അഗ്നിയാല് ഇന്ധനം പകരപ്പെട്ടത്
ക്ഷീണിതരും കരിപുരണ്ടവരുമായ രണ്ട് അഗ്നിശമനസേനാംഗങ്ങള് പ്രഭാതഭക്ഷണത്തിനായി ഒരു റെസ്റ്റോറന്റില് കയറിയപ്പോള്, അവര് ഒരു വെയര്ഹൗസിലെ തീയണക്കാന് രാത്രി മുഴുവനും അധ്വാനിച്ചവരാണെന്ന് റ്റിവി വാര്ത്ത കണ്ടിരുന്ന വെയ്റ്റര് അവരെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. തന്റെ അഭിനന്ദനങ്ങള് അറിയിക്കാന് വെയ്റ്റര് അവരുടെ ബില്ലില് ഇങ്ങനെ കുറിച്ചു, “നിങ്ങളുടെ പ്രഭാതഭക്ഷണം ഇന്ന് എന്റെ വക. മറ്റുള്ളവരെ സേവിക്കുന്നതിനും മറ്റെല്ലാവരും ഓടിപ്പോകുന്ന സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് ഓടിച്ചെല്ലുന്നതിനും. . . . അഗ്നിയാല് ഇന്ധനം പകര്ന്ന് ധൈര്യസമേതം മുന്നോട്ടു പോകുന്നതിനും നന്ദി! എന്തു നല്ല മാതൃകയാണ് നിങ്ങള്!’’
പഴയനിയമത്തില്, മൂന്നു ചെറുപ്പക്കാരുടെ പ്രവര്ത്തനങ്ങളില് ധൈര്യത്തിന്റെ ഒരു ഉദാഹരണം കാണാം: ശദ്രക്ക്, മേശക്, അബെദ്നെഗോ (ദാനീയേല് 3). ബാബേല് രാജാവു നിര്ത്തിയ ബിംബത്തെ വണങ്ങണമെന്നുള്ള ഉത്തരവ് അനുസരിക്കുന്നതിനുപകരം, ഈ ചെറുപ്പക്കാര്, തങ്ങളുടെ വിസമ്മതത്തിലൂടെ ദൈവത്തോടുള്ള സ്നേഹം ധൈര്യത്തോടെ കാണിച്ചു. എരിയുന്ന ചൂളയിലേക്ക് എറിയുന്ന ശിക്ഷയായിരുന്നു അവരുടേത്. എന്നിട്ടും ആ പുരുഷന്മാര് പിന്നോട്ട് പോയില്ല: “ഞങ്ങള് സേവിക്കുന്ന ദൈവത്തിനു ഞങ്ങളെ വിടുവിക്കുവാന് കഴിയുമെങ്കില്, അവന് ഞങ്ങളെ എരിയുന്ന തീച്ചൂളയില്നിന്നും രാജാവിന്റെ കൈയില് നിന്നും വിടുവിക്കും. അല്ലെങ്കിലും ഞങ്ങള് രാജാവിന്റെ ദേവന്മാരെ സേവിക്കുകയില്ല. രാജാവു നിറുത്തിയ സ്വര്ണ്ണബിംബത്തെ നമസ്കരിക്കുകയുമില്ല എന്നറിഞ്ഞാലും എന്ന് ഉത്തരം പറഞ്ഞു'' (വാ. 17-18).
ദൈവം അവരെ രക്ഷിക്കുക മാത്രമല്ല, അവരോടൊപ്പം തീയില് നടക്കുകപോലും ചെയ്തു (വാ. 25-27). ഇന്നത്തെ നമ്മുടെ കഠിനമായ പരിശോധനകളിലും കഷ്ടങ്ങളിലും ദൈവം നമ്മോടൊപ്പമുണ്ടെന്ന ഉറപ്പു നമുക്കും നേടാന് കഴിയും. അവിടുന്നു മതിയായവനാണ്.
സര്വ്വാശ്വാസങ്ങളുടെയും ദൈവം
റ്റിമ്മി എന്ന പൂച്ചക്കുട്ടി സുഖം പ്രാപിക്കാന് കഴിയാത്തവിധം രോഗാവസ്ഥയിലാണെന്നു കരുതി, ഉടമ അതിനെ ഒരു മൃഗസംരക്ഷണകേന്ദ്രത്തിലാക്കി. അവര് അതിനെ ചികിത്സിച്ച് ആരോഗ്യത്തിലേക്കു തിരികെ കൊണ്ടുവന്നശേഷം, മൃഗഡോക്ടര് അതിനെ ദത്തെടുത്തു. തുടര്ന്ന് അത് അഭയകേന്ദ്രത്തിലെ മുഴുസമയ അന്തേവാസിയായിത്തീര്ന്നു. ഇപ്പോള് അത് തന്റെ ഹൃദ്യമായ സാന്നിധ്യം കൊണ്ടും സൗമ്യമായ മുരള്ച്ചകൊണ്ടും, ശസ്ത്രക്രിയ കഴിഞ്ഞതോ അല്ലെങ്കില് രോഗവിമുക്തി നേടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതോ ആയ പൂച്ചകളെയും നായ്ക്കളെയും ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു സമയം ചെലവഴിക്കുന്നു.
