെയുള്ള പ്രതികരണം! കുഞ്ഞു തന്റെ കുഞ്ഞുശിരസ് കരടിയുടെ മൃദുവായ നെഞ്ചില്‍ചേര്‍ത്ത് മുറുക്കെ ആലിംഗനം ചെയ്തു, നുണക്കുഴി വിരിയുകയും അവന്റെ കവിളില്‍ ചിരി പടരുകയും ചെയ്തു. അവനെ യഥാര്‍ത്ഥമായി സ്‌നേഹിക്കാന്‍ കരടിക്കുള്ള കഴിവില്ലായ്മയെക്കുറിച്ച് കുഞ്ഞിന് ഒരു അറിവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. നിഷ്‌ക്കളങ്കപൂര്‍വ്വവും സ്വാഭാവികമായും കരടിയുടെ സ്നേഹം അവന് അനുഭവിക്കുകയും പൂര്‍ണ്ണഹൃദയത്തോടെ അത് തിരിച്ചു കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു.
ആദിമ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ക്കെഴുതിയ തന്റെ മൂന്ന് എഴുത്തുകളില്‍ ആദ്യത്തേതില്‍, അപ്പൊസ്തലനായ യോഹന്നാന്‍ ധൈര്യത്തോടെ പറയുന്നു, 'ദൈവം സ്നേഹം ആകുന്നു' എന്ന് (1 യോഹന്നാന്‍ 4:16).
ദൈവം സ്‌നേഹിക്കുന്നു. ഒരു നാട്യമൃഗത്തിന്റെ തലയിണയിലല്ല, മറിച്ച് ഒരു തകരുന്ന ഹൃദയത്തെ പൊതിയുന്ന മനുഷ്യശരീരത്തിന്റെ നീട്ടിയ കരങ്ങള്‍ കൊണ്ട് (യോഹന്നാന്‍ 3:16). യേശുവിലൂടെ, ദൈവം നമ്മോടുള്ള തന്റെ അമിതവും ത്യാഗപരവുമായ സ്നേഹം നമ്മെ അറിയിച്ചു.
യോഹന്നാന്‍ തുടര്‍ന്ന് പറയുന്നു, 'അവന് ആദ്യം നമ്മെ സ്‌നേഹിച്ചതുകൊണ്ട് നാം സ്‌നേഹിക്കുന്നു' (1 യോഹന്നാന്‍ 4:19). നാം സ്‌നേഹിക്കപ്പെടുന്നു എന്നു നാം വിശ്വസിക്കുമ്പോള്‍, നാം തിരികെ സ്‌നേഹിക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ യഥാര്‍ത്ഥ സ്നേഹം, പൂര്‍ണ്ണഹൃദയത്തോടെ ദൈവത്തെയും മറ്റുള്ളവരെയും സ്‌നേഹിക്കാന്‍ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു.
ദൈവം കാണുന്നത്
അതിരാവിലെ, ഞങ്ങളുടെ വീടിന്റെ പിറകിലുള്ള വനപ്രദേശത്തേക്കു തുറക്കുന്ന കുടുംബ മുറിയുടെ ജനാലയിലൂടെ ഞാന്‍ പുറത്തേക്കു നോക്കി. മിക്കപ്പോഴും, ഒരു മരത്തിലിരുന്ന് പ്രദേശമാകെ നിരീക്ഷിക്കുന്ന ഒരു കഴുകനെയോ മൂങ്ങയെയോ ഞാന്‍ കാണാറുണ്ട്. ഒരു പ്രഭാതത്തില്‍, ഒരു കഷണ്ടിത്തലയന്‍ കഴുകന്‍ ഒരു ഉയര്‍ന്ന മരക്കൊമ്പിലിരുന്ന് ആ പ്രദേശമാകെ തന്റേതാണെന്ന മട്ടില്‍ നിരീക്ഷണം നടത്തുന്നത് കണ്ട് ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. അവന് 'പ്രഭാത ഭക്ഷണം' തിരയുകയായിരുന്നു. അവന്റെ സകലത്തെയും ആവാഹിക്കുന്ന നോട്ടം രാജകീയമായിരുന്നു.
