അറിവ് വേദനിപ്പിക്കുമ്പോൾ

ഗ്രാൻഡ് കാന്യണിലൂടെ ഇരുപത്തിയഞ്ചു ദിവസത്തെ വഞ്ചി തുഴയലിനുശേഷം സാക്ക് എൽഡറും സുഹൃത്തുക്കളും കരയിലേക്കടുപ്പിച്ചു. അവരുടെ റാഫ്റ്റുകൾ കൊണ്ടുപോകാൻ വന്നയാൾ അവരോട് കോവിഡ് 19 വൈറസിനെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞു. അയാൾ തമാശ പറയുകയാണെന്ന് അവർ കരുതി. എന്നാൽ അവർ മലയിടുക്കിൽ നിന്ന് പുറത്തുകടക്കുമ്പോൾ അവരുടെ ഫോണുകൾ ശബ്ദിച്ചു - മാതാപിതാക്കളുടെ അടിയന്തര സന്ദേശങ്ങളായിരുന്നു അവ. സാക്കും കൂട്ടുകാരും സ്തംഭിച്ചുപോയി. നദിയിലേക്ക് മടങ്ങാനും ഇപ്പോൾ അറിഞ്ഞ കാര്യത്തിൽ നിന്നു രക്ഷപ്പെടാനും അവർ ആഗ്രഹിച്ചു.

വീണുപോയ ലോകത്തിൽ, അറിവ് പലപ്പോഴും വേദനിപ്പിക്കുന്നതാണ്. സഭാപ്രസംഗിയിലെ ജ്ഞാനിയായ പ്രബോധകൻ ഇങ്ങനെ നിരീക്ഷിച്ചു: “ജ്ഞാനബാഹുല്യത്തിൽ വ്യസനബാഹുല്യം ഉണ്ടു; അറിവു വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നവൻ ദുഃഖവും വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു’’ (1:18). ഒരു കുട്ടിയുടെ ആനന്ദദായകമായ അറിവില്ലായ്മയിൽ ആരാണ് അസൂയപ്പെടാത്തത്? വംശീയത, അക്രമം, ക്യാൻസർ എന്നിവയെക്കുറിച്ച് അവൾക്ക് ഇതുവരെ അറിവില്ല. നാം വളർന്ന് നമ്മുടെ സ്വന്തം ദൗർബല്യങ്ങളും തിന്മകളും തിരിച്ചറിയുന്നതിനു മുമ്പ് നാം കൂടുതൽ സന്തുഷ്ടരായിരുന്നില്ലേ? നമ്മുടെ കുടുംബത്തിന്റെ രഹസ്യങ്ങൾ പഠിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് - എന്തുകൊണ്ടാണ് നമ്മുട അങ്കിൾ അമിതമായി മദ്യപിക്കുന്നത് അല്ലെങ്കിൽ നമ്മുടെ മാതാപിതാക്കൾ വിവാഹമോചനം നേടിയത്? - നാം കൂടുതൽ സന്തുഷ്ടരായിരുന്നില്ലേ?

അറിവിൽ നിന്നുള്ള വേദന മാറ്റാനാവില്ല. അറിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞാൽ, അങ്ങനെയില്ലെന്ന് നടിച്ചിട്ടു കാര്യമില്ല. എന്നാൽ സഹിച്ചുനിൽക്കാനും മുമ്പോട്ടുപോകാനും നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുന്ന ഉയർന്ന അറിവുണ്ട്. യേശു ദൈവവചനമാണ്, നമ്മുടെ ഇരുട്ടിൽ പ്രകാശിക്കുന്ന വെളിച്ചമാണ് (യോഹന്നാൻ 1:1-5). അവൻ “നമുക്കു ദൈവത്തിങ്കൽ നിന്നു ജ്ഞാനവും നീതിയും ശുദ്ധീകരണവും വീണ്ടെടുപ്പുമായിത്തീർന്നു’’ (1 കൊരിന്ത്യർ 1:30). നിങ്ങളുടെ വേദനയാണ് യേശുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടാനുള്ള കാരണം. അവൻ നിങ്ങളെ അറിയുകയും നിങ്ങൾക്കായി കരുതുകയും ചെയ്യുന്നു.