നമ്മുടെ സ്നേഹവാനായ ദൈവം നമുക്കുവേണ്ടി എന്തുചെയ്യുന്നുവെന്നും അതിനു പകരമായി മറ്റുള്ളവര്ക്കു വേണ്ടി നമുക്ക് എന്തുചെയ്യാനാകുമെന്നും ഉള്ളതിന്റെ ഒരു ചെറിയ ചിത്രമാണ് ആ കഥ. നമ്മുടെ രോഗങ്ങളിലും പോരാട്ടങ്ങളിലും അവിടുന്നു നമ്മെ പരിപാലിക്കുകയും അവിടുത്തെ സാന്നിധ്യത്താല് നമ്മെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 2 കൊരിന്ത്യരില്, അപ്പൊസ്തലനായ പൗലൊസ് നമ്മുടെ ദൈവത്തെ 'മനസ്സലിവുള്ള പിതാവും സര്വ്വാശ്വാസവും നല്കുന്ന ദൈവവും' എന്നു വിളിക്കുന്നു (1: 3). നാം നിരുത്സാഹപ്പെടുകയോ വിഷാദം അനുഭവിക്കുകയോ മോശമായ പെരുമാറ്റം നേരിടുകയോ ചെയ്യുമ്പോള്, അവിടുന്നു നമുക്കായി അവിടെയുണ്ട്. പ്രാര്ത്ഥനയില് നാം അവിടുത്തെ സന്നിധിയിലേക്കു തിരിയുമ്പോള്, 'നമ്മുടെ കഷ്ടത്തില് ഒക്കെയും അവന് നമ്മെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു' (വാ. 4).
പക്ഷേ, 4-ാം വാക്യം അവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല. തീവ്രമായ കഷ്ടതകള് അനുഭവിച്ച പൗലൊസ് തുടരുന്നു, 'ദൈവം ഞങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന ആശ്വാസംകൊണ്ടു ഞങ്ങള് യാതൊരു കഷ്ടത്തിലുമുള്ളവരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുവാന് ശക്തരാകേണ്ടതിനാണത്.'' നമ്മുടെ പിതാവു നമ്മെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും, നാം അവിടുത്തെ ആശ്വാസം അനുഭവിക്കുമ്പോള്, മറ്റുള്ളവരെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന് നാം പ്രാപ്തരാകയും ചെയ്യുന്നു.
നമുക്കുവേണ്ടി കഷ്ടം സഹിച്ച നമ്മുടെ മനസ്സലിവുള്ള രക്ഷകന്, നമ്മുടെ കഷ്ടപ്പാടുകളിലും ദുരിതങ്ങളിലും നമ്മെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന് കഴിയുന്നവനാണ് (വാ. 5). നമ്മുടെ വേദനയിലൂടെ അവിടുന്നു നമ്മെ സഹായിക്കുകയും മറ്റുള്ളവര്ക്കും അങ്ങനെ ചെയ്യാന് നമ്മെ സജ്ജരാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഉദ്യാനത്തില്
എന്റെ പിതാവിനു പഴയ ഗാനങ്ങള് ആലപിക്കാന് ഇഷ്ടമായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇഷ്ടഗാനങ്ങളിലൊന്ന് 'ഉദ്യാനത്തില്' ആയിരുന്നു. ചില വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പ്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശവസംസ്കാരവേളയില് ഞങ്ങള് അതു പാടി. കോറസ് വളരെ ലളിതമാണ്: 'അവന് എന്നോടൊപ്പം നടക്കുന്നു, അവന് എന്നോടു സംസാരിക്കുന്നു, ഞാന് അവന്റേതാണെന്ന് അവന് എന്നോടു പറയുന്നു, ഞങ്ങള് അവിടെ ഇരിക്കുമ്പോള് ഞങ്ങള് പങ്കിടുന്ന സന്തോഷം മറ്റാരും അറിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്തതാണ്.' ആ ഗാനം എന്റെ പിതാവിനു സന്തോഷം നല്കി - അത് എനിക്കും അങ്ങനെയായിരുന്നു.
1912 വസന്തകാലത്ത് ഈ ഗാനം രചിച്ച സി. ഓസ്റ്റിന് മൈല്സ് പറഞ്ഞത്, യോഹന്നാന്റെ സുവിശേഷം 20-ാം അധ്യായം വായിച്ചതിനുശേഷമാണു താന് ഈ ഗാനം രചിച്ചതെന്നാണ്. 'അന്നു ഞാന് അതു വായിക്കുമ്പോള്, ഞാന് ആ രംഗത്തിന്റെ ഭാഗമാണെന്ന് തോന്നി. മറിയ കര്ത്താവിന്റെ മുമ്പില് മുട്ടുകുത്തി 'റബ്ബൂനീ (ഗുരോ)'' എന്നു വിളിച്ച ആ നാടകീയ നിമിഷത്തിനു ഞാന് ഒരു നിശ്ശബ്ദസാക്ഷിയായി മാറി.'
