Month: ഡിസംബര് 2022

ആരും ഇരുളിൽ വസിക്കാതിരിപ്പാൻ ഞാൻ വെളിച്ചമായി ലോകത്തിൽ വന്നിരിക്കുന്നു. യോഹന്നാൻ 12:46 6

ഞങ്ങളുടെ പള്ളിയിലെ ക്രിസ്തുമസ് രാവ് ശുശ്രൂഷയിൽ, ഒരു കത്തിച്ച മെഴുകുതിരി അൾത്താരയിൽ തിളങ്ങി. ജനങ്ങൾ…

വിശ്വാസത്തിന്റെ പൈതൃകം

2019 ൽ, അമേരിക്കയിലെ യേശുവിലുള്ള വിശ്വാസികളുടെ ആത്മീയ പൈതൃകം പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്ന ഒരു ഗവേഷണത്തിൽ, അമ്മമാർക്കും മുത്തശ്ശിമാർക്കും ആത്മീയ വികാസത്തിൽ കാര്യമായ സ്വാധീനമുണ്ടെന്ന് കണ്ടെത്തി. വിശ്വാസത്തിന്റെ പൈതൃകം അവകാശപ്പെടുന്ന ഏകദേശം മൂന്നിൽ രണ്ട് ആളുകളും അവരുടെ അമ്മയെയാണ് അതിനു കാരണമായി എടുത്തു പറഞ്ഞത്. മൂന്നിലൊന്ന് പേർ മുത്തശ്ശിയാണ് പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചതെന്നു സമ്മതിച്ചു.

റിപ്പോർട്ടിന്റെ എഡിറ്റർ ഇങ്ങനെ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു, “ആത്മീയ വികാസത്തിൽ, അമ്മമാരുടെ ശാശ്വതമായ സ്വാധീനത്തെക്കുറിച്ച് ഈ പഠനം പിന്നെയും പിന്നെയും സംസാരിക്കുന്നു. . . .’’ തിരുവെഴുത്തുകളിലും നാം കണ്ടെത്തുന്ന ഒരു സ്വാധീനമാണിത്.

പൗലൊസ് തന്റെ ശിഷ്യനായ തിമൊഥയൊസിന് എഴുതിയ കത്തിൽ, തിമൊഥയൊസിന്റെ വിശ്വാസം തന്റെ മുത്തശ്ശി ലോവിസിന്റെയും അമ്മ യൂനീക്കയുടെയും (2 തിമൊഥെയൊസ് 1:5) മാതൃകപ്രകാരമായിരുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹം അംഗീകരിച്ചു. ആദിമ സഭയിലെ നേതാക്കളിലൊരാളിൽ രണ്ട് സ്ത്രീകളുടെ സ്വാധീനം എടുത്തുകാണിക്കുന്ന കൗതുകകരമായ ഒരു വ്യക്തിഗത വിശദാംശമാണിത്. തിമൊഥെയൊസിനുള്ള പൗലൊസിന്റെ പ്രോത്സാഹനത്തിലും അവരുടെ സ്വാധീനം കാണാൻ കഴിയും: “തിരുവെഴുത്തുകളെ ബാല്യംമുതൽ അറികയും ചെയ്യുന്നതു കൊണ്ടു നീ പഠിച്ചും നിശ്ചയം പ്രാപിച്ചും ഇരിക്കുന്നതിൽ നിലനിൽക്ക’’ (3:14-15).