ലൈറ്റ് തെളിയിച്ചിടുക

ഒരു ഹോട്ടൽ ശൃംഖലയുടെ പരസ്യത്തിൽ, ഇരുണ്ട രാത്രിയിൽ ഒരു ചെറിയ കെട്ടിടം നിൽക്കുന്നു. മറ്റൊന്നും ചുറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കെട്ടിടത്തിന്റെ വരാന്തയിലെ വാതിലിനടുത്തുള്ള ഒരു ചെറിയ വിളക്കിൽ നിന്നുള്ള വെളിച്ചം മാത്രമാണ് ദൃശ്യത്തിലെത്തിയത്. സന്ദർശകന് പടികൾ കയറി കെട്ടിടത്തിനുള്ളിൽ പ്രവേശിക്കാൻ ബൾബ് മതിയായ പ്രകാശം നൽകി. “ഞങ്ങൾ നിങ്ങൾക്കായി ലൈറ്റ് തെളിയിച്ചിടും’’ എന്ന വാചകത്തോടെയാണ് പരസ്യം അവസാനിച്ചത്.

ഒരു പൂമുഖത്തെ ലൈറ്റ് സ്വാഗത ചിഹ്നത്തിനു സമാനമാണ്, ക്ഷീണിതരായ സഞ്ചാരികളെ അവർക്കും നിർത്താനും വിശ്രമിക്കാനും സൗകര്യമുള്ള ഒരു സ്ഥലം ഇപ്പോഴും തുറന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് അതോർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ഇരുട്ടും ക്ഷീണവുമുള്ള യാത്രയിൽ നിന്നു രക്ഷപ്പെടാനും കടന്നുവരാനും കടന്നുപോകുന്നവരെ വെളിച്ചം ക്ഷണിക്കുന്നു.

തന്നിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവരുടെ ജീവിതം സ്വാഗതാർഹമായ ഒരു പ്രകാശത്തിനു തുല്യമാകണമെന്ന് യേശു പറയുന്നു. അവൻ തന്റെ അനുയായികളോട് പറഞ്ഞു, “നിങ്ങൾ ലോകത്തിന്റെ വെളിച്ചം ആകുന്നു; മലമേൽ ഇരിക്കുന്ന പട്ടണം മറഞ്ഞിരിപ്പാൻ പാടില്ല’’ (മത്തായി 5:14). വിശ്വാസികൾ എന്ന നിലയിൽ, നാം ഇരുണ്ട ലോകത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുകയാണ്.

അവൻ നമ്മെ നയിക്കുകയും ശക്തീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതുപോലെ, അവർ നമ്മുടെ “നല്ല പ്രവൃത്തികളെ കണ്ടു, സ്വർഗ്ഗസ്ഥനായ നിങ്ങളുടെ പിതാവിനെ മഹത്വപ്പെടുത്തും’’ (വാ. 16). നാം നമ്മുടെ വിളക്കുകൾ പ്രകാശിപ്പിക്കുമ്പോൾ, ലോകത്തിന്റെ ഒരേയൊരു യഥാർത്ഥ വെളിച്ചമായ യേശുവിനെക്കുറിച്ചു (യോഹന്നാൻ 8:12) കൂടുതലറിയാൻ നമ്മുടെ അടുത്തേക്കു വരാൻ അവർ സ്വാഗതം ചെയ്യപ്പെടുകയാണ്. ക്ഷീണിതവും ഇരുണ്ടതുമായ ലോകത്ത്, അവന്റെ വെളിച്ചം എപ്പോഴും നിലനിൽക്കും.

നിങ്ങളുടെ ലൈറ്റ് തെളിയിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഇന്ന് യേശു നിങ്ങളിലൂടെ പ്രകാശിക്കുമ്പോൾ, മറ്റുള്ളവർ കാണുകയും അവന്റെ പ്രകാശം പ്രസരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്‌തേക്കാം.