യോഹന്നാന് 20-ല്, മഗ്ദലനക്കാരി മറിയ യേശുവിന്റെ ശൂന്യമായ കല്ലറയ്ക്കടുത്തു നിന്നു കരയുന്നതു നാം കാണുന്നു. അവള് എന്തിനാണു കരയുന്നതെന്ന് അവളോടു ചോദിച്ച ഒരാളെ അവള് അവിടെ കണ്ടു. അതു തോട്ടക്കാരനാണെന്നു കരുതിയ അവള്, ഉയിര്ത്തെഴുന്നേറ്റ രക്ഷകനോടു - യേശുവിനോട് - സംസാരിച്ചു! അവളുടെ ദുഃഖം സന്തോഷമായി മാറി, 'ഞാന് കര്ത്താവിനെ കണ്ടു' എന്നു പറയാന് അവള് ശിഷ്യന്മാരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി (വാ. 18).
യേശു ഉയിര്ത്തെഴുന്നേറ്റു എന്ന ഉറപ്പു നമുക്കും ഉണ്ട്! അവിടുന്ന് ഇപ്പോള് പിതാവിനോടൊപ്പം സ്വര്ഗ്ഗത്തിലാണ്, പക്ഷേ അവിടുന്നു നമ്മെ തനിയെ വിട്ടിട്ടില്ല. ക്രിസ്തുവിലുള്ള വിശ്വാസികള്ക്ക് അവിടുത്തെ ആത്മാവ് ഉള്ളില് ഉണ്ട്, അവനിലൂടെ കര്ത്താവു നമ്മോടൊപ്പമുണ്ടെന്നും നാം അവിടുത്തെ വകയാണെന്നും അറിയുന്നതിലുള്ള ഉറപ്പും സന്തോഷവും നമുക്കുണ്ട്!
എന്നെ നോക്കൂ!
'എന്റെ വനദേവത രാജകുമാരിയുടെ നൃത്തം കണ്ടോളൂ മുത്തശ്ശീ!'' വിടര്ന്ന ചിരിയോടെ ഞങ്ങളുടെ മൂന്നുവയസ്സുള്ള ചെറുമകള്, ഞങ്ങളുടെ ക്യാബിന്റെ മുറ്റത്തു ചുറ്റിക്കറങ്ങിക്കൊണ്ട് സന്തോഷത്തോടെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അവളുടെ 'നൃത്തം'' ഞങ്ങളില് ചിരിയുണര്ത്തി. അവളുടെ മൂത്ത സഹോദരന് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു, 'അവള് നൃത്തം ചെയ്യുകയല്ല, ഓടുകയാണ്' അതൊന്നും കുടുംബത്തോടൊപ്പം അവധിക്കാലം ആഘോഷിക്കുന്നതിലുള്ള അവളുടെ സന്തോഷത്തെ കെടുത്തിയില്ല.
ആദ്യത്തെ ഓശാന ഞായറാഴ്ച, ഉയര്ച്ചതാഴ്ചകളുടെ ഒരു ദിവസമായിരുന്നു. യേശു കഴുതപ്പുറത്ത് യെരൂശലേമിലേക്കു വന്നപ്പോള്, ജനക്കൂട്ടം ആവേശത്തോടെ, 'ഹോശന്ന! . . . കര്ത്താവിന്റെ നാമത്തില് വരുന്നവന് വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവന്!'' (മത്തായി 21:9) എന്ന് ആര്ത്തു. എന്നിട്ടും ജനക്കൂട്ടത്തില് പലരും റോമില്നിന്ന് തങ്ങളെ മോചിപ്പിക്കുന്ന ഒരു മശിഹായെ ആണു പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നത്. അതേ ആഴ്ചയില് അവരുടെ പാപങ്ങള്ക്കായി മരിക്കുന്ന ഒരു രക്ഷകനെയല്ലായിരുന്നു!
അന്നു വൈകുന്നേരം, യേശുവിന്റെ അധികാരത്തെ ചോദ്യം ചെയ്ത മഹാപുരോഹിതന്മാരുടെ കോപത്തെ വകവയ്ക്കാതെ, ദൈവാലയത്തില് ഉണ്ടായിരുന്ന കുട്ടികള് ''ദാവീദ്പുത്രനു ഹോശന്ന'' (വാ. 15) എന്ന് ആര്പ്പിട്ടുകൊണ്ട് സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിച്ചു. ഒരുപക്ഷേ അവര് കുതിച്ചുചാടിയയും ഈന്തപ്പനയുടെ കുരുത്തോല വീശിയുംകൊണ്ട് പ്രാകാരത്തിനു ചുറ്റും ഓടിനടന്നിരിക്കാം. അവനെ ആരാധിക്കാതിരിക്കാന് അവര്ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. 'ശിശുക്കളുടെയും മുലകുടിക്കുന്നവരുടെയും വായില്നിന്നു നീ പുകഴ്ച ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നു'' (വാ. 16) എന്ന് കോപിഷ്ഠരായ നേതാക്കളോട് യേശു പറഞ്ഞു. അവര് രക്ഷകന്റെ സാന്നിധ്യത്തിലായിരുന്നു!