2 ദിനവൃത്താന്തങ്ങള്‍ 16 ല്‍ ദര്‍ശകനായ (ദൈവത്തിന്റെ പ്രവാചകന്‍) ഹനാനി ഒരു രാജാവിനോട് അവന്റെ ചെയ്തികളെല്ലാം ഒരു രാജകീയ ദൃഷ്ടികള്‍ക്കു കീഴിലാണെന്ന് പറഞ്ഞു. യെഹൂദാരാജാവായ ആസയോട് അവന് പറഞ്ഞു, 'നീ നിന്റെ ദൈവമായ യഹോവയില്‍ ആശ്രയിക്കാതെ അരാംരാജാവില്‍ ആശ്രയിച്ചു' (വാ.7). തുടര്‍ന്നു ഹനാനി വിശദീകരിച്ചു, 'യഹോവയുടെ കണ്ണു തങ്കല്‍ ഏകാഗ്രചിത്തന്മാരായിരിക്കുന്നവര്‍ക്കു വേണ്ടി തന്നെത്താന്‍ ബലവാനെന്നു കാണിക്കേണ്ടതിനു ഭൂമിയിലെല്ലായിടവും ഊടാടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു' (വാ.9). ആസയുടെ തെറ്റായ ആശ്രയം മൂലം, അവന് എക്കാലവും യുദ്ധമുണ്ടായിരിക്കും.
ഈ വാക്കുകള്‍ വായിക്കുമ്പോള്‍, നമ്മെ ഒരു റാഞ്ചന്‍ പക്ഷിയെപ്പോലെ ആക്രമിക്കേണ്ടതിന് ദൈവം എപ്പോഴും നമ്മെ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന തെറ്റായ തോന്നല്‍ നമുക്കുണ്ടായേക്കാം. എന്നാല്‍ ഹനാനിയുടെ വാക്കുകള്‍ സാധകാത്മക അര്‍ത്ഥത്തിലാണ്. അവന് പറഞ്ഞത്, നമ്മുടെ ആവശ്യ സമയങ്ങളില്‍ നാം അവനെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്നത് നോക്കി നമ്മുടെ ദൈവം സദാ കാത്തിരിക്കുന്നു എന്നാണ്.
എന്റെ വീട്ടിനു പിന്നിലെ കഷണ്ടിത്തലയന്‍ കഴുകനെപ്പോലെ, എന്നിലും നിങ്ങളിലുമുള്ള വിശ്വസ്തത കാണുവാനായി നമ്മുടെ ദൈവത്തിന്റെ കണ്ണുകള്‍ നമ്മുടെ ലോകത്തിനു മീതെ ഇപ്പോള്‍ പോലും ഊടാടിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയല്ലേ? എങ്ങനെയായിരിക്കും നമുക്കാവശ്യമായിരിക്കുന്ന പ്രത്യാശയും സഹായവും അവന് നമുക്ക് നല്‍കുന്നത്?
നിനക്കായ് സൃഷ്ടിച്ച കരം
തന്റെ സ്വദേശമായ ടെക്സസ്സിലെ മത്സരങ്ങൾ വിജയിച്ചിരുന്ന നൈപുണ്യമുള്ള ഒരു തുന്നൽക്കാരിയായിരുന്നു, എന്റെ മുത്തശ്ശി. എന്റെ ജീവിതകാലത്തുടനീളം, അവർ ഉത്തമ സന്ദർഭങ്ങൾ ആഘോഷിച്ചിരുന്നുത് കൈതുന്നൽ സമ്മാനം കൊണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ ഹൈസ്കൂൾ ഗ്രാഡുവേഷന് ഒരു ബർഗണ്ടി മോഹിർ സ്വെറ്റർ. എന്റെ വിവാഹത്തിന് ഒരു നീലരത്നനിറമുള്ള മെത്ത.
"നിനക്കു വേണ്ടി മുന്ന ഉണ്ടാക്കിയത്", എന്ന തൊങ്ങലോടു കൂടി അവരുടെ കൈയ്യൊപ്പ് പതിഞ്ഞ പാരമ്പര്യത്തിന്‍റെ കരകൌശലവസ്തുക്കൾ ഞാൻ ഒരു മൂലയിൽ മടക്കി വച്ചിരുന്നു. ചിത്രത്തയ്യലുള്ള ഓരോ വാക്കിലും എന്നോടുള്ള എന്റെ മുത്തശ്ശിയുടെ സ്നേഹം ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു, അതിനോടൊപ്പം എന്റെ ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ വിശ്വാസത്തിന്‍റെ ശക്തമായ പ്രസ്താവനയും ഞാൻ അറിഞ്ഞു.