സമയത്തിന്റെ വിത്തുകൾ

1879 ൽ, വില്യം ബീലിനെ കാണുന്ന ആളുകൾക്ക് അദ്ദേഹം വിഡ്ഢിയാണെന്ന് തോന്നുമായിരുന്നു. സസ്യശാസ്ത്ര പ്രൊഫസർ ഇരുപതു കുപ്പികളിൽ പലതരം വിത്തുകൾ നിറയ്ക്കുന്നതും ആഴത്തിലുള്ള മണ്ണിൽ കുഴിച്ചിടുന്നതും അവർ കാണുന്നു. ബീൽ നൂറ്റാണ്ടുകൾ നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന ഒരു വിത്ത് സാധ്യതാ പരീക്ഷണം നടത്തുകയാണെന്ന് അവർക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. ഇരുപതു വർഷത്തിലൊരിക്കൽ ഒരു കുപ്പി കുഴിച്ചെടുത്ത് അതിന്റെ വിത്തു നടുകയും ഏതു വിത്തുകളാണു മുളയ്ക്കുന്നതെന്നു നോക്കുകയും ചെയ്യും.

വിത്തു നടുന്നതിനെക്കുറിച്ച് യേശു ധാരാളം സംസാരിച്ചു, പലപ്പോഴും, വിത്തു വിതയ്ക്കുന്നതിനെ “വചനം’’ പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിനോട് ഉപമിച്ചു (മർക്കൊസ് 4:15). ചില വിത്തുകളെ സാത്താൻ തട്ടിയെടുക്കുന്നു, മറ്റുള്ളവയ്ക്ക് അടിമണ്ണില്ലാത്തതിനാൽ വേരുപിടിക്കുന്നില്ല, മറ്റുചിലതിനെ ചുറ്റുമുള്ള ജീവിതം തടസ്സപ്പെടുത്തുകയും ശ്വാസം മുട്ടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന് യേശു പഠിപ്പിച്ചു (വാ. 15-19). നാം സുവാർത്ത പ്രചരിപ്പിക്കുമ്പോൾ, ഏതൊക്കെ വിത്തുകൾ നിലനിൽക്കും എന്നത് നമ്മുടെ വിഷയമല്ല. നമ്മുടെ ജോലി കേവലം സുവിശേഷം വിതയ്ക്കുക എന്നതാണ് - യേശുവിനെക്കുറിച്ച് മറ്റുള്ളവരോട് പറയുക: “ഭൂലോകത്തിൽ ഒക്കെയും പോയി സകല സൃഷ്ടിയോടും സുവിശേഷം പ്രസംഗിക്കുക’’ (16:15) എന്നതാണ്.

2021 ൽ ബീലിന്റെ മറ്റൊരു കുപ്പി കുഴിച്ചെടുത്തു. ഗവേഷകർ വിത്തു നട്ടു, ചിലത് മുളച്ചു - 142 വർഷത്തിലേറെ ആ വിത്തുകൾ നിലനിന്നു. ദൈവം നമ്മിലൂടെ പ്രവർത്തിക്കുകയും നമ്മുടെ വിശ്വാസം നാം മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്കുവെക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, നമ്മൾ പങ്കിടുന്ന വാക്കു വേരൂന്നുമെന്നോ അതെപ്പോഴാണെന്നോ നമുക്ക് അറിയില്ല. എന്നാൽ നാം വിതയ്ക്കുന്ന സുവാർത്ത “കേൾക്കയും അംഗീകരിക്കയും ചെയ്യുന്ന’’ (4:20) ഒരുവനിലൂടെ വലിയ വിളവു തരുന്നു എന്നത് നമ്മെ ധൈര്യപ്പെടുത്തേണ്ടതാണ്.