താന് ആരാണെന്ന് കാണാന് യേശു നമ്മെയും ക്ഷണിക്കുന്നു. അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോള്, സന്തോഷം കവിഞ്ഞൊഴുകുന്ന ഒരു കുട്ടിയെപ്പോലെ, അവിടുത്തെ സന്നിധിയില് സന്തോഷിക്കാനല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനും നമുക്കു കഴികയില്ല.
ഒരു എസ്ഒഎസ് സന്ദേശം അയയ്ക്കുക
അലാസ്കയിലെ ഒരു പര്വതപ്രദേശത്തുള്ള ഒരു കുടിയേറ്റക്കാരന്റെ കുടിലിനു തീപിടിച്ചപ്പോള്, യുഎസിലെ ഏറ്റവും തണുപ്പുള്ള ആ സംസ്ഥാനത്ത് അഭയമില്ലാതെയും മതിയായ വിഭവങ്ങളില്ലാതെയും - കഠിനമായ കാലാവസ്ഥയില് - ശീതകാലത്തിന്റെ മധ്യത്തില് അയാള് ഒറ്റപ്പെട്ടു. മൂന്നാഴ്ചയ്ക്കുശേഷം, ആ സ്ഥലത്തുകൂടി പറന്ന ഒരു വിമാനം അയാളെ രക്ഷപ്പെടുത്തി - മഞ്ഞില് കരിപ്പൊടി ഉപയോഗിച്ച് അയാള് എഴുതിയ ഒരു വലിയ എസ്ഒഎസ് പൈലറ്റിന്റെ ശ്രദ്ധയില് പെടുകയാണുണ്ടായത്.
സങ്കീര്ത്തനക്കാരനായ ദാവീദ് തീര്ച്ചയായും ദുരിതത്തിലായിരുന്നു. അസൂയാലുവായ ശൗല് രാജാവ് അവനെ കൊല്ലുവാനായി വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ അവന് ഗത്ത് നഗരത്തിലേക്ക് ഓടിപ്പോയി, അവിടെ തന്റെ ജീവന് രക്ഷിക്കാനായി ഭ്രാന്തനാണെന്ന് നടിച്ചു (1 ശമൂവേല് 21 കാണുക). ഈ സംഭവങ്ങളില് നിന്നാണ് 34-ാം സങ്കീര്ത്തനം ഉണ്ടായത്. അവിടെവെച്ച് ദാവീദ് ദൈവത്തോട് പ്രാര്ത്ഥിക്കുകയും സമാധാനം കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്തു (വാ. 4, 6). ദൈവം അവന്റെ അപേക്ഷ കേട്ട് അവനെ വിടുവിച്ചു.
നിങ്ങള് നിരാശാജനകമായ ഒരു അവസ്ഥയില് സഹായത്തിനായി ദൈവത്തോടു നിലവിളിക്കുകയാണോ? ഇന്നും നമ്മുടെ നിരാശാജനകമായ പ്രാര്ത്ഥനകള് ദൈവം ശ്രദ്ധിക്കുകയും ഉത്തരം നല്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പുള്ളവരായിരിക്കുക. ദാവീദിന്റെ കാര്യത്തിലെന്നപോലെ, അവന് നമ്മുടെ നിലവിളി ശ്രദ്ധിക്കുകയും നമ്മുടെ ഭയം അകറ്റുകയും ചെയ്യുന്നു (വാ. 4) - ചിലപ്പോള് 'സകല കഷ്ടങ്ങളില്നിന്നും' നമ്മെ രക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (വാ. 6).
'നിന്റെ ഭാരം യഹോവയുടെമേല് വച്ചുകൊള്ളുക; അവന് നിന്നെ പുലര്ത്തും'' എന്നു തിരുവചനം നമ്മെ ക്ഷണിക്കുന്നു (സങ്കീര്ത്തനം 55:22). നമ്മുടെ വിഷമകരമായ സാഹചര്യങ്ങളെ ദൈവത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുമ്പോള്, നമുക്ക് ആവശ്യമായ സഹായം അവിടുന്ന് നല്കുമെന്ന് നമുക്ക് വിശ്വസിക്കാം. അവന്റെ കഴിവുള്ള കൈകളില് നാം സുരക്ഷിതരാണ്.