ശക്തമായ ആത്മീയ പൈതൃകം വിലപ്പെട്ട ഒരു സമ്മാനമാണ്. പക്ഷേ, നമ്മുടെ വളർച്ചയിൽ തിമൊഥയൊസിന്റെ വിശ്വാസത്തെ രൂപപ്പെടുത്താൻ സഹായിച്ച തരത്തിലുള്ള സാധകാത്മക സ്വാധീനങ്ങൾ ഇല്ലെങ്കിൽപ്പോലും, നമ്മുടെ ആത്മീയ വളർച്ചയെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ അഗാധമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയ മറ്റുള്ളവർ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായിരിക്കും. ഏറ്റവും പ്രധാനമായി, നമുക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവർക്ക് ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസത്തിന്റെ മാതൃക കാണിക്കാനും ശാശ്വതമായ ഒരു പാരമ്പര്യം നൽകാനും നമുക്കെല്ലാവർക്കും അവസരമുണ്ട്.

ജീവിതത്തിനായുള്ള സുഹൃത്തുക്കൾ

ഇംഗ്ലീഷ് കവിയായ വില്യം കൗപ്പർ (1731-1800), തന്റെ പാസ്റ്ററായ ജോൺ ന്യൂട്ടണിൽ (1725-1807) ഒരു സുഹൃത്തിനെ കണ്ടെത്തി. കൗപ്പർ വിഷാദവും ഉത്കണ്ഠയും അനുഭവിച്ചിരുന്നതിനാൽ ഒന്നിലധികം തവണ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചു. ന്യൂട്ടൺ അദ്ദേഹത്തെ സന്ദർശിക്കുമ്പോൾ, അവർ ഒരുമിച്ച് ദീർഘനേരം നടക്കുകയും ദൈവത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. സർഗ്ഗാത്മകര രചനയിൽ ഇടപെടുന്നതും കവിതയെഴുതാൻ ഒരു കാരണം ഉണ്ടാകുന്നതും കൗപ്പറിന് പ്രയോജനപ്പെടുമെന്ന് കരുതി, ഒരു സ്തുതിഗീത സമാഹാരം ഉണ്ടാക്കാനുള്ള ആശയം ജോൺ ന്യൂട്ടൺ മുന്നോട്ടുവെച്ചു. “ദൈവം നിഗൂഢമായ രീതിയിൽ നീങ്ങുന്നു’’ എന്നതുൾപ്പെടെ നിരവധി ഗാനങ്ങൾ കൗപ്പർ സംഭാവന ചെയ്തു. ന്യൂട്ടൺ മറ്റൊരു സഭയിലേക്കു മാറിയപ്പോൾ, അദ്ദേഹവും കൗപ്പറും ഗാഢ സുഹൃത്തുക്കളായി തുടരുകയും കൗപ്പറിന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ പതിവായി കത്തിടപാടുകൾ നടത്തുകയും ചെയ്തു.

പഴയനിയമത്തിലെ ദാവീദും യോനാഥാനും തമ്മിലുള്ള സൗഹൃദത്തിലും കൗപ്പറും ന്യൂട്ടനും തമ്മിലുളള ശക്തമായ സൗഹൃദത്തിലും സമാനതകൾ ഞാൻ കാണുന്നു. ദാവീദ് ഗൊല്യാത്തിനെ തോൽപ്പിച്ചതിനുശേഷം, “യോനാഥാന്റെ മനസ്സു ദാവീദിന്റെ മനസ്സോടു പറ്റിച്ചേർന്നു; യോനാഥാൻ അവനെ സ്വന്തപ്രാണനെപ്പോലെ സ്‌നേഹിച്ചു” (1 ശമൂവേൽ 18:1). യോനാഥൻ ശൗൽ രാജാവിന്റെ മകനാണെങ്കിലും, രാജാവിന്റെ അസൂയയ്ക്കും കോപത്തിനും എതിരെ ദാവീദിനെ പ്രതിരോധിച്ചു, ദാവീദിനെ എന്തിന് കൊല്ലണം എന്ന് പിതാവിനോട് ചോദിച്ചു. മറുപടിയായി, “അവനെ കൊല്ലുവാൻ അവന്റെ നേരെ കുന്തം ചാടി’’ (20:33). യോനാഥാൻ ആയുധത്തിന്റെ മുമ്പിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറി എങ്കിലും തന്റെ സുഹൃത്തിനു നേരെയുള്ള പിതാവിന്റെ ഈ ലജ്ജാകരമായ പെരുമാറ്റത്തിൽ ദുഃഖിതനായി (വാ. 34).