നിയന്ത്രണം ദൈവത്തിനു വിട്ടുകൊടുക്കുക

അടുക്കള മേശയിൽ ഒതുക്കാവുന്നത്ര ചെറുതായ ഒരു ഓക്കു മരം സങ്കല്പിക്കുക. ഒരു ബോൺസായിയുടെ രൂപം അങ്ങനെയാണ് - പ്രകൃതിയിൽ നിങ്ങൾ കാണുന്നതിന്റെ ഒരു ചെറിയ പതിപ്പായ മനോഹരമായ ഒരു അലങ്കാര വൃക്ഷം. ഒരു ബോൺസായിയും അതിന്റെ പൂർണ്ണ വലിപ്പവും തമ്മിൽ ജനിതക വ്യത്യാസമില്ല. ആഴം കുറഞ്ഞ ഒരു പാത്രവും പ്രൂണിംഗും വേരു മുറിക്കലും വളർച്ചയെ നിയന്ത്രിക്കുന്നു, അതിനാൽ ചെടി ചെറുതായിതന്നേ നിൽക്കുന്നു.

ബോൺസായ് മരങ്ങൾ അതിശയകരമായ അലങ്കാര സസ്യങ്ങൾ ആയിരിക്കുമ്പോൾതന്നേ, അവ നിയന്ത്രണത്തിന്റെ ശക്തിയെയും ചിത്രീകരിക്കുന്നു. മരങ്ങൾ അവയുടെ പരിസ്ഥിതിയോട് പ്രതികരിക്കുന്നതിനാൽ നമുക്ക് അവയുടെ വളർച്ചയെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ചെയ്യാൻ കഴിയും എന്നതു  ശരിയാണ്, എങ്കിലും ആത്യന്തികമായി കാര്യങ്ങളെ വളരാൻ സഹായിക്കുന്നതു ദൈവമാണ്.

ദൈവം പ്രവാചകനായ യെഹെസ്‌കേലിനോട് ഇപ്രകാരം സംസാരിച്ചു: “യഹോവയായ ഞാൻ ഉയരമുള്ള വൃക്ഷത്തെ താഴ്ത്തി താണിരുന്ന വൃക്ഷത്തെ ഉയർത്തുകയും...ചെയ്യും’’ (യെഹെസ്‌കേൽ 17:24). യിസ്രായേല്യരെ ആക്രമിക്കാൻ ബാബിലോന്യരെ അനുവദിച്ചുകൊണ്ട് ദൈവം യിസ്രായേൽ ജനതയെ “പറിച്ചുകളയുന്ന’’ ഭാവി സംഭവങ്ങളെ മുൻകൂട്ടി കാണിക്കുകയായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഭാവിയിൽ, ദൈവം യിസ്രായേലിൽ ഫലം കായ്ക്കുന്ന ഒരു പുതിയ വൃക്ഷം നട്ടുപിടിപ്പിക്കും, “പലവിധം ചിറകുള്ള പക്ഷികളൊക്കെയും’’ അതിന്റെ ശാഖകളുടെ തണലിൽ അഭയം കണ്ടെത്തും (വാ. 23). വരാനിരിക്കുന്ന സംഭവങ്ങൾ എത്രത്തോളം നിയന്ത്രണാതീതമാണെന്നു തോന്നിയാലും, താൻ ഇപ്പോഴും ചുമതലക്കാരനാണെന്നു ദൈവം പറഞ്ഞു.

നമ്മുടെ സാഹചര്യങ്ങളെ കൃത്രിമത്വത്തിലൂടെയും സ്വന്തം കഠിനാധ്വാനത്തിലൂടെയും നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിക്കണമെന്നു ലോകം നമ്മോടു പറയുന്നു. എന്നാൽ മരങ്ങളെ വളരാൻ സഹായിക്കുന്ന ഒരേയൊരു വ്യക്തിക്കു നിയന്ത്രണം വിട്ടുകൊടുക്കുന്നതിലൂടെ യഥാർത്ഥ സമാധാനവും അഭിവൃദ്ധിയും കണ്ടെത്താനാകും.