തങ്ങളുടെ ഈ ലോകത്തിലെ ഉദ്ദേശത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതുമ്പോൾ, പൗലൊസ് എഫേസ്യരോട് വർണ്ണിക്കുന്നത്, "നാം അവന്റെ കൈപ്പണിയായി സൽപ്രവർത്തികൾക്കായിട്ടു ക്രിസ്തുയേശുവിൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടവരാകുന്നു," എന്നാണ് (2:10). ഇവിടെ "കൈപ്പണി" എന്നത് ഒരു കലയുടെ സൃഷ്ടിയെ അല്ലെങ്കിൽ ഒരു പ്രധാനസൃഷ്ടിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പൌലോസ് തുടർന്നു വിശദീകരിക്കുന്നത്, ദൈവത്തിന്റെ ഈ ലോകത്തിലെ മഹിമയ്ക്കായ്, അവന്റെ കൈപ്പണിയായി നമ്മെ സൃഷ്ടിക്കുന്നത്, നമ്മുടെ കൈപ്പണിയായ് നല്ല പ്രവൃത്തികൾ – അഥവാ യേശുവുമായ് പുനഃസ്ഥാപിക്കപ്പെടുന്ന നമ്മുടെ ബന്ധത്തിന്‍റെ പ്രതീകങ്ങൾ - സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നതിനാണ്. നമ്മുടെ നല്ല പ്രവൃത്തികൾകൊണ്ട് നമുക്ക് ഒരുനാളും രക്ഷിക്കപ്പെടുവാൻ സാദ്ധ്യമല്ല. എന്നാൽ ദൈവം തന്റെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾക്കായി നമ്മെ കൈപ്പണി ചെയ്യുമ്പോൾ, തന്റെ മഹത്തായ സ്നേഹത്തിലേയ്ക്ക് മറ്റുള്ളവരെ കൊണ്ടുവരേണ്ടതിന് അവൻ നമ്മെ ഉപയോഗിക്കും.
സൂചിയുമായ് കുനിഞ്ഞിരുന്നാണ്, എന്റെ മുന്ന കൈപ്പണിയായി വസ്തുക്കൾ ഉണ്ടാക്കിയത്, അവർക്ക് എന്നോടുള്ള സ്നേഹവും എന്നെക്കുറിച്ച് ഈ ഭൂമിയിലുള്ള ഉദ്ദേശം ഞാൻ കണ്ടെത്തണമെന്ന അവരുടെ അത്യുത്സാഹവും എന്നെ അറിയിക്കേണ്ടതിനാണ്. ദൈവത്തിന്റെ വിരലുകൾ നമ്മുടെ അനുദിനവിശദാംശങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തുകയിൽ, നാം നമുക്കായിത്തന്നേ അവനെ അനുഭവവേദ്യമാക്കുന്നതിനും അവന്റെ കൈപ്പണിയെ മറ്റുള്ളവർക്കു ദൃശ്യമാക്കുന്നതിനും ദൈവസ്നേഹവും ഉദ്ദേശ്യങ്ങളും നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ, ദൈവം തുന്നിച്ചേർക്കുന്നു.
പശ്ചാത്തലത്തിനു പുറത്ത്
വിമാനത്തിൽ കയറുന്നതിനുള്ള വരിയിൽ ഞാൻ നിൽക്കവേ, ആരോ ഒരാൾ എന്റെ തോളിൽ തട്ടി. ഞാൻ തിരിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക്, ഊഷ്മളമായ അഭിവാദ്യം ലഭിച്ചു. "എലീസാ! നീ എന്നെ ഓർമ്മിക്കുന്നുണ്ടോ? ഞാൻ ജോവാൻ ആകുന്നു! അപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ എനിക്കറിയാവുന്ന എല്ലാ "ജോവാനെ"ക്കുറിച്ചും ഞാൻ തിരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. "ജോവാനെ” എനിക്ക് അറിയാം, എന്നാൽ അവളെ കൃത്യമായി ഓർത്തെടുക്കുവാൻ എനിക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. അവൾ എന്റെ മുൻ അയൽവാസിയായിരുന്നുവോ? മുൻകാല സഹപ്രവർത്തകയായിരുന്നുവോ? ഓ പ്രിയേ . . . എനിക്കറിയില്ല.