പരിവൃത്തിയെ തകര്ക്കുക
ഡേവിഡിന് ആദ്യത്തെ അടി കിട്ടുന്നത്, ഏഴാം ജന്മദിനത്തില് അബദ്ധത്തില് ഒരു ജനല്ച്ചില്ല് തകര്ത്തതിനെത്തുടര്ന്ന് പിതാവിന്റെ കൈയില്നിന്നാണ്. ''ഡാഡി എന്നെ തൊഴിക്കുകയും ഇടിക്കുകയും ചെയ്തു,'' ഡേവിഡ് പറഞ്ഞു. ''അതിനുശേഷം അദ്ദേഹം ക്ഷമ ചോദിച്ചു. അദ്ദേഹം ഒരു കഠിന മദ്യപാനിയായിരുന്നു, ഇത് ഇപ്പോള് ഞാന് പരമാവധി അവസാനിപ്പിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു പരിവൃത്തിയാണ്.'
എന്നാല് ഡേവിഡിന് ഈ നിലയിലെത്താന് വളരെയധികം സമയമെടുത്തു. അവന്റെ കൗമാരപ്രായവും ഇരുപതുകളും ഭൂരിഭാഗവും ജയിലിലും നിരീക്ഷണത്തിലും ആസക്തി ചികിത്സാ കേന്ദ്രങ്ങളിലും പരോളിലുമായി ചിലവഴിച്ചു. തന്റെ സ്വപ്നങ്ങള് പൂര്ണ്ണമായും തകര്ന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോള്, ക്രിസ്തുവിനെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള ഒരു ചികിത്സാ കേന്ദ്രത്തില്വെച്ച് യേശുവുമായുള്ള ഒരു ബന്ധത്തിലൂടെ അവന് പ്രതീക്ഷ കണ്ടെത്തി.
ഡേവിഡ് പറയുന്നു: ''ഞാന് നിരാശയല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനാലും നിറഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഇപ്പോള് ഞാന് എന്നെ മറ്റൊരു ദിശയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ഞാന് രാവിലെ എഴുന്നേല്ക്കുമ്പോള്, ഞാന് ആദ്യം ദൈവത്തോട് പറയുന്നത് എന്റെ ഇഷ്ടം ഞാന് അവനു സമര്പ്പിക്കുന്നു എന്നാണ്.'
നമ്മുടെ തെറ്റായ പ്രവൃത്തി മൂലമോ മറ്റുള്ളവരുടെ തെറ്റ് മൂലമോ തകര്ന്ന ജീവിതങ്ങളുമായി നാം ദൈവത്തിങ്കലേക്കു വരുമ്പോള്, ദൈവം നമ്മുടെ തകര്ന്ന ഹൃദയങ്ങളെ എടുത്ത് നമ്മെ പുതിയവരാക്കുന്നു: ''ഒരുത്തന് ക്രിസ്തുവിലായാല് ... പഴയത് കഴിഞ്ഞുപോയി, ഇതാ, അത് പുതിയതായി തീര്ന്നിരിക്കുന്നു' (2 കൊരിന്ത്യര് 5:17). ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹവും ജീവനും നമ്മുടെ ഭൂതകാല ചക്രങ്ങളിലേക്ക് കടന്ന് നമുക്ക് ഒരു പുതിയ ഭാവി നല്കുന്നു (വാ. 14-15). അത് അവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല! നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലുടനീളം, ദൈവം നമ്മില് ചെയ്തതും തുടരുന്നതുമായ കാര്യങ്ങളില് ഓരോ നിമിഷവും പ്രത്യാശയും ശക്തിയും കണ്ടെത്താന് നമുക്കു കഴിയും
നല്ല പുസ്തകവുമായി ചുരുണ്ടുകൂടുക
ഐസ്ലാന്റ് എന്ന ചെറിയ രാജ്യം വായനക്കാരുടെ രാജ്യമാണ്. വാസ്തവത്തില്, ഈ രാജ്യം ഓരോ വര്ഷവും മറ്റേതൊരു രാജ്യത്തേക്കാളും ആളോഹരിപ്രകാരം കൂടുതല് പുസ്തകങ്ങള് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയും വായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന് റിപ്പോര്ട്ടു ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ക്രിസ്മസ് തലേരാത്രിയില്, ഐസ്ലാന്ഡുകാര് കുടുംബാംഗങ്ങള്ക്കും സുഹൃത്തുക്കള്ക്കും പുസ്തകങ്ങള് നല്കുന്നതും രാത്രി വൈകിയും വായിക്കുന്നതും അവരുടെ പാരമ്പര്യമാണ്. ഈ പാരമ്പര്യം രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധം മുതലാരംഭിച്ചതാണ്. ഇറക്കുമതി പരിമിതപ്പെടുത്തിയിരുന്നെങ്കിലും അന്ന് കടലാസിനു വിലക്കുറവായിരുന്നു. ശരത്കാലം വൈകിയും ഐസ്ലാന്ഡിക് പ്രസാധകര് വിപണിയെ പുസ്തകങ്ങള് കൊണ്ടു നിറക്കാന് തുടങ്ങി. ഇപ്പോള് രാജ്യത്തിന്റെ പുതിയ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളുടെ ഒരു പട്ടിക നവംബര് പകുതിയോടെ എല്ലാ വീടുകളിലേക്കും അയയ്ക്കുന്നു. ഈ പാരമ്പര്യത്തെ ക്രിസ്മസ് പുസ്തക പ്രളയം എന്ന് വിളിക്കുന്നു.
ഒരു നല്ല കഥ തയ്യാറാക്കാനും അവരുടെ വാക്കുകളിലൂടെ മറ്റുള്ളവരെ പഠിപ്പിക്കാനും പ്രചോദിപ്പിക്കാനും ഉത്സാഹിപ്പിക്കാനും അനേകര്ക്ക് ദൈവം കഴിവുകള് കൊടുത്തതിനു നമുക്കു നന്ദിയുള്ളവരായിരിക്കാം. ഒരു നല്ല പുസ്തകം പോലെ മറ്റൊന്നുമില്ല! എക്കാലത്തെയും ഏറ്റവുമധികം വിറ്റഴിക്കപ്പെടുന്ന പുസ്തകമായ ബൈബിള് രചിച്ചത് കവിതയിലും ഗദ്യത്തിലും എഴുതിയ നിരവധി എഴുത്തുകാര് ചേര്ന്നാണ് - ചിലത് മികച്ച കഥകള്, ചിലത് അങ്ങനെയല്ല - എന്നാല് എല്ലാം ദൈവപ്രചോദിതമാണ്. അപ്പൊസ്തലനായ പൗലൊസ് തിമൊഥെയൊസിനെ ഓര്മ്മിപ്പിച്ചതുപോലെ, ''എല്ലാ തിരുവെഴുത്തും ദൈവശ്വാസീയമാകയാല് ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യന് സകല സല്പ്രവൃത്തിക്കും വക പ്രാപിച്ചു തികഞ്ഞവന് ആകേണ്ടതിന് ഉപദേശത്തിനും ശാസനത്തിനും ഗുണീകരണത്തിനും നീതിയിലെ അഭ്യാസത്തിനും പ്രയോജനമുള്ളത് ആകുന്നു' (2 തിമൊഥെയൊസ് 3:16-17). ബൈബിള് വായന പാപബോധം വരുത്തുകയും പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും അവനുവേണ്ടി ജീവിക്കാന് നമ്മെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു - ഒപ്പം സത്യത്തിലേക്കു നമ്മെ വഴികാട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു (2:15).
നമ്മുടെ വായനയില്, എല്ലാറ്റിലും ശ്രേഷ്ഠ ഗ്രന്ഥമായ ബൈബിളുമായി വേറിട്ടിരിക്കുവാന് സമയം കണ്ടെത്താന് മറക്കരുത്.
ശ്വാസവും ക്ഷണികതയും
ഡാഡിയുടെ ശ്വാസം നേര്ത്തുനേര്ത്തു വന്ന് അതിന്റെ ഇടവേളകള് വര്ദ്ധിക്കുന്നതു ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് മമ്മിയും എന്റെ സഹോദരിമാരും ഞാനും ഡാഡിയുടെ കിടക്കയ്ക്കരികില് ഇരുന്നു. ഒടുവില് അതു നിലച്ചു. ജീവിതത്തിനപ്പുറം ദൈവം കാത്തിരുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് നിശബ്ദമായി വഴുതിവീഴുമ്പോള് ഡാഡിക്ക് എണ്പത്തിയൊമ്പത് വയസ്സാകാന് ചില ദിവസങ്ങള് മാത്രമേ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വേര്പാട്, ഒരിക്കല് അദ്ദേഹം വസിച്ചിരുന്നതും ഇപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓര്മ്മകളും ഓര്മ്മപ്പെടുത്തുന്ന സ്മരണികകളും മാത്രം ഉള്ളതുമായ ഒരു ശൂന്യതയിലേക്കു ഞങ്ങളെ തള്ളിയിട്ടു. എന്നിട്ടും ഒരു ദിവസം ഞങ്ങള് വീണ്ടും ഒന്നിക്കുമെന്ന പ്രത്യാശ ഞങ്ങള്ക്കുണ്ട്.
ഞങ്ങള്ക്ക് ആ പ്രത്യാശയുണ്ട്, കാരണം തന്നെ അറിയുകയും സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ദൈവത്തോടൊപ്പമാണ് ഡാഡി എന്ന് ഞങ്ങള് വിശ്വസിക്കുന്നു. ഡാഡി ആദ്യത്തെ ശ്വാസം എടുത്തപ്പോള് തന്റെ ശ്വാസകോശത്തിലേക്ക് ജീവന്റെ ശ്വാസം ഊതിക്കൊണ്ട് ദൈവം അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു (യെശയ്യാവ് 42:5). എന്നിട്ടും, ആദ്യത്തേതിനുമുമ്പും അതിനിടയിലുള്ള ഓരോ ശ്വാസത്തിലും, ഡാഡി നിങ്ങളുടേതും എന്റേതുമായതുപോലെ, ഡാഡിയുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഓരോ വിശദാംശങ്ങളിലും ദൈവം വളരെ അടുത്ത് ഇടപെട്ടിരുന്നു. ദൈവമാണ് അദ്ദേഹത്തെ ഗര്ഭപാത്രത്തില് അത്ഭുതകരമായി രൂപകല്പ്പന ചെയ്യുകയും 'കൂട്ടിച്ചേര്ക്കുകയും' ചെയ്തത് (സങ്കീര്ത്തനം 139:13-14). ഡാഡി അന്ത്യശ്വാസം വലിച്ചപ്പോള്, അദ്ദേഹത്തെ സ്നേഹത്തില് ചേര്ത്തുപിടിച്ച് തന്നോടൊപ്പം ജീവിക്കാന് കൊണ്ടുപോകുന്നതിനായി ദൈവാത്മാവ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു (വാ. 7-10).