ഇരു സുഹൃത്തുക്കളെ സംബന്ധിച്ചും, ദൈവത്തെ സേവിക്കാനും സ്‌നേഹിക്കാനും അവർ പരസ്പരം പ്രേരിപ്പിച്ചതിനാൽ അവരുടെ ബന്ധം ജീവസ്സുറ്റതായിരുന്നു. സമാനമായി ഇന്ന് ഒരു സുഹൃത്തിനെ നിങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാൻ കഴിയും?

പാപികൾക്കായി ഒരു ആശുപത്രി

കാഠ്മണ്ഡുവിലെ ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ സഭ സന്ദർശിക്കുന്നതിനിടയിൽ, വാതിൽക്കൽ അദ്ദേഹം സ്ഥാപിച്ച ഒരു ബോർഡ് ഞാൻ കണ്ടു. “സഭ പാപികളുടെ ആശുപത്രിയാണ്, വിശുദ്ധരുടെ മ്യൂസിയമല്ല’’ എന്നായിരുന്നു അതിൽ എഴുതിയിരുന്നത്. മ്യൂസിയം എന്ന പദത്തെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് ഉറപ്പില്ലെങ്കിലും ആശുപത്രിയുടെ സാദൃശ്യം എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു. എന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, അത് മികച്ചതായിരുന്നു.

ഡോക്ടർമാർ, നഴ്‌സുമാർ, അഡ്മിനിസ്‌ട്രേറ്റീവ് സ്റ്റാഫ്, രോഗികൾ തുടങ്ങി നിരവധി പേർ ആശുപത്രി ഉണ്ടാക്കാൻ ആവശ്യമാണ്. നമുക്ക് അറിയാവുന്ന മിക്കവാറും എല്ലാ വികാരങ്ങളും ഒരു ആശുപത്രിയിൽ കണ്ടെത്താനാകും.  ഡോക്ടർമാരും നഴ്‌സിംഗ് സ്റ്റാഫുകളുമായ ഞങ്ങൾക്കു പോലും ആശുപത്രിയിൽ രോഗികളാകാനുള്ള അതേ പ്രവണതയുണ്ട്; അവരിൽ പലരും രോഗികൾ ആണുതാനും. 

സി. എസ്. ലൂയിസ് ആണു പറഞ്ഞത്, “എന്നെ അതേ ആശുപത്രിയിലെ സഹ രോഗിയായി കരുതുക. എന്നാൽ കുറച്ച് മനേരത്തെ അഡ്മിറ്റ് ആയതിനാൽ കുറച്ച് ഉപദേശങ്ങൾ നൽകാൻ കഴിയും’’ എന്ന്. “ഞാൻ ഒരിക്കലും രോഗി ആയിട്ടില്ല, ഒരിക്കലും ആകുകയുമില്ല’’ എന്ന് ആഹന്തയുടെ ഉയർന്ന പീഠത്തിൽ നിന്ന് സംസാരിക്കു പരീശന്മാരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള പൂർണതയിൽ നിന്നല്ല, ഒരു സഹരോഗിയെപ്പോലെയാണ് അദ്ദേഹമതു സംസാരിച്ചത്.

യേശു പാപം ചെയ്തിട്ടില്ലെങ്കിലും നമുക്കുവേണ്ടി “പാപമായിത്തീർന്ന’’ ഒരുവനെന്ന നിലയിൽ സംസാരിച്ചു. അവൻ '”ങ്കക്കാരുടെയും പാപികളുടെയും’’ സുഹൃത്തായിരുന്നു. അവന്റെ കൃപയും കരുണയും ആവശ്യമുള്ള പാപികളുടെ സുഹൃത്തുക്കളാണോ നാം എന്നതാണ് ചോദ്യം.

