തനിയ്ക്കറിയാമായിരുന്നു അത് ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്തതാണെന്ന്. അവൻ അത് തെറ്റാണെന്നു അറിഞ്ഞിരുന്നുവെന്ന് എനിയ്ക്ക് വ്യക്തമായി കാണാമായിരുന്നു. തന്റെ മുഖത്ത് മുഴുവൻ അത് ആലേഖനം ചെയ്തിരുന്നു! ഞാൻ തന്റെ തെറ്റായുള്ള ചെയ്തികൾ സംബന്ധിച്ച് സംസാരിയ്ക്കുവാൻ ഇരുന്നപ്പോൾ, എന്റെ അനന്തിരവൻ പെട്ടെന്ന് തന്റെ കണ്ണുകൾ തിരുമ്മി അടച്ചു. അവിടെ അവൻ ഇരുന്നു ചിന്തിച്ചു – മൂന്നുവയസ്സുകാരന്റെ യുക്തി-അവനു എന്നെ കാണ്മാൻ സാധിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, എനിയ്ക്ക് അവനെയും കാണ്മാൻ സാധിക്കുകയില്ല. എനിയ്ക്ക് താൻ അദൃശ്യനായിരുന്നുവെങ്കിൽ, തനിയ്ക്ക് സംഭാഷണവും (നേരിടേണ്ടുന്ന പരിണിതഫലങ്ങളും) ഒഴിവാക്കാമായിരുന്നുവെന്ന് അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചു.

 ആ അവസരത്തിൽ തന്നെ കാണ്മാൻ സാധ്യമായതുകൊണ്ട് ഞാൻ അതീവ സന്തുഷ്ടനാകുന്നു. എനിയ്ക്ക് തന്റെ പ്രവൃത്തികളുടെ പിഴകൾക്ക് മാപ്പുകൊടുക്കുവാൻ സാധിയ്ക്കാതെയിരുന്നപ്പോൾ, ഞങ്ങൾക്ക് അതിനെപ്പറ്റി സംസാരിയ്ക്കേണ്ടത് ആവശ്യമായിരുന്നു, എന്നാൽ എനിയ്ക്ക് ഇതിനിടയിൽ മറ്റെന്തെങ്കിലും ഞങ്ങളുടെയിടയിൽ വരുന്നതും ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല. എനിയ്ക്ക് താൻ എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നല്ലതുപോലെ നോക്കണമെന്നും ഞാൻ എത്രമാത്രം തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്നും തന്റെ പിഴകളെ മാപ്പാക്കുവാനായി ആകാംക്ഷയോടെയിരിക്കുന്നുവെന്നും താൻ കാണണമെന്നാഗ്രഹിക്കുന്നു! ആ സമയത്ത്, ആദാമും ഹവ്വായും ഏദൻ തോട്ടത്തിൽ ദൈവവുമായുള്ള ബന്ധം വിച്ഛേദിച്ചപ്പോൾ ദൈവത്തിന് ഉണ്ടായ അനുഭവം എന്റെ മനോമുകുരത്തിൽ മങ്ങിക്കത്തി. തങ്ങളുടെ പാതകം മനസ്സിലാക്കിയിട്ട്, ഞാൻ എന്റെ അനന്തിരവനെ കണ്ടത് പോലെ അവരെ വ്യക്തമായി “കാണുന്ന” ദൈവത്തിൽനിന്ന് അവർ ഒളിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു (ഉല്പപത്തി 3:10).

 നാം ചെയ്തത് തെറ്റാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ, നാം പലപ്പോഴും പരിണിതഫലങ്ങളെ ഒഴിവാക്കുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നാം അതിൽനിന്നും ഓടിമാറും, അതിനെ മറെയ്ക്കും, അല്ലെങ്കിൽ സത്യത്തിന് നേരെ നമ്മുടെ കണ്ണുകൾ അടയ്ക്കും. ദൈവം നമ്മെ തന്റെ നീതിയുടെ വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് ഉത്തരവാദിയാക്കി വയ്ക്കുമ്പോൾ, താൻ നമ്മെ കാണുകയും അന്വേഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു! എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ അവിടുന്നു നമ്മെ സ്നേഹിക്കുകയും യേശു ക്രിസ്തുവിലൂടെയുള്ള ക്ഷമയും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു.