ഒരു കലാലയ വകുപ്പിന്റെ സാംസ്ക്കാരിക പഠനയാത്ര നടന്നുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുമ്പോൾ, അദ്ധ്യാപകൻ തന്റെ പ്രസിദ്ധ വിദ്യാർത്ഥികളിൽ ഒരുവളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല. ക്ലാസ്സ്മുറിയിൽ തന്റെ കാൽക്കുപ്പായത്തിനടിയിൽ ആറിഞ്ചുള്ള ചെരിപ്പുമടമ്പ് ഒളിപ്പിച്ചു. എന്നാൽ അവൾ പാദരക്ഷ ഇടുമ്പോൾ അവൾക്ക് അഞ്ചടിയിൽ കുറഞ്ഞപൊക്കമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. “ഞാൻ ആഗ്രയിക്കുന്നതുപോലെയാകുന്നു എന്റെ പിൻകാലുകൾ,” അവൾ ചിരിച്ചു. “എന്നാൽ എന്റെ പാദരക്ഷ ഞാൻ എപ്രകാരം ആയിരിയ്ക്കുന്നുവോ അപ്രകാരംതന്നെയാകുന്നു.”

 നമ്മുടെ ബാഹ്യരൂപം നാം ആരാകുന്നുവെന്ന് നിർവ്വചിക്കുന്നില്ല; നമ്മുടെ ഹൃദയമാകുന്നു കാര്യം. പുറംകാഴ്ചകളിൽ അതികുശലന്മാരായവരും മതാധിഷ്ഠതയ്ക്കതീതരുമായ “പരീശന്മാരോടും നിയമോപദേഷ്ടാക്കന്മാരോടും” യേശു പ്രതികരിച്ചത് കഠിനമായ വാക്കുകളോടെയായിരുന്നു. അവർ യേശുവിനോട്, എന്തുകൊണ്ടാകുന്നു പൂർവ്വന്മാരുടെ സമ്പ്രദായം അനുസരിച്ച് തന്റെ ശിഷ്യന്മാർ ഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കുന്നിന് മുമ്പ് കൈകഴുകാത്തതെന്ന് ചോദിച്ചു? (മത്തായി 15:1–2). അതിന് യേശു, “നിങ്ങളുടെ സമ്പ്രദായംകൊണ്ട് നിങ്ങൾ ദൈവകല്പന ലംഘിക്കുന്നത് എന്ത്?” എന്ന് ചോദിച്ചു (വാക്യം 3). എന്നിട്ട് താൻ എപ്രകാരമാകുന്നു തങ്ങളുടെ മാതാ പിതാക്കന്മാരെ കരുതുന്നതിനു പകരം, തങ്ങളുടെ സ്വത്ത് സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള നിയമപരമായുള്ള പഴുത് കണ്ടുപിടിച്ചതെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി (വാക്യം 4–6), ഇപ്രകാരം അവരെ അപമാനിക്കുകയും അഞ്ചാമത്തെ കല്പനയെ ലംഘിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (പുറപ്പാട് 20:12).

 ദൈവത്തിന്റെ വ്യക്തമായ കല്പനകളിൽ പഴുതന്വേഷിക്കുമ്പോൾതന്നെ നാം ബാഹ്യമായതിനെ പീഡിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, നാം തന്റെ നിയമത്തിന്റെ ആത്മാവിനെയാകുന്നു ലംഘിക്കുന്നത്. യേശു പറഞ്ഞു, “ദുശ്ചിന്ത, കുലപാതകം, വ്യഭിചാരം, പരസംഗം, മോഷണം, കള്ളസാക്ഷ്യം, ദൂഷണം എന്നിവ ഹൃദയത്തിൽനിന്നു പുറപ്പെട്ടുവരുന്നു.” (മത്തായി 15:19). ദൈവത്തിനു മാത്രമേ, തന്റെ പുത്രനായ യേശുവിന്റെ നീതിയാൽ നമുക്ക് ശുദ്ധഹൃദയം തരാൻ സാധിക്കുകയുള്ളു.