ദൈവത്തിന്റെ എല്ലാ മക്കള്ക്കും ഇത് ബാധകമാണ്. ഭൂമിയിലെ നമ്മുടെ ഹ്രസ്വ ജീവിതത്തിന്റെ ഓരോ നിമിഷവും അവിടുന്ന് അറിയുന്നു (വാ. 1-4). നാം അവനു വിലപ്പെട്ടവരാണ്. ഓരോ ദിവസവും അവശേഷിക്കുമ്പോഴും അതിനപ്പുറമുള്ള ജീവിതത്തെ പ്രതീക്ഷിച്ചും, അവനെ സ്തുതിക്കുന്നതിനായി ''ജീവനുള്ള എല്ലാറ്റിനോടും'' നമുക്ക് ഒത്തുചേരാം. ''യഹോവയെ സ്തുതിപ്പിന്!' (150: 6).
എല്ലാവര്ക്കും ഒരു ഉപദേഷ്ടാവിനെ ആവശ്യമാണ്
എന്റെ പുതിയ സൂപ്പര്വൈസറുടെ ഓഫീസിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള് എനിക്ക് ജാഗ്രതയും വൈകാരിക അസ്വസ്ഥതയും അനുഭവപ്പെട്ടു. എന്റെ പഴയ സൂപ്പര്വൈസര് ഞങ്ങളുടെ ഡിപ്പാര്ട്ട്മെന്റിനെ കാര്ക്കശ്യമായും ഗൗരവത്തോടെയും നടത്തിയിരുന്നു. അദ്ദേഹം പലപ്പോഴും എന്നെയും (മറ്റുള്ളവരെയും) കരയിപ്പിച്ചിരുന്നു. എന്റെ പുതിയ ബോസ് എങ്ങനെയായിരിക്കും? ഞാന് ചിന്തിച്ചു. ഞാന് എന്റെ പുതിയ ബോസിന്റെ ഓഫീസിലേക്ക് കാലെടുത്തുവച്ചയുടനെ, അദ്ദേഹം എന്നെ ഊഷ്മളമായി സ്വാഗതം ചെയ്യുകയും എന്നെക്കുറിച്ചും എന്റെ നിരാശകളെക്കുറിച്ചും പങ്കിടാന് ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തപ്പോള് എന്റെ ഭയം അലിഞ്ഞുപോയി. അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധാപൂര്വ്വം കേള്ക്കുകയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാരുണ്യപൂര്വ്വമുള്ള പെരുമാറ്റത്തില് നിന്നും ദയയുള്ള വാക്കുകളില്നിന്നും അദ്ദേഹം ശരിക്കും കരുതുന്നയാളാണെന്നു ഞാന് അറിഞ്ഞു. യേശു വിശ്വാസിയായ അദ്ദേഹം എന്റെ ഔദ്യോഗിക ഉപദേഷ്ടാവും പ്രോത്സാഹകനും സുഹൃത്തും ആയി മാറി.
അപ്പൊസ്തലനായ പൗലൊസ് ''പൊതുവിശ്വാസത്തില് നിജപുത്രനായ തീത്തൊസിന്റെ'' (തീത്തൊസ് 1:4) ആത്മീയ ഉപദേഷ്ടാവായിരുന്നു. തീത്തൊസിന് അവന് എഴുതിയ കത്തില്, സഭയിലെ അവന്റെ ഉത്തരവാദിത്വത്തെക്കുറിച്ച് സഹായകരമായ നിര്ദ്ദേശങ്ങളും മാര്ഗ്ഗദര്ശനങ്ങളും നല്കി. അവന് ''പത്ഥ്യോപദേശത്തിനു ചേരുന്നത് പ്രസ്താവിക്കുക'' (2: 1) മാത്രമല്ല 'ഉപദേശത്തില് നിര്മ്മലതയും ഗൗരവവും, ആക്ഷേപിച്ചു കൂടാത്ത പത്ഥ്യവചനവും' ഉള്ളനായി 'സകലത്തിലും തന്നെത്തന്നേ സല്പ്രവൃത്തികള്ക്കു മാതൃകയാക്കി' കാണിക്കുകയും വേണം (വാ. 7-8). തല്ഫലമായി, തീത്തൊസ് അവന്റെ പങ്കാളിയും സഹോദരനും സഹപ്രവര്ത്തകനുമായി (2 കൊരിന്ത്യര് 2:13; 8:23) - അതിലുപരി മറ്റുള്ളവരുടെ ഉപദേഷ്ടാവുമായി.