എന്റെ സംഘര്‍ഷം മനസിലാക്കിയ ജോവാൻ പ്രതികരിച്ചു, "എലിസാ, നമുക്കു ഹൈസ്കൂളിൽ വച്ച് പരസ്പരം അറിയാം." ഒരു ഓർമ്മ ഉണർന്നുവന്നു: വെള്ളിയാഴ്ച രാത്രിയിലെ ഫുട്ബോൾ ഗെയിമുകളിൽ, കാണികളുടെ ഇടയിൽനിന്ന് ഉത്സാഹം പകർന്നിരുന്നു. സന്ദർഭം വ്യക്തമായിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, ഞാൻ ജോവാനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
യേശുവിന്‍റെ മരണശേഷം, മഗ്ദലനക്കാരി മറിയ അതിരാവിലെ കല്ലറയ്ക്കൽ പോയപ്പോൾ, അവിടെ കല്ല് ഉരുട്ടി മാറ്റിയിരിക്കുന്നതും, അവന്റെ ശരീരം അപ്രത്യക്ഷമായതും അവൾ കണ്ടു. (യോഹ 20:1-2). അവൾ പത്രോസിനെയും യോഹന്നാനെയും അറിയിക്കുവാനായി ഓടുകയും അവർ അവളോടൊപ്പം മടങ്ങി വന്നു ഒഴിഞ്ഞ കല്ലറ കാണുകയും ചെയ്തു (വാക്യം 3-10). എന്നാൽ മറിയ തന്റെ ദുഃഖത്തിൽ അവിടെ പുറത്തു തന്നെ നിന്നു (വാക്യം 11). യേശു അവിടെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ, "അവൻ യേശു ആണെന്ന് അവൾക്കു മനസ്സിലായില്ല" (വാക്യം 14). അവൻ തോട്ടക്കാരനാണെന്ന് അവൾ കരുതി (വാക്യം 15).
അവൾക്ക് യേശുവിനെ തിരിച്ചറിയുവാൻ സാധിക്കാതിരുന്നതെന്തു കൊണ്ടാണ്? അവനെ തിരിച്ചറിയുവാൻ പ്രയാസമുളവാകും വിധം അവന്റെ പുനരുത്ഥാന ശരീരത്തിന് മാറ്റം വന്നിരുന്നുവോ? അവളുടെ ദുഃഖം, അവന്റെ സ്വത്വത്തെ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നു മറച്ചിരുന്നുവോ? അല്ലെങ്കിൽ, ഒരുപക്ഷേ, എന്നെപ്പോലെ, യേശുവും “പശ്ചാത്തലത്തിനു പുറത്തു”നിന്നായിരുന്നോ? കാരണം, കല്ലറയിൽ മരിച്ചു കിടക്കേണ്ടതിനു പകരം യേശു ജീവനോടെ തോട്ടത്തിൽ നിന്നതുകൊണ്ടാണോ അവൾക്ക് അവനെ. തിരിച്ചറിയുവാൻ കഴിയാതിരുന്നത്?
യേശു നമ്മുടെ ദിനങ്ങളിലേയ്ക്ക് വരുമ്പോൾ, നാം യേശുവിനെ വിട്ടു പോകുവാനിടയുണ്ടോ? – നമ്മുടെ പ്രാർഥനാ വേളയിൽ അല്ലെങ്കിൽ ബൈബിൾ വായനയിൽ, അല്ലെങ്കിൽ ഹൃദയത്തിൽ മന്ത്രിക്കുമ്പോൾ?
അനന്തമായ അളവുകൾ
ഞാൻ ഇപ്പോഴും വിനൈൽ പൊതിഞ്ഞ പായിട്ടുകൊണ്ട് യന്ത്രം ചുറ്റുകയും കടകട ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ ആജ്ഞയുടെ മേൽ ശ്വാസം അടക്കിപ്പിടിക്കുന്നു. എനിയ്ക്കറിയാം അനേകർ എം ആർ ഐ-യിലൂടെ കടന്നുപോയിട്ടുണ്ട്, എന്നാൽ ഇടുങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങൾ ഭയമുള്ള എനിയ്ക്ക്, എന്നേക്കാൾ വലിയ ആരുടെയെങ്കിലും വ്യക്തമായി കാണുന്ന, ഏകാഗ്രമാക്കുന്ന അനുഭവം ആവശ്യമായിരുന്നു.
എന്റെ മനസ്സിൽ, തിരുവെഴുത്തിൽനിന്നുള്ള ഒരു വാക്യാംശം – എത്ര വലുതാകുന്നു ക്രിസ്തുവിൻ സ്നേഹത്തിന്റെ വീതിയും നീളവും ഉയരവും ആഴവും” (എഫെസ്യർ 3:18)—യന്ത്രത്തിന്റെ മൂളലിനൊപ്പം താളത്തോടുകൂടെ ചലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. എഫെസ്യ സഭയ്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള പൌലൊസിന്റെ പ്രാർത്ഥനയിൽ, താൻ ദൈവത്തിന്റെ സ്നേഹത്തിന് ഊന്നൽ നല്കുവാൻ തന്റെ സ്നേഹത്തിനും സാന്നിദ്ധ്യത്തിനും പരിധികളില്ലാത്ത നാല് അളവുകളെക്കുറിച്ച് വിവരിയ്ക്കുന്നു.
എം ആർ ഐ-യ്ക്ക് വേണ്ടി കിടന്നിരുന്നപ്പോഴുള്ള എന്റെ അവസ്ഥയ്ക്ക് ലഭ്യമാക്കിയത് എന്റെ ധാരണയ്ക്കുള്ള ഒരു നവപ്രതിച്ഛായ ആയിരുന്നു. വീതി: എന്റെ ഇരുവശത്തും ആറ് ഇഞ്ച് നീണ്ട കുഴലുകളിൽ എന്റെ കൈകൾ ശരീരവുമായി ബന്ധിച്ചിരിയ്ക്കുന്നത്. നീളം: സിലിണ്ടറിന്റെ രണ്ട് ദ്വാരങ്ങളിൽ നിന്നുമുള്ള അന്തരം, എന്റെ ശിരസ്സിൽനിന്നും പാദത്തിലേയ്ക്ക് നീണ്ടുകിടക്കുന്നു. ഉയരം: എന്റെ മൂക്കിൽനിന്നുള്ള കുഴലിന്റെ പരിധിയുടെ ആറിഞ്ച്. ആഴം: എന്റെ കീഴെ തളയിട്ടിരിയ്ക്കുന്ന കുഴലിനെ താങ്ങുന്നത്, എന്നെ താങ്ങുന്നു. നാല് അളവുകൾ ചിത്രീകരിയ്ക്കുന്നത്, ദൈവത്തിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം എം ആർ ഐ കുഴലിലും – ജീവിതത്തിന്റെ ഓരോ സാഹചര്യത്തിലും എന്നെ വലയം ചെയ്യുകയും താങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നുള്ളതാകുന്നു.
ദൈവത്തിന്റെ സ്നേഹം നമ്മെ വലയം ചെയ്യുന്നു. വീതി: എല്ലാ സ്ഥലങ്ങളിലുമുള്ള എല്ലാവരിലുമെത്തുവാൻ തന്റെ കരങ്ങൾ നീട്ടുന്നു. നീളം: തന്റെ സ്നേഹത്തിന് അന്തമില്ല. ഉയരം: താൻ ഉയർത്തുന്നു. ആഴം: താൻ എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളിലും നമ്മെ താങ്ങിക്കൊണ്ടാഴിയിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നു . ഒന്നിനും തന്റെ സ്നേഹത്തിൽനിന്നു നമ്മെ വേർപിരിപ്പാൻ കഴികയില്ല! (റോമർ 8:38–39).
"ഒരു ശിശുവിനുവേണ്ടിയുള്ള പ്രതീക്ഷയുടെ" വൃക്ഷം
തെളിച്ചമുള്ള മിന്നുന്ന ബള്‍ബുകള്‍കൊണ്ട് ക്രിസ്തുമസ് ട്രീയെ പൊതിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ്, ഞാന്‍ അതിന്‍റെ ചില്ലകളില്‍ പിങ്കും നീലയും വളയങ്ങള്‍ കെട്ടിയിട്ട് അതിനെ "ഒരു ശിശുവിനുവേണ്ടിയുള്ള പ്രതീക്ഷ" ക്രിസ്തുമസ് ട്രീ എന്നു പേരിട്ടു. ഞാനും എന്റെ ഭര്‍ത്താവും ദത്തെടുക്കലിലൂടെ ഒരു കുഞ്ഞിനെ കിട്ടുന്നതിന് നാലു വര്‍ഷമായി കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. ക്രിസ്തുമസിന് തീര്‍ച്ചയായും ലഭിക്കും!
ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും ഞാന്‍ ട്രീയുടെ മുമ്പില്‍ വന്നിട്ടു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും ദൈവത്തിന്റെ വിശ്വസ്തതയെ ഓര്‍ക്കുകയും ചെയ്യും. ഡിസംബര് 21 ന് വാര്‍ത്തയെത്തി: ക്രിസ്തുമസിനു മുമ്പ് കുട്ടിയെ കിട്ടുകയില്ല. നിരാശയോടെ ദൈവിക കരുതലിന്‍റെ ഒരു പ്രതീകമായി മാറിയ ട്രീയുടെ മുമ്പില്‍ ഞാന്‍ നിന്നു. ദൈവം ഇപ്പോഴും വിശ്വസ്തനല്ലേ? ഞാന്‍ തെറ്റായ എന്തെങ്കിലുമാണോ ചെയ്യുന്നത്?
ചില സമയങ്ങളില്‍ ദൈവം പിടിച്ചുവയ്ക്കുന്നതായി തോന്നുന്നത്, അവന്റെ സ്നേഹപൂര്‍വ്വമായ ശിക്ഷണത്തിന്‍റെ ഫലമാണ്. മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ നമ്മുടെ ആശ്രയം പുതുക്കുവാന്‍ ദൈവം സ്നേഹപൂര്‍വ്വം താമസിപ്പിക്കുന്നു. വിലാപങ്ങളില്‍, ദൈവം യിസ്രായേലിനെ തിരുത്തുന്നതിനെ പ്രവാചകനായ യിരെമ്യാവ് വിവരിക്കുന്നു. വേദന അസഹനീയമാണ്: "അവന് തന്റെ പൂണിയിലെ അമ്പുകളെ എന്റെ അന്തരംഗങ്ങളില്‍ തറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു" (3:13). അവിടെയെല്ലാം യിരെമ്യാ പ്രവാചകന്‍ ദൈവത്തിന്റെ വിശ്വസ്തതയിലുള്ള ആത്യന്തിക ആശ്രയം പ്രകടമാക്കുന്നു: "അവന്‍റ കരുണ തീര്‍ന്നു പോയിട്ടില്ലല്ലോ; അതു രാവിലെതോറും പുതിയതും നിന്റെ വിശ്വസ്തത വലിയതും ആകുന്നു" (3:22-23).
ക്രിസ്തുമസിനുശേഷവും ആ ട്രീ അവിടെ ഞാന്‍ നിര്‍ത്തുകയും എന്റെ പ്രഭാത പ്രാര്‍ത്ഥന തുടരുകയും ചെയ്തു. ഒടുവില്‍ ഈസ്റ്റര്‍ വാരാന്ത്യത്തില്‍ ഞങ്ങളുടെ പെണ്‍കുഞ്ഞിനെ ഞങ്ങള്‍ക്കു ലഭിച്ചു. നമ്മുടെ സമയ ക്രമമനുസരിച്ചല്ലെങ്കിലും നമ്മുടെ ആഗ്രഹമനുസരിച്ചല്ലെങ്കിലും ദൈവം എല്ലായ്പോഴും വിശ്വസ്തനാണ്.
എന്റെ മക്കള്‍ ഇപ്പോള്‍ അവരുടെ മുപ്പതുകളിലാണ്, എങ്കിലും എല്ലാ വര്‍ഷവും, ദൈവത്തിന്റെ വിശ്വസ്തതയില്‍ പ്രത്യാശിക്കാന്‍ എന്നെയും മറ്റുള്ളവരെയും ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാ വര്‍ഷവും ഞാന്‍ ക്രിസ്തുമസ് ട്രീയുടെ ഒരു ചെറുപതിപ്പ് നിര്‍മ്മിക്കാറുണ്ട്.