ജീവിതത്തിന്റെ അർത്ഥം

അർജന്റീനിയൻ എഴുത്തുകാരനായ ജോർജ് ലൂയിസ് ബോർഗസിന്റെ ഒരു ചെറുകഥ, “മരണത്തിൽ നിന്നു മനുഷ്യരെ ശുദ്ധീകരിക്കുന്ന ഒരു രഹസ്യ നദിയിൽ’’ നിന്ന് കുടിക്കുന്ന ഒരു റോമൻ പട്ടാളക്കാരനായ മാർക്കസ് രൂഫസിനെക്കുറിച്ച് പറയുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, കാലക്രമേണ, അമർത്യതയെ മാത്രമല്ല അത് തകർത്തതെന്ന് മാർക്കസ് മനസ്സിലാക്കുന്നു - പരിധികളില്ലാത്ത ജീവിതം പ്രാധാന്യമില്ലാത്ത ജീവിതവുമായിരുന്നു. സത്യത്തിൽ മരണം തന്നെയാണ് ജീവിതത്തിന് അർത്ഥം നൽകുന്നത്. മാർക്കസ് ഒരു മറുമരുന്ന് കണ്ടെത്തുന്നു - ശുദ്ധജലത്തിന്റെ ഒരു നീരുറവ. അതിൽ നിന്ന് കുടിച്ച ശേഷം, അവൻ ഒരു മുള്ളിൽ കൈ ഉരസുന്നു, അവന്റെ പുനഃസ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട മരണത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഒരു തുള്ളി രക്തം പൊടിയുന്നു.

മാർക്കസിനെപ്പോലെ, ജീവിതത്തിന്റെ തകർച്ചയിലും മരണത്തിന്റെ യാഥാർത്ഥ്യത്തിലും നാമും ചിലപ്പോൾ നിരാശരാണ് (സങ്കീർത്തനം 88:3). മരണം ജീവിതത്തിന് പ്രാധാന്യം നൽകുന്നുവെന്ന് നാം സമ്മതിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇവിടെയാണ് കഥകൾ വ്യതിചലിക്കുന്നത്. മാർക്കസിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം കണ്ടെത്തുന്നത് ക്രിസ്തുവിന്റെ മരണത്തിലാണെന്ന് നമുക്കറിയാം. ക്രൂശിൽ തന്റെ രക്തം ചൊരിഞ്ഞുകൊണ്ട്, ക്രിസ്തു മരണത്തെ കീഴടക്കി, അതിനെ നീക്കി വിജയം കൈവരിച്ചു (1 കൊരിന്ത്യർ 15:54). നമ്മെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം മറുമരുന്ന് യേശുക്രിസ്തു എന്ന “ജീവജലം’’ ആണ്' (യോഹന്നാൻ 4:10). നാം അത് കുടിക്കുന്നതിനാൽ, ജീവിതം, മരണം, അനശ്വരമായ ജീവിതം എന്നിവയുടെ എല്ലാ നിയമങ്ങൾക്കും മാറ്റം വന്നു (1 കൊരിന്ത്യർ 15:52).

ശാരീരിക മരണത്തിൽ നിന്ന് നാം രക്ഷപ്പെടില്ല എന്നതുസത്യമാണ്, പക്ഷേ അതല്ല കാര്യം. ജീവിതത്തെയും മരണത്തെയും കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ എല്ലാ നിരാശയും യേശു തകിടംമറിക്കുന്നു (എബ്രായർ 2:11-15). ക്രിസ്തുവിൽ, സ്വർഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രത്യാശയുടെയും അവനോടൊപ്പമുള്ള നിത്യജീവിതത്തിന്റെ അർത്ഥവത്തായ സന്തോഷത്തിന്റെയും ഉറപ്പു നമുക്കു ലഭിക്കുന്നു.