നമ്മില് അനേകരും ഒരു അധ്യാപകന്, പരിശീലകന്, പിതാമഹന്, യുവനേതാവ് അല്ലെങ്കില് പാസ്റ്റര് എന്നിങ്ങനെയുള്ള ഉപദേഷ്ടാക്കളുടെ അറിവ്, ജ്ഞാനം, പ്രോത്സാഹനം, ദൈവത്തിലുള്ള വിശ്വാസം എന്നിവയിലൂടെ പ്രയോജനം നേടിയിട്ടുണ്ട്. യേശുവിനോടൊത്തുള്ള യാത്രയില് നിങ്ങള് പഠിച്ച ആത്മീയ പാഠങ്ങളില് നിന്ന് ആര്ക്കാണ് പ്രയോജനം ലഭിക്കുക?
വഞ്ചിക്കപ്പെടരുത്
വെട്ടുക്കിളി ചിറകിനു പുറത്തു പുള്ളികളും പറക്കുമ്പോള് മിന്നിത്തിളങ്ങുന്നവിധം ചിറകിന്റെ അകവശത്ത് മഞ്ഞനിറവും ഉള്ള മനോഹരമായ പ്രാണിയാണ്. എന്നാല് അതിന്റെ സൗന്ദര്യം അല്പം വഞ്ചനാപരമാണ്. ഈ പ്രാണിയെ വിളകള്ക്ക് വലിയ നാശം വരുത്തുന്നവയായി കണക്കാക്കുന്നു. അതിനര്ത്ഥം പരിസ്ഥിതിക്കും സമ്പദ്വ്യവസ്ഥയ്ക്കും ദോഷം വരുത്താന് അവയ്ക്കു കഴിവുണ്ടെന്നാണ്. സസ്യങ്ങളുടെ പച്ചയായ ഭാഗങ്ങളെല്ലാം അവ തിന്നു നശിപ്പിക്കുന്നു. ഗോതമ്പ്, ചോളം, മറ്റ് സസ്യങ്ങള് എന്നിവ തിന്നുകയും അവയുടെ നീര് ഊറ്റിക്കുടിച്ച് അവയെ ഉപയോഗശൂന്യമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ആദാമിന്റെയും ഹവ്വായുടെയും കഥയില്, വ്യത്യസ്തമായ ഒരു ഭീഷണിയെക്കുറിച്ച് നാം മനസ്സിലാക്കുന്നു. ദൈവത്തെ അനുസരിക്കാതിരിക്കാനും വിലക്കപ്പെട്ട ഫലം ഭക്ഷിച്ച് ''ദൈവത്തെപ്പോലെ'' ആകുന്നതിനും സാത്താന് എന്ന പാമ്പ് ദമ്പതികളെ വഞ്ചിച്ചു(ഉല്പത്തി 3:1-7). എന്തുകൊണ്ടാണ് ഒരു പാമ്പു പറയുന്നത് കേള്ക്കുന്നത്? അവന്റെ വാക്കുകള് മാത്രമാണോ ഹവ്വായെ വശീകരിച്ചത്? അതോ അവനെ സംബന്ധിച്ച് ആകര്ഷണീയമായ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നോ? സാത്താന് മനോഹരരൂപിയായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതാണെന്നു തിരുവെഴുത്ത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു (യെഹെസ്കേല് 28:12). എന്നിട്ടും സാത്താന് ഹവ്വായെ വശീകരിക്കാന് ഉപയോഗിച്ച അതേ പ്രലോഭനത്താല് - ''ഞാന് അത്യുന്നതനോടു സമനാകും'' (യെശയ്യാവ് 14:14; യെഹെസ്കേല് 28:9) - തന്നെ വീണു.
സാത്താന് ഇപ്പോള് ഉള്ള ഏതൊരു സൗന്ദര്യവും അവന് മനുഷ്യരെ വഞ്ചിക്കാന് ഉപയോഗിക്കുന്നു (ഉല്പത്തി 3:1; യോഹന്നാന് 8:44; 2 കൊരിന്ത്യര് 11:14). അവന് വീണുപോയതുപോലെ, മറ്റുള്ളവരെയും വീഴിക്കാന് - അല്ലെങ്കില് അവര് വളര്ച്ച പ്രാപിക്കുന്നതു തടയാന് - അവന് ശ്രമിക്കുന്നു. പക്ഷേ, നമ്മുടെ ഭാഗത്ത് കൂടുതല് ശക്തനായ ഒരാളുണ്ട്! നമ്മുടെ സുന്ദര രക്ഷകനായ യേശുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് നമുക്ക് ഓടിച്ചെല്ലാം.