പദ്ധതികളും ദൈവേച്ഛയും

2000 ൽ, ഒരു ഉയർന്ന കമ്പനി തങ്ങളുടെ കമ്പനിയെ 375 കോടി രൂപയ്ക്ക്, അക്കാലത്തെ ഹോം സിനിമകളുടെയും വീഡിയോ ഗെയിമുകളുടെയും റന്റൽ രാജാവായ മറ്റൊരു കമ്പനിക്കു വിൽക്കാൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. നെറ്റിഫഌക്‌സ് എന്ന ഈ കമ്പനിക്ക് ഏകദേശം 3,00,000 വരിക്കാരുണ്ടായിരുന്നു, അതേസമയം വലിയ മൂവി റെന്റൽ കമ്പനിക്ക് ദശലക്ഷക്കണക്കിനു വരിക്കാരുണ്ടായിരുന്നു. ഈ കമ്പനി അവരുടെ ചെറിയ എതിരാളിയെ വാങ്ങാനുള്ള അവസരം പാസാക്കി. ഫലം? ഇന്ന് നെറ്റ്ഫഌക്‌സിന് 18 കോടിയിലധികം വരിക്കാരുണ്ട്, അതിന്റെ മൂല്യം ഏകദേശം 15 ലക്ഷം കോടി രൂപയാണ്. അവർ വിൽക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച മറ്റൊരു കമ്പനിയാകട്ടെ തകർന്നുപോയി. നമ്മിൽ ആർക്കും ഭാവി പ്രവചിക്കാൻ കഴികയില്ല.

നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം നമുക്കാണെന്നും ഭാവിയിലേക്കുള്ളനമ്മുടെ പദ്ധതികൾ വിജയിക്കുമെന്നും വിശ്വസിക്കാൻ നാം പ്രലോഭിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ യാക്കോബ് പറയുന്നു, “നിങ്ങളുടെ ജീവൻ എങ്ങനെയുള്ളതു? അല്പനേരത്തേക്കു കാണുന്നതും പിന്നെ മറഞ്ഞുപോകുന്നതുമായ ആവിയല്ലോ’’ (4:14). ജീവിതം നമ്മൾ പലപ്പോഴും മനസ്സിലാക്കുന്നതിനേക്കാൾ ഹ്രസ്വവും വേഗമേറിയതും കൂടുതൽ ദുർബലവുമാണ്. ആസൂത്രണം ആവശ്യമാണ്, എന്നാൽ അനുമാനത്തിന്റെ പാപം നിയന്ത്രണം നമ്മുടെ കൈയിലാണെന്ന അനുമാനത്തിലാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് “നിങ്ങളോ വമ്പു പറഞ്ഞു പ്രശംസിക്കുന്നു; ഈവക പ്രശംസ എല്ലാം ദോഷം ആകുന്നു’’ എന്നു യാക്കോബ് മുന്നറിയിപ്പു നൽകുന്നത്, കാരണം “ഈവക പ്രശംസ എല്ലാം ദോഷം ആകുന്നു’’ (വാ. 16).

ഈ പാപകരമായ രീതി ഒഴിവാക്കാനുള്ള മാർഗം ദൈവത്തോടുള്ള നന്ദിപൂർവമായ പങ്കാളിത്തമാണ്. “എല്ലാ നല്ല ദാനവും തികഞ്ഞ വരം ഒക്കെയും’’ ദൈവത്തിങ്കൽനിന്നാണെന്ന് കൃതജ്ഞത നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു (1:17). അപ്പോൾ നാം ദൈവത്തിങ്കലേക്കു വരുമ്പോൾ, നമ്മുടെ ഇന്നത്തെയും ഭാവിയിലെയും പദ്ധതികളെ അനുഗ്രഹിക്കണം എന്നു വെറുതെ പറയാതെ, അവിടുന്നു ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ അവിടുത്തോടു ചേർന്നു പ്രവർത്തിക്കുന്നതിനു നമ്മെ സഹായിക്കാൻ നാം അവിടുത്തോട് അപേക്ഷിക്കുന്നു. “കർത്താവിന്നു ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കിൽ’’ (4:15) എന്നു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതിന്റെ അർത്ഥം ഇതാണ്.