കഠിന സംഭാഷണങ്ങൾ
ഞങ്ങളുടെ വിദൂര ഓഫീസിലെ സ്റ്റാഫിനോട് കര്ശനമായി സംസാരിക്കുന്നതിനായി ഒരിക്കൽ എനിക്ക് 50 മൈലുകൾ കാറോടിക്കേണ്ടി വന്നു. അയാൾ ഞങ്ങളുടെ സ്ഥാപനത്തെ മോശമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു എന്ന് ഒരാൾ പരാതി പറയുകയും അതു ഞങ്ങളുടെ പ്രതിച്ഛായയെ മോശമായി ബാധിക്കും എന്നു ഞാൻ ചിന്തിക്കുകയും ചെയ്തു. അയാളുടെ ചെയ്തികൾക്ക് മാറ്റം വരുത്തുന്നതിനുള്ള ചില നിർദ്ദേശങ്ങൾ പറയണമെന്നു ഞാൻ ചിന്തിച്ചു.
1 ശമുവേൽ 25-ൽ അപകടകരമായ ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടത്തിയ യിസ്രായേലിന്റെ ഭാവി രാജാവിനെ എതിരിടുന്ന വ്യക്തിയെ നാം കാണുന്നു. അബീഗയിൽ നാബാലിനെ വിവാഹം ചെയ്തിരുന്നു. പേരിന് അനുസൃതമായിരുന്നു അയാളുടെ സ്വഭാവം (ഭോഷൻ) (വാ. 3,25). ദാവീദും അവന്റെ ആളുകളും നാബാലിന്റെ ആടുകളെ സംരക്ഷിച്ചതിനുള്ള പ്രതിഫലം നൽകാൻ നാബാൽ വിസമ്മതിച്ചു (വാ. 10-11). തന്റെ കുടുംബത്തെ നശിപ്പിച്ചു പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ ദാവീദ് തീരുമാനിച്ചു എന്നും ഭോഷനായ തന്റെ ഭര്ത്താവ് ന്യായങ്ങൾ ചെവിക്കൊള്ളുകയില്ല എന്നും അറിഞ്ഞ അബീഗയിൽ ഒരു സമാധാന യാഗം ഒരുക്കി ദാവീദിനെയും അവന്റെ ആളുകളെയും എതിരേൽക്കാൻ പുറപ്പെടുകയും തന്റെ ചെയ്തികളെ പുനരാലോചിക്കാൻ അവനെ നിർബന്ധിക്കുകയും ചെയ്തു (വാ. 18-31).
എങ്ങനെയാണ് അബീഗയിൽ ഇതു ചെയ്തത്? ദാവീദിനെ തൃപ്തനാക്കാൻ കഴുതപ്പുറത്തു ഭക്ഷണ സാധനങ്ങള് അയച്ചു കടം വീട്ടിയും ദാവീദിനോടു സത്യം പറഞ്ഞുകൊണ്ടും. അവന്റെ ജീവിതത്തിലുള്ള ദൈവ വിളിയെ ബുദ്ധിപൂര്വം അവൾ അവനെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. പ്രതികാരത്തിനുള്ള ആഗ്രഹത്തെ അവൻ ജയിച്ചാൽ, ദൈവം അവനെ രാജവാക്കി കഴിയുമ്പോൾ അനാവശ്യമായി രക്തം ചൊരിഞ്ഞതിന്റെ മനസ്സാക്ഷിക്കുത്ത് അവനു അനുഭവിക്കേണ്ടി വരില്ല എന്നവൾ പറഞ്ഞു (വാ. 31).
മറ്റുള്ളവര്ക്ക് ദോഷം വരുത്തുന്നതും ദൈവത്തിനുവേണ്ടി പ്രയോജനപ്പെടുത്തേണ്ട അവരുടെ ഭാവി തകര്ത്തു കളയുന്നതുമായ ഒരു കഠിന തെറ്റു ചെയ്യാൻ ഒരുങ്ങുന്ന ഒരാളെ നിങ്ങൾക്ക്റിയാമായിരിക്കും. അബീഗയിലിനെപ്പോലെ ഒരു കഠിന സംഭാഷണത്തിനായി ദൈവം നിങ്ങളെ വിളിക്കുന്നുണ്ടോ?